ILPB3/4510-1-59/15-5/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenie stanowiska Spółki, czy prawidłowo ustala przychód i koszt podatkowy na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności jako odpowiednio cenę powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnicę pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest:

* prawidłowe - w zakresie przychodów,

* nieprawidłowe - w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 10 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* ustalenia wyniku na pierwotnej sprzedaży wierzytelności pożyczkowych jako różnica między ceną danej wierzytelności a jej wartością nominalną (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);

* potwierdzenia stanowiska Spółki, zgodnie z którym przepływy z tytułu spłat przypadających na sprzedaną wierzytelność, które Spółka otrzyma i przekaże kupującemu po dacie przeprowadzenia transakcji sprzedaży pozostają neutralne podatkowo (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);

* potwierdzenia stanowiska Spółki, zgodnie z którym wydatek związany z nabyciem (odkupem) wierzytelności pożyczkowych powinien stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie otrzymania spłaty części lub całości nabytej (odkupionej) pożyczki i czy wartość przedmiotowego kosztu powinna odpowiadać wartości wykazanego z tytułu otrzymanej spłaty przychodu podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);

* potwierdzenie stanowiska Spółki, czy prawidłowo ustala przychód i koszt podatkowy na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności jako odpowiednio cenę powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnicę pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W ramach prowadzonej działalności Spółka udziela pożyczek na sfinansowanie nabycia maszyn i urządzeń wykorzystywanych przez pożyczkobiorców na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W ramach analizowanej transakcji Spółka dokonała i będzie dokonywała sprzedaży wierzytelności pożyczkowych na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Polsce ("Kupujący").

Cena sprzedaży poszczególnych wierzytelności pożyczkowych jest wyższa niż wartość kapitału (nominału) sprzedawanej wierzytelności, z związku z czym jest to tak zwana sprzedaż z premią.

Wszystkie przyszłe należności pochodzące z wierzytelności będących przedmiotem cesji będą wpłacane przez pożyczkobiorców na wskazane konto bankowe. Następnie Spółka będzie przekazywała otrzymane kwoty na rzecz Kupującego.

W przypadku powstania zaległości w spłatach Spółka będzie zobowiązana odkupić daną wierzytelność.

W przypadku poprawy parametrów wierzytelności po dokonanym odkupie, Spółka będzie mogła dokonać na rzecz Kupującego ponownej sprzedaży tej wierzytelności wraz z obowiązkiem jej ewentualnego odkupu w przyszłości (w przypadku powstania ponownych zaległości w spłatach).

Obecnie, Wnioskodawca chciałby potwierdzić przyjętą metodologię stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozliczenia dla celów podatkowych analizowanych transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka prawidłowo ustala wynik podatkowy na pierwotnej sprzedaży wierzytelności pożyczkowych jako różnica pomiędzy ceną danej wierzytelności, a jej wartością nominalną.

Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym przepływy z tytułu spłat przypadających na sprzedaną wierzytelność, które Spółka otrzyma i przekaże Kupującemu po dacie przeprowadzenia transakcji sprzedaży będą dla Spółki neutralne podatkowo (tzn. Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu ani kosztu podatkowego z związku z odpowiednio ich otrzymaniem i przekazaniem Kupującemu).

Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatek związany z nabyciem (odkupem) wierzytelności pożyczkowych powinien stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie otrzymania spłaty części lub całości nabytej (odkupionej) pożyczki i czy wartość przedmiotowego kosztu powinna odpowiadać wartości wykazanego z tytułu otrzymanej spłaty przychodu podatkowego.

Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

4. Czy Spółka prawidłowo ustala przychód i koszt podatkowy na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności jako odpowiednio cenę powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnicę pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym.

Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 4. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

I tak:

* w zakresie pytania nr 1 interpretacja indywidualna wydana w dniu 8 maja 2015 r. nr ILPB3/4510-1-59/15-2/KS,

* w zakresie pytania nr 2 interpretacja indywidualna wydana w dniu 8 maja 2015 r. nr ILPB3/4510-1-59/15-3/KS,

* w zakresie pytania nr 3 interpretacja indywidualna wydana w dniu 8 maja 2015 r. nr ILPB3/4510-1-59/15-4/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód i koszt podatkowy na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności powinien zostać ustalony jako odpowiednio cena powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnica pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym.

