ILPP1/443-1130/10-4/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2010 r. (data wpływu: 18 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu: 24 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości niezabudowanej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem szerokiego spektrum wyrobów, obejmującego produkty biurowe i konsumenckie, produkty z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, produkty wykorzystywane na potrzeby reklamy wizualnej, materiały odblaskowe, artykuły sanitarne i medyczne, elementy izolacyjne i płyty z tworzyw na potrzeby przemysłu. Działalność prowadzona jest na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu VAT.

Obecnie Spółka rozważa rozszerzenie działalności, planując w tym celu nabycie niezabudowanej nieruchomości działkowej, położonej we W., oznaczonej geodezyjnie, jako działka nr 2/3 o pow. 58.086 m^2, AM-14, obręb K., od Gminy (dalej jako: Gmina). Działka ta znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości posiadanej przez Spółkę, a jej nabycie umożliwi poprawę warunków zagospodarowania przestrzeni na potrzeby produkcji przemysłowej Spółki.

Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 163, poz. 1097), począwszy od dnia 21 września 2010 r. działka gruntu nr 2/3, AM-14, obręb K. znajduje się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W celu ustalenia warunków nabycia przedmiotowej działki Spółka przystąpiła do rokowań z Gminą, z przebiegu których sporządzono protokół. Z informacji uzyskanych przez Spółkę w trakcie rokowań wynika, że przedmiotowa działka jest własnością Gminy. Działka była objęta miejscowym ogólnym planem zagospodarowania przestrzennego na podstawie uchwały Miejskiej Rady Narodowej z dnia 10 czerwca 1988 r., zgodnie z którym przedmiotowy grunt był oznaczony symbolami PS i KS, tj. przemysł, składy, magazyny, bazy budowlane, zakłady produkcyjno usługowe, zaplecze techniczne komunikacji miejskiej. Jednakże miejscowy ogólny plan zagospodarowania przestrzennego utracił moc. Działka położona jest na obszarze objętym Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 października 2006 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przewiduje, że przedmiotowa działka znajduje się w zespole urbanistycznym aktywności gospodarczej "A". Jako funkcję dominującą przewidziano: produkcję, budownictwo, handel hurtowy, gospodarkę magazynową, logistykę, obsługę transportu i telekomunikację, gospodarowanie odpadami, handel detaliczny oraz obsługę turystyki. Natomiast w ewidencji gruntów działka sklasyfikowana jest, jako nieruchomość rolna.

W trakcie rokowań Gmina została poinformowana o zamiarze Spółki, co do przeznaczenia działki na rozszerzenie działalności produkcyjnej.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od Gminy, cena przedmiotowej działki zostanie powiększona o podatek VAT według stawki 22%.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym z dnia 22 grudnia 2010 r. Spółka wskazała iż:

* nie jest podmiotem uprawnionym do dokonania kwalifikacji gruntów bowiem zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie polityki przestrzennej leży w gestii jednostki samorządu terytorialnego oraz organów administracji rządowej. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przewiduje, że przedmiotowa działka znajduje się w zespole urbanistycznym aktywności gospodarczej "A". Jako funkcję dominującą przewidziano: produkcję, budownictwo, handel hurtowy, gospodarkę magazynową, logistykę, obsługę transportu i telekomunikację, gospodarowanie odpadami, handel detaliczny oraz obsługę turystyki. Natomiast w ewidencji gruntów działka sklasyfikowana jest obecnie, jako nieruchomość rolna.

Spółka potwierdza, iż jej intencją jest przeznaczenie nabytej działki pod zabudowę - co zostało wskazane we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 15 października 2010 r. W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że celem nabycia niezabudowanej nieruchomości jest rozszerzenie działalności produkcyjnej. Niewątpliwie rozszerzenie działalności produkcyjnej wymaga zabudowania działki budynkami lub budowlami umożliwiającymi prowadzenie takiej działalności.

