ILPP1/443-1086/14-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie solidarnej odpowiedzialności podatkowej z dostawcą w związku z art. 105a ustawy oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 27 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie solidarnej odpowiedzialności podatkowej z dostawcą w związku z art. 105a ustawy oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie paliwa. Dnia 26 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W roku 2011 (w miesiącu maju i sierpniu) zakupił paliwo za kwotę:

* 7.320 zł netto (1.683,60 VAT) w maju oraz

* 7.840 zł netto (1.803,20 VAT) w sierpniu,

od firmy K Sp. z o.o. Firma w momencie sprzedaży istniała, a cena paliwa od ceny rynkowej nie odbiegała.

Przy czym, wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy (paliwo), nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku nie przekroczyła w danym miesiącu kwoty 50 000 zł.

W momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy (paliwo), Wnioskodawca nie wiedział i nie miał uzasadnionych podstaw do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów i warunki, na jakich została ona dokonana, nie odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami (m.in. cena nabytego paliwa nie była niższa od wartości rynkowej, tzn. - nie odbiegała od ceny rynkowej).

Innych niepokojących okoliczności również nie było.

Paliwo zostało dostarczone do gospodarstwa Wnioskodawcy cysterną. Zainteresowany otrzymał pełnowartościowy towar, a wystawione faktury podają kwoty zgodne z rzeczywistością.

Dnia 26 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność pod nazwą Gospodarstwo Rolne (...) i dotyczy hodowli trzody chlewnej, a także produkcji roślinnej.

2. Wnioskodawca sądzi, że nabycie nastąpiło na stacji paliw, ponieważ paliwo zostało dostarczone cysterną o pojemności ok. 6 tysięcy litrów. Ponadto nie sądzi, aby paliwo było przewożone od producenta do Wnioskodawcy jako nabywcy finalnego tak małą cysterną. Dowód zakupu posiadał kierowca auto cysterny i z nim też załatwiano wszelkie formalności.

3. Kwestia, czy Sprzedawca paliwa na dzień dokonania dostawy był wymieniony w wykazie, o którym mowa w art. 105c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), nie dotyczy niniejszej sprawy, ponieważ rozwiązania przeciwdziałające nadużyciom i wyłudzeniom podatku od towarów i usług w obrocie niektórymi towarami zostały przewidziane w ustawie z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, czyli wykaz podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 ustawy, które złożyły kaucję gwarancyjną. Wykaz jest dostępny na stronie Ministerstwa Finansów od października 2013 r.

4. Firma była sprawdzana w KRS i w momencie dokonania dostawy paliwa istniała. Ponadto w tym okresie dostarczała podobne partie paliwa do innych odbiorców w okolicy i nie istniało uzasadnione przypuszczenie, że może nie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wobec jakiegokolwiek urzędu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z zaistniałą sytuacją w przypadku nie uregulowania zobowiązań wobec Urzędu Skarbowego przez dostawcę z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawca ponosi współodpowiedzialność za VAT zawarty w tych zakupach.

2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego niezależnie od tego czy dostawca uregulował swój VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ponosi współodpowiedzialności za VAT zawarty w zakupionym paliwie oraz ma prawo do odliczenia podatku naliczonego niezależnie od tego czy dostawca uregulował swój VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w roku 2011 (w miesiącu maju i sierpniu) zakupił paliwo za kwotę:

* 7.320 zł netto (1.683,60 VAT) w maju oraz

* 7.840 zł netto (1.803,20 VAT) w sierpniu.

Firma w momencie sprzedaży istniała, a cena paliwa od ceny rynkowej nie odbiegała. Przy czym, wartość towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy (paliwo), nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku nie przekroczyła w danym miesiącu kwoty 50.000 zł. W momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy (paliwo), Wnioskodawca nie wiedział i nie miał uzasadnionych podstaw do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego. Firma była sprawdzana w KRS i w momencie dokonania dostawy paliwa istniała. Ponadto w tym okresie dostarczała podobne partie paliwa do innych odbiorców w okolicy i nie istniało uzasadnione przypuszczenie, że może nie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wobec jakiegokolwiek urzędu. Innych niepokojących okoliczności również nie było.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się zatem z kwestią powstania współodpowiedzialności za podatek od towarów i usług związany z zakupami paliwa wobec Urzędu Skarbowego.

