ILPB4/423-370/13-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* jest nieprawidłowe - w części dot. nieuznania umowy cash-poolingu za pożyczkę,

* jest prawidłowe - w pozostałej części.

W dniu 30 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży sprzętu gospodarstwa domowego. Chcąc uzyskać i utrzymać dominującą pozycję na rynku musi nieustannie wprowadzać nowe modele i modyfikować dotychczasowe. Wymaga to zakupu nowych linii produkcyjnych oraz modernizowania istniejących. Działalności bieżącej towarzyszy inwestycyjna, a zobowiązania z tytułu zakupu materiałów i usług przeplatają się ze zobowiązaniami z tytułu zakupu środków trwałych. Wpływy ze sprzedaży pralek i lodówek nie zapewniają płynności finansowej na wystarczającym poziomie. Najważniejszym źródłem finansowania Spółki jest grupowy cash pooling (ściśle: "notional cash pooling"), wprowadzony umową z sierpnia 2009 r. pomiędzy X BANK a wszystkimi spółkami sygnatariuszami, ze szczególną rolą jednej ze spółek, upoważnionej do kontaktów z bankiem (tzw. Agenta). Cash pooling stanowi specyficzny rodzaj usługi finansowej, polegającej na kompleksowym zarządzaniu płynnością finansową w ramach grupy kapitałowej. Jego celem jest optymalizacja kosztów związanych z pozyskiwaniem funduszy niezbędnych do funkcjonowania na rynku, poprzez wspólne wykorzystanie środków zgromadzonych przez poszczególnych uczestników usługi. Wszystkie spółki upoważniają bank do konsolidowania lub przeznaczania ich sald kredytowych, w całości lub w części, na regulowanie zobowiązań zarówno ich własnych, jak i innych spółek, niezależnie od waluty. Dla każdej waluty narodowej i odpowiadających jej transakcji wybierane jest tzw. konto wiodące (header account) jednej ze spółek (tzw. pool leadera), dla którego naliczane są odsetki. Rolą banku jest zarządzanie całym procesem, a w szczególności codzienna, mająca miejsce o konkretnej godzinie, wirtualna (teoretyczna, nierzeczywista) konsolidacja ujemnych i dodatnich sald poszczególnych rachunków dla danej waluty oraz kontrolowanie przelewów wykonywanych w ramach systemu. Oznacza to, że nie występują tu żadne faktyczne transakcje pomiędzy uczestnikami cash poolingu, w szczególności żaden z nich nie jest zasilany kwotą niezbędną do zapłaty konkretnych zobowiązań. To bank weryfikuje stan zagregowanego salda dla danej waluty i zezwala na dokonanie płatności. Ewentualny deficyt dla danej waluty (tzw. mini pool) jest wirtualnie kompensowany nadwyżką środków w innych walutach. Wartość wszystkich płatności realizowanych w danym dniu przez spółki Grupy w ramach systemu, jest zawsze ograniczona do wysokości dodatniego salda powstającego w wyniku finalnej teoretycznej konsolidacji. Dodatkowo bank kalkuluje podstawowy koszt usługi, tj. odsetki od łącznego salda dla danej waluty, według stopy procentowej negocjowanej okresowo przez Agenta. Oblicza je codziennie, oddzielnie dla każdej waluty (a więc dla każdego konta wiodącego pool leadera), jednak obciąża lub uznaje odpowiednie rachunki uczestników poolingu w ostatnim dniu miesiąca. Transfery dokonywane są tym razem fizycznie, automatycznie, ale bez udziału Spółek i bez ich wiedzy na temat ostatecznego beneficjenta środków. Miesięczne opłaty za usługi świadczone przez bank są pobierane z ostatecznego rachunku głównego (tzw. ultimate header account), na którym odbywa się finalna wirtualna konsolidacja. Naliczone i zapłacone koszty, Agent następnie proporcjonalnie rozdziela pomiędzy poszczególne spółki powiązane. Do 22 listopada 2011 r. kontami wiodącymi dla EUR i USD były rachunki w EUR i USD Agenta, tj. spółki A Ltd.; ten ostatni rachunek stanowił jednocześnie ostateczne konto główne. Od tego momentu kontami wiodącymi dla podstawowych walut stały się rachunki w EUR i USD spółki B (dalej "B"), przy czym drugie uzyskało status głównego (ultimate header account).

