ILPB4/423-153/14-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2014 r. (data wpływu 18 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 27 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" Sp. z o.o. Sp. k. (dalej "Spółka") prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży asortymentu chemii gospodarczej, kosmetyków i detergentów. "A" sp. z o.o. (dalej "Wnioskodawca") jest komplementariuszem Spółki. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym.

W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć umowy o świadczenie usług pośrednictwa z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą - przedstawicielami handlowymi (dalej "Przedstawiciele"). Umowy te będą określać szczegółowe warunki, zgodnie z którymi Przedstawiciele będą świadczyć na rzecz Spółki usługi pośrednictwa. Świadczone przez Przedstawicieli usługi będą polegały w szczególności na reprezentowaniu Spółki na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskiwaniu nowych klientów dla Spółki, utrzymywaniu relacji z klientami dotychczas pozyskanymi, promowaniu produktów Spółki, ich reklamie oraz sprzedaży. Celem zawieranych z Przedstawicielami umów jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki.

Aby umożliwić wykonywanie przez Przedstawicieli usług, Spółka ma zamiar udostępniać Przedstawicielom należące do niej składniki majątku w postaci m.in. telefonów komórkowych, samochodów czy laptopów, koniecznych do wykonania usługi zgodnie z umową. Spółka planuje wprowadzić do zawieranych umów zapis, w myśl którego - przykładowo w odniesieniu do używania telefonów komórkowych - Przedstawiciel ma prawo do nielimitowanego używania telefonów komórkowych w celu wykonania umowy. Ponadto umowa zawierać będzie podobne zapisy wskazujące na możliwość korzystania z pozostałych składników majątku Spółki jedynie w celu wykonania umowy. Jednocześnie to Spółka będzie pokrywać koszty związane z nabyciem, używaniem i eksploatacją udostępnionych składników majątku. Część z udostępnionych składników majątku będzie stanowić w Spółce jej środki trwałe.

Udostępnianie przez Spółkę składników majątku (m.in. telefony komórkowe, samochody oraz laptopy) odbędzie się bez odrębnie ustalonej w umowach opłaty, jednak wartość świadczeń (wartość udostępnienia) będzie pomniejszać wartość wynagrodzenia należnego Przedstawicielowi za świadczenie przez niego usługi pośrednictwa (sposób kalkulacji ceny za usługi pośrednictwa handlowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w swoich kosztach podatkowych, z uwzględnieniem treści przepisów art. 16 ust. 1 oraz art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków na nabycie i użytkowanie, jak również odpisów amortyzacyjnych dotyczących składników majątku Spółki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego w części, w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zysku Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do wskazanego opisu stanu faktycznego, z uwzględnieniem treści przepisów art. 16 ust. 1 oraz art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w swoich kosztach podatkowych wydatków na nabycie i użytkowanie, jak również odpisów amortyzacyjnych dotyczących składników majątku Spółki udostępnionych Przedstawicielom, celem wykonania umowy na rzecz Spółki w części, w jakiej Wnioskodawca ten uczestniczy w zysku Spółki.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle wykładni przepisów dokonywanej przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu zakwalifikowania danego wydatku do kosztów podatkowych należy zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Kosztami będą także wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono przychody także w przyszłości. Pomiędzy wydatkami a przychodami musi istnieć związek przyczynowy.

W ocenie Wnioskodawcy rynek sprzedaży asortymentu chemii gospodarczej, kosmetyków i detergentów wymaga prowadzenia sprzedaży bezpośredniej przez przedstawicieli handlowych, którzy reprezentują Spółkę na wskazanym obszarze geograficznym, pozyskują nowych klientów dla Spółki, utrzymują relacje z klientami, a także promują produkty Spółki. Prawidłowe wykonanie usług przez Przedstawicieli wymagać będzie korzystania ze składników majątku. Takie składniki majątku znajdują się w posiadaniu Spółki i zostaną zgodnie z umową udostępnione Przedstawicielom jedynie w celu wykonania świadczeń na rzecz Spółki, w tej umowie wskazanych. Składniki majątku Spółki, w tym środki trwałe stanowią zatem niezbędne wyposażenie Przedstawicieli, którzy realizując zapisy umowy wpływają na osiągnięcie założonych przez Spółkę celów, do których należy intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki, rozszerzenie sieci dystrybucji, a także poprawa wizerunku marki produktów Spółki.

Rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej opisanych we wniosku kosztów należy zauważyć, że wykonywane w ramach zawartej umowy zadania i ponoszone w związku z tym przez Spółkę koszty przejawiają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, stąd też wydatki przez niego ponoszone będą mogły zostać zakwalifikowane jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w części, w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zysku Spółki. Nadto koszty te, w ocenie Wnioskodawcy, nie znajdują się w określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania przepis zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle treści którego podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych ani od wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego udostępnienie składników majątku odbywa się co do zasady odpłatnie. W rozpatrywanej sprawie odpłatność za udostępnienie składników majątku, w tym również środków trwałych Spółki realizuje się jednak w taki sposób, że cena za usługę pośrednictwa handlowego zostanie pomniejszona o wartość świadczeń związanych z udostępnionymi składnikami majątku. Tym samym przyjęty przez strony umowy sposób ustalenia wartości ceny za usługę pośrednictwa skutkuje de facto powstaniem po stronie Przedstawicieli odpłatności za udostępnienie składników majątku Spółki.

Koszty ponoszone przez Spółkę w związku z udostępnieniem składników majątku Przedstawicielom będą również prawidłowo udokumentowane.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, ze wspólnego przedsięwzięcia, ze wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączą się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Zasady wyrażone w zdaniu poprzednim stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody z działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest komplementariuszem Spółki koszty ponoszone związane z udostępnionymi Przedstawicielom składnikami majątku w części, w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zysku Spółki należy przypisać Wnioskodawcy. Jednocześnie mając na uwadze treść wskazaną w uzasadnieniu do niniejszego wniosku należy podkreślić, iż koszty związane z udostępnieniem składników majątku, jak również odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych składników, które stanowią środki trwałe Spółki, spełniają warunki pozwalające na zaliczenie ich do kosztów podatkowych, a tym samym część tych kosztów odpowiadająca udziałowi Wnioskodawcy w zysku Spółki winna stanowić dla Wnioskodawcy koszt podatkowy.

Stanowisko zgodne, tożsame ze stanowiskiem wyżej zaprezentowanym przez Wnioskodawcę w analizowanej sprawie można odnaleźć przykładowo w treści interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2013 r. sygn. IPPB5/423-347/13-2/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.