ILPB4/423-339/12-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 10 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem zajmującym się produkcją części do karoserii samochodowych.

Spółka dba, by wykorzystywane przez Nią technologie zapewniały uzyskanie i utrzymanie produktów najwyższej jakości. W celu optymalizacji procesu produkcyjnego, Spółka nabyła system pomiarowy do automatycznego pomiaru i oceny defektów powierzchni A. (dalej: System). Pomiary wykonywane na Systemie umożliwiają szybką i bardzo dokładną ocenę defektów powierzchni elementów karoserii jak: wgniecenia, obicia po uderzeniu, rysy, zafalowania, przewężenia i pęknięcia. System wykorzystywany jest do nadzoru procesu technologicznego i inspekcji na elementach gotowych. Umożliwia to skrócenie do minimum czasu niezbędnego dla prawidłowego ustawienia procesu technologicznego, bez konieczności wykonywania długotrwałych pomiarów manualnych. W konsekwencji, doszło do skrócenia procesu produkcyjnego, obniżenia jego kosztów oraz zmniejszenia energochłonności, a jednocześnie do ograniczenia do minimum produkcji wyrobów nie spełniających wymagań jakościowych oraz zmniejszenia ilości odpadów technologicznych.

System pomiarowy A. składa się z:

* laboratoryjnego przyrządu pomiarowego,

* robota przemysłowego,

* licencji na oprogramowanie do wizualizacji defektów powierzchni oraz ich automatycznej oceny (dalej: Oprogramowanie).

System jest pierwszym w Polsce tak daleko zaawansowanym technicznie, technologicznie i informatycznie systemem kontroli jakości powierzchni części karoserii samochodowej działającym w praktyce przemysłowej. Dzięki wdrożeniu Systemu w Spółce nastąpiło:

* skrócenie procesu technologicznego,

* zmniejszenie kosztów produkcji,

* zmniejszenie energochłonności,

* zminimalizowanie braków i odpadów.

Wnioskodawca uzyskał opinię niezależnej od Spółki jednostki naukowej, w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615 z późn. zm.), zgodnie z którą System (a w ramach Systemu także Oprogramowanie) spełnia warunki do uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 615 z późn. zm.). Opinia ta została wydana przez X, Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania i podpisana przez prof. dr hab. inż. Y, (...) Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania X.

Licencja na Oprogramowanie została wprowadzona przez Spółkę do rejestru środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2011 r. Wydatki na nabycie nowej technologii w postaci Oprogramowania ponoszone były przez Spółkę w 2011 i w 2010 r. (wydatki ponoszone w 2010 r. miały charakter przedpłat). Łączna kwota wydatków w związku z zakupem i wdrożeniem Oprogramowania stanowi wartość początkową Oprogramowania w rejestrze środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Wydatki poniesione na nabycie nowej technologii nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w żadnej formie. Spółka nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. Spółka podkreśliła, iż wszelkie informacje dotyczące oprogramowania / technologii, o której mowa we Wniosku (dalej: Oprogramowanie) zostały przedstawione w opinii niezależnej jednostki badawczej, która została załączona do Wniosku.

Niemniej, Spółka potwierdziła, iż Oprogramowanie stanowi wiedzę technologiczną, której zastosowanie pozwala na:

W konsekwencji, zastosowanie Oprogramowania, pozwala Spółce na wytwarzanie jakościowo udoskonalonych wyrobów, poprzez skrócenie procesu technologicznego, zmniejszenie kosztów produkcji, zmniejszenie energochłonności i zminimalizowanie braków i odpadów.

Wnioskodawca potwierdził również, iż - jak wskazano punkcie 1.3. opinii niezależnej jednostki badawczej, która została załączona do Wniosku - technologia i związane z nią Oprogramowanie nie jest stosowane na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z wprowadzoną w życie od 1 stycznia 2006 r. zmianą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania część wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii. Odpowiednie przepisy regulujące zasady dokonywania tych odliczeń zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w oparciu o art. 22 pkt 4 ustawy z 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 179, poz. 1484 z późn. zm.) i na mocy art. 32 tejże ustawy, weszły w życie od 1 stycznia 2006 r.

W myśl art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 tejże ustawy, podatnik ma prawo odliczyć wydatki poniesione na nabycie nowych technologii. Jednakże stosownie do art. 18b ust. 7 tej ustawy, odliczenie to nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii uwzględnionych w jej wartości początkowej. Art. 18b ust. 2 ww. ustawy określa, iż za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co powinno być potwierdzone opinią niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez nabycie praw do wiedzy technologicznej, należy rozumieć nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził na podstawie zezwolenia działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podstawa ustalenia wielkości odliczenia została zdefiniowana w art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ustęp 5 omawianego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza zasadę, że w przypadku, gdy podatnik dokonał przedpłat na poczet wydatków określonych w ust. 4 tego przepisu w roku poprzedzającym wprowadzenie nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przedpłaty te uznaje się za poniesione w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji.

