ILPB4/423-145/13-3/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów,

* określenia momentu powstania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, opodatkowaną od całości swoich dochodów na terenie Polski (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka"), będącą komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: "Spółka A"). Spółka A jest stroną umów leasingowych - jako korzystający - zawartych z inną spółką jako finansującym (dalej: "Finansujący"). Spółka A oraz Finansujący zamierzają zawrzeć między sobą umowę leasingu nieruchomości zabudowanej (dalej: "Umowa"). Z uwagi na obowiązujące przepisy prawa podatkowego, umowa leasingu nieruchomości zabudowanej będzie obejmowała niżej wymienione leasingi, tj.:

Część Umowy stanowiąca leasing operacyjny budynku będzie spełniała warunki z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast część umowy dotycząca leasingu gruntu będzie spełniała warunki opisane w art. 17i tej ustawy.

Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie Umowy dokonuje:

* finansujący - od wartości początkowej budynku,

* korzystający - od wartości początkowej gruntu,

- o ile w rozumieniu przepisów podatkowych amortyzacja jest dopuszczalna, aktualnie leasing gruntów nie podlega amortyzacji podatkowej, w konsekwencji faktycznie korzystający nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej gruntu.

Na podstawie powyższej Umowy leasingu, Spółka A zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz Finansującego wynagrodzenia, które będzie wyższe niż wartość początkowa nieruchomości nabytej przez Finansującego. Zatem, suma opłat ustalonych w umowie leasingu (zalicza się do nich m.in. spłatę wartości początkowej oraz pozostałe opłaty ponoszone na rzecz Finansującego) będzie wyższa od wartości przedmiotu leasingu.

W przypadku umowy leasingu operacyjnego budynku, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki A, będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów całość rat leasingowych przypadającej na jego udział w zyskach w Spółce A.

Natomiast w odniesieniu do umowy leasingu gruntu, kosztem Wnioskodawcy będą jedynie te części rat umowy leasingu, które nie stanowią spłaty wartości gruntu równej kwocie nabycia środka trwałego (co do zasady to wynagrodzenie Finansującego). W treści szczegółowego harmonogramu dotyczącego gruntu, będącym częścią umowy leasingu, wskazane będzie przy każdej racie leasingu, jaka jej część dotyczy spłaty wartości środków trwałych, a jaka część nie dotyczy spłaty wartości środków trwałych.

Załącznikami do Umowy będzie harmonogram rat leasingowych dotyczący budynku oraz osobny harmonogram rat leasingowych dotyczący gruntu.

W harmonogramie rat leasingowych dotyczącym budynku, stanowiącym załącznik do umowy leasingu gruntu i leasingu operacyjnego budynku, zostanie rozróżnione jaka poszczególna część raty leasingowej za dany okres przypada na spłatę wartości początkowej budynku (spłatę wartości środka trwałego) a jaka część raty nie stanowi kwoty spłaty wartości początkowej budynku (spłaty wartości środka trwałego).

Identycznie, w harmonogramie rat leasingowych dotyczącym gruntu zostanie rozróżnione jaka część poszczególnej raty leasingowej za dany okres przypada na spłatę wartości gruntu (spłatę wartości środka trwałego), a jaka część raty nie stanowi kwoty spłaty wartości gruntu równej wydatkom poniesionym na jego nabycie (spłaty wartości środka trwałego). Zarówno w przypadku leasingu gruntu, jak również leasingu operacyjnego budynku każda rata leasingowa określona w harmonogramie stanowi wynagrodzenie Finansującego za określony w harmonogramie miesiąc kalendarzowy lub okres krótszy niż dany miesiąc kalendarzowy, w przypadku gdy Umowa zostaje zawarta w trakcie danego miesiąca kalendarzowego. W każdym przypadku w harmonogramie rat leasingowych zostanie określone, którego miesiąca kalendarzowego dotyczy poszczególna rata leasingowa.