Spółka przystąpiła do grupowego notional cash poolingu, dla PLN, EUR i USD, w styczniu 2010 r., a więc niemal natychmiast po rejestracji i jeszcze przed rozpoczęciem działalności. Kontem wiodącym dla PLN jest rachunek w PLN warszawskiej spółki powiązanej C sp. z o.o. (dalej "C"). Zgodnie z procesem opisanym wyżej, Spółka reguluje swoje zobowiązania w PLN (odpowiednio w EUR i USD) korzystając ze środków zgromadzonych w ramach poolingu w PLN (odpowiednio w EUR i USD), a ewentualny niedobór jest wirtualnie kompensowany z nadwyżką funduszy w pozostałych walutach. W żadnym momencie wysokość zrealizowanych płatności w ramach systemu nie może przekroczyć równowartości skonsolidowanego salda wszystkich rachunków spółek uczestniczących. X BANK nie tylko zarządza efektywnością procesu, ale też oblicza odsetki należne i naliczone dla C, B lub Spółki, w zależności od dziennego salda i waluty oraz obciąża, bądź uznaje odpowiednie rachunki.

W celu zapewnienia większej równowagi bilansowej między strukturą aktywów i pasywów, we wrześniu 2010 r. oraz w czerwcu 2011 r. Spółka zaciągnęła dwa kredyty długoterminowe na 120 milionów PLN każdy. Na mocy umów z D oraz E, oba kredyty miały służyć wyłącznie finansowaniu działalności bieżącej. Wszystkie środki otrzymane z banków zostały automatycznie wykorzystane w dniu ich wpływu na podstawowy rachunek Spółki, do spłaty zadłużenia wynikającego z cash poolingu. Nie można więc stwierdzić, że zapłacono z nich jakiekolwiek konkretne zobowiązanie, czy to z tytułu zakupu środków trwałych, czy to z tytułu zakupu materiałów i usług pozostałych.

Dla celów kalkulacji podatkowej, Spółka prowadzi odrębną ewidencję środków trwałych, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ze względu na opisaną wyżej strukturę finansowania, Spółka nie jest w stanie określić, z jakich źródeł regulowane są zobowiązania z tytułu zakupu majątku trwałego oraz jaki towarzyszy temu koszt finansowania. W związku z tym, nie zalicza do wartości początkowej środków trwałych żadnych odsetek, traktując je w całości, jako koszt usługi kompleksowego zarządzania finansowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Spółka nie zwiększa wartości początkowej środków trwałych o kwotę odsetek, traktując je jako koszty usług finansowych, odsetki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia, tj. w momencie ich faktycznej zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Spółka nie zwiększa wartości początkowej środków trwałych o kwotę odsetek traktowanych jako koszt usługi zarządzania płynnością finansową, odsetki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie faktycznej zapłaty.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m, z uwzględnieniem art. 16. Odpisy amortyzacyjne oblicza się, co do zasady, od wartości początkowej, którą w przypadku odpłatnego nabycia jest cena nabycia, rozumiana jako kwota należna zbywcy, powiększona o wydatki związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług. Kosztami dodatkowymi są - w myśl art. 16g ust. 3 ustawy - koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, a w odniesieniu do importu - także cło i podatek akcyzowy. Zdaniem Spółki, związek, o którym mowa wyżej, może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni, jednak nie może mieć charakteru przypadkowego. Struktura cash poolingu jest na tyle złożona, że przelewy z tytułu zakupu środków trwałych przeplatają się z płatnościami za materiały i usługi pozostałe oraz z wpływami ze sprzedaży produktów, części zamiennych czy odpadów. W zależności od waluty, a także typu i wartości transakcji wykonanych w dniach poprzednich, salda początkowe mogą być dodatnie lub ujemne. Z uwagi na sytuację finansową Spółki, jej saldo globalne w PLN jest od początku istnienia ujemne. Bank realizuje przelewy kilka razy dziennie, a bilansowania dokonuje tylko raz na koniec dnia. W konsekwencji, nie jest jasne, z jakich funduszy regulowane są zobowiązania z tytułu zakupu środków trwałych. Nie można przypisać konkretnej wartości odsetek do określonego składnika majątku; dowolny algorytm byłby siłą rzeczy obarczony dużym prawdopodobieństwem błędu lub przypadkowości. Mając powyższe na uwadze, Spółka rezygnuje z powiększania wartości początkowej środków trwałych o sumę odsetek naliczonych do dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania.

