ILPB4/4510-1-1/16-5/ŁM - CIT w zakresie powstania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z: 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.) i 8 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.) oraz o dodatkową opłatę - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* powstania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania (pytanie nr 1),

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zabezpieczenie inwestycji (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: Spółka B), która jest komandytariuszem w innej spółce komandytowej (dalej: Spółka A).

Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2015 r., Sąd Okręgowy zasądził od (...) SA na rzecz Spółki A zapłatę określonej kwoty tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami. Podstawą kalkulacji zasądzonej kwoty była wysokość kwot wydatkowanych przed wniesieniem pozwu (co nastąpiło w dniu 31 sierpnia 2012 r.) przez Spółkę A na zabezpieczenie przed niekorzystnymi wpływami górniczymi prowadzonej przez nią inwestycji budowlanej, polegającej na budowie hali magazynowej wysokiego składowania, budynku socjalno-biurowego z pomieszczeniami technicznymi, rampy załadowczej z powierzchnią biurową, rampy dostawy towaru, portierni, pompowni wraz ze zbiornikiem wody p.poż., podziemnego zbiornika retencyjnego z przepompownią, masztów flagowych, fundamentu pod generator prądotwórczy oraz zespołu sieci, dróg wewnętrznych i parkingów zlokalizowanych na nieruchomościach Spółki A. Ostatecznie zasądzona na rzecz Spółki A kwota była niemal o połowę niższa, niż pierwotnie skalkulowana w pozwie.

Podstawą prawną zasądzenia wspomnianej kwoty, podaną przez sąd w wyroku, były przepisy art. 150-I51 oraz art. 144-145 i art. 148 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze, a także odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego o naprawieniu szkody.

W piśmie z 8 marca 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka A poniosła następujące wydatki związane z zabezpieczeniem inwestycji budowlanej:

* wydatki na przeprowadzenie ekspertyzy geologiczno-górniczo-budowlanej,

* wydatki na wykonanie badań geofizycznych terenu inwestycji celem opracowania projektu zabezpieczeń przed wpływami eksploatacji górniczej,

* wydatki na wykonanie zabezpieczeń przed wpływami górniczymi, wynikające z projektów budowlanych,

* wydatki na wykonanie opinii na temat zawodnienia gruntu pod wpływem projektowanych osiadań terenu na skutek planowanej eksploatacji górniczej,

* wydatki na wykonanie projektu zabezpieczeń przed szkodami górniczymi.

Wszystkie te wydatki zostały zaliczone do wartości początkowej środków trwałych.

Odnośnie do żądania wskazania, czy w związku z dokonywanymi odpisami amortyzacyjnymi od powstałych środków trwałych zachodzą jakiekolwiek okoliczności, w związku z którymi odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca podał, iż przedstawił wszelkie okoliczności stanu faktycznego we wniosku o interpretację. Nie ma on świadomości, co do istnienia jakichkolwiek innych okoliczności, które mogłyby powodować brak możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zasądzona w wyroku wskazanym w opisie stanu faktycznego kwota stanowi dla Wnioskodawcy - w części, jaka przypada na niego proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A - przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2. Czy wydatki Spółki A, stanowiące podstawę wyliczenia kwoty odszkodowania, zasądzonej na jej rzecz w wyroku wskazanym w opisie stanu faktycznego, zaliczone winny być w całości do kosztów uzyskania przychodów:

#8722; i czy w związku z tym stanowić będą dla Wnioskodawcy - w części jaka przypada na niego proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A - koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z 17 marca 2016 r. nr ILPB4/4510-1-1/16-6/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy na pytanie zadane ad 1 należy odpowiedzieć twierdząco, czyli że zasądzona w wyroku wskazanym w opisie stanu faktycznego kwota stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - w części, jaka przypada na niego proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest regulacji wyłączającej opisane wyżej we wniosku odszkodowanie z przychodów podlegających opodatkowaniu, względnie przewidujących zwolnienie go od opodatkowania. Zarazem zasądzona na rzecz Spółki kwota spełnia wszelkie warunki do uznania jej za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy). W pełni uzasadnia to prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zaprezentowanego wyżej.

W odniesieniu do tego, jaka część owego przychodu przypaść ma Wnioskodawcy, stwierdzić należy, co następuje.

