ILPB4/423-205/10/14-S/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 632/11 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2804/11, stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 13 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podziału kosztów uiszczanych składek ubezpieczeniowych na działalność opodatkowaną i zwolnioną - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* przychodów z tytułu otrzymanych odszkodowań za utracone zyski,

* podziału kosztów uiszczanych składek ubezpieczeniowych na działalność opodatkowaną i zwolnioną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) na podstawie Zezwolenia nr xx z dnia 4 listopada 2005 r. (dalej: Zezwolenie).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja substancji chemicznych wykorzystywanych w branżach, takich jak: tworzywa sztuczne, przemysł kosmetyczny, chemia gospodarcza i przemysłowa, przemysł budowlany oraz tekstylny.

Wskazana powyżej działalność podstawowa Spółki została objęta zakresem Zezwolenia.

W konsekwencji, Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego w zakresie dochodów uzyskanych z powyższej działalności prowadzonej na terenie Strefy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654). Spółka uzyskuje również dochody z działalności nie objętej zakresem Zezwolenia, które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, Spółka ustala odrębnie dochód z działalności podlegającej opodatkowaniu oraz dochód z działalności zwolnionej, dokonując odpowiedniej alokacji przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów na wynik z działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Ciągłość realizowanych przez Spółkę procesów produkcyjnych, a tym samym możliwość realizacji przychodów zwiększających odpowiednio dochód podlegający zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie Zezwolenia lub dochód podlegający opodatkowaniu, uzależniona jest od niezawodności oraz terminowości dostaw do Spółki surowców wykorzystywanych w jej procesach produkcyjnych (związków chemicznych oraz energii elektrycznej).

Dostawy surowców do Spółki realizowane są na podstawie długoterminowych umów z głównymi dostawcami surowców chemicznych, dostawcą energii elektrycznej oraz podmiotem świadczącym usługę przesyłową, które regulują warunki dostawy poszczególnych surowców na rzecz Spółki.

W praktyce zdarza się, że z przyczyn obiektywnych (w szczególności z powodu wypadków i klęsk żywiołowych) dostawca nie wywiązuje się ze zobowiązań w zakresie dostaw do Spółki, tj. uzgodnione w umowach długoterminowych wielkości dostaw nie są realizowane w terminach. W konsekwencji, Spółka zostaje narażona na utratę spodziewanych korzyści z realizowanej produkcji, która w okresie braku dostaw mogłaby czasowo ulec wstrzymaniu.

W takiej sytuacji, w celu minimalizacji strat, Spółka nabywa surowiec od innego dostawcy, często po wyższych cenach niż uzgodnione z głównymi dostawcami.

Spółka - na podstawie prowadzonej ewidencji kosztów oraz w związku z jednoznacznym przyporządkowaniem poszczególnych centrów kosztowych (MPK) do lokalizacji strefowej lub pozastrefowej - jest w stanie jednoznacznie określić, w jakim zakresie niezrealizowane dostawy miały dotyczyć działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia lub pozostałej działalności produkcyjnej Spółki (działalności pozastrefowej).

Spółka zawarła z Zakładem Ubezpieczeniowym umowę ubezpieczenia ryzyka utraty zysku (dalej: Umowa Ubezpieczeniowa). Zgodnie z treścią Umowy Ubezpieczeniowej, ochroną ubezpieczeniową został objęty przewidywany zysk brutto, który zostałby osiągnięty w okresie odszkodowawczym (tekst jedn.: w okresie, w którym Spółka jest narażona na utratę zysków, w związku z przerwaniem dostaw surowców lub energii elektrycznej), z tytułu produkcji i sprzedaży poszczególnych produktów Spółki.

W związku z zawarciem Umowy Ubezpieczeniowej, Spółka uiszcza składki na rzecz Zakładu Ubezpieczeń. Kwoty uiszczanych składek Spółka rozpoznaje jako koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Poniesione przez Spółkę koszty w tym zakresie Spółka alokuje odpowiednio do wyniku z działalności zwolnionej lub opodatkowanej. Podział ponoszonych przez Spółkę kosztów składek w powyższym zakresie na wynik z działalności strefowej oraz z działalności pozastrefowej dokonywany jest w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z poszczególnych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, Spółka otrzymuje od Zakładu Ubezpieczeń odszkodowanie skalkulowane zgodnie z zasadami określonymi w Umowie Ubezpieczeniowej. W szczególności, kwota odszkodowania wypłacanego na rzecz Spółki w sytuacji braku realizacji dostaw przez wskazanych w Umowie Ubezpieczeniowej głównych dostawców, dostawcę energii elektrycznej lub podmiot świadczący usługę przesyłową kalkulowana jest zasadniczo w oparciu o zwiększone koszty działalności w okresie przerwania dostaw surowców, skorygowanym o określoną w umowie franszyzę redukcyjną, pomniejszającą kwotę odszkodowania (np. określona umownie ilość dni nieuwzględnianych w kalkulacji okresu odszkodowawczego). Przykładowo, zwiększone koszty działalności, w przypadku Spółki, mogą być związane z zakupem surowca niezbędnego do nieprzerwanej realizacji procesów produkcyjnych po cenach wyższych od cen wynikających z zawartych przez Spółkę umów długoterminowych z głównymi dostawcami.