W tym miejscu należy przywołać regulacje wprowadzone ustawą z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od i towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1027; dalej: ustawa zmieniająca), gdzie na mocy art. 1 pkt 4 tego aktu, do ustawy o VAT został dodany Dział Xa zatytułowany "Odpowiedzialność podatkowa nabywcy w szczególnych przypadkach", zawierający przepisy art. 105a-105c.

Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2013 r.

Celem tychże przepisów jest zapobieganie nadużyciom podatkowym. Regulacje te wprowadzają instytucję odpowiedzialności podatkowej nabywcy za zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług sprzedawcy (odpowiedzialność solidarna) w obrocie niektórymi wyrobami stalowymi (nieobjętymi mechanizmem odwrotnego obciążenia), paliwami i złotem nieobrobionym.

Powyższa zmiana spowodowała jednocześnie, że do ustawy został dodany także załącznik nr 13 stanowiący wykaz towarów (tzw. towarów wrażliwych), o których mowa w art. 99 ust. 3a oraz art. 105a ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

Przepisy zawierają ponadto katalog przesłanek, których spełnienie wyłącza zastosowanie odpowiedzialności solidarnej nabywcy. Należy podkreślić, że w celu uwolnienia się od odpowiedzialności podatkowej przez nabywcę wystarczy spełnienie jednej z tych przesłanek.

I tak, na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się:

Ponadto, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku (art. 105a ust. 4).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że "odpowiedzialność solidarna powstać może jedynie w ramach tzw. obrotu profesjonalnego. Odpowiedzialności solidarnej nie podlega bowiem nabywca niebędący podatnikiem - a zatem w szczególności nie podlega jej osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia to, czy podatnik - nabywca jest zarejestrowany na VAT ("VAT. Komentarz", 2014 r. Tomasz Michalik, publikacja elektroniczna Legalis).

W konsekwencji do odpowiedzialności solidarnej nabywcy, o której mowa w art. 105a ustawy, dojść może w przypadku, gdy:

Są to warunki konieczne, ale niewystarczające do tego, aby nabywca towarów stał się zobowiązany do rozliczenia podatku wynikającego z dokonanej na jego rzecz dostawy.

W art. 105a ust. 1 ustawodawca formułuje dwa konieczne warunki, które muszą wystąpić łącznie, aby doszło do zaistnienia odpowiedzialności solidarnej nabywcy towarów określonych w załączniku Nr 13 za zaległości podatkowe podmiotu, który dokonał ich dostawy.

Pierwszym warunkiem jest to, aby wartość towarów, o których mowa w załączniku Nr 13 do ustawy, nabywanych od jednego podmiotu dokonującego ich dostawy, bez kwoty podatku przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50.000 zł.

Ustawodawca odnosi się tym samym do łącznej wartości dostaw:

Należy zwrócić więc uwagę na kilka konsekwencji tak sformułowanego warunku. Po pierwsze, istotna jest wartość dostaw dokonanych w danym miesiącu - nawet jeżeli nie zostały zafakturowane. Dla ustalenia kwoty granicznej decydować będzie więc data dokonania dostawy, a nie data wystawienia faktury. Po wtóre, nie ma znaczenia ilość dokonanych dostaw w danym miesiącu - ważna jest jedynie ich łączna wartość. Po trzecie wreszcie - kwota graniczna, 50.000 zł jest określona jako kwota netto.

