ILPP1/443-1045/11-2/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 28 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia dla świadczonych usług związanych z obsługą platformy internetowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia dla świadczonych usług związanych z obsługą platformy internetowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar prowadzenia działalności polegającej na obsłudze platformy internetowej do obsługi "B".

"B" (w tłum. "Bx") jest cyfrową walutą, stworzoną w roku 2009 przez S.N. Nazwa odnosi się także do używającego jej otwartoźródłowego oprogramowania, które zaprojektował oraz sieci "c", którą formuje. "B" mogą zostać zapisane na komputerze osobistym w formie pliku portfela lub przetrzymywane w prowadzonym przez osoby trzecie zewnętrznym serwisie zajmującym się przechowywaniem takich portfeli. W każdym z tych przypadków "B" mogą zostać przesłane do innej osoby przez Internet do dowolnego posiadacza adresu "B".

Odmiennie niż w przypadku większości walut, "B" nie opiera się na zaufaniu względem centralnego emitenta. "B" używa zdecentralizowanej bazy danych rozprowadzonej pomiędzy węzłami sieci "c" do przechowywania transakcji oraz kryptografii w celu zapewnienia podstawowych funkcji bezpieczeństwa, takich jak upewnienie się, że "B" mogą być wydane tylko raz przez osobę, która je posiada w danym momencie.

Topologia "c" sieci "B" oraz brak centralnej administracji czynią manipulację wartości "Bx" niewykonalną dla jakiejkolwiek rządowej czy innej organizacji lub jednostki poprzez produkcję większej ich ilości, nadal możliwa jest jednak bańka spekulacyjna (1). Budowa "B" pozwala na anonimowe posiadanie własności oraz jej transfery.

"B" jest jedną z pierwszych implementacji konceptu zwanego kryptowalutą, pierwszy raz opisanego w roku 1998 przez W. na liście mailingowej cypherpunków. (źródło: W.) Powszechnie używanym skrótem do oznaczenia waluty "B" jest "BTC".

By dokonać transakcji, użytkownik rejestruje konto.

Po rejestracji użytkownik albo dodaje "B" wysyłając je do Wnioskodawcy albo złotówki, wpłacając je na konto Zainteresowanego.

Po doładowaniu konta środkami pieniężnymi/BTC użytkownik wchodzi w dział transakcji. Następnie może wystawić albo ofertę kupna (bądź sprzedaży) "b" lub zaakceptować istniejącą ofertę.

Są możliwe dwa scenariusze transakcji.

Tak więc wpłaca do Wnioskodawcy np. 1000 zł (np. kurs 10 zł/BTC, prowizja 1%). Po wpłaceniu użytkownik A wchodzi w dział sprzedaży "B" gdzie widzi oferty sprzedaży BTC innych użytkowników i decyduje się na zakup wirtualnej waluty korzystając z oferty jednego z nich, zwanego dalej użytkownikiem B.

Z konta użytkownika A w serwisie Wnioskodawcy zostaje pobrane więc 1000 zł, a na jego koncie pojawiają się zakupione od użytkownika B 100 "B".

Ma 100 BTC na koncie w systemie Wnioskodawcy (np. kurs 10 zł/BTC, prowizja 1%). Użytkownik widzi oferty skupu "B" innych użytkowników i akceptuje jedną z nich, wystawioną przez innego użytkownika, zwanego dalej użytkownikiem C. 100 "B" z profilu użytkownika A zostaje przypisane do użytkownika C, a 1000 zł należące wcześniej do użytkownika C potrącone o prowizję 1% zostają przypisane do użytkownika A. Ilość złotówek oraz "Bx", które są transferowane między użytkownikami zależy od indywidualnego dla każdej transakcji kursu, który ustalają sami użytkownicy tworząc i akceptując oferty kupna i sprzedaży.

