ILPB4/423-45/11-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej podstrefa X, na podstawie zezwolenia z dnia 2 kwietnia 2007 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Zezwolenie zostało udzielone na podstawie artykułu 16 i artykułu 17 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 nr 42 pozycja 274). Zezwolenie zostało udzielone do dnia 15 listopada 2017 r. w zakresie określonym w klasyfikacji statystycznej dla działalności polegającej na transporcie lądowym i pozostałym, świadczeniu usług w zakresie prac przeładunkowych, magazynowaniu i przechowywania towarów, dla usług wspomagających transport oraz usług agencji transportowych.

Warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej jest poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 236 pozycja 1704 z późn. zm; zwanego dalej rozporządzeniem) o wartości przewyższającej kwotę dwa miliony euro w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r., obliczonej przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia faktycznego poniesienia wydatków, a także utworzenia na terenie strefy co najmniej dziesięciu nowych miejsc pracy w rozumieniu rozporządzenia i utrzymanie tego zatrudnienia na poziomie co najmniej 10 pracowników od dnia 31 grudnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. Warunkiem prowadzenia działalności ujętym w zezwoleniu było zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.

Po uzyskaniu zezwolenia Spółka nabyła w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym. Zakup spełniał warunki dotyczące zakupu środków trwałych jako wydatki kwalifikowane, upoważniające do skorzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. Wartość zakupu i ewidencyjna wartość wprowadzonego środka trwałego w postaci zakupionego magazynu wybudowanego na nieruchomości wynosiła 2 400 000 złotych. W dniu 31 stycznia 2010 r. na skutek gwałtownych, obfitych opadów śniegu połączonych z silnym wiatrem zawalił się dach magazynu powodując jego prawie całkowite zniszczenie i konieczność dokonania rozbiórki. Na podstawie prawomocnej decyzji z dnia XX Starosty nr XXX, zatwierdzającego projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę i wykonanie robót budowlanych obejmujących rozbiórkę zniszczonego budynku magazynowego i odbudowę na pozyskanym terenie hali magazynowej, spółka przystąpiła do odbudowy hali magazynowej. Odbudowa magazynu polegała na wzniesieniu obiektu o rzucie prostokątnym, jednokondygnacyjnym, wolnostojącym o konstrukcji stalowej. Budynek tak jak i poprzedni przeznaczony jest do magazynowania wyrobów gotowych (butów w kartonach). Powierzchnia użytkowa nowego budynku wynosi 3850 m ² (dawnego 3810 m ²). Powierzchnia zabudowy nowego budynku wynosi 3943 m ² (dawnego budynku 3860 m ²). Kubatura nowego budynku wynosi 25630 m ^2, a dawnego budynku wyniosła 29086 m ^2. Różnica w kubaturze wynika ze zmniejszenia wysokości budynku w kalenicy; nowy budynek ma wysokość 7,7, gdy stary miał wysokość 9 m. Zasadniczo w nowym budynku zmieniły się parametry techniczne konstrukcji, dotyczące nośności. Stary budynek był przewidziany dla nośności około 0,95kN/m ² (obciążenie dachu), nowy może przenieść obciążenie w wielkości 2kN/m ² powierzchni dachu. Odbudowana konstrukcja stalowa jest wobec togo wybudowana z większych i mocniejszych elementów stalowych o większych przekrojach, z większą ilością podpór konstrukcji dachu. Z wartości ewidencyjnej starego budynku, który uległ katastrofie (2.400.000 zł), wykorzystana została jedynie częściowo posadzka oraz obudowa ścian mająca wartość ok. 560000 zł. Wartość ulepszeń (dokonanej modernizacji) odbudowanej hali w stosunku do starej konstrukcji, wyliczona metodą proporcji wbudowanych ulepszeń i modernizacji pozostających w stosunku do wartości całej hali według dokonanego przez biegłego szacunku wynosi 685.698 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, jeżeli w trakcie odbudowy doszło do znacznej modernizacji hali związanej ze zmianą konstrukcji hali w stosunku do pierwotnej konstrukcji - i kwota modernizacji wynosi 685.698 zł - to kwota odpowiadająca wartości dokonanej modernizacji może być zaliczona jako wydatek kwalifikowany, zwiększający wartość wydatków kwalifikowanych na wybudowanie hali ponad kwotę odpowiadającą jej pierwotnej wartości wybudowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest twierdzenie, że wartość wbudowanych w nową halę przy jej odbudowie modernizacji może być uznana za wydatek kwalifikowany, powiększający pierwotny wydatek kwalifikowany na wybudowanie hali i w związku z tym koszt poniesiony na samą modernizację hali w wysokości 685.698 zł może stanowić wydatek kwalifikujący koszty do skorzystania z pomocy publicznej.