Drugim warunkiem jest to, aby w momencie dokonania dostawy towarów, o których mowa w załączniku Nr 13 do ustawy, "podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego". Oczywiście warunek dotyczy dostawy, w efekcie której doszło do powstania zaległości podatkowej u podmiotu jej dokonującego. Podatnikiem, o którym mowa w tej regulacji, jest nabywca towarów ("VAT. Komentarz", j.w.).

Zgodnie z art. 8 wskazanej ustawy zmieniającej, przepisy działu Xa ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dostaw towarów dokonanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W świetle zatem wskazanej regulacji prawnej zasady dotyczące współodpowiedzialności za dostawę towarów określonych w załączniku nr 13, odnosi się jedynie do transakcji sprzedaży dokonanych w okresie obowiązywania ustawy nowelizującej, a więc od dnia 1 października 2013 r. Wszelkie zatem dostawy tychże towarów dokonane przed wskazanym dniem nie mogą być objęte zapisami ustawy nowelizującej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy opisanego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie ponosił współodpowiedzialności z dostawcą paliwa za podatek związany z zakupionym w miesiącu maju i sierpniu 2011 r. paliwem. Powyższe wynika z faktu, że opisana dostawa paliw nastąpiła w okresie kiedy to zapisy ustawy nowelizującej - a więc działu Xa ustawy - nie obowiązywały, skutkiem czego zapisy te nie mogą być względem tychże transakcji stosowane. Ponadto dokonana we wskazanym okresie dostawa towarów określonych w załączniku nr 13 nie przekroczyła swoją wartością kwoty 50.000 zł. Skutkiem powyższego nie zostałaby spełniona przesłanka określona w art. 105a ust. 1 pkt 1 ustawy, a zatem zawarte w dziale Xa ustawy o podatku od towarów i usług - zasady także nie miałyby względem analizowanej sprawy zastosowania.

Ad. 2.

Należy zauważyć, że zakupów, o których mowa w opisie sprawy dokonano w roku 2011, zatem prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przeanalizowano na podstawie przepisów obowiązujących w ww. okresie, tj. w roku 2011.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zauważyć należy, że - na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 i pkt 2 ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

Jak stanowi art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, które ograniczają prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy:

* transakcja nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku,

* faktura została wystawiona przez podmiot nieistniejący,

* faktura stwierdza czynności, które nie zostały dokonane.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem prawa do odliczenia podatku od towarów i usług mogą być jedynie rzeczywiste/prawdziwe transakcje gospodarcze realizowane przez zarejestrowane podmioty gospodarcze.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2011 zakupił paliwo za kwotę:

* 7.320 zł netto (1.683,60 VAT) w maju oraz

* 7.840 zł netto (1.803,20 VAT) w sierpniu.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Gospodarstwo Rolne (...), która dotyczy hodowli trzody chlewnej, a także produkcji roślinnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego niezależnie od tego czy dostawca uregulował swój VAT.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca uprawniony był odliczyć podatek od towarów i usług zawarty na fakturach dokumentujących nabycie paliwa, pod warunkiem, że faktury te odzwierciedlają prawdziwe zdarzenie gospodarcze, Wnioskodawca był w roku 2011 zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupione paliwo służyło czynnościom opodatkowanym tymże podatkiem. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku VAT w roku 2011 pomimo nieuregulowanego przez dostawcę podatku należnego, jednakże pod warunkiem nie wystąpienia przesłanek określonych w art. 88 ust. 3a ustawy.

Podsumowując,

1. w związku z zaistniałą sytuacją w przypadku nie uregulowania zobowiązań wobec Urzędu Skarbowego przez dostawcę z tytułu sprzedaży paliwa Wnioskodawca nie ponosi współodpowiedzialności za VAT zawarty w tych zakupach,

2. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego niezależnie od tego, czy dostawca uregulował VAT z tytułu dostawy, pod warunkiem, że nie wystąpiły przesłanki zawarte w art. 88 ust. 3a ustawy.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ wyjaśnia, że przedmiotem analizy nie było ustalenie do jakich celów (pojazdów, maszyn), było wykorzystywane przedmiotowe paliwo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.