ILPP1/443-100/09-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu: 29 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność w zakresie handlu nowymi samochodami z sieci dealerskiej, samochodami używanymi oraz serwisu samochodów.

Sprzedaż podstawowa Wnioskodawcy jest opodatkowana podatkiem VAT, a sprzedaż zwolniona nie przekracza 2%.

Spółka zamierza nabyć nieruchomości (grunty, budynki i budowle), stanowiące łącznie nieruchomość zabudowaną budynkami połączonymi ze sobą i stanowiącymi funkcjonalną część z przeznaczeniem określonym jako stacja obsługi pojazdów wraz z towarzyszącą infrastrukturą - obecnie nieużywaną oraz ruchomości: maszyny, urządzenia i wyposażenie.

Ww. składniki stanowią majątek wspólny na zasadzie wspólności ustawowej małżonków, w którym to małżeństwie - mąż (i tylko on) prowadzi działalność gospodarczą oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT ("Sprzedający"). Sprzedający nabyli te składniki majątku w dniu 23 stycznia 2007 r. od syndyka masy upadłości spółki z o.o. na podstawie umowy sprzedaży z dnia 23 stycznia 2007 r. objętej aktem notarialnym - repetytorium a nr (...)/2007.

W § 5 umowy sprzedaży z dnia 23 stycznia 2007 r. zapisano, że syndyk "sprzedaje (Panu - mąż i Pani - żona) małżonkom, a Pan (mąż) oświadcza, że nieruchomość tę oraz wyposażenie, urządzenia elektryczne, maszyny i urządzenia, zapasy magazynowe kupuje i to w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) (działalność gospodarcza męża), co Pani (żona) niniejszym potwierdza".

Sprzedawane nieruchomości i ruchomości stanowią współwłasność łączną małżonków (co wynika z umowy sprzedaży z dnia 23 stycznia 2007 r. oraz wypisu z ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, na których znajdują się) oraz wchodzą w skład majątku związanego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Pana (działalności gospodarczej męża). Transakcja sprzedaży z dnia 23 stycznia 2007 r. była w całości opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 22%.

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przed dniem dokonania dostawy tych towarów - nieruchomości i ruchomości, Spółka wraz ze sprzedającym złożą właściwemu dla Spółki naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie podatkiem VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. Cała sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 22%.

Zakup ww. składników majątku przez Spółkę związany będzie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż będzie wystawiona przez męża w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT należny od sprzedaży ww. składników majątku przez małżonków (stanowiący ich majątek wspólny na zasadach współwłasności ustawowej małżeńskiej), wynikający z faktury wystawionej przez męża (wskazanego jako sprzedawca) na rzecz Spółki, stanowi dla Spółki podatek VAT naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż sprzedaż Zainteresowanej jest związana z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (więcej niż 98%).

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek należny wynikający ze sprzedaży ww. składników majątku przez małżonków (stanowiący ich majątek wspólny na zasadach współwłasności ustawowej małżeńskiej) na rzecz Spółki, wynikający z faktury wystawionej przez męża (wskazanego jako sprzedawca) stanowi dla Spółki podatek VAT naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż sprzedaż Zainteresowanej jest związana z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT (więcej niż 98%). Ograniczenia w prawie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały wymienione w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Katalog tych ograniczeń jest katalogiem zamkniętym i wśród wyłączeń nie ma sytuacji opisanej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 cyt. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 cyt. ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis ten stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 8 ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ww. ustawy w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

* przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2,

* nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Stosownie bowiem do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), która weszła w życie od 1 grudnia 2008 r., w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, prowadzący działalność w zakresie handlu samochodami nowymi i używanymi oraz serwisu samochodów, zamierza nabyć nieruchomości (grunty, budynki i budowle) wraz z wyposażeniem (maszyny, urządzenia). Nieruchomości te stanowią łącznie nieruchomość zabudowaną budynkami połączonymi ze sobą i stanowią funkcjonalną część z przeznaczeniem określonym jako stacja obsługi pojazdów.

Ww. składniki stanowią majątek wspólny na zasadzie wspólności ustawowej małżonków, a zakupione były w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, będącego podatnikiem podatku VAT.

Ponadto - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - Spółka wraz ze sprzedającym złożą, stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, przed dniem dokonania dostawy tych towarów - nieruchomości i ruchomości, właściwemu dla Spółki naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie podatkiem VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. Cała sprzedaż będzie udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez męża i opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 22%, natomiast zakup ww. składników majątku przez Spółkę związany będzie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, wynikającego z faktury VAT wystawionej przez jednego z małżonków, prowadzącego działalność gospodarczą, a dokumentującej sprzedaż składników majątku wspólnego (na zasadach współwłasności ustawowej małżeńskiej) w pełnej wysokości pod warunkiem, że zakup ten służył będzie wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

W sytuacji, gdy przedmiotowa nieruchomość związana będzie zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i zwolnioną, prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości będzie przysługiwało w sytuacji, gdy proporcja sprzedaży ustalona na podstawie art. 90 ust. 2-8 ww. ustawy przekroczy 98% i w okresie wskazanym w art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie wystąpią okoliczności nakazujące dokonanie korekty odliczonego wcześniej podatku.

Nadmienia się, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych zawartych w art. 86 oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.