ILPB4/423-61/11-2/ŁM - Obowiązek pobrania podatku u źródła od nabywanych od podmiotu zagranicznego usług doradczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kwalifikacji podatkowej podpisanej umowy na świadczenie usług - jest prawidłowe,

* obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z podpisaną umową na świadczenie usług - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kwalifikacji podatkowej podpisanej umowy na świadczenie usług,

* obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z podpisaną umową na świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2006 r. podpisał z nierezydentem (spółką prawa niemieckiego), umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki w zakresie realizacji inwestycji w X. oraz w zakresie świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług wspierających inwestycję, w szczególności usług doradczych. Z uwagi na długoletnie doświadczenie świadczącego usługi w zakresie działalności związanej z wytwarzaniem mat wygłuszających do samochodów oraz wytwarzaniem innych precyzyjnych materiałów z tworzyw sztucznych strony zadeklarowały wzajemną współpracę.

Zgodnie z zapisem umowy strony postanowiły, że zawarta umowa nie przenosi żadnych praw i nie jest umową licencji, sprzedaży know - how itp. Świadczący usługę (nierezydent) zobowiązał się do świadczenia usług polegających na:

Do umowy powyższej podpisano w roku 2008 porozumienie, na mocy którego świadczący usługę oddelegował personel, którego zadaniem było świadczenie usług polegających na doradztwie i wsparciu w usprawnianiu i ulepszaniu procesu produkcji w zakładzie Wnioskodawcy.

Do ww. umowy w dniu 1 czerwca 2010 r. podpisano kolejne porozumienie, na mocy którego określono zakres usług doradczych i wspierających inwestycję, w szczególności na:

Za świadczone usługi usługodawca (firma nie jest rezydentem na terenie RP) wystawia faktury, za które Wnioskodawca dokonuje zapłaty. Umowy podpisane z zagranicznymi podmiotami dotyczą spółek prawa handlowego wg prawa niemieckiego. Są to spółki z ograniczoną odpowiedzialnością GMBH, które nie posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby i nie prowadzą działalności poprzez położony w Polsce zagraniczny zakład. Spółka posiada certyfikat rezydencji, z którego wynika, że świadczący usługę jest podatnikiem w Republice Federalnej Niemiec.

Jednocześnie informujemy, że w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, ani kontrola podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarte w umowie usługi zaliczone powinny zostać do usług zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a z uwagi na to, że nie są to doświadczenia zawodowe w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej rozumianej jako know-how, (ponieważ nie zostaje nabywcy przekazany produkt - wiedza, informacja, technika, formuła, umiejętności, plan), lecz jest to świadczenie usług, w której jedna strona zobowiązuje się do użycia swoich szczególnych umiejętności zawodowych i doświadczenia do wykonywania pracy na rzecz drugiej strony poprzez być może w przyszłości stworzenie nowego produktu.

Zdaniem Spółki, umowa zawarta między spółką polską a spółką niemiecką nie ma charakteru należności licencyjnych i nie będzie obowiązana do potrącania zryczałtowanego podatku dochodowego. Spółka uważa, że w takiej sytuacji dochód spółki niemieckiej należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstw" w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w ramach umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Federalnej Niemiec z 2003 r. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej umowy, zyski z przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy zapłata za taką usługę nie nakłada na Spółkę obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osiąganych przez podmioty zagraniczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Polska ustawa podatkowa nie posługuje się określeniem "należności licencyjne", jakkolwiek wymienia prawa, które składają się na to pojęcie. Przez licencję uważa się ogólne zezwolenie na korzystanie z praw na dobrach niematerialnych (np. z utworu, wynalazku). Pojęcie "licencji" odnosi się w języku prawniczym do umów o korzystanie z różnego rodzaju własności przemysłowej lub intelektualnej.

