ILPP1/443-1129/10-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2010 r. (data wpływu: 16 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu usług leasingu operacyjnego dotyczących samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu usług leasingu operacyjnego dotyczących samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zainteresowany rozpoczęciem działalności gospodarczej, polegającej na oddawaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych. Będzie to działalność w całości opodatkowana podatkiem VAT, oznaczona zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jako wynajem i dzierżawa samochodów (PKD 77.11.Z). w ramach tej działalności Zainteresowany zamierza zakupić kilka samochodów osobowych, w tym modele powszechnie uważane za luksusowe. Docelowym klientem dla wynajmu tych aut byłyby duże spółki, dla których wspomniane samochody służyłyby do pełnienia funkcji o charakterze reprezentacyjnym, bądź zamożni klienci indywidualni, którzy będą je wykorzystywali na przykład przy uroczystościach weselnych.

Zanim Wnioskodawca podejmie się jednak prowadzenia tego typu działalności, chciałby upewnić się co do zasad odliczania podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego z uwagi na potrzebę oceny rozmiaru nakładów finansowych, jakie Zainteresowany będzie zmuszony ponieść, a co za tym idzie kapitału niezbędnego do ich pokrycia.

Ze względu na charakter swojej oferty handlowej, Zainteresowany zakłada, że będzie oddawał posiadane przez niego samochody osobowe w odpłatne używanie na okresy stosunkowo krótkie (wyjazd służbowy, bądź wesele są wydarzeniami co najwyżej kilkudniowymi).

Wynajmowane samochody będą przedstawiały sporą wartość, więc ceny ich zakupu również mogą przekraczać możliwości finansowe Zainteresowanego, dlatego też zamierza pozyskać na nie środki poprzez zawieranie umów leasingu i pokrywać kolejne raty należne leasingodawcy z bieżącej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa gwarantuje możliwość odliczania podatku VAT naliczonego do podatku VAT należnego od zakupionych przez Zainteresowanego samochodów osobowych, przeznaczonych do odpłatnego używania przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, nawet jeżeli same okresy na jakie samochody te będą oddawane do odpłatnego używania będą znacznie krótsze.

Z literalnego brzmienia art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b in fine należy wnioskować, że warunkiem sine qua non możliwości odliczania podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego w opisywanym podatkowoprawnym stanie faktycznym jest sytuacja, kiedy samochody osobowe oddane do odpłatnego używania "są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy".

Oznacza to, że kluczowy jest sam cel jakiemu ma służyć nabycie samochodu, nie zaś forma czy treść porozumień na podstawie których będzie on oddawany w odpłatne użytkowanie. w przepisie tym nie jest w ogóle regulowana kwestia samego czasu trwania odpłatnego użytkowania, do jakiego te samochody miałyby być oddane.

Interpretację tą potwierdza również wykładnia celowościowa. Ust. 4 ma służyć złagodzeniu rygorystycznego zapisu z ust. 3, który w znacznej mierze marginalizuje możliwość korzystania z mechanizmu odliczania podatku VAT naliczonego do podatku VAT należnego w przypadku nabywania przez podatników samochodów osobowych przeznaczonych dla potrzeb prowadzonej działalności polegającej na ich wynajmie. Celem tego ograniczenia było wykluczenie możliwości nadużyć ze strony nieuczciwych przedsiębiorców, którzy mogliby nabywać te pojazdy dla celów prywatnych niejako "omijając płacenie podatku VAT". Bezwzględne stosowanie tego przepisu prowadziłoby jednak do pokrzywdzenia przedsiębiorców, którzy nabywają samochody będące, już po ich nabyciu, przedmiotem prowadzonej przez tych przedsiębiorców działalności gospodarczej, na przykład najmu, bądź dzierżawy. Dlatego też ustawodawca przewidział "wyjątek od wyjątku" i pozwolił odliczyć podatek VAT naliczony od podatku VAT należnego w przypadku oddania samochodu osobowego do odpłatnego użytkowania. Skoro tak, to istotą tego przepisu jest umożliwienie korzystania z mechanizmu odliczenia przez wszystkich tych przedsiębiorców, którzy nabywają samochody osobowe we wskazanym przez tenże przepis celu. Podkreślić należy, iż wszelkie wypożyczalnie samochodów (np. zlokalizowane na lotniskach, dworcach, w serwisach samochodowych), wynajmują samochody na stosunkowo krótkie okresy czasu, zazwyczaj nieprzekraczające 1 tygodnia. Odmowa uznania takiej działalności za działalność pozwalającą na odliczenie podatku VAT naruszałaby zasadę pośredniości podatku VAT.

