ILPP1/443-1121/12-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 3 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług budowlanych i instalacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług budowlanych i instalacyjnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lutego 2013 r. o dokument, z którego wynika prawo osoby podpisanej pod wnioskiem do występowania w imieniu Zainteresowanego o interpretację indywidualną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność deweloperską. W ramach tej działalności Spółka jako zarejestrowany i czynny podatnik VAT, prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu handlowo-mieszkaniowego na gruncie, którego jest użytkownikiem wieczystym. W wyniku prowadzonej inwestycji zostanie wybudowany kompleks mieszkalno - handlowy o łącznej powierzchni 14.143,06 m^2, w skład którego wchodzi jako osobny budynek pawilon handlowy o powierzchni 1652,57 m^2, pomieszczenia usługowe o powierzchni 574,39 m^2, pomieszczenia wspólne, techniczne i klatki schodowe o powierzchni 1358,40 m^2, garaże wraz z komórkami lokatorskimi o powierzchni 4044,90 m² oraz 142 lokale mieszkalne o łącznej powierzchni 6512,80 m^2. Żaden z lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m^2. Zgodnie z klasyfikacją obiektów budowlanych, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) budynek, w którym zlokalizowane są lokale mieszkalne, komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe będące przedmiotem sprzedaży jest sklasyfikowany wg PKOB pod symbolem 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Lokale mieszkalne sprzedawane będą z preferencyjną stawką 8%.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m^2, oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Umowy zawarte z wykonawcami robót budowlano-montażowych i instalacyjnych określają wysokość zryczałtowanego wynagrodzenia netto plus podatek VAT bez określenia jego wysokości. Z umów w sposób jednoznaczny wynika podział na roboty dotyczące pawilonu handlowego oraz budynku mieszkalno-usługowego. W budynku mieszkalnym oprócz części wspólnej zlokalizowane są miejsca postojowe (w garażu podziemnym) oraz lokale usługowe o podanym wyżej metrażu. Umowy nie przewidują podziału robót na wykonanie garażu i lokali mieszkalnych. Wykonawcy zajmujący się pracami budowlanymi i instalacyjnymi wystawiają za wykonane prace faktury ze stawką 23% bez wyszczególnienia, czy prace dotyczą części mieszkalnej czy usługowej. Faktury te zostały zapłacone a podatek VAT naliczony wynikający z tych faktur odliczony jako związany w całości ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zamawiający ma prawo do odliczenia 23% podatku VAT od wystawionej przez wykonawcę faktury mimo, że część zrealizowanych przez niego robót dotyczy części mieszkalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast podatkiem naliczonym, co do zasady, jest suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z podstawową zasadą VAT w poszczególnych etapach obrotu powinien być neutralny a ostateczny odbiorca powinien być konsumentem VAT. Jak z tego wynika prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie w sytuacji, gdy towary z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ograniczenia, w przypadku których podatnik nie będzie mógł odliczyć podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy o VAT w przypadku Wnioskodawcy nie zachodzą.

W ocenie Zainteresowanego, Spółce przysługuje pełne odliczenie VAT od faktur dokumentujących powstawanie kompleksu mieszkalno-usługowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie ETS.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność nie podlega ustawie lub też jest od podatku zwolniona, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Analiza powołanego art. 88 ustawy prowadzi do wniosku, iż w dyspozycji tego przepisu, jako przesłanki wyłączającej prawo nabywcy (podatnika) do odliczenia podatku naliczonego, nie ujęto przypadku, gdy podatek naliczony wynika z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, które podlegają opodatkowaniu inną niż przyjęta przez sprzedawcę (wyższą bądź niższą) stawką podatku od towarów i usług.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka z o.o.) jest podmiotem prowadzącym działalność deweloperską. W ramach tej działalności Spółka jako zarejestrowany i czynny podatnik VAT, prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu handlowo-mieszkaniowego na gruncie, którego jest użytkownikiem wieczystym. W wyniku prowadzonej inwestycji zostanie wybudowany kompleks mieszkalno - handlowy o łącznej powierzchni 14.143,06 m^2, w skład którego wchodzi jako osobny budynek pawilon handlowy o powierzchni 1652,57 m^2, pomieszczenia usługowe o powierzchni 574,39 m^2, pomieszczenia wspólne, techniczne i klatki schodowe o powierzchni 1358,40 m^2, garaże wraz z komórkami lokatorskimi o powierzchni 4044,90 m² oraz 142 lokale mieszkalne o łącznej powierzchni 6512,80 m^2. Żaden z lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m^2. Zgodnie z klasyfikacją obiektów budowlanych, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) budynek, w którym zlokalizowane są lokale mieszkalne, komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe będące przedmiotem sprzedaży jest sklasyfikowany wg PKOB pod symbolem 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Lokale mieszkalne sprzedawane będą z preferencyjną stawką 8%. Umowy zawarte z wykonawcami robót budowlano montażowych i instalacyjnych określają wysokość zryczałtowanego wynagrodzenia netto plus podatek VAT bez określenia jego wysokości. Z umów w sposób jednoznaczny wynika podział na roboty dotyczące pawilonu handlowego oraz budynku mieszkalno-usługowego. W budynku mieszkalnym oprócz części wspólnej zlokalizowane są miejsca postojowe (w garażu podziemnym) oraz lokale usługowe w podanym wyżej metrażu. Umowy nie przewidują podziału robót na wykonanie garażu i lokali mieszkalnych. Wykonawcy zajmujący się pracami budowlanymi i instalacyjnymi wystawiają za wykonane prace faktury ze stawką 23% bez wyszczególnienia, czy prace dotyczą części mieszkalnej czy usługowej. Faktury te zostały zapłacone a podatek VAT naliczony wynikający z tych faktur odliczony jako związany w całości ze sprzedażą opodatkowaną.

Na tle przedstawionego wyżej stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości wskazanej na fakturach wystawionych przez kontrahentów.

Jak wynika z analizy powołanych wyżej uregulowań prawnych dla istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury (nawet w przypadku, gdy zastosowana została nieprawidłowa stawka podatku), obok fundamentalnych przesłanek takich jak status odliczającego jako czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT i związek zakupionych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi (odliczającego), najistotniejsze jest to, by nabyta usługa lub towar podlegały opodatkowaniu i nie korzystały przy tym ze zwolnienia od tego podatku. Kwestia stawki - z punktu widzenia podmiotu dokonującego odliczenia - ma drugorzędne znaczenie. Biorąc bowiem pod uwagę treść cyt. wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje jedynie wówczas gdy dotyczy on transakcji, które nie podlegają opodatkowaniu lub są zwolnione od podatku.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów ustawy należy stwierdzić, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku - nie oceniając prawidłowości zastosowanej przez kontrahentów Wnioskodawcy stawki podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług - Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych od kontrahentów, w których wykazano stawkę w wysokości 23% - w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, o ile nie wystąpią ograniczenia wynikające z art. 88 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.