ILPB4/423-24/14-2/MC - Możliwość zastosowania przez spółkę, świadczącą usługi wodociągowo-kanalizacyjne, podwyższonych stawek amortyzacyjnych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi wodociągowo-kanalizacyjne na terytorium X i okolicznych gmin, działającym na podstawie przepisów ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Strukturę własnościową Spółki tworzy aktualnie 10 Miast i Gmin oraz 11 osób fizycznych.

Z uwagi na szeroki terytorialny zakres prowadzonej przez Spółkę działalności oraz jej specyfikę, Spółka wykorzystuje różnorodne składniki majątku, które w świetle art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji. Wśród wykorzystywanych środków trwałych znajdują się m.in. budynki i budowle, które - zdaniem Spółki - mogą zostać uznane za używane w warunkach pogorszonych, powodujących ich przyśpieszone zużycie, tj. za środki trwałe, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przykładowe rodzaje środków trwałych, mogące zostać uznane za używane w warunkach pogorszonych, a które są obecnie wykorzystywane przez Spółkę (oraz które mogą być wykorzystywane w przyszłości przez Spółkę), zostały przedstawione w tabeli poniżej wraz z wyszczególnieniem czynników na nie oddziałowujących (dalej: Tabela):

Tabela - załącznik pdf - str. 3, 7-10

W odniesieniu do środków trwałych wskazanych w Tabeli, w zależności od kalkulacji ekonomicznej i podjętej decyzji, Spółka może: (i) podejmować wszystkie możliwe działania zmierzające do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników, (ii) podejmować tylko niektóre możliwe działania zmierzające do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników, albo (iii) nie podejmować żadnych działań zmierzających do ograniczenia wpływu wskazanych powyżej czynników.

Jednocześnie w stosunku do niektórych z środków trwałych, Spółka nie obserwuje obecnie negatywnego oddziaływania opisanych powyżej czynników (takich jak np. pęknięcia, korozja, obsunięcia gruntu itp.), ale z uwagi na: (i) dające się obiektywnie przewidzieć okoliczności oraz normalne następstwa zdarzeń, (ii) stan innych środków trwałych używanych w podobnych okolicznościach, Spółka z dużą dozą prawdopodobieństwa jest w stanie przewidzieć, że negatywne następstwa wystąpią w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych jako budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów.

2. Czy prawo Spółki do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wskazanych powyżej grup/rodzajów środków trwałych jest niezależnie od tego, czy:

* podejmie wszystkie lub wybrane działania zmierzające do wyeliminowania lub ograniczenia negatywnego wpływu czynników i okoliczności powodujących przyspieszenie zużycia budynków i budowli,

* negatywne czynniki i okoliczności spowodowały już efekt w postaci przyspieszonego zużycia budynków i budowli.

3. Czy Spółka jest uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do tych budynków i budowli, które:

* są już używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek określonych w załączniku nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz),

* w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po wystąpieniu tych okoliczności.

4. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 3 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w pytaniu 3 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i czy w związku z tym Spółka ma prawo dokonać korekty rozliczeń podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

5. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 3 jest twierdząca, to czy Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania maszyn i urządzeń, o których mowa w pytaniu 3 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca następującym po miesiącu, w którym podejmie decyzję o podwyższeniu stawki amortyzacji (przy założeniu, że spełnione zostaną warunki do ich zastosowania).

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w następujący sposób.

Uwagi ogólne.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: (i) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, (ii) maszyny, urządzenia i środki transportu, (iii) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwane środkami trwałymi.

Jak przewiduje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podstawowym sposobem dokonywania odpisów amortyzacyjnych przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest tzw. liniowa metoda amortyzacji, o której mowa w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jednocześnie, w ramach "liniowej" metody amortyzacji, przewidziano możliwość stosowania podwyższonych stawek amortyzacji. I tak, zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

W art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: w przypadku budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych), stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych jako budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów.

Stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych. W objaśnieniach nr 1 do Wykazu wskazano, że za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem:

* wody,

* par wodnych,

* znacznych drgań,

* nagłych zmian temperatury oraz

* innych czynników,

powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

Zdaniem Spółki, z wyjaśnienia zawartego w Wykazie i całokształtu regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że:

* katalog czynników pozwalających na uznanie, iż budynki i budowle używane są w warunkach pogorszonych ma charakter otwarty, bowiem ustawodawca wskazuje również na "inne czynniki" powodujące przyspieszenie zużycia obiektu, nie precyzując przy tym ich charakteru;