Zbywca nieruchomości ma świadomość o planach Spółki, co do zabudowania działki w celu rozszerzenia prowadzonej w strefie działalności gospodarczej;

* zgodnie z posiadanymi przez Spółkę informacjami, względem nieruchomości nie były wydawane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;

* Spółka wykonuje działalność podlegającą opodatkowaniu VAT, a zakup działki gruntowej będzie służył wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze otrzymanej z tytułu zakupu działki niezabudowanej od Gminy w zakresie, w jakim nabyta działka jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej oraz czy w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka jest uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze otrzymanej z tytułu zakupu działki niezabudowanej od Gminy. W szczególności nie znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki.

Opodatkowanie VAT zbycia działki przez Gminę.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane VAT są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zdaniem Spółki, brzmienie powyższego przepisu prowadzi do wniosku, iż kryterium wyłączającym ze zwolnienia od podatku jest przeznaczenie terenu pod zabudowę, a nie sposób wykorzystania działki lub rodzaj gruntu wynikający, np. z wypisu z ewidencji gruntów. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy więc posiłkować się przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującymi zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań własnych gminy.

Podmiotem właściwym do ustalenia przeznaczenia danego gruntu jest więc gmina, a źródłem informacji, czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez tę jednostkę. Takimi aktami są w szczególności miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego lub w przypadku ich braku, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Natomiast w sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja, można posłużyć się inną, istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. W szczególności do ustalenia przeznaczenia posłużyć może studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jego ustalenia są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Analizując przeznaczenie działki niezabudowanej, zdaniem Spółki należy więc uwzględnić (w poniżej określonej kolejności):

Natomiast w przypadku istnienia aktów wydanych na podstawie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, bez znaczenia pozostają zapisy ewidencji gruntów, jako bazy informacyjnej, obrazującej faktyczny sposób użytkowania gruntów bez względu na ich przeznaczenie.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla przedmiotowej nieruchomości nie zostały również wydane do tej pory decyzje umożliwiające jej zabudowę (o warunkach zabudowy, pozwolenie na budowę) ani inne decyzje, przesądzające o sposobie zagospodarowania. Zdaniem Spółki w tej sytuacji o przeznaczeniu działki przesądza brzmienie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazano, że teren ten przeznaczony jest na produkcję, budownictwo, handel hurtowy, gospodarkę magazynową, logistykę, obsługę transportu i telekomunikację, gospodarowanie odpadami, handel detaliczny oraz obsługę turystyki (ogólnie działalność przemysłowo - gospodarczą).

Ponadto, o przeznaczeniu terenu pod zabudowę może świadczyć okoliczność, że przedmiotowa działka została włączona do specjalnej strefy ekonomicznej, a Gmina jest świadoma, że Spółka planuje zabudować działkę w celu rozszerzenia prowadzonej w strefie działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione argumenty, dla celów zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT niezabudowaną działkę będącą przedmiotem nabycia przez Spółkę należy uznać za teren przeznaczony pod zabudowę.

Stanowisko organów podatkowych.

Spółka wskazuje na ugruntowaną linię interpretacyjną organów podatkowych, która potwierdza zaprezentowane stanowisko. Poniżej Spółka powołuje przykładowe pisma organów podatkowych, które w analogicznym stanie, potwierdziły przyjęte przez Spółkę podejście, co do klasyfikacji gruntów, jako przeznaczonych pod zabudowę, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2010 r., nr ILPP1/443-894/08-5/HW, w której organ podatkowy uznał, iż: "ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.";

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 lipca 2010 r., nr ITPP1/443-492/10/AP, w której organ podatkowy stwierdził, iż " (...) o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. (...) o przeznaczeniu gruntów - w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego - nie może decydować ewidencja gruntów. Jest to bowiem jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych, a wynikające z niego zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.";

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 stycznia 2010 r., nr IBPP3/443-838/09/PH, w której organ podatkowy uznał, iż: "Urządzenia prawne planowania i zagospodarowania przestrzennego przewidziane w powołanej ustawie składają się na swego rodzaju system. Stąd też naturalną koleją rzeczy studium jako akt o wyższym stopniu ogólności od pozostałych urządzeń planistycznych wykorzystywanych na szczeblu gminnym (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) wyznacza przedmiotowe granice, w jakich ma następować wiążące, zarówno władzę, jak i obywateli, ustalenie przeznaczenia poszczególnych terenów oraz sposobów zagospodarowania i zabudowy. Mając powyższe na uwadze bez znaczenia pozostaje fakt, iż studium jest jedynie aktem wewnętrznym, istotny jest fakt, że studium określa przeznaczenie danej nieruchomości jako przeznaczonej pod zabudowę czy też nie, a ponadto ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Należy również zauważyć, że o ile przeznaczenie terenu określają plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy (lub decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego) oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych.";

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 stycznia 2010 r., nr IPPP3/443-943/09-4/KT, w której stwierdzono m.in., iż: "o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów."

