ILPB4/423-335/12-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnego świadczenia - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej powstania przychodu,

* bezprzedmiotowe - w części dotyczącej wysokości tego przychodu i momentu jego powstania.

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 31 października 2012 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności zgodnie z aktem założycielskim Wnioskodawcy jest między innymi zbieranie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, odzysk surowców z materiałów segregowanych, działalność związana z rekultywacją i pozostała działalność usługowa związana z gospodarką odpadami. Wnioskodawca powstał w kwietniu 2011 r. wskutek przekształcenia zakładu budżetowego.

100% udziałów należy do jednostek samorządu terytorialnego - Miasto oraz X Gmin z subregionu.

W dniu 27 maja 2011 r. Wnioskodawca podpisał z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej jako Instytucją Wdrażającą umowę o dofinansowanie projektu pod nazwą "Uporządkowanie gospodarki odpadami na terenie..." w ramach działania 2.1. "Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami" priorytetu II "Gospodarka odpadami ochrona powierzchni ziemi" Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007 - 2013. W ramach projektu zostanie zaprojektowany i wybudowany Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów wraz z towarzyszącą infrastrukturą oraz rekultywacja czternastu gminnych składowisk odpadów. Beneficjentem dofinansowania jest Wnioskodawca. Powstały wskutek realizacji projektu majątek pozostanie własnością Spółki.

Na realizację projektu Spółka zaciągnie pożyczkę z NFOŚiGW w kwocie 145 115 159,00 zł na sfinansowanie wkładu własnego. Oprocentowanie pożyczki wynosi 3,5% w skali roku.

Jedną z form zabezpieczenia spłaty pożyczki jest poręczenie, wg prawa cywilnego, Miasto i Gmin - udziałowców Spółki. Poręczenie zwrotu pożyczki, obejmuje lata 2017 - 2036. Wysokość poręczenia na kolejne lata obejmuje tylko kwotę kapitału i odsetek przypadające do spłaty na dany rok, a nie pełną kwotę pożyczki wraz z odsetkami. Konstrukcja umowy wyklucza jednorazową spłatę całej pożyczki przez Poręczyciela. Suma poręczeń udzielonych przez Miasto i Gminy będzie nie mniejsza niż przewidziane w danym roku roczne zobowiązania wynikające z umowy pożyczki. Podpisanie umowy pożyczki nastąpi w październiku br. Umowy poręczenia zwrotu pożyczki zostaną zawarte przed wypłatą drugiej transzy pożyczki, nie później niż do 30 marca 2013 r.

W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić wyjątkową konstrukcję poręczenia, która nie występuje w instytucjach komercyjnych. Instytucje bankowe pobierają wysoką prowizję za poręczenie lub gwarancję, mając na uwadze to, że już kilka dni po zawarciu umowy mogą być zobowiązane do spłaty całej kwoty z odsetkami. Przy przewidywanym poręczeniu samorządu sytuacja taka nie wystąpi, gdyż jednorazowa spłata nie jest przewidziana. Ponadto, poręczenie obowiązuje dopiero od 2017 r., tak więc w latach 2013 - 2016 poręczenie nie może być uruchomione. Taka konstrukcja poręczenia sprawia, że nie można go porównać z żadną ofertą komercyjną.

Miasto i Gminy nie otrzymają od Spółki wynagrodzenia za udzielone poręczenie. Miasto i Gminy jako poręczyciele będą zobowiązane do wywiązania się z zobowiązań wynikających z umowy poręczenia dopiero wówczas, gdy dłużnik (Spółka) nie dotrzyma zobowiązań wynikających z umowy pożyczki. Zatem, w momencie dokonywania poręczeń Spółka nie uzyska wymiernych korzyści majątkowych i pieniężnych ze strony Miasta i Gmin. Raty kapitałowe i odsetki będą spłacane przez Wnioskodawcę. Spłata kapitału jest objęta karencją do 2017 r. Spółka będzie spłacała w okresach kwartalnych odsetki od wypłaconych transz pożyczki. Poręczeniem będzie objęty okres, od którego Spółka zacznie spłacać kapitał i odsetki, czyli od 2017 r.

Udzielenie zabezpieczenia spłaty pożyczki powodowane jest nie korzyścią finansową, ale koniecznością zapewnienia realizacji projektu, który pozwoli na prawidłową realizację zadań własnych Gminy za pośrednictwem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest między innymi wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z użytkowaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń, również Kodeks cywilny nie definiuje określenia "świadczenie".

Udzielone przez Miasto i Gminy poręczenie spłaty pożyczki zaciągniętej przez Wnioskodawcę w NFOŚiGW na realizację projektu nie stanowi dla Spółki przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zawarcie umowy poręczenia pomiędzy NFOŚiGW a miastem i poszczególnymi gminami nie spowoduje przysporzenia majątku dla Spółki mającego konkretny wymiar finansowy ani w dniu podpisania umowy, ani też przez okres jej trwania. Umowa ta z punktu widzenia prawa podatkowego jest obojętna dla przychodów Spółki. Spółka nie otrzyma korzyści, a poręczyciel nie poniesie żadnych kosztów związanych z udzieleniem poręczenia. Doliczanie do przychodu podatkowego Spółki tak znacznej kwoty poręczenia lub ceny za usługę poręczenia byłoby dla Spółki znaczną dolegliwością wpływającą istotnie na wynik finansowy netto, powodując powstanie straty w okresie wytwarzania środka trwałego (w okresie budowy).