Z drugiej strony, art. 16 ust. 1 pkt 12 Ustawy eliminuje z kosztów podatkowych odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie ich realizacji. Zgodnie z definicją słownikową, cash pooling jest usługą finansową polegającą na wzajemnym bilansowaniu sald rachunków bankowych spółek należących do tej samej grupy kapitałowej. Stanowi umowę o wspólnym zarządzaniu płynnością finansową, która skutkuje wyższą wiarygodnością kredytową, silniejszą pozycją negocjacyjną, większą efektywnością wykorzystania zgromadzonych środków pieniężnych oraz obniżeniem kosztów odsetkowych. W Polsce dla celów statystycznych klasyfikowany jest jako usługa pośrednictwa finansowego, gdzie indziej nieujęta - PKWiU 64.99.19. Zdaniem Spółki, notional cash pooling nie spełnia definicji pożyczki uregulowanej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej "Kodeks cywilny"), ponieważ nie dochodzi w nim ani do przeniesienia własności określonej sumy pieniędzy, ani do zobowiązania do zwrotu tej samej kwoty. Uczestnicy struktury deponują w niej okresowo posiadane nadwyżki środków finansowych lub też w sytuacji deficytu, pobierają z niej środki przekazane doń przez innych uczestników. Powyższe stanowisko jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2010 r. (sygn. IPPB2/436-176/10-5/AF) uznał, iż "w przypadku cash poolingu mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu. Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot. Uczestnik cash poolingu posiadający wolne środki nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tym samym nie jest skonkretyzowana druga strona transakcji, jak też jej przedmiot, ponieważ źródłem, z którego zostanie zasilony rachunek o saldzie debetowym, jest rachunek zbiorczy, na którym gromadzone są wolne środki wszystkich posiadających je uczestników". Analogiczne stanowisko znajdujemy w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 listopada 2012 r. (sygn. IPPB2/436-464/12-4/AF).

Na mocy art. 69 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.), cash pooling nie ma też cech kredytu. Nie jest udzielany przez bank na żaden jasno sprecyzowany cel ani okres, nie wskazuje też wyraźnie warunków korzystania z przyznanych funduszy i ich zwrotu. X BANK zarządza wprawdzie wszystkimi operacjami wykonywanymi w ramach systemu, kalkuluje odsetki i wreszcie obciąża lub uznaje nimi odpowiednie rachunki uczestników, jednak czyni to w odniesieniu do środków zgromadzonych przez spółki Grupy i na ich zlecenie.

Skoro więc cash pooling nie jest ani kredytem, ani pożyczką, wygenerowane przezeń odsetki nie podlegają obostrzeniom art. 16 ust. 1 pkt 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie mogą być kosztem w momencie poniesienia/zapłaty.

Zgodnie z zapisami umownymi, oba kredyty długoterminowe służą finansowaniu działalności bieżącej Spółki, polegającej na produkcji sprzętu gospodarstwa domowego w ramach posiadanych zasobów. Wszystkie środki otrzymane z banków zostały automatycznie wykorzystane w dniu ich wpływu na podstawowy rachunek Spółki, do częściowego uregulowania zadłużenia wynikającego z cash poolingu. W konsekwencji, jasnym jest, że odnoszące się do nich odsetki mogą być kosztem w chwili ich poniesienia. Dodajmy w tym miejscu, że w chwili złożenia niniejszego Wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, oba kredyty są już w pełni spłacone.

Konkludując, nie ulega wątpliwości, że wszystkie odsetki płacone przez Wnioskodawcę są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia ich źródeł, w myśl art. 15 ust. 1 Ustawy. Dotyczą one albo kredytu długoterminowego zaciągniętego na działalność bieżącą, albo cash poolingu, nie będącego defacto ani kredytem, ani pożyczką. Ostatecznie oznacza to, że mogą być one kosztem uzyskania przychodów okresu bieżącego (w momencie faktycznego poniesienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części dot. nieuznania umowy cash-poolingu za pożyczkę,

* prawidłowe - w pozostałej części.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

W zakresie wskazanych w ww. regulacji wydatków (kosztów), których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona przez ustawodawcę należy wskazać, że z art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy wynika: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Tym samym, odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z zastrzeżeniem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,