W przypadku konieczności zakupu takiego surowca, zwiększone koszty zakupu (stanowiące podstawę kalkulacji kwoty odszkodowania) można jednoznacznie przyporządkować do konkretnych centrów kosztowych Spółki, zlokalizowanych odpowiednio na terenie SSE lub poza tym obszarem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie będące przedmiotem skargi.

Czy Spółka prawidłowo dokonuje alokacji kosztów składek ubezpieczeniowych do działalności strefowej lub pozastrefowej w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z danego źródła w ogólnej kwocie przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy uiszczane przez niego kwoty składek na ubezpieczenie ryzyka utraty zysku stanowią koszty pośrednio związane z realizowanymi przez niego przychodami i dotyczą całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W szczególności, składki te dotyczą zarówno działalności strefowej, jak i pozastrefowej. Zdaniem Spółki, ponoszone przez nią koszty w tym zakresie powinny zostać przyporządkowane do wyniku z działalności strefowej w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z działalności strefowej do ogółu realizowanych przez Spółkę przychodów.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tak zdefiniowanego pojęcia kosztów uzyskania przychodów, w ocenie Spółki, można wnioskować, iż nie tylko wydatki, które przyczyniają się bezpośrednio do powstania przychodów z poszczególnych źródeł związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością, lecz również inne wydatki, których ponoszenie uzasadnione jest jedynie zapewnieniem utrzymania źródła przychodów podatnika mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, ponoszone przez nią wydatki w zakresie składek na ubezpieczenie ryzyka utraty zysku stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, przyczyniające się jednak w sposób ogólny do zachowania źródła przychodów (w szczególności do zabezpieczenia ciągłości realizowanej produkcji). W konsekwencji, co do zasady, wydatki te mogą być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów Spółki.

Ponadto, Spółka pragnie zaznaczyć, iż zawarta przez nią Umowa Ubezpieczeniowa, a tym samym, uiszczane przez Spółkę na jej podstawie kwoty składek ubezpieczeniowych dotyczą ryzyka, które może się zrealizować zarówno w odniesieniu do działalności strefowej, jak i do działalności pozastrefowej. W szczególności, utrata spodziewanego zysku z realizowanej produkcji może wystąpić zarówno w tzw. kompleksach produkcyjnych zlokalizowanych na terenie SSE, jak i poza SSE. Jednocześnie, w momencie uiszczania składki Spółka nie jest w stanie określić, czy ewentualne ryzyko w powyższym zakresie zrealizuje się w przyszłości, w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością strefową, czy też pozastrefową (Spółka w momencie zapłaty składki zgodnie z Umową Ubezpieczeniową nie wie nawet, czy ryzyko objęte ochroną ubezpieczeniową w ogóle ziści się).

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż w jej ocenie, uiszczane kwoty składek na ubezpieczenie przedmiotowego ryzyka nie mają na celu osiągnięcia przychodów w postaci ewentualnych kwot odszkodowań, w sytuacji, gdy zabezpieczane ryzyko się ziści (tekst jedn.: wystąpi zdefiniowana w Umowie Ubezpieczeniowej utrata zysku spowodowana przerwaniem dostaw surowców). W konsekwencji, rozpoznawane przez Spółkę koszty w tym zakresie nie powinny być alokowane do wyniku z działalności strefowej lub do wyniku z działalności pozastrefowej w sposób analogiczny do uzyskiwanych przez Spółkę przychodów z otrzymywanych odszkodowań w tym zakresie (swoje stanowisko w zakresie sposobu rozpoznawania przychodów z tytułu odszkodowań Spółka przedstawia w części dotyczącej pytania 2).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, w analizowanym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie przepis art. 15 ust. 2a w związku z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazujący, iż w sytuacji, w której podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód jest zwolniony z opodatkowania, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. W konsekwencji, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do alokacji kosztów związanych z uiszczanymi kwotami składek ubezpieczeniowych w zakresie ryzyka utraty zysku do wyniku z działalności strefowej w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z działalności strefowej do ogółu przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał 20 grudnia 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPB4/423-205/10-3/MC, w której stanowisko Spółki w powyższym zakresie uznał za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej Organ stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a ww. ustawy).