W polskim systemie prawa spółka komandytowa nie jest uznawana za podatnika podatku dochodowego - ani od osób prawnych, ani od osób fizycznych. Zgodnie z przyjętą przez polskiego ustawodawcę zasadą transparentności spółek osobowych (w tym komandytowej) w zakresie podatku dochodowego - podatnikami z tytułu uzyskanych przez spółkę dochodów są wyłącznie jej wspólnicy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym o dochodzie, jako przedmiocie i podstawie opodatkowania mówić można jedynie na poziomie wspólników, nie zaś spółki. Elementy składające się na dochód wspólników, czyli przychód oraz koszty jego uzyskania - ustala się zaś poprzez odniesienie do całości przychodów i kosztów uzyskanych (poniesionych) w spółce - proporcji, w jakiej dany wspólnik ma prawo uczestniczyć w zyskach spółki.

W omawianym przypadku w Spółce A jednym ze wspólników jest kolejna spółka komandytowa - Spółka B. Dopiero w tej drugiej spółce udziałowcem jest osoba prawna - wnioskodawca. Ponieważ podatkowo przezroczysta jest zarówno Spółka A, jak i Spółka B, przypadająca na tę ostatnią część przychodów i kosztów (stosownie do prawa udziału w zysku osiąganym przez Spółkę A) winna być w dalszej kolejności rozdzielana i przypisywana według analogicznych zasad - wspólnikom Spółki B, w tym Wnioskodawcy.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2014 r. nr ILPB4/423-191/I4-4/ŁM, wnioskodawcy - spółce z o.o. będącej wspólnikiem spółki komandytowej, będącej z kolei wspólnikiem innej spółki komandytowej "należy (...) przypisać taką część przychodów jaka przypada na niego proporcjonalnie do iloczynu udziału w zysku SCSp (pierwsza spółka komandytowa) oraz udziału SCSp w zysku spółki osobowej. Tytułem przykładu, jeśli: (i) przychody spółki osobowej wdanym roku podatkowym wyniosą 100, (ii) udział SCSp w spółce osobowej wyniesie 10%, a (iii) udział wnioskodawcy w SCSp wyniesie 10%, to przychody przypadające na Wnioskodawcę wyniosą 10%*10%*100 = 1 (...). Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT zasady powyższe będą miały zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku".

W konsekwencji stwierdzić należy, iż zasądzona kwota stanowić będzie dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w takiej części, jaka przypada na niego proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.): spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.): przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej (art. 5 ust. 3 ww. ustawy).

Proporcję, o której mowa w wyżej powołanym art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącego osobą prawną (tu: Wnioskodawcy) udziału w spółce osobowej (innej niż spółka komandytowo-akcyjna), stosownie do postanowień zawartych w umowie tej spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki.

Pojęcie przychodu podatkowego, z którego dochód podlega opodatkowaniu, określa art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy tego artykułu nie określają ścisłej definicji przychodów, zawierają jedynie wykaz zdarzeń, które zostały uznane przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu ustawy, przy czym wymienione w ww. przepisie ustawy rodzaje przychodów poprzedzone zostały wyrazem "w szczególności", co oznacza, że katalog tam zawarty nie jest katalogiem zamkniętym.

Należy zaznaczyć, że przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej, tj. w momencie faktycznego otrzymania.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że: za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. "Należność" wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: Spółka B), która jest komandytariuszem w innej spółce komandytowej (dalej: Spółka A). Wyrokiem Sądu Okręgowego zasądzono na rzecz Spółki A odszkodowanie wraz z ustawowymi odsetkami. Podstawą kalkulacji zasadzonej kwoty była wysokość kwot wydatkowanych przed wniesieniem pozwu przez Spółkę A na zabezpieczenie przed niekorzystnymi wpływami górniczymi prowadzonej przez nią inwestycji budowlanej. Podstawą prawną zasądzenia wspomnianej kwoty, podaną przez Sąd w wyroku, były przepisy ustawy - Prawo geologiczne i górnicze, a także odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego o naprawieniu szkody.

W związku z powyższym należy uznać, że kwota pieniężna otrzymana przez Spółkę A tytułem odszkodowania stanowi dla Wnioskodawcy przychód - o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w momencie faktycznego otrzymania.

Przychodem będzie ta część zasądzonej kwoty, jaka przypada Wnioskodawcy proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując - zasądzona w wyroku wskazanym w opisie stanu faktycznego kwota stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - proporcjonalnie do iloczynu jego prawa do udziału w zysku Spółki B oraz prawa do udziału Spółki B w zysku Spółki A.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.