ILPB4/423-212/14-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego zakupionego w systemie ratalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zatorów płatniczych w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego zakupionego w systemie ratalnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W styczniu 2014 r. Spółka dokonała notarialnego nabycia prawa własności nieruchomości zabudowanych budynkami trwale związanymi z gruntem oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych budynkami trwale związanymi z gruntem (Repertorium A XX z dnia XX)

W akcie notarialnym strony ustaliły, że łączna cena sprzedaży brutto nieruchomości (nazwijmy ją należnością główną) będzie przez nabywcę (Spółkę) spłacana w następujący sposób:

* część należności głównej - w dniu podpisania ww. aktu notarialnego,

* część należności głównej - w terminie do 3 dni od daty podpisania ww. aktu notarialnego,

* pozostałą część należności głównej oraz z góry ustaloną część odsetkową od należności głównej - w 360 miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych, gdzie pierwsza rata będzie płatna w terminie do dnia 3 kwietnia 2014 r., druga rata będzie płatna do 15 maja 2014 r., a pozostałe 358 rat do 18. dnia każdego następnego miesiąca.

Innymi słowy strony ustaliły, że Spółka, poza należnością główną, będzie płaciła sprzedawcy, przez 360 miesięcy, w wyżej podany sposób, dodatkowe, z góry ustalone kwotowo odsetki (nazwijmy je odsetkami kredytowymi), z tytułu rozłożenia kwoty zapłaty należności głównej na raty. Porozumienie to jest dobrowolne, a żadna ze stron umowy nie miała w momencie podpisania umowy możliwości narzucania drugiej stronie takiego rozwiązania.

Rozłożenie przez sprzedawcę nieruchomości spłaty części należności na 360 rat należy uznać za formę udzielenia Spółce przez sprzedawcę kredytu (kredytu kupieckiego) polegającego na odroczeniu terminu zapłaty poprzez rozłożenie płatności na raty.

Przedmiot umowy (nieruchomości) przeszedł na Spółkę w dniu podpisania ww. aktu notarialnego, co wprost wynika z jego treści i został przyjęty przez Spółkę do użytkowania w styczniu 2014 r.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10a nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Jak wynika z tego przepisu, skapitalizowane odsetki od pożyczek (kredytów) stanowią koszt uzyskania przychodów, przy czy zdaniem Spółki przez odsetki skapitalizowane należy rozumieć w tym przypadku odsetki, których termin płatności już upłynął, ale nie zostały zapłacone i w konsekwencji powiększyły pozostającą jeszcze do spłaty kwotę główną zobowiązania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy za wartość początkową nabytych środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia, cenę nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty (...) odsetek.

Zgodnie z art. 15b.

1. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

2. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

3. Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

4. Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

5. Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

7. W przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

8. Jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

9. Przepisy ust. 1-8 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy zobowiązanie zostało zapłacone w części.

Zgodnie z Uzasadnieniem do Ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Uzasadnienie opublikowano na stronie www.sejm.gov.pl), która to ustawa z dniem 01.01.2013 wprowadziła - do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przepis art. 15b, przepis ten został wprowadzony w celu (cyt.):

* str. 1 Uzasadnienia: Celem projektowanej regulacji jest poprawa warunków wykonywania działalności gospodarczej. (...) W szczególności celem projektowanych zmian jest poprawa płynności finansowej przedsiębiorców, ograniczenie zatorów płatniczych w gospodarce oraz zwiększenie dyscypliny płatniczej między przedsiębiorcami.

* str. 2 Uzasadnienia: Projektowane zmiany dotyczą przede wszystkim: 1) ograniczenia zatorów płatniczych oraz poprawy płynności finansowej przedsiębiorców.

A zatem wprowadzenie przez ustawodawcę art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miało na celu zmniejszenie zatorów płatniczych powstających pomiędzy podmiotami gospodarczymi z powodu niewywiązywania się poszczególnych podmiotów z terminowego regulowania swoich zobowiązań.

Artykuł 15b ustawy nie miał na celu ingerencję w swobodę kształtowania stosunków gospodarczych pomiędzy podmiotami życia gospodarczego. Jeżeli więc strony umowy sprzedaży-nabycia nieruchomości ustaliły zgodnie ratalny system spłaty zobowiązania przez nabywcę, to nie ma mowy o powstaniu zatorów płatniczych. W konsekwencji w analizowanej sprawie przepis art. 15b ustawy będzie miał zastosowanie dopiero w sytuacji braku terminowej zapłaty za konkretną ratę. Wówczas dopiero zastosowanie znajdzie odpowiedni ustęp art. 15b ustawy i nastąpi odpowiednia korekta kosztów uzyskania przychodów poprzez ich zmniejszenie o odpowiednią cześć zaliczonych uprzednio w koszty odpisów amortyzacyjnych.

