ILPP1/443-1113/08-4/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT i zastosowania stawek podatkowych przy refakturowaniu opłat administracyjnych i sądowych oraz opłat sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU ex 75 - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT i zastosowania stawek podatkowych przy refakturowaniu opłat administracyjnych i sądowych oraz opłat sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU ex 75. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lutego 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z kontrahentem umowę, w której określone jest stałe miesięczne wynagrodzenie za zarządzanie lokalami użytkowymi (sprzedaż 22%). W umowie tej zawarty jest paragraf, na mocy którego kontrahent pokrywa dodatkowe koszty poniesione przez Stronę z tytułu realizacji zlecenia. Koszty typu: opłaty sądowe, skarbowe, za pełnomocnictwa, opłaty poniesione w urzędach miasta, starostwach powiatowych (za wyrysy, wypisy, wyploty, ksera map itd. PKWiU 75). Opłaty te nie stanowiły elementu kalkulacji ceny za usługę. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku, Strona poinformowała, że dodatkowe opłaty pobierane w związku z realizacją umowy, nie są ponoszone w imieniu zleceniodawcy. Wydatki te są ponoszone przez Wnioskodawcę i zgodnie z warunkami umowy refakturowane przez zleceniobiorcę (Wnioskodawcę) na zleceniodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku refakturowania opłat sądowych i skarbowych można wystawiać fakturę VAT ze stawką NP i nie ma potrzeby podawania podstawy prawnej, która kwalifikowałaby określoną sprzedaż do NP.

Ad. 2

Przy refakturze za czynność o symbolu PKWiU 75, powinna być zastosowana właściwa stawka podatku od towarów i usług 22%. Wynika to z faktu, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Oznacza to, że niniejsze zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy i ma zastosowanie wyłącznie do usług świadczonych przez administrację publiczną. Zwolnienie to nie dotyczy więc innych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl dyspozycji art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie zapisu art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 tejże ustawy, czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez pojęcie sprzedaży - myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy zauważyć, iż polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęć "refakturowanie" kosztów i "refakturowanie" usług. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006, Nr 347/1 z późn. zm.).

"Refakturowanie" usług przewiduje art. 28 Dyrektywy, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Wówczas wystawiona faktura jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Refakturowanie usług oznacza zatem świadczenie tej usługi poprzez podmiot refakturujący, potwierdzone fakturą wystawioną w całości lub części dla udokumentowania odsprzedaży w ramach zawartych przez strony umów o współpracę.

Podstawowa stawka podatku stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Pod pozycją 6 ww. załącznika mieszczą się "usługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych" zaklasyfikowane wg PKWiU ex 75. Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa usługi". Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania. Tym samym, na podstawie powyższego przepisu ze zwolnienia korzystają "wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z kontrahentem umowę, w której określone jest stałe miesięczne wynagrodzenie za zarządzanie lokalami użytkowymi. Z umowy zawartej pomiędzy Stronami wynika, że kontrahent pokrywa dodatkowe koszty poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu realizacji zlecenia. Należą do nich koszty typu: opłaty sądowe, skarbowe, za pełnomocnictwa, opłaty poniesione w urzędach miasta, starostwach powiatowych (za wyrysy, wypisy, wyploty, ksera map itd. PKWiU 75). Opłaty te nie stanowią elementu kalkulacji ceny za usługę.

Mając na uwadze zapis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy (usługobiorcy), obejmująca wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczoną przez podatnika usługą, kształtujące w efekcie kwotę żądaną od kontrahenta, to koszty wyłożone przez Wnioskodawcę w imieniu tego kontrahenta winny wchodzić do podstawy opodatkowania i nie powinny być odrębnie refakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług (np. jako zwolnione) właściwą dla tych usług. Koszty dodatkowe, które ponosi Wnioskodawca wchodzą w skład podstawowej jego czynności, jaką jest świadczenie usług zarządzania lokalami użytkowymi. Wykonywane przez Spółkę czynności, opisane we wniosku, stanowią zatem część usługi głównej i podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla usług wykonywanych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę dodatkowe opłaty, powinny wchodzić do podstawy opodatkowania i winny być opodatkowane stawką właściwą dla świadczonych przez Stronę usług zarządzania lokalami użytkowymi, tj. stawką 22%. W związku z powyższym, Wnioskodawca stosując się do postanowień art. 106 ustawy, zobowiązany jest przedmiotowe czynności wraz z usługą główną udokumentować fakturą VAT.

Należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.