ILPB4/423-257/12-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości dokonania obniżenia stosowanych stawek amortyzacyjnych,

* możliwości dokonania kolejnej zmiany (podwyższenia lub obniżenia) stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych środków trwałych zgodnie z przepisem art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca rozważa zmianę (obniżenie) stawek amortyzacyjnych od pierwszego dnia następnego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia 2013 r.

Wnioskodawca nie wyklucza również, że w kolejnych latach podatkowych wystąpi konieczność kolejnej zmiany (podwyższenia lub obniżenia) stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca podkreśla jednak, iż jakakolwiek z planowanych zmian nie będzie powodowała, że stosowana stawka amortyzacyjna będzie wyższa od stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż każda ewentualna zmiana stawki amortyzacyjnej będzie następowała od pierwszego dnia (miesiąca) danego roku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 12 listopada 2012 r. nr ILPB4/423-257/11-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On dokonać planowanej zmiany (obniżenia) stosowanych stawek amortyzacyjnych (od pierwszego dnia wybranego roku podatkowego).

Na wstępie należy wskazać, iż z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Należy przy tym podkreślić, iż zgodnie z brzmieniem art. 16i ust. 5 ustawy, można dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wskazane przepisy pozwalają na przyjęcie obniżonych stawek amortyzacji, a następnie dokonywanie ich kolejnych zmian (podwyższenie lub obniżanie) do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalny poziom stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że brak jest w przepisach zakazu powtarzania takiego schematu wielokrotnie. W związku z tym, po stronie podatnika leżeć będzie decyzja o odpowiednim kształtowaniu stawek amortyzacyjnych raz w roku, w kolejnych latach podatkowych, z zastrzeżeniem, że stosowane przez niego stawki nie przekroczą limitów wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. uzasadnienie do nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzającej zmianę art. 16i ust. 5, w którym ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji "podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania".

Praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych.

W interpretacjach organów podatkowych podkreśla się przewidzianą przez ustawodawcę swobodę w kształtowaniu wysokości stawek amortyzacyjnych, która jest jednak ograniczona dwoma warunkami:

* zmiana stawki może nastąpić raz w roku począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego oraz

* stosowane przez podatników stawki nie mogą być wyższe od stawek przewidzianych w Wykazie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyżej wskazane stanowisko zostało zaprezentowane m.in.:

W interpretacji z dnia 24 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-993/11-2/JD), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że: "Skoro na podstawie art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, podatnikowi przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i rozliczania kosztów uzyskania przychodów przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie, to tym bardziej przysługuje mu prawo do amortyzacji środków trwałych i rozliczania tych kosztów przy zastosowaniu stawek niższych. Stosując obniżone stawki amortyzacyjne podatnik podejmuje w istocie decyzję o późniejszym zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, mimo, że obowiązujące regulacje prawne przyznają mu prawo do stosowania wyższych stawek, a tym samym do szybszego zaliczenia odpisów do kosztów uzyskania przychodu. Dopuszczając stosowanie obniżonych stawek amortyzacyjnych ustawodawca pozostawił podatnikowi swobodę w kształtowaniu ich wysokości, określając jedynie górną granicę tych stawek w Wykazie. Określając wysokość obniżonych stawek amortyzacyjnych podatnik może je kształtować zarówno poprzez ich obniżenie, jak i podwyższenie, przy założeniu, że podwyższone w ten sposób stawki nie będą wyższe od stawek wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik do ustawy o CIT".

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, wydając interpretację indywidualną z dnia 22 grudnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-270/11-6/PM), w której stwierdził, że: "Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W kwestii możliwości podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych wypowiadała się również judykatura. Przykładowo, w wyroku z dnia 17 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. I SA/Łd 401/2011) podkreślił, że: "Intencją ustawodawcy stanowiącą ratio legis uregulowania zawartego w art. 16i ust. 5 u.p.d.p., nie było wyłączenie możliwości podwyższenia w drodze jednorazowej czynności stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych (...). Brak wyraźnej regulacji prawnej wyłączającej możliwość dokonania tego rodzaju zmiany oznacza, że podatnik może skorzystać z takiej możliwości".

Rozważając możliwość wniesienia skargi kasacyjnej od wyżej wskazanego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wystosował pismo zaadresowane do Departamentu Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów. W odpowiedzi uzyskał informację, że brak jest podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W omawianym piśmie wskazano, że: "w ocenie Departamentu Podatków Dochodowych wyrok wydany przez WSA w Łodzi jest prawidłowy. Departament DD zgadza się z argumentacją wyrażoną przez Sąd w uzasadnieniu wyroku i również stoi na stanowisku, iż podatnicy mają możliwość podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych".

Podsumowanie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że stosownie do przytoczonej wyżej argumentacji będzie On uprawniony raz w roku, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do swobodnego kształtowania stawek amortyzacyjnych z zastrzeżeniem, że nie przekroczą one w żadnym wypadku stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma On w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie omawianej regulacji, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych środków trwałych zgodnie z przepisem art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Spółka rozważa zmianę (obniżenie) od 1 stycznia 2013 r. stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zmiana (obniżenie) stawek amortyzacyjnych może nastąpić m.in. w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, przy czym zmiana ta (obniżenie stawki amortyzacyjnej) powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w Jej gestii. Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka będzie mogła dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednocześnie należy dodać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.