Innymi słowy do sytuacji będącej przedmiotem niniejszego ORD-IN nie należy stosować interpretacji gramatycznej przepisu art. 15b ustawy, bo ta prowadziłaby do skutków sprzecznych z celem jego wprowadzenia, natomiast należy zastosować interpretację celowościową, czyli zgodną z celem, dla którego przepis ten został wprowadzony. Celem nowelizacji było wprowadzenie generalnej zasady, w myśl której brak terminowej płatności wynikającej z faktury oznacza obowiązek zmniejszenia o tę kwotę kosztów uzyskania przychodów. W analizowanym przypadku mamy natomiast sytuację, w której występuje sprzedaż na raty, na którą godzą się obie strony, ustalając odpowiednie dla obu stron terminy płatności, co nie powoduje powstania pomiędzy nimi zatorów płatniczych.

WSA w Warszawie w ustnym uzasadnieniu wyroku z 24 marca 2014 r. III SA/Wa 2328/13 uznał jednoznacznie, że interpretując przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uwzględniać cel, dla jakiego przepisy te zostały wprowadzone.

Wyrok co prawda nie odnosi się do nabycia nieruchomości jednak podaje on ogólną zasadę, wg której powinny być interpretowane zapisy art. 15b ustawy, a tym samym odnosi się także do sytuacji opisanej w niniejszym ORD-IN. Celem wprowadzenia przepisu art. 15b było bowiem wprowadzenie generalnej zasady, w myśl której brak terminowej płatności wynikającej z faktury oznacza obowiązek zmniejszenia o tę kwotę kosztów uzyskania przychodów.

W analizowanym przypadku mamy natomiast sytuację, w której występuje sprzedaż na raty, na którą godzą się obie strony, ustalając odpowiadające obu stronom terminy płatności. Tym samym nie mamy do czynienia z brakiem terminowej zapłaty ani z powstaniem zatoru płatniczego. W konsekwencji w analizowanej sprawie art. 15b ustawy znajdzie zastosowanie tylko wtedy, kiedy jakaś rata nie zostanie przez Spółkę spłacona w terminie. Wówczas w odpowiednim terminie Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym fakt ustalenia przez strony transakcji ratalnej płatności za zakup nieruchomości - 360 rat miesięcznych - rodzi po stronie Spółki, czyli po stronie nabywcy, obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, a konkretnie korekty uprzednio dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych, w oparciu o przepis art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym ustalenie przez strony transakcji ratalnej płatności za zakup nieruchomości - 360 rat miesięcznych - nie rodzi po stronie Spółki, czyli po stronie nabywcy, obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów, a konkretnie korekty uprzednio dokonanych przez nią odpisów amortyzacyjnych, w oparciu o art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, które przyjął do używania jako środki trwałe, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Co ważne w niniejszej sprawie część należności głównej będzie płatna w systemie ratalnym (umowa nabycia nieruchomości określa 360 rat).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym kosztami są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. - mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) - ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. "zatorów płatniczych" (art. 15b ww. ustawy). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik - w określonych terminach - zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak - zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 2 tej ustawy: jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 omawianej ustawy).

Stosownie do art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 ww. ustawy).

Przepisy te (art. 15b ust. 1-5) stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów (art. 15b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W myśl ust. 7 tego artykułu: w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

Celem wprowadzenia art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych było ograniczenie tzw. "zatorów płatniczych", przez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych. Przepisy podatkowe zawierają rozwiązanie polegające na obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) do kosztów uzyskania przychodów. Zatem korekta kosztów podatkowych jest uzależniona od terminu płatności ustalonego przez strony i braku zapłaty w odpowiednim - wskazanym w przepisach - terminie.

Powyższe przepisy mają również zastosowanie do płatności rozłożonych na raty, tj. również do przedstawionej we wniosku sytuacji - zakupu na raty środków trwałych (nieruchomości). Terminy płatności każdej raty należy liczyć od tego samego dnia, tj. od dnia wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu, potwierdzającego nabycie środka trwałego. Należy jednak podkreślić, że termin płatności należy liczyć dla każdej raty oddzielnie, a zatem w sytuacji gdy łączny termin płatności rat jest dłuższy niż 60 dni, do części rat, których termin płatności (liczony od dnia wystawienia faktury lub rachunku) nie przekracza 60 dni, znajdzie zastosowanie art. 15b ust. 1, a do rat których termin płatności jest dłuższy niż 60 dni - art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że jeżeli do dnia upływu terminów, o których mowa w art. 15b ust. 1 i 2 ww. ustawy, tj. 30 dni od terminu płatności i 90 dni od dnia zaliczenia odpisu amortyzacyjnego do kosztów, zaliczona do kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych znajduje pokrycie w dokonanych płatnościach, to nie powinno mieć miejsca zmniejszenie kosztów podatkowych. Natomiast jeżeli Spółka zaliczy do kosztów uzyskania przychodów odpis amortyzacyjny, który nie ma pokrycia (częściowo, czy w całości) w zapłaconej racie i nie ureguluje tej płatności w terminach wskazanych powyżej, to zobowiązana będzie do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o stosowną część dokonanego odpisu.

Reasumując fakt ustalenia przez strony transakcji ratalnej płatności za zakup nieruchomości - 360 rat miesięcznych - rodzi po stronie Spółki, czyli po stronie nabywcy, obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, a konkretnie korekty uprzednio dokonanych przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych, w oparciu o przepis art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.