ILPB4/423-404/12-3/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie konieczności dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych z tytułu wygaśnięcia zobowiązania - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty wartości początkowej,

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy wygaśnięcie zobowiązania spowoduje powstanie przychodu podatkowego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej korekty odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy przychód ten nie powstanie.

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego odsetek naliczonych do dnia wygaśnięcia zobowiązania,

* konieczności dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych z tytułu wygaśnięcia zobowiązania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do grupy kapitałowej (dalej: Grupa), prowadzącej działalność gospodarczą w branży chemicznej.

Spółka uzyskuje finansowanie (np. w formie pożyczek) od podmiotów należących do Grupy, przy czym uzyskiwane przez Spółkę finansowanie zasadniczo nie jest dedykowane na realizację konkretnego celu gospodarczego. Udzielane Spółce finansowanie ma charakter odpłatny, tj. Spółka zobowiązana jest do wypłacenia podmiotom udzielającym finansowania należnych odsetek zgodnie z warunkami umowy. Przyjęty w Spółce model alokacji kosztów pozwala na wyodrębnienie kosztów finansowania, jakie przeznaczone zostało na realizację inwestycji oraz kosztów finansowania przeznaczonego na potrzeby bieżącej działalności gospodarczej.

Spółka pragnie wskazać, iż w okresie realizacji inwestycji naliczone odsetki od finansowania przeznaczonego na ich realizację zaliczane są do wartości początkowej środków trwałych w budowie. Po przyjęciu do używania przedmiotowych środków trwałych, Spółka będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

W przyszłości może dojść do wygaśnięcia zobowiązań Spółki z tytułu udzielonego Jej finansowania zewnętrznego (również w odniesieniu do odsetek od finansowania, które uprzednio zostały uwzględnione w wartości początkowej środków trwałych jako odsetki naliczone) poprzez ich zapłatę (z zaspokojeniem wierzycieli). Nie można jednak również wykluczyć, że do wygaśnięcia tych zobowiązań dojdzie bez zaspokojenia wierzycieli Spółki (np. wskutek zwolnienia Spółki z długu, konfuzji, czy też przedawnienia). Spółka nie jest w stanie przewidzieć, w jaki sposób dojdzie do wygaśnięcia przedmiotowych zobowiązań, gdyż zależy to od decyzji biznesowych, jakie zostaną podjęte przez Grupę.

Podkreślenia wymaga fakt, iż możliwa jest sytuacja, w której wygaśnięcie zobowiązań Spółki z tytułu udzielonego Jej finansowania zewnętrznego (w tym również odsetek) nastąpi przed dniem przekazania niektórych środków trwałych do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o potwierdzenie, iż:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 28 lutego 2013 r. nr ILPB4/423-404/12-2/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie zobowiązań z tytułu udzielonego Spółce finansowania nie powinno powodować konieczności dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych w zakresie uwzględnionych w niej odsetek naliczonych, gdyż wszelkie konsekwencje wygaśnięcia zobowiązań powinny być rozpatrywane wyłącznie w zakresie przychodów Spółki, w oparciu o regulacje dotyczące rozpoznawania przychodów określone na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak Spółka wskazywała, do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu udzielonego Spółce finansowania może dojść również po oddaniu środka trwałego do używania.

Jednakże, w ocenie Spółki, również w takim przypadku nie powinna zostać dokonana korekta wartości początkowej środka trwałego, w której uwzględnione zostaną naliczone odsetki od udzielonego Spółce finansowania.

Dla oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego, które przedstawiła Spółka, niezbędne jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego o zobowiązaniach.

Podstawowym celem zobowiązania jest zaspokojenie interesu wierzyciela, jednakże dopuszczalna jest również możliwość wygaśnięcia zobowiązania bez zaspokajania wierzyciela (tzw. nieefektywne wygaśnięcie zobowiązania). Sposoby wygaśnięcia zobowiązań, co do zasady zostały uregulowane na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: k.c.). Za podstawowy sposób wygaśnięcia zobowiązania uważa się spełnienie świadczenia zgodnie z jego treścią, co w przypadku Spółki oznacza zapłatę zobowiązań z tytułu udzielonego Spółce finansowania zewnętrznego (w tym również kwot wymagalnych odsetek). Nie ulega wątpliwości, iż zapłata wymagalnych odsetek, jakie uprzednio zostały uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego jako odsetki naliczone, nie będzie wywoływać konsekwencji w zakresie wartości początkowej środków trwałych.

