ILPB4/423-354/13-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu 29 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wykorzystania przez komplementariusza infrastruktury spółki komandytowo-akcyjnej do prowadzenia jej spraw - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego z tytułu wykorzystania przez komplementariusza infrastruktury spółki komandytowo-akcyjnej do prowadzenia jej spraw.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest komplementariuszem Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo-akcyjnej (...), przy czym nie jest akcjonariuszem tej spółki.

Statut spółki komandytowo-akcyjnej stanowi, że komplementariuszowi, z tytułu prowadzenia spraw spółki, może przysługiwać wynagrodzenie, którego wysokość określi uchwała walnego zgromadzenia. Ponadto, statut spółki komandytowo-akcyjnej stanowi, że wynagrodzenie przyznane komplementariuszowi uchwałą Walnego Zgromadzenia przysługuje niezależnie od jego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki, komplementariuszowi przysługuje miesięczne wynagrodzenie stałe oraz miesięczne wynagrodzenie dodatkowe w wysokości odpowiadającej poniesionym kosztom związanym z prowadzeniem spraw spółki przez komplementariusza, innych niż koszty wynagrodzeń Zarządu. Wynagrodzenie dodatkowe jest określane na podstawie dowodów poniesienia wydatków (kosztów) przez komplementariusza.

Członkowie zarządu komplementariusza oraz prokurent, prowadząc sprawy spółki komandytowo-akcyjnej, używają telefonów komórkowych będących własnością spółki komandytowo-akcyjnej, samochodów osobowych oraz komputerów (laptopów), będących środkami trwałymi spółki komandytowo-akcyjnej, a także samochodów osobowych użytkowanych przez spółkę komandytowo-akcyjną, na które spółka zaciągnęła pożyczkę.

W związku z tym, to spółka komandytowo-akcyjna ponosi koszty paliw, ubezpieczenia, napraw i przeglądów samochodów osobowych, odsetek od pożyczki, zakupu części do komputerów (laptopów) oraz koszty używania telefonów komórkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komplementariusz - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki oraz wynagrodzenie dodatkowe na pokrycie kosztów innych niż koszty wynagrodzenia zarządu, powinien wykazać przychód podlegający opodatkowaniu, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu korzystania z telefonów komórkowych, samochodów osobowych, komputerów (laptopów), będących własnością spółki komandytowo-akcyjnej, oraz samochodów osobowych, na zakup których spółka zaciągnęła pożyczkę lub innych składników majątkowych spółki komandytowo-akcyjnej, w związku z wykorzystywaniem tych rzeczy przez członków zarządu komplementariusza do prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej w imieniu komplementariusza.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

W świetle art. 137 § 1 tej ustawy, spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowo-akcyjnej i ma obowiązek jej reprezentowania, o czym stanowi art. 140 § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Według art. 126 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w Dziale IV do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (Spółka z o.o.) otrzymuje wynagrodzenie za sprawowanie funkcji na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia.

Wnioskodawca realizuje poprzez członków zarządu funkcje zarządzania przedsiębiorstwem na terenie biura spółki komandytowo-akcyjnej i poza nim. Do tego celu wykorzystuje infrastrukturę wchodzącą w skład przedsiębiorstwa spółki komandytowo-akcyjnej, w której jest wspólnikiem komplementariuszem. Wymieniona w stanie faktycznym niniejszego wniosku infrastruktura wykorzystywana jest wyłącznie w toku działalności i na potrzeby spółki komandytowo-akcyjnej. Wspólnik komplementariusz w spółce komandytowo-akcyjnej, na mocy zapisów art. 140 § 1 Kodeksu spółek handlowych, ma nie tylko prawo, ale i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Podobnie jak w spółce jawnej, wspólnik wykonujący czynności zarządzania spółką wykorzystuje do tego celu całą infrastrukturę dostępną w majątku spółki.

