ILPb4/423-8/12-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka została obciążona przez spółkę z Grupy X, z siedzibą w Niemczech (zwaną dalej spółką z Grupy X) opłatą za dzierżawę łącza internetowego.

Spółka z Grupy X podpisała bowiem umowę z niemiecką firmą telekomunikacyjną (oddział w Polsce) o korzystanie z przedmiotowego łącza internetowego i Spółka również korzysta z tego łącza, w formie podobnej do dzierżawy.

Łącze internetowe ma charakter bezprzewodowego, telekomunikacyjnego łącza radiowego. Dzierżawa łącza polega na udostępnieniu Spółce stałego łącza internetowego telekomunikacyjnego o określonych parametrach transmisji sygnału.

Za korzystanie z tego łącza Spółka jest obciążana przez spółkę z Grupy X, zgodnie z zestawieniem sporządzonym przez niemiecką firmę telekomunikacyjną, gdzie wykazane są kwoty usług telekomunikacyjnych dotyczące spółek w Grupie, w tym Spółki. Spółka jest obciążana przez spółkę z Grupy X poprzez wystawienie faktur (na zasadzie refaktury) z wykazaną wartością usług telekomunikacyjnych, dotyczących Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym płatności, jakich dokonuje Spółka na rzecz spółki z Grupy X za dzierżawę (korzystanie) z przedmiotowego łącza mają charakter należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 umowy z Niemcami i w związku z tym podlegają ewentualnemu opodatkowaniu 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła).

Zdaniem Wnioskodawcy, należności, jakie płaci Spółka na rzecz spółki z Grupy X za korzystanie z przedmiotowego łącza nie mają charakteru należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 umowy z Niemcami i w związku z tym nie będą one podlegać opodatkowaniu 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który nie ma na terytorium Polski siedziby uzyska na terytorium Polski przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - to podatek od tych przychodów ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepis art. 21 ust. 2 omawianej ustawy stanowi dalej, że w przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy stosownej umowy. Oznacza to, że przepisu tego nie stosuje się, jeżeli umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną zawarta z krajem, na terytorium którego podatnik ma siedzibę - stanowi inaczej.

Kwestie dotyczące opodatkowania majątku i dochodów uzyskanych przez podmioty z siedzibą w dwóch różnych krajach regulują umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Również umowy, których stroną jest Polska stanowią odwzorowanie Modelowej Konwencji OECD. Zarówno tekst Modelowej Konwencji, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

W przedmiotowej sytuacji, Spółka korzysta dla swojej działalności gospodarczej z łącza internetowego, oddanego Jej do odpłatnego używania przez spółkę z Grupy X, z siedzibą w Niemczech, zatem należy wziąć pod uwagę przepisy umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Artykuł 12 ust. 1 i 2 tej umowy stanowi, iż należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Oznacza to, że należności licencyjne opodatkowane są w państwie, w którym powstają czyli w przypadku Spółki w Polsce, a podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych pod warunkiem okazania certyfikatu rezydencji, potwierdzającego siedzibę podmiotu uzyskującego te należności.

Artykuł 12 ust. 3 umowy z Niemcami stanowi, iż określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych, praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Jak wynika zatem z powyższego - należności licencyjne w rozumieniu art. 12 umowy z Niemcami są związane na ogół z prawami lub majątkiem stanowiącym różne formy własności literackiej i artystycznej, elementy własności intelektualnej, jak również informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Definicja obejmuje wynagrodzenia za użytkowanie lub za prawo użytkowania wymienionych praw.

W sytuacji przedstawionej przez Spółkę, korzysta Ona - na zasadzie podobnej do dzierżawy - z łącza internetowego, jakie udostępniła Jej odpłatnie spółka z Grupy X, która z kolei korzysta z tego łącza na podstawie umowy zawartej z niemiecką firmą telekomunikacyjną. Taka dzierżawa łącza polega na tym, spółka z Grupy X udostępnia m.in. Spółce przedmiotowe stałe łącze internetowe do wykorzystywania dla celów łączności z tą spółką i z innymi spółkami w Grupie oraz do wszelkich innych sytuacji, gdzie korzystanie z tego łącza jest wymagane i konieczne do wykonywania działalności gospodarczej.

Jak wyżej stwierdzono, aby płatności za określone świadczenia można uznać za należności licencyjne, o których mowa w art. 12 umowy z Niemcami, muszą być one związane z prawami lub majątkiem stanowiącym różne formy własności literackiej i artystycznej, elementy własności intelektualnej, jak również informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Definicja tak rozumianych należności licencyjnych obejmuje również wynagrodzenia za użytkowanie lub za prawo użytkowania wymienionych praw.

Natomiast płatności, jakie uiszcza Spółka za przedmiotową dzierżawę łącza nie są dokonywane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo użytkowania mienia lub za informacje, o których mowa w przytoczonej definicji. Spółka nie płaci wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo użytkowania łącza internetowego, do którego nie ma fizycznego dostępu, lecz za usługi telekomunikacyjne, zapewnione pośrednio przez spółkę z Grupy X, a pierwotnie przez niemiecką firmę telekomunikacyjną. Wynagrodzenie płacone przez Spółkę nie może być uznane np. jako wynagrodzenia płacone za użytkowanie lub prawo użytkowania tajemnicy technologicznej, ponieważ żadna technologia nie jest użytkowana lub przeniesiona na Nią. Przedmiotowe wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę ma raczej charakter zapłaty za usługi.

Podobna sytuacja ma miejsce, w przypadku jeżeli chodzi o tą cześć definicji należności licencyjnych, która ma również zastosowanie do dzierżawienia urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

W opinii Spółki, nie można w opisanym stanie faktycznym uznać, że przedmiotowe płatności na rzecz spółki z Grupy X stanowią należności z tytułu dzierżawy urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 12 umowy z Niemcami. Pomimo bowiem, że mamy do czynienia w tej sytuacji z "dzierżawą łącza" - to Spółka nie ma prawa do dysponowania fizycznie w ramach tej dzierżawy przedmiotowym łączem. Spółka nabywa jedynie moc transmisyjną, natomiast zarządzanie łączem i sprawami z tym związanymi zajmuje się firma telekomunikacyjna. Spółka nie ma dostępu do łącza, które zostało Jej przydzielone.

W takich przypadkach - w opinii Wnioskodawcy - płatności dokonane przez Spółkę mają w istocie charakter zapłaty za usługi, do których ma zastosowanie artykuł 7 umowy z Niemcami, niż są wynagrodzeniami za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego w rozumieniu art. 12 umowy z Niemcami.

Taki pogląd jest również reprezentowany w komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku.

Podsumowując - w opinii Spółki - aczkolwiek korzysta Ona na zasadzie umowy podobnej do dzierżawy z łącza internetowego, udostępnionego Jej odpłatnie przez spółkę z Grupy X z siedzibą w Niemczech, to jednak dokonywane przez Spółkę płatności za te świadczenia nie są należnościami licencyjnymi w rozumieniu art. 12 umowy z Niemcami, lecz płatnościami za usługi telekomunikacyjne. Przedmiotem bowiem tej dzierżawy nie jest użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, do czego m.in. odwołuje się definicja należności licencyjnych ani też płatności te nie stanowią wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo użytkowania mienia lub za informacje, o których mowa w przytoczonej definicji.

W związku z tym, dla Spółki z tytułu uiszczania przedmiotowych płatności na rzecz spółki z Grupy X za korzystanie z dzierżawy łącza internetowego nie powstaje obowiązek potrącania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.