ILPB4/423-299/12-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu obciążenia Spółki udziałem w kosztach reklamy - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu obciążenia Spółki udziałem w kosztach reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem mebli tapicerowanych, które sprzedaje następnie (dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) kontrahentowi niemieckiemu - firmie Y GmbH. Ta z kolei sprzedaje te meble na terenie Niemiec prowadząc sprzedaż wysyłkową realizowaną głównie przez internet. Aby zachęcić swoich klientów do dokonania zakupu, firma Y wydaje katalogi i prowadzi różne akcje promocyjne, reklamujące sprzedawane przez Nią towary.

W miesiącu następnym po zakończeniu każdego kwartału Wnioskodawca otrzymuje od swojego kontrahenta dokument obciążeniowy Lastschrift na tzw. "Werbekostenzuschuss" - "obciążenie - udział w kosztach reklamy" w wysokości 1,50% obrotu zrealizowanego w danym kwartale. Dokument ten księgowany jest w Spółce w ciężar pozostałych kosztów rodzajowych, a jego wartość jest potrącana przez firmę Y z najbliższych płatności należności przysługujących Spółce.

W piśmie z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 5 grudnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Spółka wskazała, iż kontrahent niemiecki jest osobą prawną, tj. spółką podlegającą w Niemczech opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiego kontrahenta.

Nie można opisać w sposób szczegółowy na czym polegają i jaki mają rzeczywisty charakter czynności wchodzące w skład usługi reklamowej świadczonej przez niemieckiego kontrahenta podmiotowi polskiemu, gdyż zdaniem Spółki, kontrahent niemiecki nie świadczy Jej takich usług. Spółka jest po prostu zobowiązana zrekompensować / dopłacić firmie Y część ponoszonych przez Nią, na własny rachunek, kosztów reklamy i sprzedaży. Spółka nie ma żadnego wpływu na sposób wydawania tych środków przez kontrahenta niemieckiego. Środki te nie podlegają żadnej kontroli Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka prawidłowo uznaje, że z tytułu obciążenia Jej przez Y udziałem w kosztach reklamy, nie występuje Ona w roli płatnika podatku dochodowego potrącanego u źródła od przychodów Y uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie założenia, że obciążenie wynikające z dokumentów Lastschrift nie jest wynagrodzeniem przysługującym Y za świadczenie na rzecz Spółki usług reklamowych, powoduje że nie ma też przesłanki do potrącania od przychodów uzyskiwanych przez Y z tego tytułu podatku dochodowego u źródła. Nie bez znaczenia jest tu również fakt, że Spółka nie wypłaca firmie Y tych kwot, a są one potrącane przez Y z bieżących płatności należności przysługujących Spółce od Y. Wspomniane potrącenie dokonywane jest w wartości równej całej kwocie wystawionego dokumentu Lastschrift.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Katalog usług wskazanych w powyżej regulacji jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze". Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, iż za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 2 umowy polsko - niemieckiej, należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 3 tej umowy wskazuje, iż określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - będący producentem mebli tapicerowanych - sprzedaje swoje produkty kontrahentowi niemieckiemu. Aby zachęcić swoich klientów do dokonania zakupu kontrahent ten wydaje katalogi i prowadzi różne akcje promocyjne, reklamujące sprzedawane przez Niego towary. W miesiącu następnym po zakończeniu każdego kwartału Wnioskodawca otrzymuje od swojego kontrahenta dokument obciążeniowy - "obciążenie - udział w kosztach reklamy". Spółka jest zobowiązana zrekompensować / dopłacić spółce niemieckiej część ponoszonych kosztów reklamy i sprzedaży. Spółka nie ma żadnego wpływu na sposób wydawania tych środków przez kontrahenta niemieckiego. Środki te nie podlegają żadnej kontroli Spółki. Dodatkowo Spółka wskazała, iż kontrahent niemiecki jest Spółką podlegającą w Niemczech opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W sytuacji przedstawionej przez Spółkę, otrzymywany od kontrahenta niemieckiego dokument obciążeniowy Lastschrift na tzw. "Werbekostenzuchuss" - "obciążenie - udział w kosztach reklamy" nie oznacza, że ten kontrahent świadczy na Jej rzecz usługi reklamowe. Wystawienie powyższego dokumentu oznacza bowiem tylko konieczność kompensaty (pokrycia przez Spółkę) części ponoszonych przez spółkę niemiecką kosztów reklamy i sprzedaży oferowanych produktów (również Spółki).

Tym samym, nie można w powyższym przypadku mówić o świadczeniu przez spółkę niemiecką usług reklamowych na rzecz Spółki. Dokonane obciążenie ma w istocie charakter częściowej zapłaty za usługi nabywane przez niemieckiego kontrahenta.

Wobec powyższego należy uznać, iż przedmiotowe obciążenie Spółki na rzecz kontrahenta niemieckiego nie mieści się w definicji usług reklamowych zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Reasumując, z tytułu obciążenia Spółki przez kontrahenta niemieckiego udziałem w kosztach reklamy nie powstaje obowiązek potrącania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Opłaty te nie podlegają zatem opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a Spółka nie jest zobowiązana do pobrania i wpłacenie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, nadmienia się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.