ILPP1/443-1164/12-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) oraz 6 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i uiszczenia przez Komornika Sądowego należnego podatku VAT w związku ze sprzedażą licytacyjną spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i uiszczenia przez Komornika Sądowego należnego podatku VAT w związku ze sprzedażą licytacyjną spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2013 r. zawierającym prośbę o przeksięgowanie pozostałej części opłaty uiszczonej do złożonego wcześniej wniosku do niniejszej sprawy oraz o informację, iż drugi egzemplarz złożonego wniosku stanowi jego kopię oraz pismem z dnia 6 marca 2013 r. poprzez doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Komornik Sądowy wszczął i prowadzi zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucję z przysługującego dłużnikowi spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w X przy ulicy Q.

Przedmiotowe prawo do lokalu dłużnik nabył w drodze przydziału z dnia 19 stycznia 1998 r. uzyskanego od Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej Y. Przedmiotowy lokal znajduje się w rejestrze lokali własnościowych Spółdzielni Mieszkaniowej Y z siedzibą w X. Dla opisanego powyżej prawa (jako ograniczonego prawa rzeczowego) nie jest założona i prowadzona księga wieczysta. Zgodnie z informacjami udzielonymi w Spółdzielni, Spółdzielnia nie podjęła uchwały w sprawie wyodrębnienia lokali położonych w budynku przy ulicy Q. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy przy sprzedaży była wystawiona faktura VAT oraz czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Po sprawdzeniu w rejestrze Regon GUS i CEiDG stwierdzono, iż dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 czerwca 2011 r.

Z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż przedmiotowy lokal nie jest wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika. Co więcej, lokal ten nie jest w ogóle wykorzystywany od wielu lat przez dłużnika, gdyż od roku 2000 do maja 2012 r. w lokalu mieszkał syn wierzyciela wraz z rodziną.

Nadto, z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż aktualny stan techniczny lokalu, jak i standard wykończenia i wyposażenia jest dobry, a lokal kwalifikuje się do zamieszkania w dobrych warunkach mieszkaniowych.

Przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało oszacowane na kwotę 331.000,00 zł (trzysta trzydzieści jeden tysięcy złotych) i będzie przedmiotem licytacji sądowej w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego. W przypadku sprzedaży licytacyjnej (dostawy), dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nadto, w przypadku bezskutecznych dwóch licytacji sądowych, przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego może zostać przejęte przez wierzyciela, z wniosku której prowadzone jest postępowanie egzekucyjne.

Jednocześnie Komornik informuje, iż po konsultacji z dłużnikiem stwierdzono, iż dłużnik prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT; odprowadza jedynie podatek dochodowy w formie zryczałtowanej; lokal, należący do dłużnika nie był udostępniany na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych lub innych o podobnym charakterze.

Dłużnik nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałby zbyć lub zbył. W związku z nabyciem lokalu dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. lokalu, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Komornik Sądowy w razie skutecznej licytacji (sprzedaży licytacyjnej) wyżej opisanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT w wysokości procentowej.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 6 marca 2013 r.), po dokonaniu analizy stanu faktycznego i prawnego, zbycie przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego należy do ograniczonych praw rzeczowych, o których mowa w art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego. Cechą charakterystyczną ograniczonych praw rzeczowych jest to, że są to prawa związane z rzeczą - w przypadku przedmiotowego prawa - z nieruchomością. Szczegółowe unormowania dotyczące spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu zawarte są w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Zgodnie z art. 172 ust. 1 tej ustawy, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Przy czym, fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 23 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazano, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Nadto, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: (a) wybudowaniu lub (b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przy czym, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, zaś nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W niniejszej sprawie, przedmiotem egzekucji jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (ograniczone prawo rzeczowe), nabyte przez dłużnika w roku 1998. Tym samym, okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem tego lokalu, a jego zamierzoną sprzedażą w roku 2012 jest dłuższy niż dwa lata. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku - zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż sprzedaż ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Komornik Sądowy - Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży, w drodze licytacji (egzekucji) przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego z uwagi na zwolnienie od podatku VAT.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 12 marca 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, iż jego zdaniem, w przedmiotowej sprawie Komornik Sądowy, tj. Wnioskodawca, nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży, w drodze licytacji (egzekucji) przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego z uwagi na to, iż w świetle okoliczności przywołanych we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej zbycie przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 23 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

- jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Dodatkowo wskazać należy, iż faktura VAT powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

I tak, stosownie do § 5 ust. 2 pkt 7 cyt. rozporządzenia, faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku, o którym mowa w § 23 - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla danych podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Na mocy § 19 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w § 23, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach; jeden egzemplarz faktury jest wydawany nabywcy, drugi - podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci-przekazuje dłużnikowi.