Jednak należy zauważyć, że cytowane powyżej regulacje w niniejszej sprawie nie mają zastosowania, ponieważ dotyczą one sytuacji kiedy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła przychodów. Natomiast jak wykazano w interpretacji stanowiącej odpowiedź na pytanie nr 2, zezwolenie Spółki na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie obejmuje swym zakresem otrzymanego przez Spółkę odszkodowania z tytułu zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową. Zatem kwoty opłacanych składek ubezpieczeniowych stanowią koszty podatkowe, które w całości należy alokować do działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, przychód uzyskany przez Spółkę z odszkodowania w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową w całości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Tym samym, ponoszone przez Spółkę koszty uiszczanych składek ubezpieczeniowych dotyczą w całości działalności podlegającej opodatkowaniu.

Pismem, które wpłynęło 10 stycznia 2011 r. Spółka Akcyjna wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 4 lutego 2011 r. nr ILPB4/423W-5/11-2/HS).

W związku z tym, Strona wystosowała 9 marca 2011 r. (data nadania) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Organu. Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 8 kwietnia 2011 r. nr ILPB4/4240-14/11-2/HS.

Sąd - po rozpoznaniu sprawy - wydał 9 sierpnia 2011 r. wyrok sygn. akt I SA/Wr 632/11, uchylający zaskarżoną interpretację indywidualną.

W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że interpretacja indywidualna stanowiąca przedmiot niniejszej sprawy odnosiła się do problemu kosztów przychodu w postaci składek na ubezpieczenie ryzyka utraty zysków z realizowanej produkcji na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, jak i poza nią, a więc związanej zarówno z działalnością zwolnioną od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i inną działalnością (opodatkowaną).

Jak wskazał dalej Sąd, z unormowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zasada, że wydatki poniesione przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, jeżeli ich poniesienie miało na celu osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Już z tego wynika, że nie zawsze z określonym wydatkiem można powiązać konkretny przychód, skoro kosztami podatkowymi są również wydatki mające na celu utrzymanie źródła. W tym kontekście należy zauważyć, że przepisy dotyczące zwolnienia od podatku dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie stosownego zezwolenia, nie modyfikują pojęcia "kosztów uzyskania przychodów" co oznacza, że również w tym zakresie do kosztów podatkowych zaliczyć będzie można koszty ukierunkowane na osiągnięcie przychodu (z działalności gospodarczej na terenie Strefy, objętej zezwoleniem), jak i koszty zachowania albo zabezpieczenia źródła w postaci tej działalności, a to w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według którego dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i art. 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Jak podkreślił Sąd, Organ podatkowy niewłaściwie dokonał powiązania wydatku z tytułu składki na ubezpieczenie ryzyka utraty zysków przez Spółkę z przychodem w postaci (ewentualnego) odszkodowania, albowiem uiszczenie składki - wbrew poglądowi Organu - nie ma na celu uzyskania odszkodowania.

Ponadto, w opinii Sądu, na tle definicji umowy ubezpieczenia z Kodeksu cywilnego podnosi się w doktrynie, że świadczeniem wzajemnym zakładu ubezpieczeń spełnianym w zamian za uiszczaną składkę nie jest odszkodowanie w ubezpieczeniach majątkowych (czy suma ubezpieczenia w ubezpieczeniach osobowych), a ponoszenie ryzyka ich wypłaty, czyli zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej (W. Dubis (w:) Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 535-1088. Tom II, pod red. E. Gniewka, Warszawa 2004. s 498). Trzeba pamiętać, że obowiązek wypłaty odszkodowania (przy ubezpieczeniu majątkowym) nie powstanie w przypadku każdej umowy ubezpieczenia lecz tylko w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego (zdarzenia losowego). Dlatego zasadnicze świadczenie zakładu ubezpieczeniowego z umowy ubezpieczeniowej należy postrzegać jako ponoszenie ryzyka wypłaty, nie zaś samą wypłatę odszkodowania.

Tym samym, Sąd stwierdził, że ze względu na przedstawioną istotę wzajemnego świadczenia zakładu ubezpieczeń (świadczenia za składkę ubezpieczeniową) nie można twierdzić, że zapłata składki dokonana zostaje w celu uzyskania odszkodowania, ponieważ świadczeniem otrzymanym przez ubezpieczającego (ubezpieczonego) jest uzyskanie ochrony ubezpieczeniowej. W takim zaś przypadku składka nie służy uzyskaniu przychodu, lecz zabezpieczeniu jego źródła, to jest aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