Ustalenie wartości przychodu podatkowego i kosztu uzyskania przychodu na powtórnej sprzedaży wierzytelności.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w przypadku poprawy parametrów wierzytelności po dokonanym odkupie, Spółka będzie mogła dokonać na rzecz Kupującego ponownej sprzedaży tej wierzytelności wraz z obowiązkiem jej ewentualnego odkupu w przyszłości (w przypadku powstania ponownych zaległości w spłatach). Tym samym, odkupiona wierzytelność stanowić będzie dla Spółki aktywo (prawo majątkowe), które może podlegać sprzedaży.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych, jest co do zasady ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy, za datę powstania powyższego przychodu uważa się dzień zbycia prawa majątkowego, nie później niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, cena powtórnej sprzedaży wierzytelności pożyczkowej stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w momencie przeniesienia na Kupującego prawa majątkowego wynikającego z nabytej wierzytelności.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są co do zasady koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W związku z powyższym, w zakresie kosztów uzyskania przychodu Spółka będzie miała prawo do rozpoznania kosztu z tytułu sprzedaży wierzytelności w wysokości różnicy pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do kosztu uzyskania przychodu dotychczas rozpoznanego przez Spółkę w związku z otrzymaniem spłaty pożyczki zostało zaprezentowane w uzasadnieniu do pytania nr 3 niniejszego wniosku.

Ponadto, powyższy koszt powinien być w ocenie Wnioskodawcy postrzegany jako tzw. koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami i w konsekwencji, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, powinien zostać ujęty w rachunku podatkowym Spółki, w momencie osiągnięcia korespondującego z nim przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:

* Przychód podatkowy oraz koszt uzyskania przychodów na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności powinien zostać ustalony jako odpowiednio cena powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnica pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 4 jest:

* prawidłowe - w zakresie przychodów;

* nieprawidłowe - w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka udziela pożyczek. W ramach analizowanej transakcji, Spółka dokonała i będzie dokonywała sprzedaży wierzytelności pożyczkowych. Cena sprzedaży poszczególnych wierzytelności pożyczkowych jest wyższa niż wartość kapitału (nominału) sprzedawanej wierzytelności. Wszystkie przyszłe należności pochodzące z wierzytelności będących przedmiotem cesji będą wpłacane przez pożyczkobiorców na wskazane konto bankowe. Następnie Spółka będzie przekazywała otrzymane kwoty na rzecz kupującego. W przypadku powstania zaległości w spłatach Spółka będzie zobowiązana odkupić daną wierzytelność. W przypadku poprawy parametrów wierzytelności po dokonanym odkupie, Spółka będzie mogła dokonać na rzecz kupującego ponownej sprzedaży tej wierzytelności wraz z obowiązkiem jej ewentualnego odkupu w przyszłości (w przypadku powstania ponownych zaległości w spłatach).

Kwestią będącą przedmiotem niniejszej sprawy jest ustalenie, czy Spółka prawidłowo ustala przychód i koszt podatkowy na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności jako odpowiednio cenę powtórnej sprzedaży danej wierzytelności oraz różnicę pomiędzy ceną, po której wierzytelność została odkupiona a kosztem uzyskania przychodu dotychczas faktycznie rozpoznanym.

W przypadku zbycia wierzytelności obcych (nie zaliczonych wcześniej do przychodów należnych) powstaje przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Z powyższego wynika, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

W kontekście kosztów uzyskania przychodów należy wskazać, że dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwestię tę reguluje art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jak wynika z kolei z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W przypadku Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem wierzytelności stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu, tj. w momencie ich sprzedaży. Dopiero w tym momencie poniesione wydatki z powyższego tytułu pozostają w związku z uzyskanym przychodem.

