ILPB4/423-218/10-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, której przedmiotem działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych zamierzała pomyślnie wykonać i zrealizować projekt budowlany na fabryce S. Częścią projektu były usługi inżynieryjne polegające na przygotowaniu dokumentacji niezbędnej dla realizowania projektu budowlanego oraz bieżących ofert.

W celu prawidłowego wykonania usług inżynieryjnych na fabryce S, Spółka zawarła umowę z koreańską spółką Co., Ltd, której przedmiotem jest świadczenie z największą starannością przez spółkę z Korei usług inżynieryjnych na rzecz Wnioskodawcy.

Spółka koreańska zobowiązała się w umowie do zapewnienia najwyższej jakości usługi za pomocą doświadczonej siły roboczej oraz zespołu managerów.

Spółka zapłaci za wykonanie usług wynagrodzenie za każde dwa miesiące, które będzie równe iloczynowi przepracowanych godzin w okresie tych dwóch miesięcy oraz stawki godzinowej równej 100 euro.

W umowie zawarto również zapis, że obie strony wyrażają zgodę na to, że Wnioskodawca pokryje koszt hotelu oraz wyżywienia dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy, tj. od daty jej podpisania przez cały okres realizacji projektu budowlanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione na hotel oraz wyżywienie dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione na hotel oraz wyżywienie dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy mają niewątpliwy wpływ na powstanie przychodu w Spółce, więc stanowią dla Niej koszty uzyskania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do kosztów podatkowych zaliczyć nie można m.in. wydatków na reprezentację, w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednak wydatki ponoszone przez Spółkę na wyżywienie oraz na hotel dla pracowników kontrahenta koreańskiego, w związku ze świadczoną na rzecz Spółki usługą nie wypełniają znamion reprezentacji. Wydatki te bowiem nie mają na celu budowania pozytywnego wizerunku firmy, lecz są ściśle związane z wykonywanym projektem. Ponadto, konieczność ponoszenia tych wydatków wynika wprost z zawartej ze spółką z Korei umowy, co oznacza, że przedmiotowe wydatki zostały uwzględnione przez Spółkę przy ustalaniu ceny kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

* pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;

* wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że do uznania poniesionych wydatków za koszty podatkowe niezbędne jest łączne spełnienie obu wymienionych powyżej przesłanek. Sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Konieczne jest też właściwe udokumentowanie wydatku. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Należy podkreślić, że to podatnik prowadzący działalność gospodarczą sam decyduje o rozmiarze, rodzaju i formie ponoszonych wydatków.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Tak więc, powyższe spełnienie warunków powinno być dokonane w taki sposób, aby istniała możliwość przypisania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Ta okoliczność podlega kontroli organu podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka, której przedmiotem działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, zamierzała pomyślnie wykonać i zrealizować projekt budowlany na fabryce S. Częścią projektu były usługi inżynieryjne polegające na przygotowaniu dokumentacji niezbędnej dla realizowania projektu budowlanego oraz bieżących ofert. W celu prawidłowego wykonania usług inżynieryjnych, w związku z realizacją przedmiotowego projektu budowlanego, Spółka zawarła umowę ze spółką koreańską, której przedmiotem jest świadczenie usług inżynieryjnych na rzecz Wnioskodawcy. W zawartej umowie, spółka koreańska zobowiązała się do zapewnienia najwyższej jakości usługi za pomocą doświadczonej siły roboczej oraz zespołu managerów, natomiast Spółka za wykonanie usług zapłaci wynagrodzenie. Z umowy wynika, że obie strony wyrażają zgodę na to, że Wnioskodawca pokryje koszt hotelu oraz wyżywienia dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy, tj. od daty jej podpisania przez cały okres realizacji projektu budowlanego.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na hotele oraz wyżywienie dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy, tj. od daty jej podpisania przez cały okres realizacji projektu budowlanego, należy stwierdzić, iż pomiędzy przedmiotowymi wydatkami, a przychodami Spółki z tytułu realizacji projektu budowlanego zachodzi związek przyczynowo - skutkowy. Tym samym, wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania przychodów. Z tych też względów i w związku z tym, że poniesione wydatki na hotele i wyżywienie inżynierów z Korei wynikają z umowy zawartej pomiędzy Spółką, a spółką koreańską, to mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, koszty poniesione na hotele oraz wyżywienie dla wszystkich koreańskich inżynierów przez cały okres trwania umowy stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.