ILPP1/443-12/09-5/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi zarządzania pojedynczymi lokalami w budynkach wielolokatorowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi zarządzania pojedynczymi lokalami w budynkach wielolokatorowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2009 r. o symbol PKWiU świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu nieruchomościami. W skład tych nieruchomości wchodzą wspólnoty mieszkaniowe, a także nieruchomości prywatne.

Zainteresowana zarządza także jednym mieszkaniem znajdującym się w budynku wielorodzinnym i stosuje dla tej czynności stawkę zwolnioną.

Świadczone przez siebie usługi zarządzania nieruchomościami Wnioskodawczyni klasyfikuje do grupowania PKWIU 68.32.Z (stary nr PKWiU 70.32.Z).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zarządzania pojedynczymi lokalami w budynkach wielolokatorowych należy stosować stawkę zwolnioną dla mieszkań, a dla lokali użytkowych stawkę podatku 22%, czy sugerować się tym, że cała nieruchomość jest nieruchomością o charakterze mieszkalnym lub nie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla czynności zarządzania jednym lokalem mieszkalnym należy stosować stawkę zwolnioną, a zarządzając jednym lokalem użytkowym stawkę podatku 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. Nr 207, poz. 1293 - do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Jednym z przepisów szczególnych jest § 13 ust. 1 pkt 6 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 70.32.11).

Mając na uwadze treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że usługa w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi (sklasyfikowana w PKWiU pod symbolem ex 70.32.11 - z wyłączeniem wyceny nieruchomości) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, natomiast zarządu pozostałymi nieruchomościami podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest mieszkalny charakter, przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu do którego usługa ta jest świadczona.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "nieruchomość mieszkalna". W tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynki mieszkalne wg PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu nieruchomościami (PKWiU 73.32). W ramach świadczonych usług Zainteresowana zarządza pojedynczymi lokalami mieszkalnymi lub użytkowymi znajdującymi się w budynkach wielorodzinnych.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na treść art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika zatem, że lokal (część budynku), będący według zasad ogólnych Kodeksu cywilnego częścią składową nieruchomości gruntowej, zostaje z tego reżimu wyłączony na mocy przepisów szczególnych i staje się oddzielną nieruchomością, stanowiąc odrębny od budynku przedmiot obrotu cywilnoprawnego i odrębny przedmiot własności.

Definicję lokalu mieszkalnego, jak również prawną regulację obrotu lokalami (częściami budynków), stanowiącymi odrębny od budynku towar, zawierają przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Z treści art. 2 ust. 1 i 2 powołanej ustawy wynika, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Jak dowiedziono wyżej zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji, zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami Kodeksu cywilnego, taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie świadczoną przez Wnioskodawczynię usługę zarządzania pojedynczym lokalem mieszkalnym należy rozpatrywać w kategorii zarządzania nieruchomością mieszkalną, zaś w odniesieniu do usługi zarządzania lokalem użytkowym należy przyjąć, że usługa ta dotyczy de facto nieruchomości niemieszkalnej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczona przez Wnioskodawczynię usługa zarządzania pojedynczym lokalem mieszkalnym znajdującym się w budynku wielorodzinnym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Z kolei dla usługi zarządzania pojedynczym lokalem usługowym znajdującym się w budynku wielorodzinnym Zainteresowana winna stosować stawkę podstawową podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi zarządzania pojedynczymi lokalami w budynkach wielolokatorowych.

Natomiast interpretacjami indywidualnymi z dnia 13 marca 2009 r. został załatwiony wniosek w zakresie stawki podatku dla usługi zarządzania:

* nieruchomością wspólnoty mieszkaniowej - ILPP1/443-12/09-3/KG,

* nieruchomościami prywatnymi, w których znajdują się zarówno lokale mieszkalne jak i lokale usługowe - ILPP1/443-12/09-4/KG.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.