ILPP1/443-1125/14-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wysyłki towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

* prawidłowe - w zakresie określenia daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

* prawidłowe - w zakresie używania na fakturze określenia "data sprzedaży" zamiast "data dokonania dostawy towarów lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3);

* nieprawidłowe - w zakresie używania na fakturze określeń dotyczących "daty sprzedaży" zamiast "data otrzymania zaliczki" (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3).

W dniu 23 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz sposobu dokumentowania dostawy w przypadku wysyłki towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (zwana dalej Spółką lub Wnioskodawcą), zajmuje się sprzedażą sprzętu elektronicznego, telekomunikacyjnego, komputerowego oraz części do niego. Kupujący może odebrać towar osobiście, może sam zorganizować transport, może też skorzystać z usługi firmy kurierskiej z którą Spółka ma podpisaną umowę.

Najczęściej odbiorcy wybierają trzecie rozwiązanie - Spółka organizuje wtedy transport towarów przy pomocy firmy kurierskiej.

Zazwyczaj faktura jest wystawiana w dniu wydania przesyłki kurierowi. Może zdarzyć się wystawienie faktury sprzedaży w dzień poprzedzający dzień wydania kurierowi przesyłki.

Program komputerowy przy pomocy którego Spółka wystawia faktury sprzedaży umożliwia, zamiast wyrażeń "data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" lub "data otrzymania zaliczki", użycie wyrażenia "data sprzedaży".

Spółka nie posiada regulaminu sprzedaży ani umów regulujących moment przeniesienia na kupującego prawa do rozporządzania sprzedanym towarem jak właściciel.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż w całości jest sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w przypadku wysyłki towaru nabywcy przy pomocy firmy kurierskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę.

2. Jaka data powinna widnieć na fakturze jako data dokonania lub zakończenia dostawy towarów w przypadku wysyłki towarów przy pomocy firmy kurierskiej w sytuacji, gdy faktura dołączana jest do przesyłki zawierającej towar.

3. Czy Spółka, wystawiając faktury sprzedaży, na których widnieje wyrażenie "data sprzedaży" zamiast "data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" lub "data otrzymania zaliczki", popełnia błąd i powinna zmienić/uaktualnić program przy pomocy którego wystawia faktury sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku wysyłki sprzedanego towaru do nabywcy przy pomocy firmy kurierskiej, obowiązek podatkowy powstanie w dniu wydania towaru kurierowi reprezentującemu firmę kurierską.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, mówi, że opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Przepis art. 19a ustawy wskazuje natomiast, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Rozpatrując więc art. 7 ust. 1 łącznie z art. 19a Spółka dochodzi do wniosku, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przeniesienia prawa na nabywcę do rozporządzania zakupionymi towarami jak właściciel. W ustawie nie ma zapisu, który wskazywałby kiedy takie przeniesienie ma miejsce. Spółka nie posiada umów ani ustaleń, które regulowałyby kwestię takowego przeniesienia. W związku z tym, według Spółki, należy sięgnąć do zapisów Kodeksu cywilnego, zwanego dalej k.c.

Przepis art. 544 § 1 k.c. wskazuje, że jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy (art. 548 § 1 k.c.).

Zgodnie z tymi przepisami Spółka twierdzi, że momentem dokonania dostawy, w przypadku wysyłania towaru przy pomocy firmy kurierskiej, jest moment wydania towaru kurierowi (w tym momencie Spółka przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel).

Obowiązek podatkowy powstanie więc nie w momencie faktycznego otrzymania towaru przez nabywcę, ale w momencie wydania towaru kurierowi, który zobowiązał się dostarczyć przesyłkę nabywcy.

Ad. 2

Odnośnie daty dokonania dostawy, którą należy umieścić na fakturze: według Spółki data dokonania dostawy jest tożsama z datą wydania towaru kurierowi.

W związku z tym, w przypadku gdy faktura jest wystawiana w dniu wydania towaru kurierowi i dołączana do przesyłki, można (ale, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy, nie trzeba) umieścić datę dokonania dostawy na fakturze i będzie to data identyczna z datą wystawienia, a tym samym z datą wydania towaru kurierowi. Jeśli natomiast data wystawienia faktury będzie różniła się od daty wydania towaru kurierowi, Spółka ma obowiązek umieszczenia na takowej fakturze daty dokonania dostawy i powinna to być data faktycznego przekazania towaru kurierowi.

Ad. 3

Według Spółki wyrażenie "data sprzedaży" jest tożsame z wyrażeniem "data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" lub "data otrzymania zaliczki" i nie ma Ona obowiązku zmiany/uaktualnienia programu, przy pomocy którego wystawia faktury sprzedaży. Pod wyrażeniem "data sprzedaży" kryje się, według Spółki, data wskazująca albo na dzień dokonania/zakończenia dostawy towarów albo na dzień wykonania usługi albo na dzień otrzymania zaliczki i dlatego może być używane zamiast określeń wymienionych w art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy.

