ILPB3/4510-1-363/15-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest płatnikiem podatku VAT. Na wniosek Spółki Prezydent Miasta w dniu 4 grudnia 2014 r. (nr...) wydał decyzję zatwierdzającą projekt podziału działki nr 6 stanowiącej własność spółki (decyzja stała się ostateczna z dniem 24 grudnia 2014 r. na postawie art. 98 ust. 1 Ustawy Gospodarka Nieruchomościami (dalej w skrócie: UGN) (tekst jednolity z dnia 2 kwietnia 2014 r. Dz. U. z 2014 r. poz. 518) oraz powyższej decyzji Prezydenta Miasta prawo własności działek nr 6/2 i 6/6 przeznaczonych pod drogi publiczne nabyła z mocy prawa Gmina Miejska. Z uwagi na brzmienie art. 98 ust. 3 UGN, Gmina podejmie negocjacje ze Spółką celem ustalenia wysokości odszkodowania.

W opinii Spółki, z uwagi na przeznaczenie gruntu w miejscowym planie zagospodarowania oraz sieci umiejscowione w gruncie (instalacje) - uzbrojenie ulicy w sieć wodociągową, energetyczną, gazową, telefoniczną do stawki wynagrodzenia (odszkodowania) za grunt ustalonego z urzędem Miasta za wartość nieruchomości należy dodać podatek VAT w stawce 23%. Działki stanowiące przedmiot przejęty na własność przez Gminę mają oznaczenie działka 6/2 - 33 KD-D - tereny dróg publicznych klasy dojazdowej, a działka nr 6/6 przeznaczona pod teren dróg publicznych - klasy lokalnej symbol 10 KD-L. Wartość nieruchomości według operatu: za działkę nr 6/2 - kwota 87.705 zł netto oraz za działkę 6/6 - kwota 252.335,49 zł netto. Działka 6/6 pokryta nawierzchnią asfaltową.

Jednocześnie Spółka będzie ubiegała się od odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z gruntu przez Gminę w okresie 10 lat. W opinii Spółki, do kwoty odszkodowania nie należy doliczyć podatku VAT.

W opinii Spółki, wynagrodzenie (odszkodowanie) za grunt, jak i odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wynagrodzenie (odszkodowanie) za grunt, jak i odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie (odszkodowanie) za grunt, jak i odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). Dochodem - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest natomiast nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym. Z punktu widzenia przepisów ustawy istotny jest zatem efekt końcowy podejmowanej przez podatnika czynności czy też zaistniałego zdarzenia, tj. wystąpienie korzyści finansowej (przysporzenia), nie zaś rodzaj czynności czy zdarzenia, które doprowadziło do osiągnięcia przez niego przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Mając na uwadze powyższe, można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wynagrodzenie (odszkodowanie) za grunt, jak i odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób prawnych. Nie ulega bowiem wątpliwości, że opisane we wniosku przysporzenia będą stanowić dla Spółki przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.