Zgodnie z zawartą umową wykonawczą, ewentualne straty poniesione przez Spółkę w efekcie końcowym i tak obciążą finanse samorządów. Ponadto, należy mieć na uwadze fakt, że podstawowym powodem powstania Spółki nie była działalność komercyjna, a realizacja zadań samorządów w zakresie gospodarowania odpadami. Stąd też, przy rozpatrywaniu powyższej sprawy należy mieć na uwadze również interes społeczny.

Umowa wykonawcza ma związek z dofinansowaniem i realizacją projektu. Wnioskodawca świadczy usługi publiczne w ramach zadań własnych jednostek samorządów terytorialnych w zakresie gospodarki odpadami w drodze powierzenia Mu tych zadań, a nie w drodze przetargu. Gminy powierzyły Spółce realizację zadania własnego w zakresie gospodarki odpadami. Została zawarta umowa wykonawcza, która reguluje kwestię odpowiedzialności Spółki wobec gminy z tytułu wykonywanych zobowiązań oraz reguluje zasady wypłaty ewentualnej rekompensaty, która nie przekroczy kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów poniesionych w trakcie wywiązywania się z zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu odpowiednich wpływów i rozsądnego zysku z kapitału własnego niezbędnego do wywiązywania się z tych zobowiązań. Zgodnie z zapisami artykułu 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, pomocą publiczną jest wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie w jakim wpływa na wymianę handlową miedzy państwami członkowskimi. Tego rodzaju transfer, stanowiący pomoc publiczną jest, zgodnie z zapisami Traktatu, zakazany. Wyjątkiem jest wykonywanie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Państwa członkowskie UE mają obowiązek zapewnić prawidłowe funkcjonowanie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, ze względu na ich szczególne znaczenie w zapewnieniu spójności społecznej i terytorialnej UE (art. 14 TFUE). W świetle prawa wspólnotowego, możliwe jest udzielenie pomocy na projekty w zakresie gospodarki odpadami, gdyż ma ona na celu umożliwienie świadczenia usług publicznych w ogólnym interesie gospodarczym. Dopuszcza się udzielenia ze środków publicznych rekompensaty za świadczenie tego rodzaju usług. Rekompensata jest wówczas transferem niestanowiącym pomocy publicznej, tj. niespełniającym kryteriów wynikających z art. 107 TFUE, lub za transfer stanowiący pomoc publiczną, zgodną z wspólnotowym rynkiem, a więc dopuszczalną. Zawarcie umowy wykonawczej jest warunkiem koniecznym do otrzymania dofinansowania z UE na realizację projektu.

Gdyby uznać, że udzielone przez Miasto i Gminy poręczenie spłaty pożyczki stanowi nieodpłatne świadczenie, to i tak korzystałoby ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16 m ww. ustawy. Bezsporne jest, że udzielone przez Miasto i Gminy poręczenie związane są z wytworzeniem środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami.

W tym miejscu należy nadmienić, że realizacja przedsięwzięć w zakresie gospodarki odpadami są zadaniami priorytetowymi Rządu. Zadanie powyższe jest realizowane w znacznej mierze przy wykorzystaniu środków Unii Europejskiej. W Studium Wykonalności projektu koszt poręczenia nie był uwzględniany, co może sprawić, że Komisja Europejska ze względu na zmiany struktury kosztów projektu może wnieść zastrzeżenia, przez co projekt nie będzie mógł być rozliczony w terminie, a środki unijne nie zostaną wykorzystane. W związku z tym, ewentualna decyzja Izby Skarbowej o konieczności zapłacenia podatku spowoduje komplikacje mogące skutkować niewykorzystaniem środków unijnych.

Gmina nie pobiera żadnej opłaty za udzielenie poręczenia innym podmiotom, nie prowadzi również działalności gospodarczej polegającej na udzielaniu odpłatnie poręczeń innym podmiotom. Ustawa z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 z późn. zm.) nie przewiduje takiego źródła dochodu. W art. 4 ww. ustawy wskazano źródła dochodów własnych gmin. Wśród tych dochodów nie ma odpłatności z tytułu udzielonych poręczeń.

Poza tym gminy nie zajmują się komercyjnie udzielaniem poręczeń i nie czynią tego wobec każdego, kto się oto zwróci.

Artykuł 94 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240) wskazuje, że jednostki samorządu terytorialnego mogą udzielać poręczeń i gwarancji.

Zgodnie z wykładnią językową art. 94 ww. ustawy, "poręczenie" rozumiane jest przez ustawodawcę znacznie szerzej niż wynikałoby to z przepisów Kodeksu cywilnego.

