ILPP1-1/4512-1-50/16-3/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa przy użyciu kart paliwowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej również: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka wykonuje działalność opodatkowaną VAT, uprawniającą do odliczania VAT ponoszonego przy zakupach związanych z tą działalnością.

Wnioskodawca dysponuje pojazdami samochodowymi stanowiącymi własność Spółki, które są wykorzystywane tylko i wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Wnioskodawca obecnie korzysta oraz w przyszłości zamierza korzystać z możliwości bezgotówkowego nabycia paliwa na stacjach paliw przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych. W tym celu Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem trzecim (dalej: Dostawca) dotyczącą korzystania z kart paliwowych. Na podstawie tej umowy Dostawca przekazuje Spółce karty paliwowe, które upoważniają Spółkę do bezgotówkowego zakupu paliwa na stacjach paliw honorujących ww. karty.

Transakcja łańcuchowa, w której uczestniczy Spółka w związku z nabyciem paliwa za pomocą karty paliwowej, przedstawia się następująco:

* Spółka tankuje paliwo bezpośrednio na stacji paliw i płaci za nie przy użyciu karty paliwowej bez konieczności uiszczania należności za paliwo;

* Dostawca wystawia fakturę za paliwo na rzecz Spółki, z czego wynika że:

* Dostawca nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Spółce;

* Dostawca jest zarówno nabywcą, jak i dostawcą paliwa;

* fizyczne wydanie towarów ma natomiast miejsce pomiędzy stacją paliw (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Spółką (podmiot ostatni), jednak nie istnieje między nimi żaden stosunek prawny.

Nabywane przez Spółkę paliwo jest wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, że:

Zgodnie z Zasadami i Warunkami Ogólnymi dla kart paliwowych, wydanymi przez Dostawcę:

"Dostawca ustala cenę, za jaką paliwo będzie sprzedawane klientom indywidualnym albo na podstawie ceny detalicznej albo ceny z listy oraz wszelkich rabatów lub innych warunków, które są stosowane w momencie sprzedaży".

Ewentualne roszczenia reklamacyjne w przypadku, np. zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, będą kierowane do Dostawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach, w których Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa, prawo to pozostaje aktualne również w odniesieniu do faktur VAT wystawionych na rzecz Spółki przez Dostawcę a dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych, w sposób opisany w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawianych na jego rzecz przez Dostawcę a dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych, w sytuacji, w której paliwo jest wykorzystywane do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia podatku VAT.

Według Spółki, dla sytuacji, w której w odniesieniu do nabywanego paliwa przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie ma znaczenia fakt, iż paliwo to jest nabywane za pomocą karty paliwowej w sposób opisany w stanie faktycznym.

Transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą - polegające na obciążeniu Wnioskodawcy należnością za paliwo wydane im bezpośrednio na stacjach paliw - stanowią tzw. transakcję łańcuchową zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W odniesieniu do transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Nie ma przy tym znaczenia, że podmiot "środkowy" nigdy nie otrzymał fizycznie tego towaru. Ustawodawca przyjął bowiem pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonał czynności opodatkowanej VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Zaprezentowane powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, m.in.:

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2014 r., o sygn. akt. I FSK 1478/13.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również poparcie w najnowszej linii interpretacji organów podatkowych, min.:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2016 r., nr ILPP2/4512-1-284/16-2/RW,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lutego 2016 r., nr IPPP1/4512-1292/15-4/IG,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2015 r., nr ILPP2/4512-1-747/15-2/JK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 maja 2015 r., nr ILPP2/4512-1-199/15-2/JK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r., nr IBPP2/443-1248/14/KO.

Przykładowo:

* w interpretacji z dnia 4 marca 2015 r., nr IBPP2/443-1248/14/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że "Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje (będzie przysługiwać) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych wystawionych przez X na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że te towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem warunków i ograniczeń wynikających z art. 86a i 88 ustawy",

* w interpretacji z dnia 28 czerwca 2016 r., nr ILPP2/4512-1-284/16-2/RW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że "należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez Operatora, dokumentujących Transakcje Bezgotówkowe na Stacjach Operatora oraz na Stacjach Paliw, z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 86a ustawy".

Mając na względzie powyższe, nie powinno zatem budzić wątpliwości, że w okolicznościach, w których Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa: prawo to pozostaje aktualne również w odniesieniu do faktur VAT wystawionych na rzecz Spółki przez Dostawcę a dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych, w sposób opisany w stanie faktycznym.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi wiązać się z przeniesieniem własności towarów.

Powyżej wskazany przepis art. 7 ust. 8 ustawy definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. Zatem każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (dalej również: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka wykonuje działalność opodatkowaną VAT, uprawniającą do odliczania VAT ponoszonego przy zakupach związanych z tą działalnością.

Wnioskodawca dysponuje pojazdami samochodowymi stanowiącymi własność Spółki, które są wykorzystywane tylko i wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki.

Wnioskodawca obecnie korzysta oraz w przyszłości zamierza korzystać z możliwości bezgotówkowego nabycia paliwa na stacjach paliw przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych. W tym celu Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem trzecim (dalej: Dostawca) dotyczącą korzystania z kart paliwowych. Na podstawie tej umowy Dostawca przekazuje Spółce karty paliwowe, które upoważniają Spółkę do bezgotówkowego zakupu paliwa na stacjach paliw honorujących ww. karty.

