ILPB4/423-355/12-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność w wielu obszarach, z których najważniejsze to:

* produkcja nadrenianu amonu, wykorzystywanego głównie w technice lotniczej, którego odbiorcami są podmioty zagraniczne,

* produkcja kruszyw drogowych, nabywanych przede wszystkim przez podmioty krajowe, z przeznaczeniem do budowy dróg i autostrad,

* świadczenie usług związanych z szeroko rozumianą galwanotechniką,

* działalność holdingowa,

* przetwarzanie elektroodpadów.

Wnioskodawca jest spółką, której 100% akcji posiada K S.A.

W 2004 r. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: NFOŚiGW) przyznał Spółce pożyczkę na 8 lat i 10 miesięcy na dofinansowanie przedsięwzięcia "Produkcja Kruszyw drogowych z żużli...".

Nadmienić należy, że Wnioskodawca nie jest podmiotem powiązanym w jakikolwiek sposób z NFOŚiGW. Natomiast odnośne samej pożyczki, to:

* oprocentowanie wynosi 0,6 stopy redyskontowej weksli ustalanej przez NBP,

* po spłacie określonej ilości rat - jej część będzie mogła podlegać umorzeniu,

* została ona udzielona na podstawie obowiązującego wówczas brzmienia ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.).

NFOŚiGW jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240). Natomiast podstawy funkcjonowania działalności NFOŚiGW są określone w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.). Zgodnie z art. 400b ust. 1 tej ustawy, celem działania NFOŚiGW jest finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 oraz art. 410a ust. 1 i 4 - 6 tej ustawy.

W związku z:

* faktem, iż jak wskazano wyżej - umowa przewidywała możliwość umorzenia do 10% pożyczki po spełnieniu określonych warunków, w tym wydatkowania środków na ekologiczne przedsięwzięcie,

* kolejnymi planami inwestycyjnymi Spółki,

przystąpiono do negocjacji z NFOŚiGW, zmierzających do umorzenia części niespłaconej pożyczki. W złożonym do NFOŚiGW wniosku o częściowe umorzenie pożyczki wskazano w szczególności, że umorzone kwoty zostaną przeznaczone na:

* zadanie inwestycyjne "Układ transportu taśmowego żużli pomiedziowych" (źródło finansowania przedsięwzięcia: środki własne oraz środki pochodzące z umorzenia - wynoszące do 100% wydatków, ale nie więcej niż 200 tys. EUR),

* zakup dwóch koparek podsiębiernych na podwoziu gąsienicowym (źródło finansowania przedsięwzięcia: środki własne oraz środki pochodzące z umorzenia - wynoszące do 40% kosztu zakupu koparek), przy czym dodać należy, iż już przed otrzymaniem ostatecznej decyzji o umorzeniu - koparki te w związku z potrzebami gospodarczymi Spółki - zakupiono.

Nadmienić należy, że Spółka otrzymała w czerwcu 2012 r. z NFOŚiGW pismo potwierdzające spełnienie warunków formalnych dotyczących umorzenia, natomiast umowa precyzująca szczegółowo warunki umorzenia nie została jeszcze zawarta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku podjęcia przez NFOŚiGW ostatecznej decyzji o umorzeniu części pożyczki w celu sfinansowania przez Spółkę z tych środków zakupów środków trwałych, należy uznać, że umorzona cześć pożyczki nie stanowi zwrotu wydatków, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), a zatem odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych są kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych mogą w całości stanowić koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepisy ustawy nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem "zwrot wydatków w jakiejkolwiek formie". Wobec tego, należy uznać, iż pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w takim znaczeniu jakie przyjmuje się w języku potocznym, w którym "zwrot" to oddanie zwrócenie czegoś; natomiast "wydatek" to suma pieniędzy wydana na coś, koszt - ("Mały słownik języka polskiego", PWN, Warszawa 1994 r., s. 1172 i s. 1052).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wnika, iż Spółka w 2004 r., otrzymała z NFOŚiGW pożyczkę na dofinansowanie przedsięwzięcia "Produkcja Kruszyw drogowych z żużli...". Natomiast środki uzyskane w wyniku umorzenia zostaną przeznaczone na kolejne inwestycje, w szczególności - na zakup układu transportu taśmowego oraz koparek.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, iż ze zwrotem wydatku mamy do czynienia w sytuacji, gdy dojdzie do poniesienia kosztu, a następnie koszt ten zostanie zwrócony. W przedmiotowym stanie faktycznym nie doszło jednak do zwrotu wydatków związanych z wytworzeniem środka trwałego. Natomiast w związku z opisanym wyżej umorzeniem - dłużnik zobowiązał się do dokonania zakupu zupełnie innego środka trwałego. Tym samym - umorzenie pożyczki zaciągniętej na zakup środka trwałego i jednocześnie zobowiązanie się do przeznaczenia środków uzyskanych z tego tytułu na zakup innego środka trwałego nie stanowi zwrotu wydatków związanych z zakupem tego drugiego środka, a zatem cytowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż wartość zakupionego środka trwałego nie została Spółce zwrócona w jakiejkolwiek formie. Fakt częściowego umorzenia pożyczki otrzymanej z NFOŚiGW nie będzie mieć zatem wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w Spółce, a odpisy te będą stanowić koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości.

Warto zauważyć, że z taką wykładnią zgodziła m.in. Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 10 lutego 2011 r. (IBPBI/2/423-1586/10/PC), w której potwierdzono, że w związku z umorzeniem pożyczki, które nie stanowi zwrotu wydatków w jakiejkolwiek formie, odpisy amortyzacyjne od zakupionego środka trwałego ze środków uzyskanych z umorzenia pożyczki stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.