ILPB4/423-207/10-3/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu 21 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia przez Spółkę podmiotom powiązanym z Grupy poręczeń - jest prawidłowe.

W dniu 21 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia przez Spółkę podmiotom powiązanym z Grupy poręczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej A S.A. i stanowi spółkę dominującą w stosunku do innych podmiotów, będących spółkami zależnymi funkcjonującymi w Polsce, Słowacji i Czechach. Wnioskodawca, jako Spółka dominująca w grupie kapitałowej, poręczyła spłatę kredytu bankowego B s.r.o., jednej ze spółek zależnych oraz zamierza poręczać za zobowiązania innych spółek zależnych, w tym C S.A. Za udzielone poręczenie oraz poręczenia przyszłe, Wnioskodawca nie pobrał ani nie przewiduje pobierania wynagrodzenia, natomiast Wnioskodawca przewidział i przewiduje pobieranie wynagrodzenia w przypadku, gdyby musiał zapłacić za zobowiązania, którejkolwiek ze spółek zależnych.

Wnioskodawca, który już poręczył za zobowiązania spółki zależnej i jednocześnie ma być poręczycielem, zgodnie z własną statutową działalnością zajmuje się udzielaniem finansowania dla innych podmiotów, w tym także w formie poręczeń. Wskazane zdarzenie, jak i zdarzenia przyszłe wymagać będą interpretacji.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż Spółka zależna od Wnioskodawcy, to jest C S.A., również wystąpiła z wnioskiem o interpretację w sprawie przedmiotowego poręczenia dotyczącą opisywanego stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji podatkowej w następującej sprawie - czy udzielone poręczenie oraz poręczenia, które mają być udzielane w przyszłości traktowane będą jako nieodpłatne świadczenie, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, z charakteru uzyskanego poręczenia na zabezpieczenie kredytu wynika, że podmiot zależny B s.r.o. zyskał zabezpieczenie udzielonego kredytu bankowego (ma zatem możliwość odpłatnego korzystania ze środków przekazanych do dyspozycji przez bank), natomiast Spółka, jako podatnik w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uzyskała żadnych korzyści majątkowych kosztem Poręczyciela. Przedstawiony fakt znalazł potwierdzenie w wyroku WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt i SA/Łd 2033/06, zgodnie z którym powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego możliwość korzystania z rzeczy lub praw. Analogiczne stanowisko przyjął WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 665/08. Potwierdzeniem prezentowanego stanowiska jest fakt, że przedmiotowe poręczenie w chwili zawierania umów nie rodzi po stronie B s.r.o. żadnych korzyści majątkowych. Udzielając w przyszłości poręczeń (gwarancji) za zobowiązania pozostałych spółek zależnych, w tym C S.A., Wnioskodawca zobowiąże się względem Wierzycieli spółki zależnej wykonać zobowiązanie w przypadku nie wywiązania się ze zobowiązań wynikających z zawartych umów przez C S.A. i inne spółki zależne. Przyszły poręczyciel, tj. Wnioskodawca stwierdza, że nie ma w przedmiotowej sytuacji miejsca z przysporzeniem konkretnego majątku, które jest następstwem zdarzeń gospodarczych i prawnych w działalności osób prawnych. Wskazać należy, iż Wnioskodawca udzielając poręczeń nie angażuje swoich aktywów oraz nie ponosi kosztów z tym związanych, a umowa poręczenia nie jest i nie będzie umową samoistną, tylko służy i będzie służyć zabezpieczeniu transakcji zawieranej przez B s.r.o. oraz pozostałe spółki zależne, w tym C S.A. z kontrahentami. Jednocześnie ryzyko związane z udzielonymi gwarancjami (poręczeniami) jest w dużym stopniu ograniczone ze względu na posiadanie wszelkich informacji o spółkach zależnych jako spółkach powiązanych oraz ze względu na posiadanie bezpośredniej kontroli nad nimi.

Wnioskodawca udzielając już poręczeń oraz mając na względzie zamiar dalszego udzielania gwarancji innemu podmiotowi będącemu podmiotem zależnym, we własnej opinii nie otrzymał i nie będzie otrzymywać żadnego przysporzenia, co najwyżej będzie zobowiązany do realizacji zobowiązania będącego przedmiotem gwarancji (poręczenia) na rzecz podmiotu trzeciego.

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie musiał zrealizować zobowiązanie będące przedmiotem gwarancji, wówczas pobierze wynagrodzenie od spółek zależnych, co przewiduje umowa już zawarta z B s.r.o., jak również powyższe będzie przewidziane w umowach zawieranych w przyszłości. w takiej sytuacji nie istnieją przesłanki, które powodowałyby ustalenie przychodu do opodatkowania po stronie udzielającej poręczenia (gwarancji) Spółki. Stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z charakterem prawnym instytucji poręczenia na tle przedstawionych zdarzeń nie stanowi nieodpłatnego świadczenia. w ocenie Wnioskodawcy, udzielenie przez Niego poręczenia oraz poręczenia, które będzie udzielać swoim spółkom zależnym w przyszłości, nie będą powodować żadnych skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem zarówno B s.r.o., jak i pozostałe spółki zależne, nie będą otrzymywać z tego tytułu żadnych korzyści. Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z linią orzeczniczą, w szczególności z orzeczeniem NSA z dnia 10 maja 2006 r. (II FSK 313/06), zgodnie z którym istota nieodpłatnego świadczenia polega na uzyskaniu korzyści przez jeden podmiot kosztem drugiego. w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, B s.r.o., jak również pozostałe spółki zależne, nie uzyskają żadnych profitów finansowych kosztem podmiotu, który udzieli poręczenia. Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów, w tym z interpretacją indywidualną:

* z dnia 4 maja 2009 r. znak DD5/8211/ZDA/08/PK-786,

* z dnia 30 września 2009 r. znak IPPB3/423-463/09-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4).

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Choć ustawa o podatku dochodowym nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń, to jednak dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód - co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jako Spółka dominująca w grupie kapitałowej poręczyła spłatę kredytu bankowego jednej ze spółek zależnych oraz zamierza poręczać za zobowiązania innej spółki zależnej. Za udzielone poręczenie oraz poręczenia przyszłe Spółka nie obrała ani nie przewiduje pobierania wynagrodzenia.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca występuje w roli udzielającego poręczenia, a nie podmiotu, który takie poręczenie uzyskuje. w tym stanie rzeczy, Spółka nie osiągnie przychodu.

Reasumując powyższe, udzielenie przez Spółkę nieodpłatnego poręczenia podmiotowi powiązanemu, nie powoduje u Niej powstania przychodu w postaci nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, udzielenie przez Spółkę podmiotom powiązanym z Grupy poręczeń bez wynagrodzenia nie rodzi dla Spółki skutków w podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie stanu faktycznego wydana została interpretacja indywidualna w dniu 20 grudnia 2010 r. nr ILPB4/423-207/10-2/ŁM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.