Transakcja łańcuchowa, w której uczestniczy Spółka w związku z nabyciem paliwa za pomocą karty paliwowej, przedstawia się następująco:

* Spółka tankuje paliwo bezpośrednio na stacji paliw i płaci za nie przy użyciu karty paliwowej bez konieczności uiszczania należności za paliwo;

* Dostawca wystawia fakturę za paliwo na rzecz Spółki, z czego wynika że:

* Dostawca nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Spółce;

* Dostawca jest zarówno nabywcą, jak i dostawcą paliwa;

* fizyczne wydanie towarów ma natomiast miejsce pomiędzy stacją paliw (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Spółką (podmiot ostatni), jednak nie istnieje między nimi żaden stosunek prawny.

Nabywane przez Spółkę paliwo jest wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, że:

Zgodnie z Zasadami i Warunkami Ogólnymi dla kart paliwowych, wydanymi przez Dostawcę:

"Dostawca ustala cenę, za jaką paliwo będzie sprzedawane klientom indywidualnym albo na podstawie ceny detalicznej albo ceny z listy oraz wszelkich rabatów lub innych warunków, które są stosowane w momencie sprzedaży".

Ewentualne roszczenia reklamacyjne w przypadku, np. zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, będą kierowane do Dostawcy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w okolicznościach, w których Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT z tytułu nabycia paliwa, prawo to pozostaje aktualne również w odniesieniu do faktur VAT wystawionych na rzecz Spółki przez Dostawcę a dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych, w sposób opisany w stanie faktycznym.

W celu odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy w pierwszej kolejności w analizowanej sprawie niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy transakcje dokonywane odpowiednio pomiędzy Dostawcą, a Wnioskodawcą, który dokonuje zakupów paliwa przy użyciu tzw. kart paliwowych, stanowić będą odpłatne dostawy towarów, a następnie czy Wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na jego rzecz przez Dostawcę.

W opinii tut. Organu, kwalifikacja określonych transakcji jako czynności dostawy uzależniona jest od konkretnej sprawy. Zasada ta dotyczy również transakcji z udziałem kart paliwowych. Nie można w taki sam sposób traktować, dla potrzeb podatku od towarów i usług, transakcji, których niejednokrotnie jedynym elementem wspólnym jest to, że podmioty biorące udział w czynnościach zakupu korzystają z rozliczeń w formie kart paliwowych. Dlatego też w celu określenia statusu podatkowego danej czynności, każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami.

Odnosząc się zatem do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy ponownie należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje więc na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku VAT - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy stronami transakcji. Jeżeli więc z treści umowy wynika, że kolejny w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa - dostawa na rzecz Wnioskodawcy - będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez Dostawcę.

Podkreślenia w tym aspekcie wymaga również to, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem trzecim (dalej: Dostawca) dotyczącą korzystania z kart paliwowych. Na podstawie tej umowy Dostawca przekazuje Spółce karty paliwowe, które upoważniają Spółkę do bezgotówkowego zakupu paliwa na stacjach paliw honorujących ww. karty.

Transakcja łańcuchowa, w której uczestniczy Spółka w związku z nabyciem paliwa za pomocą karty paliwowej, przedstawia się następująco:

* Spółka tankuje paliwo bezpośrednio na stacji paliw i płaci za nie przy użyciu karty paliwowej bez konieczności uiszczania należności za paliwo;

* Dostawca wystawia fakturę za paliwo na rzecz Spółki, z czego wynika że:

* Dostawca nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Spółce;

* Dostawca jest zarówno nabywcą, jak i dostawcą paliwa;

* fizyczne wydanie towarów ma natomiast miejsce pomiędzy stacją paliw (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Spółką (podmiot ostatni), jednak nie istnieje między nimi żaden stosunek prawny.

Zgodnie z Zasadami i Warunkami Ogólnymi dla kart paliwowych, wydanymi przez Dostawcę:

"Dostawca ustala cenę, za jaką paliwo będzie sprzedawane klientom indywidualnym albo na podstawie ceny detalicznej albo ceny z listy oraz wszelkich rabatów lub innych warunków, które są stosowane w momencie sprzedaży".

Ewentualne roszczenia reklamacyjne w przypadku, np. zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, będą kierowane do Dostawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w ramach przyjętego między stronami schematu współpracy, w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę zakupu z wykorzystaniem karty paliwowej, będzie dochodziło m.in. do sprzedaży towarów przez Stacje Paliw, a następnie odprzedaży tych towarów przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy.

Zatem w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 8 ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla sprzedaży paliw.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zatem już w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

- art. 86a ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Artykuł 86a ust. 4 wyjaśnia, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W przypadku zatem, gdy nabyte towary są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku z faktur otrzymanych od Dostawcy będzie przysługiwać pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wynikających z art. 88 ustawy, w którym zawarto wyłączenia stosowania obniżenia podatku.

W takim bowiem przypadku jest spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy dający prawo do odliczenia podatku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 86a ust. 1 oraz art. 88 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca dysponuje pojazdami samochodowymi, które są wykorzystywane tylko i wyłącznie na cele działalności gospodarczej Spółki - działalności opodatkowanej VAT, uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawcę, dokumentujących nabycie paliwa przy użyciu kart paliwowych.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.