Jednakże, wygaśnięcie zobowiązania może również nastąpić bez zaspokojenia wierzyciela, między innymi poprzez:

* zdarzenie wskazane w treści czynności prawnej - zwłaszcza zastrzeżenie warunku rozwiązującego lub terminu końcowego,

* upływ czasu, jeżeli ustawa wiąże z tym faktem wspomniany skutek prawny, a nie poprzestaje tylko na ustanowieniu przedawnienia,

* połączenie w jednej osobie praw wierzyciela i obowiązków dłużnika,

* niemożliwość świadczenia,

* rozwiązanie umowy przez sąd,

* zwolnienie z długu,

* rozwiązanie umowy.

Wygaśnięcie zobowiązań Spółki w jednej z wyżej wskazanych form spowoduje, iż Spółka nie wykona swojego świadczenia na rzecz wierzycieli. W związku z powyższym, wygaśnięcie zobowiązań bez zaspokojenia wierzyciela może mieć dla Spółki jako dłużnika określone konsekwencje na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niemniej jednak, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziany został zamknięty katalog sytuacji, w których należy dokonać korekty ustalonej wartości początkowej środka trwałego. W szczególności, korekta wartości początkowej środka trwałego powinna zostać dokonana w przypadku:

i. ulepszenia środków trwałych (art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

ii. trwałego odłączenia od środka trwałego jego części składowej lub peryferyjnej (art. 16g ust. 16 ww. ustawy),

iii. przyłączenie części składowej lub peryferyjnej wcześniej odłączonej od innego środka trwałego (art. 16g ust. 17 tejże ustawy).

Choć nie ulega wątpliwości, iż skutki wygaśnięcia zobowiązań powinny być każdorazowo analizowane na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji wynikających z zastosowanego sposobu wygaśnięcia zobowiązania, to ewentualne konsekwencje, zdaniem Spółki, powinny jednak wystąpić jedynie po stronie Jej przychodów podlegających opodatkowaniu. Jako że w przedstawionym przez Spółkę opisie zdarzenia przyszłego nie dojdzie do żadnego ze zdarzeń skutkujących koniecznością dokonania korekty ustalonej wartości początkowej środka trwałego, Spółka stoi na stanowisku, iż wygaśnięcie zobowiązań Spółki nie będzie skutkowało koniecznością dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych, w której uwzględnione będą naliczone odsetki od udzielonego Spółce finansowania przeznaczonego na ich wytworzenie. Podejście takie zgodne jest zarówno z literalną, jak i systemową wykładnią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przykładowo, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wprost uregulowane konsekwencje niektórych nieefektywnych form wygaśnięcia zobowiązań. W szczególności, regulacje takie zostały przewidziane dla sytuacji umorzenia, czy też przedawnienia zobowiązań. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy, przychodem jest w szczególności wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów).

Pomimo, iż ustawodawca na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zdefiniował pojęcia "umorzenia zobowiązania", należy przyjąć, iż jest ono tożsame z instytucją zwolnienia z długu. Trwałe przysporzenie majątkowe uzyskane przez dłużnika w związku z brakiem konieczności zapłaty zobowiązania na rzecz wierzyciela, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy, będzie skutkowało koniecznością rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Podobnie, przedawnienie zobowiązań, skutkujące brakiem konieczności świadczenia przez dłużnika będzie związane z koniecznością rozpoznania przez dłużnika przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Analiza powyżej wskazanych konsekwencji szczególnych form wygaśnięcia zobowiązania dłużnika bez zaspokojenia wierzyciela wskazuje, iż co do zasady mają one swoje skutki w podatku dochodowym od osób prawnych jedynie w zakresie przychodów do opodatkowania. Biorąc pod uwagę fakt, iż dopuszczalne są również inne sposoby wygaśnięcia zobowiązań dłużnika, Spółka stoi na stanowisku, iż w każdym przypadku konsekwencje podatkowe wygaśnięcia zobowiązań bez zaspokojenia wierzyciela, w tym z tytułu odsetek, które uprzednio jako odsetki naliczone zostały uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego, powinny być również rozpatrywane w kontekście uzyskania przez dłużnika trwałego przysporzenia majątkowego, a w konsekwencji powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ze względu na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów szczególnych regulujących zasady powstania przychodów podlegających opodatkowaniu w odniesieniu do wszystkich nieefektywnych form wygaśnięcia zobowiązań, zdaniem Spółki, ich skutki podatkowe powinny być rozpatrywane w oparciu o zasady ogólne rozpoznawania przychodów podlegających opodatkowaniu.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż wszelkie konsekwencje wygaśnięcia zobowiązań Spółki (w tym z tytułu odsetek od finansowania) - w tym w szczególności bez zaspokojenia wierzyciela - nie powodują konieczności dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych w zakresie odsetek naliczonych, jak i odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od przedmiotowej wartości początkowej, jakie będą uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty wartości początkowej,

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy wygaśnięcie zobowiązania spowoduje powstanie przychodu podatkowego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej korekty odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy przychód ten nie powstanie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zawierającej informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami tej ustawy. Podatnicy zobowiązani są również do prowadzenia ksiąg w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku dochodowego.