Całość (leasing operacyjny budynku) lub część (leasing gruntu) raty leasingowej niestanowiąca kwoty spłaty wartości środków trwałych w zależności od przeznaczenia przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej, może być zakwalifikowana jako:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy harmonogram rat leasingowych dotyczący gruntu, będący załącznikiem do Umowy, wyraźnie wskazuje jaka część poszczególnej raty leasingowej za dany okres stanowi kwotę spłaty wartości środka trwałego, a jaka część raty nie stanowi kwoty spłaty wartości środka trwałego, to część niestanowiąca kwoty spłaty wartości środka trwałego może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

2. Czy w przypadku, gdy część raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych, ze względu na przeznaczenie przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej będzie traktowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodami, będzie kosztem potrącalnym w roku podatkowym, w którym zostaną osiągnięte odpowiadające jej przychody.

3. Czy w przypadku, gdy część raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych, ze względu na przeznaczenie przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej będzie traktowana jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, będzie kosztem potrącalnym w dacie poniesienia, czyli w dniu, na który zostanie zaksięgowana w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury za dany miesiąc kalendarzowy.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytań nr 2 i nr 3. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 24 lipca 2013 r. nr ILPB4/423-145/13-2/DS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W opinii Wnioskodawcy, część raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych, gdy ze względu na przeznaczenie przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej będzie traktowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodami, to należy uznać, iż będzie to koszt potrącalny w roku podatkowym, w którym zostaną osiągnięte odpowiadające jej przychody.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, część raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych, gdy ze względu na przeznaczenie przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej będzie traktowana jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, to należy uznać, iż będzie kosztem potrącalnym w dacie poniesienia, czyli w dniu, na który zostanie zaksięgowana w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury za dany miesiąc kalendarzowy.

a. W zależności od przeznaczenia przez Spółkę A przedmiotu leasingu i związanego z tym potraktowania części raty leasingowej dotyczącej gruntu niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych jako kosztu bezpośrednio związanego z przychodami lub jako kosztu innego niż bezpośrednio związanego z przychodami (kosztu pośredniego), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż: koszt bezpośrednio związany z przychodami poniesiony w roku podatkowym jest potrącalny w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające mu przychody zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lub

b. koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami jest potrącalny w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4c tej ustawy.

Jeżeli część raty leasingowej dotyczącej gruntu niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych za dany miesiąc kalendarzowy będzie stanowiła koszt pośredni, to za dzień poniesienia tego kosztu należy uznać dzień, na który koszt ten zostanie ujęty (zaksięgowany) w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury za dany miesiąc kalendarzowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Stosownie do art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższej definicji wynika, że nazwana umowa leasingu, uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest jedną z wielu umów, które mieszczą się w katalogu określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatkową umową leasingu może być każda umowa posiadająca cechy określone w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - niezależnie od nazwy. Skutkiem tego będą określone w przepisach uprawnienia i zobowiązania stron umowy w zakresie wykazywania przychodów i kosztów dla potrzeb podatku dochodowego.

O tym, czy umowa może być zakwalifikowana jako podatkowa umowa leasingu decydują jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

Oprócz tych ogólnych cech podatkowej umowy leasingu, ustawodawca wskazuje w przepisach warunki szczególne, które pozwalają na zaliczenie umowy leasingu do podatkowej umowy leasingu operacyjnego (art. 17b ustawy) lub podatkowej umowy leasingu finansowego (art. 17f ustawy).

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Z kolei, na podstawie art. 17b ust. 2 tej ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą pełni rolę komplementariusza w spółce komandytowej (dalej: "Spółka A"). Spółka A jako korzystający zamierza zawrzeć umowę leasingu nieruchomości zabudowanej. Umowa leasingu nieruchomości zabudowanej będzie obejmowała leasing gruntu oraz leasing operacyjnego budynku. Część Umowy stanowiąca leasing operacyjny budynku będzie spełniała warunki z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast część umowy dotycząca leasingu gruntu będzie spełniała warunki opisane w art. 17i tej ustawy. W przypadku umowy leasingu operacyjnego budynku, Wnioskodawca jako wspólnik Spółki A, będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów całość rat leasingowych przypadającej na jego udział w zyskach w Spółce A. Natomiast w odniesieniu do umowy leasingu gruntu, kosztem Wnioskodawcy będą jedynie te części rat umowy leasingu, które nie stanowią spłaty wartości gruntu równej kwocie nabycia środka trwałego (co do zasady to wynagrodzenie Finansującego). W treści szczegółowego harmonogramu dotyczącego gruntu, będącym częścią umowy leasingu, wskazane będzie przy każdej racie leasingu, jaka jej część dotyczy spłaty wartości środków trwałych, a jaka część nie dotyczy spłaty wartości środków trwałych. Całość (leasing operacyjny budynku) lub część (leasing gruntu) raty leasingowej niestanowiąca kwoty spłaty wartości środków trwałych w zależności od przeznaczenia przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej, może być zakwalifikowana jako koszt bezpośrednio związany z przychodami lub też koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt pośredni).

