ILPP1/443-1220/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 9 grudnia 2009 r.) oraz z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 15 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 8 grudnia 2009 r. oraz z dnia 14 grudnia 2009 r. o upoważnienie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem gruntów niezabudowanych przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele niezwiązane z produkcją rolniczą, tj. tereny zabudowy usługowej, tereny zabudowy mieszkaniowej, tereny zabudowy zagrodowej, tereny usług komercyjnych, tereny eksploatacji złoża Y. Gmina zamierza ogłosić przetarg na dzierżawę ww. gruntów celem wykorzystania ich na cele rolnicze. w wyniku przeprowadzonych przetargów zostaną zawarte umowy dzierżawy gruntów na cele rolnicze, które będą faktycznie używane rolniczo pod rygorem rozwiązania umowy, w przypadku zmiany sposobu użytkowania przez dzierżawcę bez zgody Wydzierżawiającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługa dzierżawy gruntów, o ww. przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też korzysta ze zwolnienia w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) w sytuacji, gdy w warunkach przetargu, a następnie zawartej umowy dzierżawy będzie zawarty warunek, iż grunty te wydzierżawione są w celu użytkowania rolniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze". w art. 2 pkt 15 ww. ustawy zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów i hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych. Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystywany do ww. działalności rolniczej. Przepisy obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, ani też przepisy wykonawcze do niej nie precyzują, czy za grunty przeznaczone na cele rolnicze należy uznać te, których przeznaczenie określone jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, czy też grunty aktualnie wykorzystywane w działalności rolniczej. w ocenie Zainteresowanego, w przypadku dzierżawy tych gruntów istotnym dla określenia celu przeznaczenia gruntu jest aktualne jego wykorzystywanie. w związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że może skorzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Artykuł 693 § 2 ww. ustawy stanowi, iż czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntu stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, bowiem nie daje dzierżawcy prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel.

Podatnikami, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

W art. 82 ust. 3 ustawy, zawarto delegację, na podstawie której minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc, o zwolnieniu dzierżawy gruntu od podatku od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina jest właścicielem gruntów niezabudowanych przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele niezwiązane z produkcją rolniczą, tj. tereny zabudowy usługowej, tereny zabudowy mieszkaniowej, tereny zabudowy zagrodowej, tereny usług komercyjnych, tereny eksploatacji złoża Y. Gmina zamierza ogłosić przetarg na dzierżawę ww. gruntów celem wykorzystania ich na cele rolnicze. w wyniku przeprowadzonych przetargów zostaną zawarte umowy dzierżawy gruntów na cele rolnicze, które będą faktycznie używane rolniczo pod rygorem rozwiązania umowy, w przypadku zmiany sposobu użytkowania przez dzierżawcę bez zgody Wydzierżawiającego.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze". w art. 2 pkt 15 zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnię drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic i entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do działalności rolniczej.

Z okoliczności zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina ma zamiar wydzierżawiać posiadane przez siebie grunty, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone na cele niezwiązane z produkcją rolniczą, tj. tereny zabudowy usługowej, tereny zabudowy mieszkaniowej, tereny zabudowy zagrodowej, tereny usług komercyjnych, tereny eksploatacji złoża Y.

W ocenie tut. organu dla określenia celu przeznaczenia gruntu istotny jest jednak sposób jego wykorzystania, wynikający w treści umowy dzierżawy. Jeżeli zatem na podstawie umowy przedmiotowy grunt będzie wykorzystywany na cele rolnicze to Gmina, przy dzierżawie przedmiotowych gruntów, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie ww. rozporządzenia. Zaznaczyć jednak należy, iż w sytuacji wykorzystania gruntów na cele pozarolnicze, przedmiotowe czynności będą opodatkowane wg stawki 22%.

Reasumując, w oparciu o opis sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntu, który będzie wykorzystany wyłącznie na cele rolnicze, zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.