Stosownie natomiast to treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do ww. przepisów zauważyć należy, że katalog usług w nich wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie "oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłaca należności Spółce posiadającej siedzibę na terytorium Niemiec, w związku ze świadczeniem przez tę spółkę na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na:

Ponadto na mocy kolejnego porozumienia określono dodatkowy zakres usług doradczych i wspierających inwestycję, w szczególności na:

Powyższe czynności należy zakwalifikować, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wypłata z tytułu świadczeń o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy.

W sytuacji, gdy podmiot zagraniczny, nieposiadający na terytorium Polski zakładu, wykonuje tego rodzaju usługi na rzecz polskiej spółki kapitałowej, to wypłaty te stanowią dla podmiotu zagranicznego przychody opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednakże, należy zwrócić także uwagę, iż w przedmiotowej sprawie świadczącym tego rodzaju usługi jest spółka niemiecka, a zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przy badaniu obowiązku podatkowego, należy także brać pod uwagę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. podpisanej w Berlinie, między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Wnioskodawca wskazał, iż przekazuje wypłaty spółce niemieckiej, która nie prowadzi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zakładu. Zatem zgodnie z powyższą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody Spółki niemieckiej z tytułu świadczenia ww. usług jako zyski przedsiębiorstwa nie będą opodatkowane na terytorium Polski.

Należy jednak zwrócić uwagę, że stosownie do art. 7 ust. 7 ww. umowy międzynarodowej jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

Oznacza, to że postanowienia tej umowy, dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw, są postanowieniami o charakterze ogólnym, które znajdują zastosowanie, gdy nie stosuje się postanowień specjalnych zawartych w innych artykułach, regulujących opodatkowanie poszczególnych kategorii dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. umowy, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Stosownie zaś do ust. 2 tego przepisu jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 3 omawianej umowy międzynarodowej, określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Zgodnie z tymi przepisami, gdyby wypłacone na terytorium Polski należności zaliczyć jako należności licencyjne, przychody spółki niemieckiej byłyby opodatkowane na terytorium Polski zryczałtowanym podatkiem dochodowym, jednakże podatek w ten sposób ustalony nie mógłby przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Dokonując interpretacji definicji "należności licencyjne" należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku z 1977 r. stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, "należnością licencyjną" jest m.in. wynagrodzenie za użytkowanie tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego oraz wynagrodzenie za korzystanie z doświadczenia zawodowego w dziedzinie przemysłowej lub handlowej, czyli tzw. know - how. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w Komentarzu, know - how to wszelkie informacje potrzebne do wytwarzania produktu lub świadczenia usług na skalę przemysłową, to znaczy informacje o przebiegu danego procesu lub sposobie wytwarzania produktu lub też usług. Informacje te obejmują wszystko, czego podmiot nie może się dowiedzieć na podstawie standardowej wiedzy o technice lub procesie produkcji oraz świadczonych usługach. W umowie know - know, jedna ze stron zobowiązuje się dostarczyć informacje drugiej stronie, dla osobistego użytku z zakazem rozpowszechniania tych informacji. Strona dostarczająca know - how nie odgrywa żadnej roli w procesie wdrażania udzielonego know - how i nie bierze odpowiedzialności za osiągnięte rezultaty. Natomiast w umowie o świadczenie usług usługodawca zobowiązuje się wykorzystać swoje umiejętności w celu osobistego świadczenia usług. Jest to cecha wyróżniająca kontrakty know - how od umów o świadczenie usług.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym, spółka niemiecka nie przekazuje Wnioskodawcy konkretnego produktu w postaci wiedzy, a jedynie wykorzystując doświadczenie, świadczy usługi doradcze. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z zapisem umowy, strony postanowiły, że zawarta umowa nie przenosi żadnych praw i nie jest umową licencji, sprzedaży know - how itp. Przez co należy rozumieć, iż płatności za świadczenie usług tego typu, są traktowane tak jak zyski z działalności gospodarczej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności, m.in. z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż posiada certyfikat rezydencji niemieckiej spółki świadczącej usługi.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, zapłata za świadczone usługi doradcze i kontrolne nie zalicza się do należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak również nie spowoduje obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy art. 7 ww. umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.