ILPP1/443-1187/11-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do: Izby Skarbowej w Poznaniu 1 września 2011 r., Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 6 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 listopada 2011 r. o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz stosowne pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Powiatu uchwałą z dnia 4 lipca 2011 r. przeznaczył do sprzedaży w formie przetargu nieograniczonego ustnego nieruchomość stanowiącą własność Powiatu, położoną we wsi B., gmina D., pow. K., składającą się z dwóch działek:

W stosunku do obiektów położonych na działce nr 21/2 Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił te wydatki, to były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W stosunku do niżej wymienionych nieruchomości nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. W miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r., działka nr 130 ujęta była jako tereny parków i zieleńców - ZP, tereny wód otwartych - W.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, uchwalonym uchwałą Rady Gminy z dnia 22 lutego 2001 r., ww. nieruchomości nie zmieniają przeznaczenia ujętego w ww. planie, znajdują się w granicach terenu zalewowego, zieleń parkowa, w granicach obszaru specjalnej ochrony natura 2000 "Dolina (...)" XXX.

Z kolei z ewidencji gruntów i budynków wynika, iż działka nr 130 składa się z gruntów zaklasyfikowanych jako: PS IV (pastwiska trwałe), PS V, N (nieużytki) i BZ (grunty zabudowane i zurbanizowane - tereny rekreacyjno-wypoczynkowe).

W operacie szacunkowym nieruchomość została wyceniona na kwotę 2.381.460 PLN, w tym działka nr 130 na kwotę 257.300 PLN.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż:

W świetle wskazanych okoliczności w stosunku do przedmiotowych nieruchomości (pałac z zabudową towarzyszącą) nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie działki nr 21/2 zabudowanej zespołem pałacowym zachodzi zwolnienie od VAT-u na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. W odniesieniu do niezabudowanej działki nr 130 zachodzi konieczność wyjaśnienia czy jest to teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w kontekście ewentualnego zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Wobec braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu należy posłużyć się studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, który co prawda nie ma charakteru prawa miejscowego, ale ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych, co oznacza, że zapisy planu nie mogą doprowadzić do modyfikacji kierunków zagospodarowania przewidzianego w studium lub też tego zagospodarowania wykluczyć.

W obowiązującym studium działka nr 130 ujęta jest jako teren zalewowy, zieleń parkowa, w granicach obszaru specjalnej ochrony natura 2000 "Dolina (...)" XXX. Niniejszy zapis w przekonaniu Podatnika przesądza, iż działkę tą należy traktować jako teren niezabudowany inny niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, a to z kolei skutkuje zwolnieniem od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Natomiast w przypadku, gdyby jednak organ podatkowy udzielający niniejszej interpretacji stanął na stanowisku, iż w stosunku do działki nr 130 nie przysługuje zwolnienie od podatku VAT - wówczas powstałby problem, jak obliczyć podatek w przypadku, gdy jedną transakcją zbywana jest nieruchomość składająca się z działki zwolnionej od VAT i opodatkowanej za jedną cenę. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa nie zawiera żadnych regulacji jak rozwiązać ten problem. W związku z tym możliwe jest następujące rozwiązanie wg tzw. klucza wartościowego. W sytuacji gdy wartość całej nieruchomości została przez biegłego oszacowana na kwotę 2.381.460 PLN, a działki nr 130 (czyli potencjalnie opodatkowanej) na kwotę 257.300 PLN, procentowy udział opodatkowanych nieruchomości w uzyskanej w wyniku przetargu cenie wynosiłby 10,8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-55 ³ Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika tego podatku.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w ww. przepisie posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

W świetle art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Podkreślić także należy, że o przeznaczeniu danego terenu pod zabudowę decyduje jego planowane wykorzystanie dla każdego rodzaju zabudowy, a nie tylko pod budownictwo mieszkaniowe.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 wynika zatem, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. Przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane podatkiem od towarów i usług są tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ponadto, stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, przeznaczył do sprzedaży w formie przetargu nieograniczonego ustnego nieruchomość stanowiącą własność Powiatu, składającą się z dwóch działek:

Obiekty znajdujące się na działce nr 21/2 (pałac z zabudową towarzyszącą) zostały wybudowane w latach 1907-1908. Powiat nabył ich własność z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. - decyzją Wojewody z dnia 30 grudnia 1999 r. W świetle wskazanych okoliczności w stosunku do przedmiotowych nieruchomości (pałac z zabudową towarzyszącą) nie miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W stosunku do obiektów położonych na działce nr 21/2 Powiatowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił te wydatki, to były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W stosunku do wymienionych nieruchomości nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. W miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r., działka nr 130 ujęta była jako tereny parków i zieleńców - ZP, tereny wód otwartych - W. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, ww. nieruchomości nie zmieniają przeznaczenia ujętego w ww. planie, znajdują się w granicach terenu zalewowego, zieleń parkowa, w granicach obszaru specjalnej ochrony natura 2000 "Dolina (...)" XXX. Z kolei z ewidencji gruntów i budynków wynika, iż działka nr 130 składa się z gruntów zaklasyfikowanych jako: PS IV (pastwiska trwałe), PS V, N (nieużytki) i BZ (grunty zabudowane i zurbanizowane - tereny rekreacyjno-wypoczynkowe).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż działka nr 130 - park pałacowy, stanowiąca nieruchomość niezabudowaną, która zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego znajduje się w granicach terenu zalewowego, zieleń parkowa, w granicach obszaru specjalnej ochrony natura 2000 "Dolina (...)", nie stanowi terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę. W związku z powyższym dostawa ww. działki niezabudowanej wypełnia przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do pałacu z zabudową towarzyszącą posadowionych na działce nr 21/2, zauważyć należy, iż ich dostawa będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, w stosunku do ww. nieruchomości do tej pory nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem, w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do działki nr 21/2, znajdzie zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia od opodatkowania wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy.

Przy dostawie pałacu wraz z zabudową towarzyszącą, spełnione zostaną natomiast warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku. W stosunku do ww. obiektów położonych na działce nr 21/2, Powiatowi nie przysługiwało bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił te wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej obiektów. Wobec powyższego dostawa pałacu wraz z zabudową towarzyszącą, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż dostawa pałacu z zabudową towarzyszącą, o których mowa wyżej, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, zbycie gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione, w myśl art. 29 ust. 5 ustawy, będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku.

Reasumując, dostawa działki niezabudowanej nr 130, stanowiącej park pałacowy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że w momencie sprzedaży nie będzie ona miała budowlanego charakteru. Z kolei dostawa działki nr 21/2 zabudowanej pałacem wraz z zabudową towarzyszącą oraz gruntem, będzie zwolniona od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie, tut. Organ pragnie dodać, iż pytanie, w jaki sposób opodatkować dostawę nieruchomości w sytuacji, gdy jedna z działek będzie zwolniona od podatku, zaś druga opodatkowana, a w przetargu zostanie osiągnięta jedna cena, stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ informuje ponadto, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, iż w stosunku do przedmiotowych nieruchomości (pałac z zabudową towarzyszącą) nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.