Spółka częściowo opiera swoje stanowisko na interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP5/443-11/14-5/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wysyłki towaru za pośrednictwem firmy kurierskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

* prawidłowe - w zakresie określenia daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

* prawidłowe - w zakresie używania na fakturze określenia "data sprzedaży" zamiast "data dokonania dostawy towarów lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3);

* nieprawidłowe - w zakresie używania na fakturze określeń dotyczących "daty sprzedaży" zamiast "data otrzymania zaliczki" (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3).

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę, niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Należy również nadmienić, że jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca - będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - zajmuje się sprzedażą sprzętu elektronicznego, telekomunikacyjnego, komputerowego oraz części do niego. Kupujący może odebrać towar osobiście, może sam zorganizować transport, może też skorzystać z usługi firmy kurierskiej, z którą Spółka ma podpisaną umowę.

Najczęściej odbiorcy wybierają trzecie rozwiązanie - Spółka organizuje wtedy transport towarów przy pomocy firmy kurierskiej.

Zazwyczaj faktura jest wystawiana w dniu wydania przesyłki kurierowi. Może zdarzyć się wystawienie faktury sprzedaży w dzień poprzedzający dzień wydania kurierowi przesyłki.

Program komputerowy przy pomocy którego Spółka wystawia faktury sprzedaży umożliwia, zamiast wyrażeń "data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi" lub "data otrzymania zaliczki", użycie wyrażenia "data sprzedaży".

Spółka nie posiada regulaminu sprzedaży, ani umów regulujących moment przeniesienia na kupującego prawa do rozporządzania sprzedanym towarem jak właściciel.

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, kiedy w przypadku wysyłki towaru kurierem nastąpi dokonanie dostawy, jak również kiedy wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim ustalić, kiedy w analizowanym przypadku nastąpi dostawa towaru.

W rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów, które Wnioskodawca (sprzedawca) wysyła do odbiorcy za pośrednictwem firmy kurierskiej. Aby ustalić kiedy następuje dokonanie dostawy należy odwołać się do treści cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym dostawa towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nie posiada umów z kontrahentami krajowymi, które w sytuacji dostawy towaru przez kuriera regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zainteresowany nie ma także regulaminu sprzedaży, który regulowałby ww. kwestię.

Brak tego rodzaju zapisów w umowach handlowych lub regulaminie sprzedaży wskazuje, że strony transakcji świadomie poddały ten aspekt regulacjom ogólnym, czyli w tym przypadku regulacjom wynikającym z Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 k.c.

W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Mając na uwadze przepis art. 19a ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie sprawy obowiązek podatkowy powstaje w momencie dokonania dostawy, tj. w momencie przekazania towaru kurierowi.

Wątpliwości Spółki dotyczą również ustalenia, jaka data powinna widnieć na fakturze w przypadku wysyłki towarów za pośrednictwem firmy kurierskiej.

Ponieważ obowiązek podatkowy w przypadku dostawy towarów powstaje na ogólnych zasadach, czyli z chwilą dokonania dostawy, zatem na fakturze na dostawę dokonywaną za pośrednictwem kuriera, jako datę dostawy towarów lub zakończenia dostawy należy wskazać datę wydania towaru kurierowi, pod warunkiem, że faktura jest wystawiona w dniu wydania towaru kurierowi.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Spółka, wystawiając faktury sprzedaży na których widnieje wyrażenie "data sprzedaży" zamiast "data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi", popełnia błąd i powinna zmienić/uaktualnić program przy pomocy którego wystawia faktury sprzedaży.

Z powołanych przepisów wynika, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury, w szczególności w części dotyczących danych obligatoryjnych umieszczonych na fakturze.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku od towarów i usług zawarcie na fakturze dokumentującej dokonanie dostawy towarów wyrażenia "data sprzedaży" dla właściwego określenia daty dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, pod warunkiem, że data ta odzwierciedla faktycznie rzeczywisty moment zaistnienia zdarzenia gospodarczego. W rezultacie Spółka nie popełnia błędu stosując w tej sytuacji ww. sformułowanie.

Przedmiotem zapytania Spółki jest również kwestia, czy Wnioskodawca, wystawiając faktury sprzedaży na których widnieje wyrażenie "data sprzedaży" zamiast "data otrzymania zaliczki", popełnia błąd i powinna zmienić/uaktualnić program przy pomocy którego wystawia faktury sprzedaży.

Należy zauważyć, że w przypadku otrzymania zaliczki na poczet realizacji przyszłej dostawy towarów jej dokumentowanie ustawodawca uregulował w cyt. wyżej art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, w myśl którego podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że z treści art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, że faktura dokumentująca wpłatę zaliczki nie musi zawierać daty sprzedaży lecz - o ile data ta jest określona i różni się od daty wystawienia faktury - datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzyma zaliczkę na poczet przyszłej dostawy towaru - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy - będzie zobowiązany wystawić fakturę, w której wskaże datę otrzymania tej zaliczki.

W konsekwencji na fakturze dokumentującej otrzymanie zaliczki nie można użyć wyrażenia "data sprzedaży" dla właściwego określenia daty otrzymania zaliczki. Zatem Spółka popełnia błąd umieszczając w tej sytuacji na fakturze sformułowanie "data sprzedaży" i powinna zmienić tą praktykę.

Należy również wskazać, że jak wynika z powołanego wyżej art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.