ILPB4/423-268/10-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania umowy leasingu jako podatkowej umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania umowy leasingu jako podatkowej umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zamierza zawierać umowy leasingu jako finansujący. Umowy te będą zawierane na czas określony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu będącego środkiem trwałym lub wartością niematerialną i prawną i niebędącego nieruchomością.

Suma ustalonych w planowanych umowach leasingu opłat oraz kwoty wykupu, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu.

Umowy leasingu przewidywać będą możliwość wykupu przedmiotu leasingu przez korzystającego po zakończeniu podstawowego okresu umowy leasingu. Cena wykupu będzie znaczna w stosunku do wartości początkowej przedmiotu leasingu i może wynosić nawet ponad 80% wartości początkowej przedmiotu leasingu.

Zgodnie z postanowieniem umowy leasingu, po zakończeniu umowy w terminie na jaki została zawarta, korzystającemu przysługuje prawo do nabycia własności przedmiotu leasingu za cenę sprzedaży określoną w harmonogramie opłat leasingowych jako kwota wykupu. Prawo to korzystający może wykonać pod warunkiem wcześniejszego wywiązania się z wszelkich zobowiązań wobec Spółki wynikających z tej umowy.

W przypadku, gdy korzystający nie skorzysta z prawa do nabycia przedmiotu leasingu Spółka może sprzedać przedmiot leasingu osobie trzeciej za cenę równą jego aktualnej wartości rynkowej. Gdy cena uzyskana ze sprzedaży przedmiotu leasingu osobie trzeciej będzie niższa niż kwota wykupu określona w harmonogramie opłat leasingowych, Spółce przysługiwać będzie kwota rozliczenia umowy leasingu, kalkulowana jako różnica pomiędzy sumą niespłaconego przez korzystającego kapitału, a wartością korzyści uzyskanych przez Spółkę w związku z niewykupieniem przedmiotu leasingu przez korzystającego.

Natomiast, gdy sprzedaż przedmiotu leasingu nie nastąpi w terminie 14 dni od dnia zakończenia umowy leasingu, Spółka dokona rozliczenia umowy w oparciu o wartość przedmiotu leasingu ustaloną przez rzeczoznawcę powołanego przez Spółkę.

Kwota rozliczenia ma na celu zrekompensowanie Spółce straty poniesionej w związku z niewykupieniem przez korzystającego przedmiotu leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy taka przedstawiona konstrukcja umowy leasingu pozwala na jej zaklasyfikowanie jako podatkowej umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione umowy leasingu będą spełniać warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowy leasingu będą zawarte na czas określony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotu leasingu będącego środkiem trwałym lub wartością niematerialną i prawną i niebędącego nieruchomością - będzie zatem spełniony warunek określony w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowy leasingu będą również spełniać warunek określony w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego, suma rat ponoszonych w podstawowym okresie umowy leasingu oraz ceny wykupu, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu. Zgodnie bowiem z art. 17j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli w umowie leasingu została określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z powyższej definicji wynika, że nazwana umowa leasingu, uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest jedną z wielu umów, które mieszczą się w katalogu określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatkową umową leasingu może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy - niezależnie od nazwy. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego.

O tym, czy umowa może być zakwalifikowana jako podatkowa umowa leasingu decydują jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

Oprócz tych ogólnych cech podatkowej umowy leasingu, ustawodawca wskazuje w przepisach warunki szczególne, które pozwalają na zaliczenie umowy leasingu do podatkowej umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ustawy) lub podatkowej umowy leasingu finansowego (art. 17f ustawy).

Aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu operacyjnego, w szczególności aby mogła wywołać skutki podatkowe po stronie finansującego, w postaci przychodów z tytułu opłat ponoszonych przez korzystającego za użytkowanie przedmiotu leasingu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i tak:

Jednocześnie należy uwzględnić zastrzeżenie określone w art. 17b ust. 2 ustawy, zgodnie z którym, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zawierać umowy leasingu jako finansujący. Rozpatrując zawierane umowy leasingu w kontekście uznania ich za podatkowe umowy leasingu, należy stwierdzić, że:

Reasumując, konstrukcja umów leasingu zawieranych przez Spółkę pozwala na zaklasyfikowanie ich jako podatkowej umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.