Odliczenie na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno zostać dokonane w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Jeżeli podatnik w roku odliczenia wykaże stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej niższą od kwoty przysługujących mu odliczeń, wówczas dokonuje odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub niewykorzystanej części w zeznaniach za kolejne trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zgodnie z art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość odliczenia nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii (ustalonych zgodnie z art. 18b ust. 4 i 5 ustawy).

Definicja wartości niematerialnych i prawnych zawarta jest w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, za wartości niematerialne i prawne uważa się w szczególności nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania:

* spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

* spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

* prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

* licencje,

* prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.),

* wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how),

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nabyta przez Spółkę nowa technologia obejmuje licencję na korzystanie z oprogramowania do wizualizacji defektów powierzchni oraz ich automatycznej oceny, która to licencja:

* będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę przez okres dłuższy niż rok oraz

* będzie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej Spółki.

W konsekwencji, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, licencja na korzystanie z Oprogramowania zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, Oprogramowanie spełnia podstawowy warunek uznania go za nową technologię.

Ponadto, by uznać daną wartość niematerialną lub prawną za nową technologię musi ona spełniać dwa dodatkowe warunki, mianowicie musi:

* być wykorzystywana na świecie przez okres nie dłuższy niż ostatnich 5 lat oraz

* umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalenie wyrobów lub usług.

Na potwierdzenie powyższego podatnik powinien dysponować odpowiednią opinią niezależnej od niego jednostki naukowej.

W kwestii definicji niezależnej od podatnika jednostki naukowej, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do wspomnianej już ustawy o zasadach finansowania nauki. W myśl art. 2 pkt 9 tejże ustawy, za jednostki naukowe uważane są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

* podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,

* jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),

* instytuty badawcze,

* międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* Polską Akademię Umiejętności,

* inne, niewymienione jednostki organizacyjne, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo - rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.

Zgodnie ze Statutem X, podstawową jednostką organizacyjną tejże uczelni jest wydział. W konsekwencji, Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania X, który wydał opinię o innowacyjności, niewątpliwie spełnia przesłanki uznania go za jednostkę naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o finansowaniu nauki.

Jak wskazano powyżej, by uzyskać prawo do odliczenia części wydatków, na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskana przez podatnika opinia wydana przez niezależną od niego jednostkę naukową musi potwierdzać, że nabyta technologia nie jest wykorzystywana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat oraz, iż umożliwia ona wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług.

Opinia wydana przez Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania X, będący jednostką naukową w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którą dysponuje Spółka, potwierdza, iż Oprogramowanie spełnia oba wymienione warunki. Podmiot wydający opinię jednoznacznie stwierdził w wydanej opinii, iż:

* "wdrożenie systemu A., którego okres stosowania innowacji na świecie nie przekracza 5 lat, pozwala na podniesienie jakości wykonywanych części karoserii oraz znaczące ulepszenie dotychczas oferowanych usług",

* "integracja poszczególnych elementów innowacyjnego systemu pozwala na uzyskanie najnowocześniejszej metody kontroli i nadzoru jakości wytwarzanych części karoserii samochodowych".

Reasumując, Oprogramowanie spełnia wszystkie warunki uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przywołanym przepisem art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą obliczenia wartości przysługującego odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej.

W świetle art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Art. 16g ust. 3 ww. ustawy definiuje cenę nabycia jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż będzie Jej przysługiwało prawo do odliczenia do 50% wydatków poniesionych na nabycie i wdrożenie Oprogramowania składających się na jego wartość początkową od podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka pragnie zauważyć, iż w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe kilkakrotnie opowiedziały się za możliwością odliczenia wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii, w stanach faktycznych analogicznych do tego przytoczonego w niniejszym wniosku. W szczególności, Spółka pragnie zwrócić uwagę na:

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 lipca 2011 r. (sygn. ITPB3/423-262/11/PS), w której stwierdzono, że: "Spółka będzie miała prawo do zastosowania odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, wydatków na nabycie nowych technologii, tj. licencji oraz innych praw określonych w art. 16b ust. 1 ustawy, związanych z wcześniejszym nabyciem detektora E., w wysokości określonej w art. 18b ust. 7 ustawy";

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 grudnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-852/08/MO), w której Dyrektor uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki na dyspensery kasjerskie zawierające oprogramowanie sterujące z recyclingiem oraz oprogramowanie do monitorowania i zarządzania gotówką, spełniają wszystkie niezbędne warunki, aby skorzystać z prawa do odliczenia związanego z nabyciem nowych technologii w wysokości 50% poniesionych wydatków, w myśl art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy także podkreślić, że zgodnie z art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia przez podatnika nowych technologii ma miejsce odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 tejże ustawy. Oznacza to, że w przypadku wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tej technologii w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto, tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie, należy wskazać, iż w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z dnia 8 kwietnia 2011 r. Nr 74, poz. 397 został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.