ILPP1/443-1098/12-3/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy udziału w niezabudowanej działce - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy udziału w niezabudowanej działce.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Zainteresowany jest także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W roku 2009 Wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży nabył od spółki kapitałowej niezabudowaną działkę w miejscowości A, Gmina B, Powiat C, Województwo X o powierzchni 1,6632 ha. Sprzedaż ta została udokumentowana fakturą VAT, a Zainteresowany obniżył podatek należny o podatek naliczony określony w tej fakturze. Przedmiotowa działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne, lecz zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy B z dnia 27 czerwca 2000 r., działka ta przeznaczona jest pod tereny lokalizacji składów i usług produkcyjnych nieuciążliwych.

Wnioskodawca postanowił wybudować na przedmiotowej działce halę magazynową z budynkiem biurowym i zapleczem socjalnym wraz z infrastrukturą techniczną: placem manewrowym, zbiornikiem retencyjnym i zbiornikiem na nieczystości płynne. W celu zrealizowania tego celu gospodarczego Zainteresowany uzyskał ostateczną decyzję Starosty C, zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Prace budowlane zostały wykonane przez firmę budowlaną, która to firma udokumentowała wykonane przez siebie usługi budowlane wystawionymi na Wnioskodawcę fakturami VAT. Zainteresowany obniżył podatek należny o podatek naliczony określony w fakturach stwierdzających wykonanie usług budowlanych. Obecnie, zabudowana nieruchomość wymaga jeszcze wykonania prac wykończeniowych. Po wykonaniu prac wykończeniowych Wnioskodawca zamierza:

Zainteresowany nie uzyskał jeszcze pozwolenia na użytkowanie przedmiotowej nieruchomości i nie wydzielił geodezyjnie działek.

Wnioskodawca zawarł dnia 6 listopada 2012 r. umowę przedwstępną dotyczącą:

Opisane przedsięwzięcie nie jest jedynym tego typu przedsięwzięciem, podjętym przez Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ma zamiar wykonywania tego rodzaju czynności w sposób zorganizowany i powtarzalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiona w opisie zdarzeń, dostawa udziału w niezabudowanej działce, wykorzystywanej jako droga wewnętrzna dojazdowa do drogi publicznej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki podatku, która obecnie wynosi 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Jak wskazano w opisie zdarzenia, Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Należy też przyjąć, że dla czynności polegających na sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, Wnioskodawca będzie występował, jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - dalej jako ustawa o VAT. Sprzedaż udziału w niezabudowanej działce stanowi odpłatną dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zainteresowany stoi na stanowisku, że dla dostawy przedmiotowych nieruchomości nie znajdzie zastosowania żadne z przewidzianych przepisami prawa zwolnień od podatku od towarów i usług.

Dla dostawy udziału w niezabudowanej działce nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż niezabudowana działka, oznaczona w ewidencji jako grunt orny jest przeznaczona na mocy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy pod tereny lokalizacji składów i usług produkcyjnych nieuciążliwych, a zatem należy przyjąć, że jest przeznaczona pod zabudowę.

Zdaniem Wnioskodawcy dla przedmiotowej dostawy znajdzie zastosowanie podstawowa stawka podatku VAT określona w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT na chwilę obecną także z uwzględnieniem art. 146a ustawy o VAT, czyli stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższego, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a towarem jest grunt, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania gruntem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również to, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem, jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy.

Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału w prawie własności gruntu traktować należy jako dostawę towarów.

Podkreślić należy, iż w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym. Nie ma przy tym znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, ponieważ znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie. Przyjmuje się, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w świetle ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego - "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C-468/93 pomiędzy Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondernemingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony dla terenów gminy - przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest także zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W roku 2009 Zainteresowany na podstawie umowy sprzedaży nabył od spółki kapitałowej niezabudowaną działkę o powierzchni 1,6632 ha. Sprzedaż ta została udokumentowana fakturą VAT, a Wnioskodawca obniżył podatek należny o podatek naliczony określony w tej fakturze. Przedmiotowa działka oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne, lecz zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka ta przeznaczona jest pod tereny lokalizacji składów i usług produkcyjnych nieuciążliwych. Zainteresowany postanowił wybudować na przedmiotowej działce halę magazynową z budynkiem biurowym i zapleczem socjalnym wraz z infrastrukturą techniczną: placem manewrowym, zbiornikiem retencyjnym i zbiornikiem na nieczystości płynne. W celu zrealizowania tego celu gospodarczego Wnioskodawca uzyskał ostateczną decyzję Starosty, zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Prace budowlane zostały wykonane przez firmę budowlaną, która to firma udokumentowała wykonane przez siebie usługi budowlane wystawionymi na Zainteresowanego fakturami VAT. Wnioskodawca obniżył podatek należny o podatek naliczony określony w fakturach stwierdzających wykonanie usług budowlanych. Obecnie, zabudowana nieruchomość wymaga jeszcze wykonania prac wykończeniowych. Po wykonaniu prac wykończeniowych Zainteresowany zamierza m.in. wydzielić część działki z przeznaczeniem na drogę wewnętrzną dojazdową do drogi publicznej i sprzedać udział w tej działce. Wnioskodawca nie uzyskał jeszcze pozwolenia na użytkowanie przedmiotowej nieruchomości i nie wydzielił geodezyjnie działek. Zainteresowany zawarł dnia 6 listopada 2012 r. umowę przedwstępną dotyczącą sprzedaży udziału w niezabudowanej działce, wykorzystywanej jako droga wewnętrzna dojazdowa do drogi publicznej i zobowiązał się w niej do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży w roku 2014. Opisane przedsięwzięcie nie jest jedynym tego typu przedsięwzięciem, podjętym przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zainteresowany ma zamiar wykonywania tego rodzaju czynności w sposób zorganizowany i powtarzalny.

Wskazać należy, iż zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a sprzedawca wykonując te czynności występuje w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, podlegają opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

W rezultacie, Zainteresowany prowadząc działalność gospodarczą jako osoba fizyczna jest obowiązany w zakresie podatku VAT rozliczyć obrót uzyskany ze sprzedaży udziału w niezabudowanej działce.

Podkreślić należy, iż analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji wskazać należy, iż z uwagi na przeznaczenie opisanej działki w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy pod tereny lokalizacji składów i usług produkcyjnych nieuciążliwych - a więc pod zabudowę - planowana sprzedaż udziału w tej działce nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, dostawa udziału w przedmiotowej działce, podlegać będzie opodatkowaniu wg 23% stawki podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż dostawa udziału w niezabudowanej działce, wykorzystywanej jako droga wewnętrzna dojazdowa do drogi publicznej, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki określonej w art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stawki podatku dla dostawy udziału w niezabudowanej działce. Natomiast kwestia dotycząca stawki podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2013 r. nr ILPP1/443-1098/12-2/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.