ILPB4/423-589/14-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A S.A. zajmuje się przetwarzaniem i recyklingiem zużytych opon samochodowych.

Jeden z klientów A. S.A. chcąc zakupić większą partię granulatu gumowego wpłacił na rachunek bankowy Spółki zaliczkę obejmującą całość należności.

Spółka nie była w stanie zrealizować tego zamówienia natychmiast, to znaczy w tym samym okresie sprawozdawczym co otrzymana zaliczka, wobec czego zaksięgowała wystawioną fakturę zaliczkową jako rozliczenia międzyokresowe przychodów.

Po fizycznej realizacji zamówienia Spółka przeksięgowała wartość faktury zaliczkowej do przychodów ze sprzedaży. Powyższy sposób ujęcia takiego zdarzenia gospodarczego jest zgodny z zapisami ustawy o rachunkowości, a mianowicie z art. 41 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powyższy sposób rozliczenia zaliczki w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy jest to sposób prawidłowy, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych czyniąc wyłączenie z przychodów kwot otrzymanych zaliczek nie uzależnia tego od wysokości otrzymanej zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 751 z późn. zm.): przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jak stanowi art. 12 ust. 3a ww. ustawy: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Jednocześnie w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Jak wynika z treści powołanych przepisów - art. 12 ust. 3a omawianej ustawy nie ma zastosowania do otrzymanych zaliczek lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w późniejszych okresach sprawozdawczych, ponieważ takie zaliczki lub zarachowane należności, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 1, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie "pobrane wpłaty lub zarachowane należności" odnosi się do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie, i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi co do zasady przychód podatkowy rzutujący na podstawę opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka jest firmą zajmującą się przetwarzaniem i recyklingiem zużytych opon samochodowych. Jeden z klientów Spółki chcąc zakupić większą partię towaru wpłacił zaliczkę obejmującą całość należności. Spółka wystawiła fakturę zaliczkową z tego tytułu, jednak nie była w stanie zrealizować tego zamówienia w tym samym okresie sprawozdawczym co otrzymana zaliczka. Faktura została ostatecznie rozliczona po fizycznej realizacji zamówienia.

W związku z powyższym należy uznać, że skoro otrzymana wpłata stanowi zaliczkę (przedpłatę) na poczet przyszłej dostawy towaru #8722; nawet w wysokości 100% należności #8722; to nie stanowi ona przychodu w dniu jej otrzymania.

W konsekwencji przychód podatkowy powinien być rozpoznany przez Wnioskodawcę w dacie najwcześniejszego z powstałych zdarzeń wskazanych w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w przedstawionym stanie faktycznym będzie to moment wydania towaru).

Reasumując #8722; jeżeli otrzymane przez Spółkę środki pieniężne stanowią zaliczkę (przedpłatę), nawet odpowiadającą 100% wysokości należności, uiszczoną na poczet towaru, który został wydany w następnym okresie sprawozdawczym, to przychód podatkowy powstanie w momencie wydania towaru, na który otrzymano zaliczkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.