Natomiast wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów części raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych (część odsetkowa raty leasingowej).

Stosownie do treści art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Spełnienie przez umowę powyższych warunków powoduje, że do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przychodem i kosztem stron umowy jest w tym przypadku tzw. odsetkowa część raty leasingowej. Dla korzystającego kosztem podatkowym są odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przedmiotu leasingu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera odmienne zasady klasyfikacji umów leasingu, których przedmiotem są grunty lub prawo użytkowania wieczystego.

I tak, w myśl art. 17i ust. 1 tej ustawy, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości; przepis art. 17f ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 17f ust. 2 omawianej ustawy, jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy.

Zatem, jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony jest grunt, a suma ustalonych opłat odpowiada na najmniej wartości gruntu równych wydatkom, jakie finansujący poniósł na jego nabycie - do kosztów korzystającego (Spółka A) nie zalicza się opłat leasingowych ponoszonych przez korzystającego (Spółka A) w części stanowiącej spłatę wartości tego gruntu. Tak więc, do kosztów uzyskania przychodów zaliczana jest tzw. odsetkowa część opłaty leasingowej, tzn. odsetki zawarte w racie leasingowej, zgodnie z harmonogramem do umowy leasingowej.

Niemniej jednak, cytowany powyżej przepis art. 17i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty niestanowiące spłaty wartości początkowej. Tak więc, moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów raty leasingowej gruntu niestanowiącej spłaty wartości początkowej należy rozstrzygnąć w oparciu o ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powyższą regulacją, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek została uregulowana w art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Wobec powyższego - co do zasady - odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów) zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Zatem, do momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów części raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiacej kwoty spłaty wartości środków trwałych, bez znaczenia pozostaje kwestia przeznaczenia przedmiotu leasingu wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę A.

Ponadto, należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami". Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3. (ust. 2 tego artykułu).

Stosownie natomiast do art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytowo - akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Biorąc pod uwagę, iż przepisy ustawy - Kodeks spółek handlowych nie przyznają spółce komandytowo - akcyjnej osobowości prawnej, nie może ona zostać uznana za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Oznacza to, iż z punktu widzenia prawa podatkowego dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym spółka komandytowo - akcyjna jest "przejrzysta" (transparentna) podatkowo, natomiast status podatnika przypisywany jest jej wspólnikom. Skutki podatkowe związane z działaniami spółki komandytowo - akcyjnej, w której wspólnikami są osoby prawne, oceniane powinny być zatem w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazana charakterystyka opodatkowania dochodów osiąganych przez osoby prawne z działalności spółek osobowych znajduje swoje potwierdzenie w brzmieniu art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten przesądza, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (ust. 2 tegoż artykułu).

W konsekwencji, jako, że korzystającym w przedmiotowej umowie leasingu będzie spółka osobowa (Spółka A), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, winien On dokonać rozliczenia przychodów i kosztów podatkowych związanych z zawartą umową, zgodnie z zasadami określonymi w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, część raty leasingowej dotyczącej gruntu, niestanowiącej kwoty spłaty wartości środków trwałych, bez względu na przeznaczenie przedmiotu leasingu przez Spółkę A w prowadzonej działalności gospodarczej, winna być zaliczana przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie zapłaty, przy uwzględnieniu Jego udziału w zyskach w Spółce A.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.