ILPB4/4510-1-207/15-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 16 kwietnia 2014 r. złożyła do Urzędu Miasta i Gminy zgłoszenie o zakończeniu nowej inwestycji z zamiarem skorzystania z pomocy regionalnej na wspieranie nowych inwestycji lub tworzenie nowych miejsc pracy związanych z nową inwestycją na podstawie § 15 ust. 2 Uchwały Rady Miejskiej z dnia 28 czerwca 2007 r.

W odpowiedzi na złożone zgłoszenie z dnia 16 kwietnia 2014 r. Spółka otrzymała pismo potwierdzające nabycie od 1 maja 2014 r. jako średnie przedsiębiorstwo zwolnienia w wysokości 100% należnego zobowiązania podatkowego - podatku od nieruchomości. Maksymalna wartość pomocy publicznej udzielonej z różnych źródeł i w różnej formie średniemu przedsiębiorcy nie może przekroczyć 50% kosztów kwalifikowanych. W tym przypadku jest to kwota 6.041.036,29 zł. Uzyskana ulga nie stanowiła pomocy de minimis w rozumieniu przepisów prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ww. ulga pomniejsza wartość środka trwałego powstałego z tej inwestycji jako podstawa naliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskana ulga nie ma wpływu i nie powoduje zmniejszenia podstawy wartości środka trwałego (tej inwestycji) do wyliczenia odpisu amortyzacji dla celów podatkowych.

Spółka stoi na stanowisku, że ulga uzyskana od Urzędu Miasta i Gminy w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości nie jest zwrotem poniesionych wydatków związanych z inwestycją, nie jest zwrotem w jakiejkolwiek formie, nie jest też refundacją poniesionego wcześniej wydatku, a także zwolnienie z podatku od nieruchomości nie jest otrzymaną dotacją.

Spółka uważa, że art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zawarte w nim ograniczenie ma zastosowanie w sytuacjach kiedy:

* poniesiony wydatek został odliczony od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym,

* poniesiony wydatek został zwrócony podatnikowi w jakiekolwiek formie.

Powyższe ograniczenia uniemożliwiają wpisanie (zaliczenie) w koszty podatkowe wydatku po raz drugi lub poniesionego z innego majątku niż majątek podatnika.

W ocenie zaistniałego i przedstawionego stanu faktycznego Spółka uważa, że art. 16 ust. 1 pkt 48 nie ma zastosowania do otrzymanej przez Spółkę ulgi w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości i Spółka nie jest zobowiązana do pomniejszania kosztów amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Każdy koszt należy indywidualnie oceniać pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w niniejszej regulacji.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 omawianej ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Jednocześnie zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie bowiem do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 powołanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 omawianej ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego przepisu wynika, że odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały unormowane w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Natomiast stosownie do pkt 2 - w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia/ceny nabycia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym/nabytym środkiem trwałym. Wydatek taki może być poniesiony we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, jak i późniejszym, bez których nie doszłoby do wytworzenia/nabycia środka trwałego. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem/nabyciem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia/cenę nabycia. Koszt ten zarazem stanowi element wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (wyjątek stanowią tu grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji nie podlegają).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2014 r. w związku z zakończeniem nowej inwestycji otrzymał od Urzędu Miasta i Gminy pismo potwierdzające nabycie od 1 maja 2014 r. jako średnie przedsiębiorstwo zwolnienia w wysokości 100% należnego zobowiązania podatkowego - podatku od nieruchomości. Uzyskana ulga nie stanowiła pomocy de minimis w rozumieniu przepisów prawa.

Wobec takiego opisu należy stwierdzić, że podatek od nieruchomości wynika m.in. z faktu posiadania nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i należy klasyfikować go jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym majątkiem. Jest to wydatek, który podatnik ponosi w związku z samym faktem posiadania nieruchomości. Wydatek ten zarówno ponoszony w trakcie trwania inwestycji, jak i po jej zrealizowaniu nie jest ponoszony w celu wytworzenia/nabycia środka trwałego, ale w związku z samym faktem posiadania nieruchomości. Nie stanowi zatem wydatku, o którym mowa w art. 16g ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który daje się zaliczyć do wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Skoro zatem podatek od nieruchomości nie stanowi elementu wartości początkowej zakończonej przez Spółkę inwestycji, to wskazany wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania. Tym samym dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne nie podlegają zmniejszeniu o wartość przyznanego przez jednostkę samorządową zwolnienia.

Reasumując - otrzymana przez Wnioskodawcę ulga w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości nie zmniejsza wartości środka trwałego powstałego z inwestycji jako podstawy naliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.