Na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42 pozycja 274 z późn. zm.), podstawą do skorzystania z pomocy publicznej udzielonej zgodnie z ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniającej do skorzystania z pomocy publicznej zwane dalej zezwoleniem. Zezwolenie takie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące z jego korzystania. Stosownie do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 pozycja 654, tekst jednolity z późn. zm.), zwolnione od podatku są dochody z zastrzeżeniem ustępu 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w artykule 16 ustęp 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami (artykuł 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy). W myśl obecnie obowiązującego Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232 pozycja 1548 z późn. zm., które zastąpiło poprzednie rozporządzenie na podstawie którego udzielono zezwolenia) pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie artykułu 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15. 02. 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 ust. 1. W myśl § 3 ust. 4 tego rozporządzenia przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane przy spełnieniu warunków określonych w tym przypisie. Stosownie do ust. 5 § 3 nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji jest utrzymanie własności składników majątku, z którym były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętów w związku z szybkim rozwojem technologicznym. W myśl § 6 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące także ceną nabycia gruntów, w tym gruntów zabudowanych budynkiem i w przypadku, gdy dotyczy to nabycia lub wytworzenia środka trwałego, środki takie zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni mają być nowe. Podobnie były regulowane warunki dotyczące skorzystania z pomocy publicznej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie których Spółka uzyskała zezwolenie. Stosownie do tego starego rozporządzenia w § 3 ust. 4 była określona nowa inwestycja, a w ustępie 5 zaznaczano, iż nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1 zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji przysługiwało przedsiębiorcy pod warunkiem, że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane warunki inwestycyjne przez okres 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców przez okres 3 lat.

Z zestawienia opisanej sytuacji faktycznej oraz powołanych przepisów wynika, iż podatnik zachowując kwotę własnego wydatku na nabycie środka trwałego zniszczonego w wyniku katastrofy, po jednoczesnym odbudowaniu tego środka trwałego w zakresie wskazanym w opisie stanu faktycznego, nie narusza żadnego Z wymienionych w rozporządzeniach warunków skorzystania z pomocy publicznej. Środek trwały pozostaje w ewidencji środków trwałych podatnika, ponieważ zostaje odbudowany za środki podatnika i środki na nabycie budynku magazynowego nie są zaliczane już ponownie przez podatnika do wydatków kwalifikowanych.

Po odbudowie podatnik nadal posiada dany środek trwały w postaci budynku magazynowego ale wysoce zmodernizowanego, podatnik w czasie zakreślonym przez rozporządzenia (5 albo 3 lata) nie wyzbył się własności tego środka trwałego, a jednocześnie na skutek zdarzenia losowego przez okres kilku miesięcy nie mógł korzystać z tego środka, który był odbudowywany. Odbudowana hala nadal pozostaje we własności podatnika i jest wprowadzona do ewidencji środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W opisanym stanie faktycznym wydatek ten będzie miał charakter wydatku na modernizację hali, ponieważ zmienią się parametry techniczne dotyczące nośności konstrukcji. Aby to uzyskać, konieczne było wprowadzenie nowych materiałów o zmienionej konstrukcji (inne przekroje elementów nośnych, inna waga konstrukcji, jej zwiększenie poprzez zagęszczenie, zwiększenie ilości podpór nośnych), co oznacza modernizację pierwotnej hali w ramach jej odbudowy i uzasadnia zaliczenie tego zwiększonego wydatku jako wydatku kwalifikowanego.