Podatnicy mają zatem obowiązek ustalenia kosztów uzyskania przychodów, w tym z tytułu amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z przepisami ww. ustawy podatkowej, jednocześnie mają prawo do dokonania korekty wartości początkowej składników majątkowych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b (...).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Przepis art. 16g ust. 4 ww. ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższego przepisu wynika, że koszt wytworzenia, przy ustaleniu wartości początkowej środka trwałego, zwiększają te odsetki związane z wytworzeniem (np. pożyczka), które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego, i które jednocześnie miały prawo być naliczone, gdyż zgodnie z umową dotyczyły okresu do dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika również, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym, niezbędne jest prawidłowe określenie tych wartości. Wartość początkowa składnika majątku podlegającego amortyzacji powinna zostać określona na dzień jego przekazania do używania. Do tego też dnia najpóźniej nastąpić powinno wprowadzenie tego składnika do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Późniejsza zmiana wartości początkowej może nastąpić w następstwie okoliczności wskazanych w ustawie (ulepszenie, aktualizacja wyceny, trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej) lub innej koniecznej korekty tej wartości.

Jak wskazała Spółka w opisie zdarzenia przyszłego uzyskuje Ona finansowanie (m.in. w formie pożyczek), które ma charakter odpłatny, tj. Spółka zobowiązana jest do wypłacenia podmiotom udzielającym finansowania należnych odsetek zgodnie z warunkami umowy. W okresie realizacji inwestycji naliczone odsetki od finansowania przeznaczonego na ich realizację zaliczane są przez Spółkę do wartości początkowej środków trwałych w budowie. W przyszłości może dojść do wygaśnięcia zobowiązań Spółki z tytułu udzielonego Jej finansowania, również w odniesieniu do odsetek, które zostały uwzględnione w wartości początkowej jako odsetki naliczone.

Biorąc powyższe pod uwagę, sam fakt wygaśnięcia zobowiązania (w części dotyczącej kapitału i odsetek) z tytułu udzielonego Spółce finansowania zewnętrznego nie ma wpływu na korektę wartości początkowej środka trwałego.

W tym miejscu wskazać jednak należy na przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

W związku z tym, iż w zakres niniejszej interpretacji nie wchodzą kwestie powstania przychodu w wyniku wygaśnięcia zobowiązania, tut. Organ nie ma obowiązku określenia, czy taki przychód powstanie, czy nie.

Zatem mogą zaistnieć dwie sytuacje spowodowane wygaśnięciem zobowiązania.

Pierwsza, gdy z tytułu wygaśnięcia zobowiązania powstanie przychód. Wówczas Spółka nie ma obowiązku korygować wartości początkowej środka trwałego oraz nie dokonuje Ona korekty odpisów amortyzacyjnych.

Może wystąpić jednak również druga sytuacja, gdy wygaśnięcie zobowiązania nie spowoduje powstania przychodu podatkowego. W tym przypadku dochodzi do sytuacji, w której Spółka zaciągnęła zobowiązanie w postaci pożyczki, z której sfinansowała wytworzenie środka trwałego, a które w czasie dokonywania odpisów amortyzacyjnych wygaśnie (w całości lub części), a z tego tytułu Spółka nie będzie miała obowiązku wykazania takiego przysporzenia po stronie przychodów. Wówczas należy uznać, iż Spółka nie poniosła wydatku na wytworzenie środka trwałego w tej części, w której nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania z tytułu pożyczki.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkiem zaliczenia określonego wydatku do kosztu uzyskania przychodów jest m.in. jego faktyczne poniesienie.

Skoro zatem Spółka nie poniosła wydatku, to odpisy amortyzacyjne (w części, w której doszło do wygaśnięcia zobowiązania) dokonywane od wartości początkowej środka trwałego nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Podobnie będzie w przypadku odsetek, które jako naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania zwiększały wartość początkową, a następnie Spółka nie będzie zobowiązana do ich zapłaty z uwagi na ich wygaśnięcie, a fakt ten nie znajdzie swojego odzwierciedlenia po stronie przychodów. Wówczas w tej części niezbędna będzie również korekta odpisów amortyzacyjnych. Spółka nie poniesie bowiem wydatku z tego tytułu.

Reasumując, wygaśnięcie zobowiązania nie skutkuje koniecznością dokonania korekty wartości początkowej środka trwałego. Ponadto, w sytuacji gdy z tytułu wygaśnięcia zobowiązania powstanie przychód, Spółka nie ma również obowiązku korygowania odpisów amortyzacyjnych. W sytuacji jednak, gdy wygaśnięcie zobowiązania nie spowoduje powstania przychodu podatkowego, wówczas niezbędna będzie korekta odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.