Stanowisko sądów administracyjnych.

Wnioskodawca wskazuje także na ugruntowaną linię orzeczniczą sądów administracyjnych, która potwierdza przedstawione stanowisko oraz linię interpretacyjną organów podatkowych. Poniżej Spółka przytacza przykładowe wyroki sądów administracyjnych, które w zbliżonym stanie faktycznym, potwierdziły przyjęte przez Spółkę podejście, co do klasyfikacji gruntów, jako przeznaczonych pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

* wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 324/10, w uzasadnieniu którego Sąd stwierdził, iż "spór w niniejszej sprawie sprowadza się do tego, jakie kryterium decyduje o tym czy przedmiotem dostawy jest teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę... W ocenie Sądu dla oceny tego faktu podstawowe znaczenie ma plan zagospodarowania przestrzennego gminy (miasta), który jako akt prawa miejscowego reguluje przeznaczenie poszczególnych terenów na terenie gminy. W przypadku, gdy dla danego terenu nie istnieje jednak taki plan, znaczenie może mieć studium warunków i zagospodarowania przestrzennego gminy, a w dalszej kolejności w ustaleniu przeznaczenia gruntu można posiłkować się w ostateczności również ewidencją gruntów i budynków. W przypadku braku stosownych dokumentów urzędowych, takich jak plan zagospodarowania przestrzennego, lub w przypadku sprzeczności między nimi, badając czy przeprowadzona dostawa gruntu niezabudowanego jest zwolniona z VAT należy oceniać wszystkie okoliczności faktyczne dotyczące takiego gruntu i transakcji (zob. J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda - "VAT 2009. Komentarz" C.H. Beck 2009, Wydanie 1).";

* wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 181/10, w którym Sąd uznał, iż "podkreślenia wymaga, że według przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, kryterium wyłączającym ze zwolnienia od podatku jest przeznaczenie terenu pod zabudowę, nie zaś jak to rozumie skarżąca, rzeczywisty sposób wykorzystania działki lub rodzaj gruntu wynikający z wypisu z ewidencji gruntów. (...) W żadnym razie, w świetle unormowań zawartych w omawianym przepisie ustawy o VAT o przeznaczeniu terenu nie może przesądzić, jak chce tego skarżąca, fakt że działki, o których mowa w pytaniu są działkami niezabudowanymi, zaklasyfikowanymi w ewidencji gruntów miasta jako grunty orne i łąki. Ewidencja gruntów, jako baza informacyjna obrazuje faktyczny sposób użytkowania gruntów bez względu na ich przeznaczenie. Jak już wcześniej stwierdzono, ustawodawca nie wprowadził jako kryterium zwolnienia sposobu aktualnego wykorzystywania terenu, czy też aktualnej kwalifikacji terenu, lecz kryterium przeznaczenia terenu.";

* wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1562/09, w którym Sąd stwierdził, iż: "mając zatem na względzie powyższe nie powinno budzić wątpliwości, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego ma znaczący wpływ na sferę praw i obowiązków właścicieli terenów. Przeznaczenie bowiem w ramach studium konkretnego terenu na określone cele determinuje działania nie tylko organów gminy podczas ustalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ale również obywateli, którym przysługuje prawo do tego terenu. Tym samym postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wpływają w sposób wiążący na prawa obywateli co do jego przeznaczenia. Zauważyć dalej należy, że w przypadku uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego na terenie gminy, przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, organ wydający decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zobowiązany jest kierować się treścią studium. Należy też zaznaczyć, że zasadnie organ wskazał, iż zapisy wynikające z ewidencji gruntów i budynków są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Nie pokazują natomiast, na jakie cele przeznaczone są grunty."

Prawo Spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem działki.

