ILPB4/423-164/11-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła należności wypłacanych Spółce Cypryjskiej z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła należności wypłacanych Spółce Cypryjskiej z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest osobą prawną, będącą rezydentem podatkowym w Polsce (podlega nieograniczonemu obowiązkowi w Polsce).

Spółka zamierza zawrzeć umowę licencji ze Spółką Cypryjską na odpłatne korzystanie z oprogramowania komputerowego na stosowanie określonych procedur lub metod zarządzania. Spółka będzie wykorzystywać powyższe oprogramowanie jedynie na własne potrzeby.

Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji Spółki Cypryjskiej.

Pismem z dnia 21 lipca 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego o informację, iż Spółka Cypryjska będzie osobą prawną (spółką) podlegającą na Cyprze opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka wypłacając Spółce Cypryjskiej wynagrodzenie za odpłatne korzystanie z oprogramowania komputerowego nie będzie zobowiązana do potrącenia od tego wynagrodzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła), poprzez odpowiednie zastosowanie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (dalej: UPO).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym dokonując wypłaty wynagrodzenia za odpłatne korzystanie z oprogramowania komputerowego nie będzie On zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

Podatnicy, nie posiadający siedziby lub zarządu na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2 ustawy).

W przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu uzyskanych na terenie Polski przez Spółkę Cypryjską przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, jak również za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej (know - how), podatek dochodowy określa się w wysokości 20% przychodów.

Przepis powyższy jest stosowany z uwzględnieniem odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Kluczowe w opisanym stanie faktycznym będą regulacje umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru. Zgodnie z jej art. 12 ust. 1 i 2, należności licencyjne wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednocześnie, należności licencyjne mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają. W tej sytuacji jednak, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, to wymierzony podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 UPO, pojęcie "należności licencyjne" oznacza wszelkie należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Regulacja ta stosowana jest również odpowiednio do należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do należności za nagranie przez radio lub telewizji występów sportowców lub artystów.

Należy zwrócić uwagę, że brak w powyższym katalogu programów komputerowych. Nie oznacza to jednak, że należności za ich użytkowanie są wyłączone spod regulacji art. 12 ust. 3 UPO.

Przy stosowaniu UPO, zgodnie z treścią jej art. 3 ust. 2, pojęcia niezdefiniowane należy interpretować zgodnie z wykładnią, jaka obowiązuje w danym Państwie w zakresie podatków, do których znajdzie zastosowanie regulacja UPO. Należy zwrócić również uwagę na pierwszeństwo znaczenia danego pojęcia w prawie podatkowym przed znaczeniem funkcjonującym w innych gałęziach prawa danego Państwa.

W pierwszym rzędzie należy odnieść się na gruncie polskiego ustawodawstwa do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z jej postanowieniami, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 1 pkt 1). Sposób wyrażenia powyższych przedmiotów może być zarówno słowo, symbol matematyczny, czy znak graficzny. Wymieniony powyżej katalog ma charakter niewyczerpujący, otwarty. Oznacza to, że dla uznania danego dzieła za przejaw działalności będącej przedmiotem prawa autorskiego należy odnieść się do cech wspólnych i charakteru wymienionych powyżej pozycji.

Wnioskując z powyższego, podstawową cechą wspólną jest stosowanie przez twórców powyższych utworów środków wyrazu w postaci słów, symboli matematycznych, znaków graficznych. Można również wyodrębnić kategorie w oparciu o przedmiot twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne i programy komputerowe. Oznacza to, że przedmiotem prawa autorskiego są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze, bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Poddając przepisy o prawie autorskim dalszej analizie należy wskazać, że w art. 74 ust. 1 ochrona zapewniona przez tą ustawę rozciągnięta została również na programy komputerowe. Chodzi tu o program komputerowy wyrażony w dowolnej formie (art. 74 ust. 2), czyli zarówno jako programu źródłowego, programu maszynowego i programu wpisanego do pamięci stałej komputera.

Podsumowując, należy wskazać, że ustawodawca wymienił program komputerowy jako przedmiot prawa autorskiego.

Odnosząc powyższe rozwiązania do definicji należności licencyjnych z art. 12 ust. 3 UPO, należy wskazać, że użyte określenie "wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego i naukowego" oznacza objęcie wszelkich utworów chronionych przez prawa autorskie na gruncie polskiej regulacji. Program komputerowy jest więc, jako przedmiot ochrony, elementem wchodzącym w zakres regulacji art. 12 ust. 3 UPO.

Treść UPO z natury rzeczy, jako element dwóch systemów prawnych, o często rozbieżnej nomenklaturze i systematyce prawa. Dlatego posługuje się pojęciami ze swojej natury ogólnymi, określeniami wymagającymi wykładni opartej na celu zawarcia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc to do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że celem Umawiających się Państw było objęcie regulacją UPO wszelkich dzieł i utworów chronionych prawem autorskim na gruncie prawa każdego z tych państw. Należności z tytułu użytkowania lub możliwości użytkowania programu komputerowego należy traktować w tej sytuacji jako należności licencyjne.