Przy tym użytkownicy A, B i C otrzymują na bieżąco informację o zmianach stanów ich rachunków przy każdej dokonywanej transakcji. Każdy z użytkowników może trzymać swoje "B" u Wnioskodawcy w systemie lub wypłacić i trzymać w swoim osobistym portfelu na komputerze lub serwisie zewnętrznym. Podobnie, posiadane przez użytkowników złotówki każdy z nich w dowolnym momencie może wypłacić na swoje konto bankowe. W urzędzie statystycznym Wnioskodawca zarejestrował powyższą działalność jako: pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych 64.99.Z PKD oraz pozostałe pośrednictwo pieniężne 64.19.Z PKD.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dokonując więc świadczenia usług pośrednictwa w transakcjach zakupu, sprzedaży waluty BTC Wnioskodawca wykona usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwrócić jednakże trzeba uwagę, iż jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Ponieważ więc Wnioskodawca pośredniczy w transakcjach płatniczych, przekazach i transferach związanych z zakupem i sprzedaż BTC usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, lub które mają wartość numizmatyczną.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W myśl przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Analizując przedstawione powyżej regulacje zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 40, ustawy, pojęcie "usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług" odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE - "transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności".

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar prowadzenia działalności polegającej na obsłudze platformy internetowej do obsługi "B". "B" (w tłum. "Bx") jest cyfrową walutą. "Bx" mogą zostać zapisane na komputerze osobistym w formie pliku portfela lub przetrzymywane w prowadzonym przez osoby trzecie zewnętrznym serwisie zajmującym się przechowywaniem takich portfeli. W każdym z tych przypadków "B" mogą zostać przesłane do innej osoby przez Internet do dowolnego posiadacza adresu "B". Odmiennie niż w przypadku większości walut, "B" nie opiera się na zaufaniu względem centralnego emitenta. "B" używa zdecentralizowanej bazy danych rozprowadzonej pomiędzy węzłami sieci "c" do przechowywania transakcji oraz kryptografii w celu zapewnienia podstawowych funkcji bezpieczeństwa, takich jak upewnienie się, że "B" mogą być wydane tylko raz przez osobę, która je posiada w danym momencie. Topologia "c" sieci "B" oraz brak centralnej administracji czynią manipulację wartości "Bx" niewykonalną dla jakiejkolwiek rządowej czy innej organizacji lub jednostki poprzez produkcję większej ich ilości, nadal możliwa jest jednak bańka spekulacyjna. Budowa "B" pozwala na anonimowe posiadanie własności oraz jej transfery. "B" jest jedną z pierwszych implementacji konceptu zwanego kryptowalutą. Powszechnie używanym skrótem do oznaczenia waluty "B" jest "BTC". By dokonać transakcji, użytkownik rejestruje konto. Po rejestracji użytkownik albo dodaje "B" wysyłając je do Wnioskodawcy albo złotówki, wpłacając je na konto Zainteresowanego. Po doładowaniu konta środkami pieniężnymi/BTC użytkownik wchodzi w dział transakcji. Następnie może wystawić albo ofertę kupna (bądź sprzedaży) "b" lub zaakceptować istniejącą ofertę. Użytkownicy otrzymują na bieżąco informację o zmianach stanów ich rachunków przy każdej dokonywanej transakcji. Każdy z użytkowników może trzymać swoje "B" u Wnioskodawcy w systemie lub wypłacić i trzymać w swoim osobistym portfelu na komputerze lub serwisie zewnętrznym. Podobnie, posiadane przez użytkowników złotówki każdy z nich w dowolnym momencie może wypłacić na swoje konto bankowe. W urzędzie statystycznym Wnioskodawca zarejestrował powyższą działalność jako: pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych 64.99.Z PKD oraz pozostałe pośrednictwo pieniężne 64.19.Z PKD.

W przedmiotowej sprawie w celu stwierdzenia czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku niezbędne jest ustalenie czy stanowią one usługi finansowe objęte dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC). TSUE w wyroku tym dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d) i lit. f) Dyrektywy 2006/112/WE). W orzeczeniu tym, TSUE zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 Szóstej Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej.

Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową (udzielanie kredytów/pożyczek). Wobec tego samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym nie jest objęte zwolnieniem.

