ILPB4/423-447/12-3/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych z tytułu spłaty przewalutowanej pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* powstania różnic kursowych z tytułu przewalutowania pożyczki,

* powstania różnic kursowych z tytułu spłaty przewalutowanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową prawa handlowego (Sp. z o.o.) i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka zaciągnęła pożyczkę od podmiotu z siedzibą poza granicami Polski (dalej: "Pożyczkodawca"). Waluta w jakiej pożyczka została zaciągnięta to euro (EUR).

Spółka i Pożyczkodawca zawarli aneks do umowy pożyczki, na mocy którego przedmiotowa pożyczka została przewalutowana na polskie złote (PLN), tj. zmianie uległa waluta pożyczki z EUR na PLN. Przeliczenie kwoty pożyczki z EUR na PLN odbyło się po uzgodnionym przez strony kursie na dzień przewalutowania. Od tego też dnia zobowiązanie Spółki wobec Pożyczkodawcy wyrażone jest w PLN. W wyniku przewalutowania zobowiązanie Spółki wobec Pożyczkodawcy z tytułu pożyczki nie wygasło.

Wskutek przewalutowania wartość pożyczki, która została udzielona Spółce w EUR, po jej przeliczeniu na PLN według właściwego kursu obowiązującego w dniu zaciągnięcia pożyczki i wartość tej pożyczki wyrażonej w PLN po przewalutowaniu jest inna.

Spółka będzie dokonywać w przyszłości spłaty pożyczki. Płatności z tym związane będą dokonywane w PLN.

Analogiczny do opisanego wyżej, mechanizm przewalutowania pożyczki na PLN oraz jej późniejszej spłaty w PLN może dotyczyć także pożyczki / pożyczek w EUR już udzielonych Spółce (bądź które Spółka dopiero zaciągnie), których przewalutowanie na PLN może nastąpić w przyszłości.

Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na zasadach ogólnych określonych w art. 15a ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie opisu zdarzenia przyszłego. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 dotyczącego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 20 marca 2013 r. nr ILPB4/423-447/12-2/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata pożyczki dokonana w PLN po jej uprzednim przewalutowaniu z EUR na PLN nie będzie skutkować dla Spółki powstaniem różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności z uwagi na fakt, iż ani kwota spłacanej pożyczki nie będzie wyrażona w walucie obcej, ani płatności z tego tytułu nie będą dokonywane w walucie obcej.

Ponadto, spłata pożyczki po jej uprzednim przewalutowaniu nie będzie skutkować po stronie Spółki powstaniem innych kosztów bądź przychodów, o których mowa odpowiednio w art. 15 ust. 1 i w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, w momencie spłaty w PLN pożyczki po jej wcześniejszym przewalutowaniu z EUR na PLN, po stronie Spółki nie powstaną różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przepisów art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika bowiem, iż podatkowe różnice kursowe w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) powstają, jeżeli wartość pożyczki (kredytu) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna (wyższa / niższa) niż wartość tej pożyczki (kredytu) w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zdaniem Spółki, przytoczone regulacje jasno wskazują, że przesłankami do powstania różnic kursowych przy spłacie pożyczki jest to, aby łącznie spełnione były następujące warunki:

W analizowanym przypadku, w wyniku przewalutowania pożyczki dotychczasowe zobowiązanie Spółki z tego tytułu zostało wyrażone w PLN. W momencie spłaty pożyczka będzie wyrażona więc w PLN. Ponadto, spłaty pożyczki nie będą dokonywane w walucie obcej, lecz w PLN. W rezultacie, zdaniem Spółki, należy uznać, że w przypadku spłaty w PLN pożyczki, po jej przewalutowaniu z EUR na PLN, po stronie Spółki nie powstaną różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo iż wartość pożyczki w PLN w dniu spłaty będzie inna niż wartość tej pożyczki przeliczonej na PLN według właściwego kursu z dnia jej otrzymania.

W ocenie Spółki, spłata pożyczki w PLN również nie będzie skutkować po stronie Spółki prawem do rozpoznania innych kosztów, bądź koniecznością rozpoznania innych przychodów, o których mowa odpowiednio w art. 15 ust. 1 i w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaciągnięcie, jak i spłata kwoty głównej pożyczki są zdarzeniami neutralnymi podatkowo, tj. otrzymanie kwoty pożyczki nie stanowi przychodu podatkowego, a jej późniejsza spłata nie jest kosztem podatkowym.

W analizowanej sytuacji nie będzie miało miejsca zdarzenie, które wyjątkowo skutkuje możliwością rozpoznania kosztu podatkowego w związku ze spłatą pożyczki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a, tj. kosztów związanych z wydatkami na spłatę pożyczki w przypadku, gdy pożyczka była waloryzowana kursem waluty obcej, a pożyczkobiorca (tu: Spółka) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki.

Analogicznie, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek rozpoznania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przychodu osiągniętego w związku ze zwrotem pożyczki waloryzowanej kursem waluty obcej, w przypadku, gdy pożyczkobiorca (tu: Spółka) zwraca tytułem spłaty pożyczki środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty otrzymanej pożyczki - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą otrzymanej pożyczki a kwotą zwróconego kapitału.

Zdaniem Spółki, dyspozycje obu tych przepisów dotyczą bowiem wyłącznie pożyczek (kredytów) waloryzowanych kursem waluty obcej. Natomiast pożyczka zaciągnięta przez Spółkę nie jest i nie była pożyczką waloryzowaną. Pożyczka została zaciągnięta w walucie obcej, tj. EUR, a nie w PLN w oparciu o mechanizm waloryzacyjny. Z kolei, po przewalutowaniu pożyczka również nie jest pożyczką waloryzowaną, gdyż jest wyrażona w PLN.

W ocenie Spółki, powyższe przepisy są jedynymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w sposób szczególny określają możliwość rozpoznania kosztów podatkowych albo konieczność rozpoznania przychodów podatkowych w związku ze spłatą pożyczki. Jednocześnie, w ocenie Spółki, brak jest innych szczególnych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w analizowanej sytuacji spłaty w PLN pożyczki po jej przewalutowaniu pozwalałyby Spółce na rozpoznanie kosztów albo zobowiązywały Spółkę do rozpoznania przychodów podatkowych z tego tytułu.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż w momencie spłaty w PLN pożyczki po jej uprzednim przewalutowaniu z EUR na PLN, Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mimo iż w wyniku przewalutowania wartość pożyczki, która została udzielona w EUR po jej przeliczeniu na PLN według właściwego kursu i wartość tej pożyczki wyrażonej w PLN po przewalutowaniu jest inna. Spłata taka również nie będzie skutkować po stronie Spółki powstaniem prawa do rozpoznania innych kosztów, bądź obowiązkiem rozpoznania innych przychodów, o których mowa odpowiednio w art. 15 ust. 1 i w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analogiczne do powyższego stanowisko zostało zaprezentowane przez Ministra Finansów m.in. w:

* interpretacji indywidualnej z 1 sierpnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-417/12-2/IŚ);

* interpretacji indywidualnej z 26 stycznia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1315/11/AK);

* interpretacji indywidualnej z 13 stycznia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-1018/11-2/IŚ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.