Potwierdzeniem przedstawionej argumentacji przemawiającej za wykładnią potwierdzającą prawidłowość stanowiska reprezentowanego przez Spółkę jest analiza treści Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku oraz Komentarza do niej.

Nie ma ona charakteru aktu prawnego, a jej przepisy nie mają bezpośredniego zastosowania. Jednakże biorąc pod uwagę, że Konwencja została podpisana przez wszystkie państwa członkowskie OECD nie można pominąć doniosłej roli, jaką pełni w ramach stosowania wykładni poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z punktem 13 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, dotyczącej należności licencyjnych, program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy. Zaznaczyć należy, że jeśli ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Wobec tego, w związku z brakiem osobnego wymienienia należności licencyjnych związanych z programem komputerowym należy zaliczyć je do pojęć wymienionych w kategorii utworów literackich, artystycznych i naukowych oraz odpowiednio zastosować postanowienia w zakresie należności licencyjnych.

W oparciu o punkt 2 Komentarza do art. 12, jeżeli z umowy zawartej między Spółką a Spółką Cypryjską wynikałoby, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz oprogramowania, a poza tym nie ma dodatkowych postanowień dotyczących zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie nastąpi udzielenie prawa do korzystania z egzemplarzy oprogramowania. Co za tym idzie, nie nastąpi udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Przekładając to na ujęcie czysto praktyczne, w powyższej sytuacji nabywca będzie miał jedynie prawo do korzystania z egzemplarza oprogramowania na własne potrzeby. Należności za takie użytkowanie nie będą należnościami licencyjnymi w rozumieniu UPO.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka będzie wykorzystywać oprogramowanie komputerowe jedynie na własne potrzeby. W związku z tym, nie nabędzie dodatkowych praw do dalszej sprzedaży lub rozporządzania tym oprogramowaniem poprzez np. jego kopiowanie, powielanie, odsprzedaż, czy tłumaczenia. Nie dojdzie więc do przeniesienia praw autorskich w rozumieniu UPO, a co za tym idzie nie znajdzie zastosowania art. 12 UPO.

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonujący na rzecz Spółki Cypryjskiej wypłaty za odpłatne korzystanie z oprogramowania komputerowego na własne potrzeby (we własnym zakresie) nie będzie obowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

W art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 tej ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku dnia 4 czerwca 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Jednocześnie ust. 7 tego artykułu stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

W rozpoznawanej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 12 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 12 ust. 1 umowy, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności, o których mowa w ustępie 1, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych należności (art. 12 ust. 2 umowy).

Z kolei art. 12 ust. 3 tej umowy zawiera definicję określenia "należności licencyjne", za które uważa się wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcji albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zaznacza się, iż w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Cytowana w art. 12 umowy definicja należności licencyjnych nie wymienia wprost pojęcia oprogramowania komputerowego, posługując się pojęciem wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, które pozostaje niezdefiniowane w tej umowie. Należy jednak stwierdzić, iż umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji, jak i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W pkt 13, 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, skoro nie wymieniono dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji "należności licencyjnych", należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak "należność licencyjną".

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 umowy polsko - cypryjskiej, przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo jakiekolwiek określenie nie zdefiniowane w niniejszej umowie będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.

W polskim ustawodawstwie nie ma definicji programu komputerowego. Jedynie w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) określono przedmiot prawa autorskiego, przez który należy rozumieć w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Natomiast w art. 74 ust. 1 tejże ustawy stwierdza się, iż programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie.

Stosując zatem przywołane przepisy definicji należności licencyjnych w polskim ustawodawstwie, należy stwierdzić, iż należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programu komputerowego mieszczą się w definicji należności licencyjnych zawartych w art. 12 umowy polsko - cypryjskiej.

Jednocześnie, należy podkreślić fakt, że prawo do użytkowania oprogramowania komputerowego, zgodnego z prawem autorskim, przekazywane może być na wiele sposobów, z których każdy odmiennie określa kwestie natury praw, jakie odbiorca nabywa w ramach konkretnych uzgodnień, dotyczących programu.

Zaliczenie należności, wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Cypryjskiej, do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko - cypryjskiej zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umowy przewidującej prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze Spółką Cypryjską, będącą osobą prawną, umowę licencji na odpłatne korzystanie z oprogramowania komputerowego na stosowanie określonych procedur lub metod zarządzania. Powyższe oprogramowanie Spółka będzie wykorzystywać jedynie na własne potrzeby. Ponadto Spółka wskazała, iż będzie posiadać certyfikat rezydencji Spółki Cypryjskiej.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, zawartym w punkcie 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotowe oprogramowanie komputerowe na potrzeby własne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wynagrodzenie płatne za zakup licencji nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W takiej sytuacji, dochód Spółki Cypryjskiej w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje za umożliwienie korzystania z oprogramowania, należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od należności wypłacanych Spółce Cypryjskiej za korzystanie z oprogramowania komputerowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.