Zgodne z uzyskanym zezwoleniem na prowadzenie działalności w strefie, co do zasady zakończenie inwestycji, miało nastąpić w terminie do 31 grudnia 2011 r. i skoro jest dokonywana modernizacja hali w postaci odbudowy jej zmienionej konstrukcji, dokonywana w okresie, w którym możliwa jest inwestycja, w którym wydatki mogą być zaliczane do pomocy publicznej jako wydatki kwalifikowane, wydatki te zwiększają wartość środka trwałego i mogą być zaliczane jako wydatki kwalifikowane uzasadniające skorzystanie z pomocy publicznej, ponieważ nie stanowią prostej formy odbudowy, ale są ulepszeniem, modernizacją pierwotnej konstrukcji. Wydatki te spełniają definicję określoną w cytowanych rozporządzeniach, bowiem służą wytworzeniu we własnym zakresie środka trwałego (§ 6 ust. 1 pkt 2) i nie mają wprost charakteru odtworzeniowego, natomiast kosztami związanymi z odbudową hali mającymi charakter wydatku modernizacyjnego ze względu na konieczność zwiększenia nośności konstrukcji hali, tak aby nie doszło w przyszłości do katastrofy spowodowanej nawet najobfitszymi i niespodziewanymi opadami śniegu. Tak samo w przypadku gdyby pierwotna hala nie uległa katastrofie, a podatnik zdecydował się na jej modernizację poprzez wzmocnienie konstrukcji hali, to wydatki takie niewątpliwie służyłyby jej modernizacji co skutkowałoby prawem do zaliczenia ich jako wydatków kwalifikowanych upoważniających do skorzystania z pomocy publicznej.

Z powyższych względów podatnik stoi na stanowisku, iż wydatek związany z modernizacją w wysokości 685.698 zł (zgodny z projektem budowlanym i kosztorysem podwykonawczym) obecnie, wobec już zakończonej inwestycji w postaci odbudowy i modernizacji może być zaliczony jako wydatek kwalifikowany, bowiem został poniesiony na wytworzenie i zmodernizowanie istniejącego wcześniej środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę zezwolenia w przedmiotowej sprawie (tj. 2 kwietnia 2007 r.) zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Jak stanowi § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Jednocześnie, zgodnie z § 3 ust. 5 tego rozporządzenia, nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Ponadto, zgodnie z art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż po uzyskaniu zezwolenia Spółka nabyła w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym. W 2010 r. na skutek gwałtownych, obfitych opadów śniegu połączonych z silnym wiatrem zawalił się dach magazynu powodując jego prawie całkowite zniszczenie i konieczność dokonania rozbiórki elementów konstrukcyjnych. Na podstawie prawomocnej decyzji Starosty, zatwierdzającego projekt budowlany i udzielającego pozwolenia na budowę i wykonanie robót budowlanych obejmujących rozbiórkę zniszczonego budynku magazynowego i odbudowę na pozyskanym terenie hali magazynowej, Spółka przystąpiła do odbudowy hali magazynowej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy ustalić, czy wydatki na odbudowę hali magazynowej stanowią "inwestycję odtworzeniową", nie zaliczaną do wydatków powiększających wysokość zwolnienia z opodatkowania, czy też "nową inwestycję", zwiększającą wysokość kosztów kwalifikowanych.

Inwestycję odtworzeniową będą stanowiły wszelkie koszty, których nie da się zakwalifikować do kosztów nowej inwestycji, odtwarzające lub utrzymujące potencjał wytwórczy przedsiębiorstwa. Do inwestycji odtworzeniowych można zaliczyć m.in.:

Zasadniczo w nowym budynku zmieniły się parametry techniczne konstrukcji, dotyczące nośności, która uległa zwiększeniu. Odbudowana konstrukcja stalowa jest wybudowana z większych i mocniejszych elementów stalowych o większych przekrojach, z większą ilością podpór konstrukcji dachu, a wartość ulepszeń (dokonanej modernizacji) odbudowanej hali wynosi 685 698 złotych.

Taki zakres prac zwiększa wartość użytkową hali wskazując na ich modernizacyjny charakter. Tym samym wydatek na odbudowę hali magazynowej, w części dotyczącej modernizacji, w kwocie 685 698 złotych, należy uznać jako wydatek kwalifikowany, wpływający na wysokość pomocy regionalnej.

Reasumując, wartość znacznej modernizacji hali związanej ze zmianą konstrukcji hali w stosunku do pierwotnej konstrukcji może stanowić wydatek kwalifikowany, zwiększający wartość wydatków kwalifikowanych na wybudowanie hali ponad kwotę odpowiadającą jej pierwotnej wartości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.