Z kolei, z ust. 3 pkt 4 tego przepisu wynika, iż w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podmiot, o którym mowa w § 23, przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy i dłużnikowi - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Ponadto, w świetle § 20 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podmiot, o którym mowa w § 23, wystawia ponownie fakturę:

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazano, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, lokal mieszkalny spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, warto podkreślić również, iż w świetle art. 238 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (tekst jedn.: Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 19 stycznia 1998 r., spółdzielnia mieszkaniowa może lokale użytkowe przydzielać członkom (osobom fizycznym lub prawnym) lub wynajmować zgodnie z postanowieniami statutu. Z chwilą przydziału powstaje spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, jako ograniczone prawo rzeczowe, do którego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego prawa do lokalu, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy dłużnik w celu dokonania sprzedaży lokalu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca wszczął i prowadzi zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucję z przysługującego dłużnikowi spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w X. Przedmiotowe prawo do lokalu dłużnik nabył w drodze przydziału z dnia 19 stycznia 1998 r. uzyskanego od Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej Y. Przedmiotowy lokal znajduje się w rejestrze lokali własnościowych Spółdzielni Mieszkaniowej Y z siedzibą w X. Dla opisanego powyżej prawa (jako ograniczonego prawa rzeczowego), nie jest założona i prowadzona księga wieczysta. Zgodnie z informacjami udzielonymi w Spółdzielni, Spółdzielnia nie podjęła uchwały w sprawie wyodrębnienia lokali położonych w budynku przy ulicy Q. Po sprawdzeniu w rejestrze Regon GUS i CEiDG stwierdzono, iż dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 czerwca 2011 r. Z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż przedmiotowy lokal nie jest wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika. Co więcej, lokal ten nie jest w ogóle wykorzystywany od wielu lat przez dłużnika, gdyż od roku 2000 do maja 2012 r. w lokalu mieszkał syn wierzyciela wraz z rodziną. Nadto, z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż aktualny stan techniczny lokalu, jak i standard wykończenia i wyposażenia jest dobry, a lokal kwalifikuje się do zamieszkania w dobrych warunkach mieszkaniowych. Przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego będzie przedmiotem licytacji sądowej w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego. W przypadku sprzedaży licytacyjnej (dostawy), dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nadto, w przypadku bezskutecznych dwóch licytacji sądowych, przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego może zostać przejęte przez wierzyciela, z wniosku którego prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą, ale nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT; odprowadza jedynie podatek dochodowy w formie zryczałtowanej; lokal, należący do dłużnika nie był udostępniany na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych lub innych o podobnym charakterze. Dłużnik nie posiada innych nieruchomości, które zamierzałby zbyć lub zbył. W związku z nabyciem lokalu dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. lokalu, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać dłużnika za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż w przedmiotowej sprawie sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, który nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż dłużnik nie dokonywał zbycia innych nieruchomości a lokal nie był udostępniany przez dłużnika osobom trzecim. Z wniosku nie wynika też, aby dłużnik podejmował aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Co istotne, ze względu na wszczętą egzekucję sądową, dłużnik nie miał możliwości podjąć jakichkolwiek następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie lokalu do sprzedaży. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem dłużnik z tytułu omawianej transakcji nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, bowiem jak wynika z opisu sprawy nie wykorzystywał przedmiotowego lokalu w prowadzonej działalności gospodarczej, w tym również nie udostępniał lokalu na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych lub innych o podobnym charakterze, stąd również dostawa dokonana przez komornika sądowego nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem i komornik nie wystąpi z tytułu przedmiotowej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

Reasumując, Komornik Sądowy w razie skutecznej licytacji (sprzedaży licytacyjnej) przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, nie będzie zobowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT.

Dodać należy, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, Zainteresowany używa pojęcia "nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT" a następnie wskazuje, iż "sprzedaż ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług". Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) - pojęcia "nie podlega opodatkowaniu" i "zwolnione od podatku" nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.