Poręczenia udzielane przez jednostki samorządu terytorialnego mają charakter zobowiązań pieniężnych. Ich przedmiotem może być w szczególności spłata kredytów i pożyczek. Poręczenia takie muszą wiązać się z realizacją zadań nałożonych na ww. jednostki. Sprzeczne z prawem byłoby udzielenie poręczenia, a zatem zaciągnięcie zobowiązania na zadanie niemieszczące się w zakresie kompetencji jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie z zapisami art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236), gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Szczegóły funkcjonowania spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego zawiera rozdział 3 powołanej ustawy. Zgodnie z jej art. 10 ust. 1, gmina może tworzyć spółki prawa handlowego poza sferą użyteczności publicznej przy spełnieniu warunków w punktach 1 i 2. Wnioskodawca jest Spółką z o.o. z 100% udziałem jednostek samorządu terytorialnego powołaną do realizacji zadań w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie umowy poręczenia spłaty zaciągniętej pożyczki z NFOŚiGW nie stanowi przychodu Spółki z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia należy wycenić na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnieniu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć wycenę rynkową za tego rodzaju usługę, np. w wysokości stosowanej przez bank obsługujący Spółkę lub na podstawie przeprowadzonej analizy rynku wybierając najkorzystniejszą ofertę.

W odniesieniu natomiast do momentu rozpoznania przychodu z tytułu ww. nieodpłatnego świadczenia wskazać należy, iż powstaje on w dacie otrzymania, tj. w dniu uzyskania przysporzenia majątkowego (w dniu podpisania umowy poręczenia).

Do zajęcia takiego stanowiska skłoniła Wnioskodawcę interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia z 27 kwietnia 2012 r. nr DD5/033/2/DZQ/2012/DD-134 oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2012 r. nr ILPB3/423-470/11-4/EK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 lipca 2012 r. nr IPTB3/423-165/12-4/PM.

Powyższe stanowisko wynika z uzupełnienia z dnia 31 października 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Dla prawidłowej interpretacji powyższego przepisu istotne znaczenie ma wykładnia pojęcia "nieodpłatnych świadczeń". Z uwagi na to, że przepisy ustawy nie zawierają legalnej definicji pojęcia "nieodpłatne świadczenia", należy przyjąć takie rozumienie tego przepisu, jakie ukształtowało się w orzecznictwie sądowo - administracyjnym.

W orzecznictwie tym prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym pojęcie to na gruncie podatkowym posiada szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje "wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy".

W konsekwencji, należy uznać, iż co do zasady, udzielenie spółce kapitałowej nieodpłatnego poręczenia przez jej udziałowca bądź akcjonariusza (podmiot powiązany) stanowi dla tej spółki nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz skutkuje powstaniem przychodu z tego tytułu.

Jednakże, jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, nieodpłatne poręczenie spłaty pożyczki zostało Spółce udzielone przez Miasto i Gminy w związku z wypełnianiem zadań własnych jednostek samorządów terytorialnych w zakresie gospodarki odpadami.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Z kolei, z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W myśl art. 9 ust. 4 ww. ustawy, zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Treść art. 10 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazuje natomiast, iż wykonywanie zadań publicznych może być realizowane w drodze współdziałania między jednostkami samorządu terytorialnego.

Zastosowanie w powyższej sprawie ma również ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, która w art. 1 ust. 1 i 2 określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Ponadto, stosownie do treści art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 9 ust. 1 tejże ustawy, jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.

Istotna dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest również treść art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), w myśl którego jednostki samorządu terytorialnego mogą udzielać poręczeń i gwarancji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Łączna kwota poręczeń i gwarancji określana jest w uchwale budżetowej.

Wskazać również należy na art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 z późn. zm.), zgodnie z którym źródłami dochodów własnych gminy są:

Analiza powyższych przepisów prowadzi do konkluzji, że w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Z opisu sprawy wynika, iż udzielenie poręczenia przez Miasto oraz X Gmin z subregionu miało bezpośredni związek z realizacją ich - określonych ustawowo - zadań własnych. Udzielenie poręczenia spłaty zaciągniętej pożyczki z NFOŚiGW służyło realizacji tych zadań. Było to zatem działalnie de facto podejmowane w interesie samego Miasta i Gmin. Interes ten, w świetle przytoczonych regulacji ustawowych, jest niewątpliwy.

Tym samym, zgodzić się należy ze stanowiskiem, iż udzielenie przez Miasto i Gminy zabezpieczenia spłaty pożyczki powodowane jest nie korzyścią finansową, ale koniecznością zapewnienia realizacji projektu, który pozwoli na prawidłową realizację zadań własnych Miasta i Gmin za pośrednictwem Spółki.

Reasumując, w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na okoliczność, iż udzielone poręczenie spłaty pożyczki przez jedynych udziałowców Spółki (Miasto i Gminy) nie stanowi dla Niej nieodpłatnego świadczenia. Tym samym, Spółka w momencie jego otrzymania nie uzyska z tego tytułu przychodu podatkowego.

Z uwagi na powyższe, pytanie nr 2 Spółki w zakresie wartości oraz momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia - uzależnione od uznania przez tut. Organ przedmiotowego poręczenia, wskazanego w pytaniu nr 1, za przychód podatkowy - jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.