ILPP1/443-109/07/10-S/AI - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących majątek osobisty sprzedawcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 392/08 oraz orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1955/08 - stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 13 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

W roku 1990 na podstawie umowy kupna Wnioskodawca (z wykształcenia technik rolnik), w celu prowadzenia działalności rolniczej, nabył wraz z żoną grunty orne o łącznej powierzchni 2,5154 ha. Grunty te położone są w i mają założoną księgę wieczystą KW prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Nabyty grunt wszedł do małżeńskiej własności ustawowej. W wyniku zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zakupiona nieruchomość gruntowa zmieniła swój status, stając się gruntem pod budownictwo mieszkaniowe. Decyzją Burmistrza z dnia 6 lipca 2006 r. został zatwierdzony podział nieruchomości, w wyniku którego powstały łącznie 23 działki gruntu. W związku z tym, że produkcja rolna stała się mało rentowna, Wnioskodawca skorzystał z możliwości jakie dała zmiana kategorii gruntu rolnego na grunt pod zabudowę mieszkaniową i w dniu 11 października 2006 r. na podstawie jednego aktu notarialnego zbył 5 działek jednemu odbiorcy nie naliczając od tej transakcji podatku VAT. Podatnik planuje sprzedaż kolejnych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług nie powstaje w sytuacji, gdy przedmiotem transakcji są składniki majątku osobistego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnik stoi na stanowisku, że nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży lecz spożytkowany na własne potrzeby. Zainteresowany podkreśla, że w chwili zakupu gruntu jego jedynym celem była uprawa roli i nigdy nie miał zamiaru wykorzystywać go na inne cele. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, a działki będące przedmiotem transakcji są składnikami majątku osobistego, ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na uzasadnienie swego stanowiska Zainteresowany powołał wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1994 r. (sygn. akt C-291/92) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4176/06).

W dniu 31 października 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną Nr ILPP1/443-109/07-2/KG stwierdzając, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 13 sierpnia 2007 r.) jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 20 listopada 2007 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. Nr ILPP1/443/W-12/07-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 28 grudnia 2007 r.).

W dniu 24 stycznia 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 30 lipca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 392/08, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 25 września 2008 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1955/08 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyrokach WSA w Warszawie oraz NSA - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy dostawa działek, podlegać będzie opodatkowaniu 22% stawką podatku. Dostawa działek, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ zwolnieniem tym objęta jest tylko dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w roku 1990 nabył wraz z żoną grunty orne o łącznej powierzchni 2,5154 ha na podstawie umowy kupna w celu prowadzenia działalności rolniczej. W wyniku zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zakupiona nieruchomość gruntowa zmieniła swój status, stając się gruntem pod budownictwo mieszkaniowe. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa została podzielona na 23 działki gruntu. Zainteresowany zbył 5 działek i planuje dokonać sprzedaży kolejnych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży 5 działek gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że grunt został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku nabytego dla celów prywatnych. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, zbycie przez Wnioskodawcę działek będących majątkiem własnym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji Zainteresowany w związku z dostawą nieruchomości nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym:

Ad.1

Sprzedaż działek dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 11 października 2006 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Zainteresowany nie jest zobowiązany do zapłaty podatku należnego wraz z ustawowymi odsetkami.

Ad. 2

Planowana przez Podatnika sprzedaż pozostałych 18 działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.