W związku z tym, zdaniem Sądu, kwalifikowanie kosztów przychodu jako poniesionych w celu osiągnięcia przychodów albo służących zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodu pozostaje niezmienne niezależnie od tego, czy chodzi o przychody ze źródła, z którego dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, czy też są od tego podatku zwolnione. Tak więc w celu określenia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (oraz w ramach uzyskanego zezwolenia), zwolnionych od podatku, uwzględnieniu podlegają zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 15 ust. 1 zarówno koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z tej działalności, jak i koszty poniesione, które miały na celu zachowanie bądź zabezpieczenie tego źródła przychodu. W razie ponoszenia kosztów uzyskania przychodów z różnych źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu oraz są zwolnione od podatku albo ze wspólnego źródła, z którego część dochodów jest zwolniona a część opodatkowana - zastosowanie znajdować będzie reguła proporcjonalnego do przychodów przyporządkowania tych kosztów, o której mowa w art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z 7 października 2011 r. nr ILRP-007-262/11-2/AM Minister Finansów - przez organ upoważniony: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie - złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2804/11 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 632/11.

W wyroku tym, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skarga kasacyjna była niezasadna.

NSA stwierdził, że zarzuty sformułowane w skardze kasacyjnej zdają się abstrahować od przeprowadzonego przez sąd administracyjny pierwszej instancji, niewątpliwie trafnego ustalenia w przedmiocie istoty wzajemnego świadczenia zakładu ubezpieczeń i ubezpieczanego (skarżącej Spółki). W uzasadnieniu zakwestionowanego wyroku zasadnie podkreślono, że wbrew twierdzeniom organu wydającego interpretację, zapłata składki nie jest dokonywana w celu uzyskania odszkodowania. Świadczeniem, które otrzymuje ubezpieczony jest bowiem uzyskanie ochrony ubezpieczeniowej. Skoro tak, uiszczona składka nie służy uzyskaniu przychodu jako takiego, lecz zabezpieczeniu jego źródła, tj. zapewnieniu jego bezpiecznego funkcjonowania (s. 6-7). W sprzeczności z tym wywodem pozostają rozważania autorki skargi kasacyjnej zamieszczone na s. 7 i 8 tego pisma. W jej ocenie, wskazanie jako świadczenia wzajemnego ciążącego na ubezpieczycielu "ryzyka wypłaty odszkodowania", nie zaś samego odszkodowania, ma na celu jedynie podkreślenie faktu charakteru wypłaty jako zdarzenia przyszłego, niepewnego i niedookreślonego co do wysokości.

Jak podkreślił dalej Naczelny Sąd Administracyjny, podziela on konstatacje zawarte w odpowiedzi na skargę kasacyjną co do braku konsekwencji działającego z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Z jednej strony w skardze kasacyjnej zwraca się uwagę na zaliczenie składki z tytułu umowy ubezpieczenia do kosztów pośrednio związanych z przychodami, z drugiej zaś strony podnosi się, że koszty opłacania składek ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu w postaci odszkodowania. Trudno wytłumaczyć wspomnianą niekonsekwencję. Odsłania ona - w przekonaniu Sądu - braki argumentacji leżącej u podstaw wysuniętych zarzutów. Trzeba jednocześnie zgodzić się z tezą wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że w celu określenia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (w ramach uzyskanego zezwolenia), zwolnionych od podatku, uwzględnieniu podlegają - stosownie do art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zarówno koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z tej działalności, jak i koszty poniesione dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. W sytuacji, gdy przychody uzyskiwane są z różnych źródeł (takich, z których dochody podlegają opodatkowaniu lub są z niego zwolnione) bądź ze wspólnego źródła, z których część dochodów jest zwolniona z opodatkowania, a część nie - znajduje zastosowanie zasada proporcjonalnego do przychodów przyporządkowania ponoszonych kosztów (art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Końcowo Sąd wskazał, że wobec tych ustaleń, próby krytyki nie wytrzymują zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia art. 15 ust. 2a w związku z ust. 2 tego przepisu oraz art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez błędną wykładnię (art. 174 pkt 1 ab initio Prawa o postępowania przed sądami administracyjnymi). W rozważanym przez sąd administracyjny pierwszej instancji przypadku spełnione zostały obydwie przesłanki, od których art. 15 ust. 2a w związku z ust. 2 uzależnił proporcjonalne ustalenie kosztów. Uregulowanie to, rozpatrywane w związku z art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 805 i art. 821 Kodeksu cywilnego, nie nasuwa wątpliwości interpretacyjnych, co oznacza, że dokonując oceny dopuszczalności jego zastosowania, należy się kierować bezpośrednim brzmieniem ukształtowanej zasady.

W dniu 29 listopada 2013 r. do Organu wpłynęło prawomocne - od 9 października 2013 r. - orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 632/11.

Uwzględniając powyższe wyroki oraz ich uzasadnienie Organ stwierdza co następuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.