ILPB4/423-144/13-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, opodatkowaną od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą komplementariuszem w spółce komandytowej (dalej: "Spółka Osobowa"). Spółka Osobowa ma siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i stanowi spółkę nie będącą podatnikiem podatku dochodowego - podatnikiem z tytułu działalności prowadzonej przez Spółkę Osobową są jej wspólnicy, w tym Wnioskodawca.

Spółka Osobowa planuje zawrzeć umowę lub umowy leasingu, których treść będzie spełniała warunki leasingu operacyjnego lub gruntu w rozumieniu art. 17b lub 17i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 9 marca 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Zgodnie z treścią umów, które będą stanowiły umowy, o których mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka Osobowa będzie korzystającym, to jest podmiotem, który przyjmuje od finansującego rzecz do używania albo do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, w zamian za co zobowiąże się do uiszczania wynagrodzenia pieniężnego.

Terminy płatności wynikające z umowy leasingu nie będą przekraczały okresów 90 dni od dnia zakończenia częściowego świadczenia usługi, na przykład po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Może zdarzyć się, że poza leasingiem Spółka Osobowa będzie współpracowała z finansującym na innych polach działalności gospodarczych, w wyniku czego Spółka Osobowa nabędzie wobec finansującego wierzytelności pieniężne. W celu uproszczenia rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, strony nie wykluczają, że będą dokonywały potrąceń wzajemnych wierzytelności i zobowiązań.

Przykładowo, Spółka Osobowa swoje zobowiązanie wobec finansującego z tytułu umowy leasingu potrąci ze swoją jakąś wierzytelnością wobec finansującego, nie wynikającą z zawartej wcześniej umowy leasingu, przykładowo wynikającą z dostawy towarów, czy świadczenia usług. W ten sposób zostanie uregulowana całość lub część zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu umowy leasingu. Uregulowanie w ten sposób zobowiązania może następować przed upływem terminu zapłaty wynikającego z umowy leasingu, jak i po upływie terminu, jednak nie będzie następowało później niż:

* 30 dni od dnia upływu terminu płatności, jeśli termin płatności będzie równy lub krótszy niż 60 dni,

* 90 dni od dnia zaliczenia kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeśli termin płatności będzie dłuższy niż 60 dni.

Każdorazowe potrącenie wierzytelności jeszcze nie wymagalnych będzie potwierdzane przez strony w formie pisemnej, tj. będzie następowało w drodze potrącenia umownego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z uregulowaniem zobowiązań z tytułu rat leasingu, wynikających z umów leasingu, poprzez ich potrącenie z należnościami z innych tytułów, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki Osobowej, będzie później zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu rat leasingu w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W świetle tej regulacji, niezbędnym warunkiem braku konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów zaliczonych do nich kwot wynikających z faktur, jest m.in. ich zapłata.

W przedmiotowej sytuacji część lub całość zobowiązań wynikających z faktur leasingowych będzie kompensowana z przysługującymi Spółce Osobowej należnościami wobec finansującego.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Potrącenie wierzytelności nie wymagalnych jest dopuszczalne na podstawie art. 353¹ Kodeksu cywilnego, o ile nie sprzeciwia się to właściwości stosunku prawnego, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

W opinii Wnioskodawcy, fakt iż nie dojdzie do fizycznego transferu środków finansowych, lecz zapłata nastąpi poprzez potrącenie (kompensatę) wzajemnych wierzytelności nie powinno mieć wpływu na możliwość uznania tego rodzaju należności za uregulowanych, w świetle art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Takie stanowisko jest poparte w pierwszej kolejności wykładnią literalną. Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i następne, ustawodawca posługuje się sformułowaniem "uregulowanie" zobowiązania. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, przez uregulowanie rozumie się "uiszczanie jakiejś należności", a "uiszczać" oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". Słownik nie ogranicza zakresu znaczeniowego wyrazu "uregulować" wyłącznie do przekazywania środków pieniężnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także wykładnia systemowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W regulacjach o charakterze szczególnym ustawodawca zawarł szereg przepisów precyzujących, iż w każdym przypadku potrącenie wierzytelności jest zdarzeniem równoznacznym z jej uregulowaniem (zapłatą).

Przykładowo, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Dodatkowo, zgodnie z art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W doktrynie prawa jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcję zapłaty (por. K. Zawada w Kodeks cywilny, Komentarz tom I, pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 1997, s. 664). Podobne stanowisko zajmują sądy administracyjne i organy podatkowe.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 21 września 1999 r. (sygn. S.A./Bk 742/98), potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych jest formą spełnienia zobowiązania do zapłaty.

Zrównanie kompensaty wzajemnych zobowiązań z faktyczną zapłatą, znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu ILPB4/423-145/10-2/DS., 2010.11.12,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach IBPBI/2/423-247/12/MS, 2012.04.10,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie IPPB3/423-631/12-2/k.k., 2012.11.23.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu rat leasingowych w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy wskazać, iż wskazane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.