Nie można zakładać, że na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT, mogłoby dojść do zróżnicowania przedsiębiorców według kryterium skuteczności prowadzonej przez nich działalności, na tych którzy są w stanie znaleźć kontrahenta chcącego wynajmować oferowane samochody na dłuższe, ponad sześciomiesięczne okresy oraz na przedsiębiorców, którzy prowadząc taką samą działalność tych kontrahentów znaleźć nie mogą, bądź zawierane są przez nich porozumienia na krótsze niż 6 miesięcy okresy czasu. w przypadku takiej interpretacji doszłoby do naruszenia konstytucyjnej zasady równości, będącej fundamentem systemu podatkowego w Polsce. Co więcej, taka interpretacja ingerowałaby w swobodę działalności gospodarczej, de facto wykluczając z obrotu wszelkie umowy zawierane na okresy krótsze niż półroczne.

Nie można zapomnieć, że podatek VAT w swej naturze jest podatkiem "przerzucalnym", gdzie z założenia ciężar ekonomiczny ma spoczywać na konsumencie. Innymi słowy, tak długo jak towar znajduje się w obrocie gospodarczym, podatnikom przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. w ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że zakupienie przez niego samochodów osobowych nie będzie ostatnią fazą obrotu nimi, ponieważ będą one następnie wynajmowane, bądź wydzierżawiane klientom.

Odpowiadając na drugie z zadanych pytań, należy się odwołać od art. 86 ust. 2 lit. a, zgodnie z którym kwotę podatku naliczonego stanowi, poza określonymi wyjątkami, m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Odmienne uregulowanie wprowadza m.in. art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, który ogranicza możliwość odliczenia podatku naliczonego w fakturze otrzymanej od leasingodawcy, a dotyczącej leasingu samochodu osobowego lub pojazdu samochodowego o którym mowa w art. 86 ust. 3 ww. ustawy do kwoty 60% tego podatku, lecz nie więcej niż 6 tys. zł.

Skoro jednak art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy jest unormowaniem szczególnym względem art. 86 ust. 3 ustawy o VAT i wprost stanowi, że ust. 3 nie stosuje się w sytuacjach w nim uregulowanych, to w opinii Wnioskodawcy ograniczenie odliczenia podatku VAT naliczonego od samochodu osobowego zawarte w art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miało zastosowania w przypadku odliczania podatku od rat leasingowych samochodu osobowego przeznaczonego do wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, która to działalność jest przedmiotem działalności podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ww. ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy.

W myśl natomiast art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zainteresowany rozpoczęciem działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT, polegającej na oddawaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych. Klientem dla wynajmu tych aut mają być duże spółki, dla których samochody służyłyby do pełnienia funkcji o charakterze reprezentacyjnym, bądź zamożni klienci indywidualni, którzy będą je wykorzystywali przy uroczystościach weselnych.

Ze względu na charakter swojej oferty handlowej Zainteresowany zakłada, że będzie oddawał posiadane przez niego samochody osobowe w odpłatne używanie na okresy stosunkowo krótkie (wyjazd służbowy, bądź wesele są wydarzeniami co najwyżej kilkudniowymi).

Wynajmowane samochody będą przedstawiały sporą wartość, więc ceny ich zakupu również mogą przekraczać możliwości finansowe Zainteresowanego, dlatego też zamierza pozyskać na nie środki poprzez zawieranie umów leasingu i pokrywać kolejne raty należne leasingodawcy z bieżącej działalności.

Jak wynika z przedstawionych wyżej regulacji prawnych, podatnik ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, tj.:

Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z treści art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, aby pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego oddaniu w odpłatne używanie trwał nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność trwała minimum pół roku.

Nadmienia się również, iż leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. w świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing operacyjny jest usługą.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy w świetle dokonanej analizy tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca przy zakupie usług leasingu operacyjnego dotyczących samochodów osobowych, w sytuacji, gdy samochody te będą oddawane do odpłatnego używania na krótkie okresy czasu, przy założeniu, że będą one przeznaczone wyłącznie do tego celu przez okres co najmniej 6 miesięcy - w świetle art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy - będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego w pełnej wysokości.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca ograniczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 7 ustawy, lecz z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. pod warunkiem, że przedmiotowe nabycie usług związane będzie ze sprzedażą opodatkowaną, a także o ile nie wystąpią negatywne przesłanki, o których mowa w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno