ILPB4/423-191/13-5/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2013 r. (data wpływu 5 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 4 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów,

* obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada nieuregulowane krótkoterminowe zobowiązania z tytułu dostaw towarów i usług oraz nieuregulowane z tego tytułu odsetki od zobowiązań wyrażone w walucie EUR wobec spółki właściciela. Właściciel dokonał przekształcenia zobowiązań z tytułu dostaw, jak i odsetek na pożyczkę długoterminową.

Pytanie Spółki dotyczy skutków podatkowych tej konwersji, w szczególności możliwości zakwalifikowania tej konwersji jako spłaty odsetek, będącej kosztem podatkowym (art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Pismem uzupełniającym z dnia 4 lipca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż przedmiotem zapytania jest także obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zdaniem Spółki, taki obowiązek istnieje, podatek, którego stawkę definiuje umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. został odprowadzony na konto właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie doprecyzowując stan faktyczny Spółka poinformowała, iż spółka właściciela, tj. T GmbH podlega w kraju siedziby, tj. w Republice Federalnej Niemiec opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji ww. podmiotu, wystawionego przez Finanzamt Wiesbaden II.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekształcenie naliczonych, niezapłaconych odsetek na pożyczkę długoterminową można traktować jako operację tożsamą z zapłatą odsetek i w związku z tym podlegającą obowiązkowi pobrania i odprowadzenia podatku u źródła oraz zakwalifikować ww. odsetki jako koszty podatkowe bieżącego roku obrotowego.

Powyższa treść pytania wynika z pisma Spółki z dnia 4 lipca 2013 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie dotyczące kosztów uzyskania przychodów. Wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 26 sierpnia 2013 r. nr ILPB4/423-191/13-6/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili konwersji odsetek na rzecz niemieckiego kontrahenta powstanie konieczność pobrania i odprowadzenia podatku u źródła. Wartość tych odsetek będzie stanowiła co do zasady koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Regulacja art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów", zawartego w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Wobec powyższego - co do zasady - odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów) zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dniu ich zapłaty.

Pojęcie "zapłata" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W rozumieniu słownikowym zapłata oznacza: "dać pieniądze jako należność za, uiścić należność, odwzajemnić się czymś, odpłacić się czymś" ("Słownik języka polskiego" pod. red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1998).

W znaczeniu prawnym, w przypadku stosunku zobowiązaniowego, zapłata jest jedną z form spełnienia świadczenia przez dłużnika, która prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania.

W doktrynie prawa cywilnego istnieje wiele różnych sposobów zapłaty. Oprócz zapłaty gotówką można uregulować zobowiązanie poprzez potrącenie, przelew bankowy, złożenie do depozytu sądowego, uznanie rachunku wierzyciela a także kapitalizację odsetek w przypadku zobowiązania w postaci udzielonej pożyczki.

Opisana przez Wnioskodawcę sytuacja dotyczy przekształcenia zobowiązań z tytułu nabycia towarów i usług wraz z odsetkami w zobowiązanie z tytułu pożyczki.

Z powyższego wynika zatem, że dawny dług wygasa, a powstaje nowy. Istnieje tu pewne zbliżenie do świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum), w wyniku którego dłużnik za zgodą wierzyciela spełnia inne świadczenie niż to do czego był zobowiązany i dług wygasa. Natomiast w niniejszej sprawie dłużnik (Spółka) zobowiązał się świadczyć co innego i wówczas stary dług (zobowiązanie z tyt. dostaw towarów i usług wraz z odsetkami) wygasa, zaś powstaje nowy dług (pożyczka długoterminowa) dłużnika. Ponieważ jednak Spółka nie spełniła świadczenia pierwotnego, dlatego podatkowo nie ma prawa ostatecznie zaliczyć zobowiązania pierwotnego w części dotyczącej odsetek do swoich kosztów podatkowych.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że niniejsze przekształcenie (konwersja) powoduje, iż odsetki od krótkoterminowych zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług nie są traktowane jako zapłacone.

Podsumowując, kosztem uzyskania przychodów są tylko zapłacone odsetki od zobowiązań, natomiast w niniejszej sprawie do takiej zapłaty nie doszło. Fakt ten powoduje, że przedmiotowych odsetek Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, przekształcenie niezapłaconych (naliczonych) odsetek od zobowiązań na pożyczkę długoterminową nie należy traktować jako operację tożsamą z ich zapłatą. Tym samym, odsetki te nie są kwalifikowane jako koszty podatkowe bieżącego roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.