Przepisy podatkowe różnicują moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w zależności od tego, czy zostaną one uznane za koszty bezpośrednio związane z przychodami, czy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W przypadku zbycia uprzednio nabytej wierzytelności, wydatki związane z ich zakupem stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu, tj. w momencie ich sprzedaży, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia uprzednio nabytej wierzytelności należy wskazać, że w interpretacji nr ILPB3/4510-1-59/15-4/KS stwierdzono nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy co do wysokości kosztów uzyskania przychodów z tytułu spłaty wierzytelności. Wobec powyższego, kosztem uzyskania przychodu będzie różnica pomiędzy ceną po której wierzytelność została zakupiona a kosztem dotychczas rozpoznanym ustalonym wg zasad wskazanych w powyżej powołanej interpretacji. Zatem z uwagi na powyższe należy w tej części uznać stanowisko za nieprawidłowe.

Ustalając koszt uzyskania przychodu związany z transakcją zbycia wierzytelności należy mieć na uwadze przepis art. 16 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy, stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.

Powyższe oznacza, że strata powstała z odpłatnego zbycia wierzytelności może być kosztem uzyskania przychodu, tylko wówczas jeżeli zbyta wierzytelność stanowiła przychód z działalności gospodarczej lub przychód z działów specjalnych produkcji rolnej oraz została wcześniej zarachowana do przychodów należnych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył od podmiotu trzeciego wierzytelność, a następnie zamierza zbyć tę wierzytelność. Nabywca wierzytelności, przed jej dalszą sprzedażą, musiał najpierw ponieść wydatek na jej nabycie. W tej sytuacji, zbywana wierzytelność nie była w Spółce uprzednio zarachowana jako przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca poniesie stratę na transakcji, to zastosowanie znajdzie norma zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie mógł ustalić koszt uzyskania przychodu tylko do wysokości równej ustalonej cenie za jej zbycie. Strata poniesiona na przedmiotowej transakcji sprzedaży nie będzie mogła zostać zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodu. Skoro bowiem wierzytelność została przez Wnioskodawcę nabyta (poniesiony został wydatek na jej nabycie), to wierzytelność ta nie mogła zostać zarachowana do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionej sytuacji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca osiągnie przychód z tytułu zbycia nabytej uprzednio wierzytelności. Będzie on również uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów wydatków na nabycie tej wierzytelności w wysokości różnicy pomiędzy ceną jej nabycia a kosztem uzyskania przychodu dotychczas rozpoznanym wg zasad wskazanych w przytoczonej powyżej interpretacji nr ILPB3/4510-1-59/15-4/KS, do wysokości równej cenie jej zbycia.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej przychodów i nieprawidłowe w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów.

Końcowo na uwagę zasługuje okoliczność, że pełna weryfikacja prawidłowości dokonanej przez podatnika kwalifikacji przychodu i kosztu na powtórnej sprzedaży nabytych (odkupionych) wierzytelności może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) Ordynacji podatkowej. W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego organ podatkowy nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych, nie dysponuje także narzędziami przewidzianymi w art. 199a Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.

Rozpatrzenie, czy zachodzą przesłanki wynikające z art. 199a Ordynacji podatkowej leży w gestii postępowania w tym zakresie. To organy podatkowe prowadzące postępowanie lub kontrolę podatkową mają prawo do samodzielnego dokonywania oceny zawartych umów pod kątem zgodności z przepisami podatkowymi oraz rzeczywistych zamiarów stron umowy, czy też określenia skutków pewnych stanów faktycznych. Organy dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ustalają rzeczywistą treść oświadczenia woli.

W związku z powyższym organy mają obowiązek badania, czy dyspozycyjny charakter umów cywilnoprawnych nie jest wykorzystywany przez strony do uchylenia się od obowiązku podatkowego albo zaniżenia zobowiązania podatkowego.

W tym miejscu należy także wyjaśnić, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym "sprawy podatkowej" wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia. Przedstawiony we wniosku opis sprawy stanowi bowiem jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym, wraz z zadanym pytaniem, wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.