* odsetki zostały zapłacone,

* odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Z powyższego wskazania wynika, że ustawodawca przewidział szczególny sposób rozliczania odsetek od pożyczek (kredytów) w sytuacji, gdy pożyczka została zaciągnięta w związku z nabyciem środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Na mocy art. 16g ust. 3 ww. ustawy: za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec tego, kwotę należną zbywcy zwiększają odsetki związane z zakupem środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej (system ratalny, kredyt, pożyczka), które zostały naliczone do dnia przyjęcia danego składnika majątku do używania. W takim przypadku odsetki zwiększają wartość początkową i są rozliczane w kosztach podatkowych przez odpisy amortyzacyjne.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że najważniejszym źródłem finansowania Spółki jest grupowy cash pooling ("notional cash pooling"), wprowadzony umową zawartą między X BANK N.A. (dalej "Bank") w Londynie a wszystkimi spółkami sygnatariuszami, ze szczególną rolą jednej ze spółek, upoważnionej do kontaktów z bankiem (tzw. Agenta). Cash pooling stanowi specyficzny rodzaj usługi finansowej, polegającej na kompleksowym zarządzaniu płynnością finansową w ramach grupy kapitałowej. Jego celem jest optymalizacja kosztów związanych z pozyskiwaniem funduszy niezbędnych do funkcjonowania na rynku, przez wspólne wykorzystanie środków zgromadzonych przez poszczególnych uczestników usługi. Dla każdej waluty narodowej i odpowiadających jej transakcji wybierane jest tzw. konto wiodące (header account) jednej ze spółek (tzw. pool leadera), dla którego naliczane są odsetki. Rola banku sprowadza się do zarządzania całym procesem, w tym wirtualna konsolidacja ujemnych i dodatnich sald poszczególnych sald rachunków dla danej waluty. Tym samym, nie mają tu miejsca żadne transakcje między uczestnikami, w szczególności żaden z nich nie jest zasilany kwotą niezbędną do zapłaty konkretnych zobowiązań. Wartość wszystkich płatności realizowanych przez wszystkich uczestników jest zawsze ograniczona do wysokości salda dodatniego powstającego w wyniku finalnej, teoretycznej konsolidacji. Spółka przystąpiła do grupowego notional cash poolingu dla PLN, EUR i USD w styczniu 2010 r., a więc jeszcze przed rozpoczęciem działalności. Spółka reguluje swoje zobowiązania w PLN (odpowiednio w EUR i USD) korzystając ze środków zgromadzonych w ramach poolingu w PLN (odpowiednio w EUR i USD), a ewentualny niedobór jest wirtualnie kompensowany z nadwyżką funduszy w pozostałych walutach. W żadnym momencie wysokość zrealizowanych płatności w ramach systemu nie może przekroczyć równowartości skonsolidowanego salda wszystkich rachunków spółek uczestniczących. Ponadto Bank oblicza odsetki należne i naliczone m.in. dla Spółki, w zależności od dziennego salda i waluty oraz obciąża bądź uznaje odpowiednie rachunki. Spółka wskazała także, że w celu zapewnienia większej równowagi bilansowej między strukturą aktywów i pasywów zaciągnęła dwa kredyty długoterminowe. Na mocy umów, oba kredyty miały służyć wyłącznie finansowaniu działalności bieżącej. Wszystkie środki otrzymane z banków zostały automatycznie wykorzystane - w dniu ich wpływu na podstawowy rachunek Spółki - do spłaty zadłużenia wynikającego z cash poolingu. Ze względu na opisaną strukturę finansowania - zdaniem Spółki - nie można więc stwierdzić, z jakich źródeł zapłacono konkretne zobowiązanie, czy to z tytułu zakupu środków trwałych, czy to z tytułu zakupu materiałów i usług pozostałych.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego wyżej stanu faktycznego należy stwierdzić, że opisana umowa cash poolingu ma na celu zwiększenie efektywności zarządzania środkami pieniężnymi oraz umożliwienie korzystania ze wspólnej płynności finansowej całej grupy kapitałowej, natomiast kredyty zaciągnięto w celu sfinansowania działalności bieżącej. Dlatego też wszelkie odsetki zapłacone przez Spółkę w związku z cash-poolingiem, czy też wskazanymi kredytami stanowią koszty finansowe ogólnie pojętej działalności gospodarczej, jaką prowadzi Spółka. Wydatki te pozostają zatem w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co z kolei wpływa na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Tym samym, stanowią one koszty uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej zapłaty. Jednocześnie odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji w czasie ich realizacji.

Końcowo należy zwrócić uwagę, że umowa cash-poolingu nie została uregulowana w polskim systemie prawnym, jest zatem tzw. umową nienazwaną w rozumieniu prawa cywilnego. Jednakże biorąc pod uwagę charakter tej umowy i jej cele należy stwierdzić, że ma ona cechy zbliżone do umowy pożyczki (udostępnienie określonej kwoty pieniężnej w zamian za odpowiednie wynagrodzenie - odsetki). Zatem faktycznym celem umowy cash-poolingu jest udostępnianie środków pieniężnych (m.in. w formie transferów wirtualnych, co ma miejsce w niniejszej sprawie). Dlatego też tę część stanowiska, w której Spółka wywodzi, że umowa cash-poolingu nie jest pożyczką należało uznać za nieprawidłową. Jednocześnie fakt ten pozostaje bez wpływu na możliwość zaliczenia odsetek związanych z cash-poolingiem do kosztów podatkowych w dacie ich zapłaty. Wynika to z faktu, że umowa cash-poolingu dotyczy całokształtu prowadzonej przez Spółkę działalności.

Reasumując, w przypadku, gdy Spółka nie zwiększa wartości początkowej środków trwałych o kwotę odsetek, traktując je jako koszty usług finansowych, odsetki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia, tj. w momencie ich faktycznej zapłaty.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.