ILPB4/423-393/11-3/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu 19 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 13 maja 2011 r. wyrokiem Sądu Apelacyjnego Wydział Cywilny uprawomocnił się wyrok, w wyniku którego zasądzono od kontrahenta Spółki należności.

Należności te w dniu 9 września 2005 r. zostały skompensowane wystawioną przez kontrahenta Spółki karą umowną oraz notą odsetkową. Kary umowne w 2005 r. nie zostały uznane podatkowo (nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu - NKUP), natomiast odsetki zostały zaliczone do kosztów podatkowych jako zapłacone.

Sąd Okręgowy uznał to potrącenie jako bezpodstawne i zasądził zapłatę należności. Apelacja w Sądzie Apelacyjnym podtrzymała wyrok Sądu Okręgowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w wyniku wyroku, który uprawomocnił się w 2011 r.:

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot tych odsetek będzie stanowił przychód podatkowy. W świetle art. 16, "nie uważa się za koszty uzyskania przychodu naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od zobowiązań (...)". Odsetki te zostały zapłacone (poprzez potrącenie) pomimo, że były nienależne (zgodnie z wyrokiem sądu). Literalne brzmienie tego przepisu nie wskazuje na wyłączenie ich z kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiadała należności od kontrahenta, które w 2005 r. zostały skompensowane z wystawioną przez tego kontrahenta karą umowną oraz notą odsetkową. Kary umowne zostały przez Spółkę uznane jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodu, natomiast odsetki zostały zaliczone do kosztów podatkowych jako zapłacone. Sąd Okręgowy w 2011 r. uznał jednak to potrącenie dokonane przez kontrahenta Spółki (podtrzymane następnie przez wyrok Sądu Apelacyjnego) jako bezpodstawne i zasądził zapłatę należności.

W tym miejscu należy wskazać, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca zawarł przepis szczególny, dotyczący kwestii odnoszenia w koszty podatkowe odsetek od zobowiązań.

W art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanowiono bowiem, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zatem - co wynika z powyższego przepisu - dla celów podatkowych za koszty uzyskania przychodów uznawane są wyłącznie odsetki zapłacone. Obciążenie finansowe z tytułu odsetek musi zostać zatem faktycznie poniesione przez podatnika. Za faktycznie zapłacone odsetki należy uznać również te odsetki, które zostały zapłacone w ramach potrącenia wzajemnych należności i zobowiązań.

Tym samym, skoro Spółka w wyniku kompensaty zmniejszyła swoje należności od kontrahenta o wystawioną przez niego notę odsetkową (uznając jednocześnie przedmiotowe odsetki za koszt podatkowy), które to jednak potrącenie zostało uznane za bezpodstawne, Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego nie zmienia to momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż korekta kosztów, ponoszonych przez Spółkę w związku z rozliczeniem z kontrahentem, powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potrącony (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz).

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę, zaliczenie odsetek do kosztów podatkowych miało miejsce w roku 2005. Tym samym, korekta tychże kosztów (tj. ich zmniejszenie) również winna mieć miejsce w tym samym roku podatkowym.

Reasumując, w wyniku wyroku, który uprawomocnił się w 2011 r., Spółka zobowiązana jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu roku 2005.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.