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, wspólnik komplementariusz korzystający z infrastruktury przedsiębiorstwa, którym zarządza, nie otrzymuje bezpłatnych świadczeń i w związku z tym, nie można mówić w takim przypadku o powstaniu przychodu po stronie komplementariusza, będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż przychodami (z zastrzeżeniem art. 3 i 4 oraz art. 14), jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, z literalnej wykładni powołanych przepisów wynika, iż aby wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowiła przychód, świadczenia te muszą zostać faktycznie otrzymane przez podatnika, na rzecz którego świadczenia te są dokonywane. W świetle powołanych przepisów, uznać należy, iż na gruncie przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawową przesłanką powstania przychodu jest zatem fakt otrzymania nieodpłatnego świadczenia. W sytuacji, gdy wspólnik wykonuje swoje ustawowe obowiązki z wykorzystaniem infrastruktury spółki, nie powstaje przychód z tytułu świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń u tegoż wspólnika, ponieważ nie jest on beneficjentem tych świadczeń (tzn. nie odnosi w ich rezultacie żadnych wymiernych korzyści finansowych), lecz bezpłatne używanie tych rzeczy wynika ze specyficznej roli tegoż wspólnika w spółce.

Podsumowując, Wnioskodawca (komplementariusz) otrzymując możliwość korzystania z samochodów, komputerów, telefonów lub innych składników majątkowych, będących własnością spółki komandytowo-akcyjnej przy wykonywaniu przez jego członków zarządu oraz prokurenta czynności zarządzania tą spółką, do których to czynności zarządzania komplementariusz jest zobowiązany będąc jej wspólnikiem, nie uzyskuje przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno z tytułu udostępnienia przez tę spółkę przedmiotowych składników majątkowych, jak i z tytułu pokrycia przez spółkę komandytowo-akcyjną ich kosztów eksploatacji (paliwa, części zamienne itp.), ponieważ używanie tych składników majątkowych przez komplementariusza związane jest z wykonywaniem ustawowych czynności (zadań) w imieniu i na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.): spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

W myśl art. 137 § 1 Kodeksu spółek handlowych: Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Stosownie do treści art. 140 § 1 ww. Kodeksu: każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Statut spółki może przewidywać, że prowadzenie spraw spółki powierza się jednemu albo kilku komplementariuszem (art. 140 § 2 tej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.): przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Definiując wskazane powyżej pojęcie "świadczenia", można odwołać się do uregulowań prawa cywilnego. Zgodnie z art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.): zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2 tej ustawy).

Jednakże, na gruncie przepisów prawa podatkowego, pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może ono bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej. Zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki komandytowo-akcyjnej, komplementariuszowi przysługuje miesięczne wynagrodzenie stałe oraz miesięczne wynagrodzenie dodatkowe związane z prowadzeniem spraw tej spółki. Wynagrodzenie dodatkowe jest określane na podstawie dowodów poniesienia wydatków (kosztów) przez komplementariusza. Członkowie zarządu komplementariusza, prowadząc sprawy spółki komandytowo-akcyjnej, używają telefonów komórkowych będących własnością spółki komandytowo-akcyjnej, samochodów osobowych oraz komputerów (laptopów) będących środkami trwałymi spółki komandytowo-akcyjnej, a także samochodów osobowych, na które spółka komandytowo-akcyjną zaciągnęła pożyczkę. Koszty paliw, ubezpieczenia, napraw i przeglądów samochodów osobowych, odsetek od pożyczki, zakupu części do komputerów (laptopów) oraz koszty używania telefonów komórkowych ponosi spółka komandytowo-akcyjna.

Jak już wskazano powyżej cechą nieodpłatnego świadczenia jest okoliczność, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Jeżeli zatem Wnioskodawca, będący komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej, używa urządzenia i środki trwałe spółki komandytowo-akcyjnej, w tym takie, na których zakup spółka zaciągnęła pożyczkę, w ramach prowadzenia spraw związanych z zarządzaniem tą spółką, do czego jest obowiązany w wyniku uregulowań związanych ze statusem komplementariusza w Kodeksie spółek handlowych, nie można w tym przypadku uznać, że wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Reasumując, Wnioskodawca z tytułu korzystania z telefonów komórkowych, samochodów osobowych, komputerów (laptopów) będących własnością spółki komandytowo-akcyjnej oraz samochodów osobowych, na zakup których spółka komandytowo-akcyjna zaciągnęła pożyczkę lub innych składników majątkowych spółki komandytowo-akcyjnej, w związku z wykorzystywaniem tych rzeczy przez członków zarządu Wnioskodawcy (komplementariusza) do prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej, nie jest zobowiązany do wykazania z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.