* wszystkie wskazane czynniki muszą powodować przyspieszenie zużycia obiektu, co zdaniem Spółki należy rozumieć, iż można racjonalnie zakładać, iż zużycie budynku i budowli nastąpi szybciej niż by nastąpiło, gdyby określone czynniki nie występowały w ogóle; należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, o ile szybciej takie zużycie powinno nastąpić (np. miesiąc, kwartał, rok itp.);

* ustawodawca nie określił skali lub zakresu negatywnych czynników powodujących przyspieszone zużycie budynków i budowli - w szczególności - ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje, jak intensywne musi być oddziaływanie tych czynników. Jedyny wyjątek przewidziano dla drgań odziaływujących na obiekty, które zgodnie z Wykazem muszą być "znaczne". Zawarcie takiego doprecyzowania, zdaniem Spółki, potwierdza tezę, że w odniesieniu do pozostałych czynników ich skala/zakres może być dowolna, o ile powoduje przyspieszenie zużycia obiektu;

* negatywne czynniki muszą oddziaływać na obiekt "ciągle", co zdaniem Spółki oznacza, że nie mogą występować jednorazowo (np. przesłanka do podwyższenia stawki amortyzacji nie wystąpi przy jednorazowym zalaniu budynku czy jednorazowej katastrofie spowodowanej obsunięciem ziemi). Jednocześnie, "ciągłe" oddziaływanie negatywnych czynników w żadnej mierze nie oznacza, że muszą one występować bez przerwy (od momentu oddania środka trwałego do używania do zakończenia jego wykorzystywania w działalności podatnika) - oddziaływanie to może być cykliczne/regularne. Wskazuje na to m.in. treść art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który przewiduje, że w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, ulegają one podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany - zatem czynniki te mogą naprzemiennie występować lub nie występować w czasie;

* bez wpływu na powyższe wnioski pozostaje to, czy dany środek trwały ze swojej istoty przeznaczony jest do działania w określonym negatywnym środowisku (np. narażony jest na ciągłe działanie wody), czy też nie. Przykładowo, wszelkiego rodzaju zbiorniki, pomimo że skonstruowane są w celu przechowywania cieczy (wody), to jeżeli w konkretnym przypadku oddziaływanie wody skutkuje ich szybszym zużyciem, nic nie przeszkadza, aby zastosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną. Należy wskazać, że gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie stosowania art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie w odniesieniu do takich sytuacji, to warunek taki zostałby zawarty wprost w tym przepisie. Uzasadnia to w szczególności okoliczność, iż w punkcie 3 objaśnień do Wykazu wskazano, że przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej rozumie się m.in. te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, wszystkie wskazane w Tabeli środki trwałe spełniają warunki określone w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Wykazie. W szczególności, pomimo że katalog czynników oddziaływujących na budynki i budowle ma - jak wskazano powyżej - charakter otwarty, to środki trwałe wyszczególnione w Tabeli poddane są czynnikom wymienionym wprost w Wykazie.

Przede wszystkim z uwagi na specyfikę działalności Spółki dotyczy to oddziaływania wody w różnorodny sposób, np. poprzez:

* przenikanie wód gruntowych do obiektów i budynków (dotyczy np. komory napowietrznika);

* narażanie obiektów na stały kontakt z wodą, która dodatkowo, w odniesieniu do niektórych budynków i budowli, ma zmienny poziom lustra (dotyczy to m.in. komory napowietrznika, zbiorników wszelkiego rodzaju, pompowni, sieci wodnych itp.);

* występowaniem zjawisk fizycznych zachodzących w związku z ruchem wody, np. zjawisko kawitacji (dotyczy np. bioreaktorów wykorzystywanych w procesie biologicznego oczyszczania ścieków).

Dodatkowo, należy wskazać, iż woda oddziałująca na budynki i budowle nie we wszystkich przypadkach stanowi czystą ciecz i może mieć różnorodny charakter i skład (przykładowo może to być woda gruntowa, rzeczna, popłuczyna oraz ścieki), jak również może występować w różnym stanie skupienia materii (ciało stałe, ciecz oraz gaz - para wodna).

Czynnikiem oddziałującym w negatywny sposób na środki trwałe Spółki są również znaczne drgania. Dotyczy to w szczególności drgań spowodowanych:

* pracą maszyn, takich jak pompy, generatory i dmuchawy, jakie są posadowione w budynkach i budowlach, które swą pracą wywołują drgania przenoszone następnie na obiekt (dotyczy to np. gazogeneratorowni),

* czynnikami zewnętrznymi spowodowanymi bliskością torów kolejowych, dróg po których regularnie porusza się ciężki sprzęt, naprężeniem wywieranym przez drzewostan (dotyczy to np. rurociągów przesyłowych do transportu wody i rurociągów sieci rozdzielczej wody zimnej).