Gmina dokonując dostawy nieruchomości nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, wobec czego powiększy cenę netto sprzedawanej działki o podatek VAT według stawki 22%. W tej sytuacji kwota podatku wykazanego na fakturze będzie stanowiła dla Spółki kwotę podatku naliczonego. Biorąc pod uwagę, że przedmiotowy zakup związany jest z działalnością Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT, a ponadto nie zachodzą przesłanki wyłączające możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Spółka będzie uprawniona do dokonania takiego obniżenia.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze otrzymanej z tytułu zakupu działki niezabudowanej od Gminy w zakresie, w jakim nabyta działka będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie powyższych przepisów, stwierdzić należy, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), ustawa określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku braku planu, zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a jedynie obejmują dane, w przypadku gruntów, dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych - art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca celem poszerzenia prowadzonej działalności produkcyjnej, planuje nabycie niezabudowanej nieruchomości działkowej, położonej we W., oznaczonej geodezyjnie, jako działka nr 2/3 o pow. 58.086 m^2, AM-14, obręb K., od Gminy. Działka ta znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości posiadanej przez Spółkę, a jej nabycie umożliwi poprawę warunków zagospodarowania przestrzeni na potrzeby produkcji przemysłowej Spółki. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 sierpnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, począwszy od dnia 21 września 2010 r. działka znajduje się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Działka była objęta miejscowym ogólnym planem zagospodarowania przestrzennego na podstawie uchwały Miejskiej Rady Narodowej z dnia 10 czerwca 1988 r., zgodnie z którym przedmiotowy grunt był oznaczony symbolami PS i KS, tj. przemysł, składy, magazyny, bazy budowlane, zakłady produkcyjno usługowe, zaplecze techniczne komunikacji miejskiej. Jednakże miejscowy ogólny plan zagospodarowania przestrzennego utracił moc. Działka położona jest na obszarze objętym Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 października 2006 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przewiduje, że przedmiotowa działka znajduje się w zespole urbanistycznym aktywności gospodarczej "A". Jako funkcję dominującą przewidziano: produkcję, budownictwo, handel hurtowy, gospodarkę magazynową, logistykę, obsługę transportu i telekomunikację, gospodarowanie odpadami, handel detaliczny oraz obsługę turystyki. Natomiast w ewidencji gruntów działka sklasyfikowana jest, jako nieruchomość rolna.

Względem nieruchomości nie były wydawane administracyjne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż dostawa niezabudowanej nieruchomości działkowej, położonej we W., oznaczonej geodezyjnie, jako działka nr 2/3 o pow. 58.086 m^2, AM-14, obręb K., znajdującej się wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w zespole urbanistycznym aktywności gospodarczej, podlega - stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy - opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały przez ustawodawcę w dziale IX ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak np. na mocy art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących.

Z kolei w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca i sprzedawca są czynnymi podatnikami podatku VAT, ponadto, działka którą zamierza nabyć Spółka będzie służyła wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania przez podatnika podatku VAT czynności opodatkowanych.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego i prawnego należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup niezabudowanej nieruchomości działkowej, położonej we W., oznaczonej geodezyjnie, jako działka nr 2/3 o pow. 58.086 m^2, AM-14, obręb K., stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem nie zaistnieje w przedmiotowej sprawie wyłączenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opisany stan faktyczny i traci ona swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego lub stanu prawnego. Dotyczy to w szczególności sytuacji gdy przed realizacją transakcji uchwalony zostanie przez Gminę plan zagospodarowania przestrzennego lub wydana zostanie decyzja o warunkach zabudowy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. (z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia) weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Zgodnie z zawartym w niej brzmieniem art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, w ustawie o podatku od towarów i usług dodano art. 146a, w następującym brzmieniu: "W okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.:

Zmianę tą wprowadzono na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578).

Natomiast, art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, od dnia 1 stycznia 2011 r. posiada następujące brzmienie nadane ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652):

"Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4".

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości niezabudowanej. Rozstrzygnięcie dotyczące zdarzenia przyszłego w tej samej kwestii zostało załatwione interpretacją z dnia 7 stycznia 2011 r. nr ILPP1/443-1130/10-5/BD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.