Usługa dotycząca transferów (przekazów pieniężnych) musi skutkować rzeczywistym przekazaniem funduszy albo pociągać za sobą zmiany o charakterze prawnym lub finansowym. Nie może to być zatem sama czynność techniczna, która pozwoli doprowadzić do przeniesienia środków pomiędzy rachunkami i do zaksięgowania transakcji. Dla uznania danej usługi za zwolnioną od podatku VAT decydująca może być kwestia czy odpowiedzialność usługodawcy jest ograniczona do aspektów technicznych czy obejmuje charakterystyczne i istotne aspekty transakcji.

Natomiast w wyrok C-350/10 w sprawie Nordea Pankki Suomi Oyj, TSUE wskazał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, aby móc zakwalifikować świadczone usługi jako czynności zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 Szóstej Dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie. W odniesieniu do operacji dotyczących przelewów w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 Szóstej Dyrektywy świadczone usługi muszą skutkować przekazaniem środków pieniężnych oraz prowadzić do zmian prawnych i finansowych. Należy dokonać rozróżnienia między usługą zwolnioną w rozumieniu ww. Dyrektywy a dostarczaniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego, takiego jak udostępnianie bankowi systemu informatycznego.

Trybunał orzekł również, iż przelew jest operacją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego konta na drugie. Cechuje się ona w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej, z jednej strony, między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony, między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami.

W wyroku C-175/09 dotyczącym postępowania Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs przeciwko AXA UK plc, TSUE wskazał, iż w odniesieniu do różnych zwolnień ustanowionych na mocy art. 13 część B lit. d) Szóstej Dyrektywy, aby móc je zaklasyfikować jako czynności zwolnione z opodatkowania, usługi te powinny tworzyć odrębną całość, która, oceniana całościowo, wypełnia szczególne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transferami środków pieniężnych, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Należy zauważyć, iż przez dostarczanie środków pieniężnych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy, a tym samym również art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, rozumie się przede wszystkim:

* wpłaty środków pieniężnych, zarówno ręczne jak i automatyczne,

* usługi związane z czekami podróżnymi,

* usługi związane z czekami niezwiązanymi z określonym kontem,

* akredytywy,

* wymiany banknotów oraz monet w ramach tej samej waluty.

Natomiast w pojęciu tym nie mieszczą się transakcje dotyczące przedmiotów kolekcjonerskich taki jak monety złote, srebrne lub z innego metalu lub banknotów nie używanych zwykle jako prawny środek płatniczy lub monet posiadających wartość numizmatyczną, a także wypłaty walut, które nie stanowią prawnego środka płatniczego.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "pieniądza", "waluty" i "prawnego środka płatniczego", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Z zawartej w Słowniku języka polskiego PWN (...) definicji "pieniądza" wynika, iż jest to środek płatniczy przyjmowany w zamian za towary i usługi lub zwalniający od zobowiązań; moneta, lub banknot obiegowy.

Natomiast "waluta" - zgodnie z definicją zawartą w tym samy słowniku - to jednostka monetarna będąca podstawą systemu pieniężnego w danym kraju.

Przez "prawny środek płatniczy" należy natomiast rozumieć banknoty i monety nominowane w jakiejś walucie, które są używane i powszechnie akceptowane przy dokonywaniu płatności na terenie danego kraju (słownik ekonomiczny Portalu Edukacji Ekonomicznej (...)).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że będzie prowadzić działalność polegającą na obsłudze platformy internetowej do obsługi "B", czyli cyfrowej waluty zwanej "Bx".

W świetle powyższego czynności które zamierza wykonywać Wnioskodawca nie będą zawierały cech charakterystycznych dla usług finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy oraz w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Usługa polegająca na obsłudze platformy internetowej do obsługi "B", którą Zainteresowany będzie świadczył, w swej istocie nie skutkuje bowiem rzeczywistym przelewem lub transferem środków pieniężnych (dopuszczonych prawnie do obrotu). Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie pociągają za sobą bezpośrednio skutków o charakterze prawnym i finansowym dla klienta.

Reasumując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, lecz podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową, która od dnia 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.