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę, że wiele budynków i budowli poddanych jest znacznym wahaniom temperatury, jako że obiekty te nie są ogrzewane/chłodzone oraz stanowią otwarte zbiorniki, narażone na stałe oddziaływanie zmiennych warunków atmosferycznych.

Zdaniem Spółki, wszystkie powyższe okoliczności jednoznacznie przesądzają o tym, że Spółka jest uprawniona do stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do wszystkich środków trwałych wskazanych w Tabeli. Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać na interpretacje, które potwierdzają przedstawione powyżej wnioski, np.:

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 lutego 2011 r. (sygn. ITPB3/423-625/10/MT), w której organ potwierdził możliwość stosowania podwyższonej stawki amortyzacji w odniesieniu do środków trwałych położonych w bezpośrednim sąsiedztwie torów kolejowych, parkingu dla samochodów ciężarowych oraz ruchliwej ulicy;

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 listopada 2011 r. (sygn. ITPB1/415-833/10/PSZ), w której organ potwierdził możliwość stosowania podwyższonej stawki amortyzacji w odniesieniu do budynku myjni samochodowej, na którą oddziaływała woda, para wodna i wilgoć. Zdaniem Spółki potwierdza to, że bez wpływu na zastosowanie art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostaje to, czy dany środek trwały ze swojej "istoty" działa w określonym negatywnym środowisku;

* interpretację Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu z 12 czerwca 2006 r. (sygn. 1424/2170/423/2/2006/AK/2), w której organ potwierdził, że drgania wywoływane przez pracę maszyn mogą skutkować uznaniem obiektu za używanego w warunkach pogorszonych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W opinii Spółki, prawo Spółki do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wskazanych w Tabeli grup/rodzajów środków trwałych jest niezależne od tego, czy Spółka:

* podejmie jakiekolwiek działania zmierzające do wyeliminowania lub ograniczenia negatywnego wpływu czynników i okoliczności powodujących przyspieszenie zużycia budynków i budowli oraz

* negatywne czynniki i okoliczności spowodowały już efekt w postaci przyspieszonego zużycia budynków i budowli.

Zdaniem Spółki, z analizy językowej art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyjaśnień zawartych w Wykazie nie wynika, aby warunkiem podwyższania stawek amortyzacji było podejmowanie jakichkolwiek działań przez podatników w celu ograniczania/wyeliminowania negatywnego wpływu czynników.

Tym samym, podjęcie decyzji o niezabezpieczaniu danego budynku lub budowli, co do zasady, jest następstwem racjonalnej decyzji Spółki popartej rachunkiem ekonomicznym - nie może wyłączać stosowania art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy zwrócić również uwagę, że zastosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest uzależnione od tego czy oddziaływanie pogorszonych warunków spowoduje przyspieszone zużycie budynku lub budowli, a więc podjęcie lub też nie działań opóźniających zużycie obiektu nie ma znaczenia dla zastosowania tego przepisu.

Dodatkowo, zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych wynikających z art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest niezależnie od tego, czy negatywne czynniki odniosły już swój efekt pod postacią przyspieszenia zużycia budynków i budowli. Należy wskazać, iż w objaśnieniach nr 1 do Wykazu wskazano na ciągłe działanie czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu, a nie czynników, które spowodowały jego szybsze zużycie.

Ponadto, w wielu przypadkach (np. korozji części metalowych obiektów) negatywne następstwa określonych czynników mogą nastąpić - z uwagi na czas zachodzenia reakcji chemicznych - dopiero po określonym czasie. Niemniej, negatywne czynniki już oddziałują na obiekt i Spółka jest w stanie racjonalnie przewidzieć, że przyspieszone zużycie wystąpi w przyszłości. Z kolei niektóre zjawiska fizyczne (np. kawitacja zachodząca w bioreaktorach albo nagłe zamarzanie wody na powierzchniach zbiorników) stanowią nagłe zdarzenia, o zbliżonym charakterze do wypadków. Zatem Spółka ma świadomość, że występują określone okoliczności, które mogą przyspieszyć zużycie obiektu, ale nie wiadomo kiedy (czy) zajdzie dany wypadek skutkujący przyspieszonym zużyciem.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do tych budynków i budowli, które:

* są już używane i amortyzowane przez Spółkę przy wykorzystaniu niepodwyższonych stawek określonych w Wykazie,

* w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po wystąpieniu tych okoliczności.

Jak wskazuje art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy stosują wybraną metodę amortyzacji do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Zdaniem Spółki, treść tego przepisu nie wskazuje jednak, iż raz przyjęta przez podatnika stawka w ramach "liniowej" metody amortyzacji musi być przez niego zachowana przez cały okres amortyzacji.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podwyższać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu wskazanych w tym przepisie współczynników. Przy czym, jak stanowi art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. W opinii Spółki, nie oznacza to jednak, że nie będzie ona uprawniona do podwyższenia stawek amortyzacji w odniesieniu do budynków i budowli, które w przeszłości spełniały warunki do podwyższenia stawek, lecz Spółka z takiego uprawnienia nie skorzystała w miesiącu następującym po wystąpieniu tych okoliczności.

Należy wskazać, że pojęcie "okoliczności", o których mowa w art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a które determinują moment dokonania podwyższenia stawek amortyzacyjnych, nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Opierając się na słownikowym znaczeniu tego pojęcia, trzeba przyjąć, że w powszechnym rozumieniu pojęcie "okoliczności" oznacza »wszystko to, co towarzyszy jakiejś sytuacji lub zdarzeniu« (za internetowym słownikiem PWN).

Tym samym, moment podwyższenia stawek amortyzacyjnych determinuje wystąpienie łącznie następujących przesłanek:

* budynek lub budowla jest używany w warunkach złych oraz

* podatnik podjął decyzje o skorzystaniu z uprawnienia do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Ponadto, z treści art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika. Potwierdza to dodatkowo, że Spółka ma możliwość wyboru momentu, od którego skorzysta z przysługującego jej uprawnienia.

W konsekwencji - zdaniem Spółki - jest ona uprawniona do stosowania podwyższonych stawek amortyzacji w odniesieniu do budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, także w przypadku, gdy rozpoczęła już amortyzację tych środków trwałych z zastosowaniem niepodwyższonych stawek amortyzacji określonych w Wykazie w ramach metody liniowej, a warunki uprawniające do stosowania takich podwyższonych stawek amortyzacji występowały już w okresie przed podjęciem decyzji przez Spółkę o podwyższeniu stawek amortyzacji.

Należy podkreślić, że wskazane powyżej stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 lutego 2013 r. (sygn. ILPB4/423-418/12-2/MC) oraz WSA w Łodzi w wyroku z 17 maja 2011 r. (sygn. I SA/Łd 401/11).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Spółka nie jest uprawniona do skorygowania swoich przeszłych rozliczeń podatkowych i amortyzowanie budynków i budowli przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego, o ile nie uległy przedawnieniu.

W opinii Spółki, Spółka nie jest uprawniona do amortyzowania budynków i budowli, o których mowa w punkcie 2 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca dokonania pierwszego odpisu amortyzacyjnego i w związku z tym Spółka nie ma prawa dokonać korekty rozliczeń podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe, które nie uległy przedawnieniu.

W opinii Spółki podwyższenie stawki amortyzacyjnej jest prawem podatnika, a tym samym, nieskorzystanie z takiego uprawnienia nie powinno być rozpatrywane w charakterze błędu/pomyłki, który można skorygować, lecz powinno być traktowane w charakterze decyzji podjętej przez podatnika. Na ten wniosek bez wpływu pozostaje okoliczność, iż regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie nakładają na podatników obowiązku zgłoszenia/zawiadomienia organów podatkowych o przyjętych podwyższonych stawkach amortyzacji, bowiem podatnik "deklaruje" je wraz z pierwszym odpisem amortyzacyjnym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania budynków i budowli przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca, w którym podejmie decyzję o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych (przy założeniu, że spełnione zostaną warunki do ich zastosowania).

Zgodnie z art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

W ocenie Spółki, z treści art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika bezpośrednia możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. Jedynym warunkiem - do podwyższenia stawki amortyzacyjnej - jest to, aby budynek i budowla używany był w warunkach pogorszonych.

Tym samym, Spółka będzie uprawniona do amortyzowania budynków i budowli przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych w warunkach pogorszonych, począwszy od wybranego przez Spółkę miesiąca (przy założeniu, że warunki do stosowania tych stawek będą spełnione).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że pytanie nr 5 brzmi następująco: "Czy Spółka jest uprawniona do rozpoczęcia amortyzowania maszyn i urządzeń (podkreślenie Organu), o których mowa w pytaniu 3 powyżej, przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych, określonych w art. 16i ust. 2 pkt 1) lit. a) ustawy o podatku dochodowym (...)". Jednakże ze wskazanych przez Wnioskodawcę przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem wniosku (część E.3.), z dalszej części pytania oraz uzasadnienia wynika, że chodzi de facto o budynki i budowle. Dlatego też Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że - zdaniem Organu podatkowego - teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w niniejszym postępowaniu.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.