ILPB3/4510-1-358/15-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z 17 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 16 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa prowadzi działalność w oparciu o ustawę z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Wspólnotę Mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład nieruchomości. Wszystkie lokale wchodzące w skład Wspólnoty są lokalami mieszkalnymi i wykorzystywane są wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Na dzień dzisiejszy nie toczy się wobec Wspólnoty żadne postępowanie sądowe, podatkowe ani inne.

Wspólnota do 30 sierpnia 2013 r. zarządzana i administrowana była przez K. Z dniem 9 września 2013 r. obowiązki administrowania nieruchomością przejęła Spółdzielnia Mieszkaniowa na podstawie zawartej umowy z dnia 6 września 2013 r., z tym iż księgi rachunkowe zostały przekazane przez K. bilansem i rachunkiem zysków i strat na dzień 31 sierpnia 2013 r. Obowiązki ewidencjowania zdarzeń gospodarczych z dniem 1 września 2013 r. przejęła i prowadzi Spółdzielnia Mieszkaniowa. Sprawozdanie finansowe i podatkowe za rok 2013 dla Wspólnoty sporządziła Spółdzielnia Mieszkaniowa.

W dniu 6 maja 2014 r. na rachunek bankowy Wspólnoty Mieszkaniowej wpłynęła kwota 2 400,00 zł od Kancelarii Adwokackiej (...) jako zwrot kosztów zastępstwa procesowego zasądzonego w wyroku Sądu Rejonowego z dnia 1 października 2013 r. Kwota ta została przez administratora zaewidencjonowana na pozostałe przychody operacyjne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, uznając iż jest to w całości przychód podatkowy z uwagi na to, że w zapisach księgowych w trakcie toczącego się postępowania sądowego ani wcześniej nie występują poniesione koszty na rzecz podmiotu, tj. Kancelarii Adwokackiej, której przekazano zwrot kosztów zastępstwa procesowego, jak również w zapisach księgowych nie widnieją sporne roszczenia wobec Wspólnoty.

Wnioskodawca nadmienia również, iż w 2013 r. Wspólnota korzystała z usług prawnych w kwocie 1 921,88 zł poniesionych na rzecz K., które zaewidencjonowane były przez K. w działalność operacyjną (mieszkaniową) i nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy administrator Wspólnoty - Spółdzielnia Mieszkaniowa - słusznie zaliczyła do pozostałych przychodów operacyjnych zwrot kosztów zastępstwa procesowego, tj. od kwoty 2 400,00 i naliczyła podatek dochodowy od osób prawnych od tej kwoty.

2. Czy koszty usług prawnych poniesione w 2013 r. w kwocie 1 921,88 zł winny pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym w 2014 r.

Treść pytania oznaczonego nr 1 została ostatecznie określona w piśmie uzupełniającym z 16 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody w kwocie 2 400,00 uzyskane w roku 2014 winny być pomniejszone o koszty usług prawnych w kwocie 1 921,88 zł poniesione w 2013 r. i zaliczyć do opodatkowania różnicę wynikającą z tego rozliczenia, tj. kwotę 478,12 zł. Wspólnota Mieszkaniowa w 2013 r. została pozwana przez firmę B. sp. z o.o. o uregulowanie zobowiązań z tyt. wystawionych faktur za dodatkowe roboty budowlane przy remoncie dachu.

Sąd Rejonowy po rozpoznaniu sprawy oddalił powództwo i zasądził na rzecz pozwanej kwotę 2 417 zł tyt. zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, które w wysokości 2 400,00 zł. Wspólnota otrzymała od Kancelarii Adwokackiej.

W piśmie z 16 października 2015 r. (data wpływu 21 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego o następujące informacje.

1. Uznaje się, że zwrot kosztów zastępstwa procesowego nie wchodzi w zakres przedmiotu działalności Wspólnoty - nie jest gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Decyzję o opodatkowaniu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego podjęto na podstawie wyroku NSA z dnia 30 marca 2004 r. "Koszty sądowe zasądzone w wyniku uwzględniania roszczenia związanego z działalnością gospodarczą nie stanowią przychodu łączącego się z prowadzeniem tej działalności w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych". W konsekwencji, uzyskany przychód nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego - art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasądzone koszty procesu stanowią przychody dla celów podatkowych w momencie ich faktycznego otrzymania - art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Administrator nie uwzględnił w rozliczeniu podatkowym za 2014 r. kosztów poniesionych w 2013 r. z uwagi na stosowanie przepisu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W załączeniu Wnioskodawca przesłał 3 sztuki faktur - kserokopie z 2013 r. wystawione przez poprzedniego zarządcę K.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Wspólnota nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, a po drugie - koszty jego uzyskania.

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy w kwestii powstania przychodu podatkowego tut. Organ pragnie wskazać, że przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W konsekwencji, w myśl powołanego przepisu należy stwierdzić, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty (bądź są wpłacane do kasy), bez względu na źródło ich pochodzenia stanowią - w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przychód.

Przychód ten powinien być rozpoznany - na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - w dacie jego otrzymania.

Podsumowując, zwrot kosztów zastępstwa procesowego należy zaliczyć do przychodów podatkowych roku 2014. Jednakże zastosowanie znajdzie tutaj art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie jak wskazał Wnioskodawca art. 12 ust. 3a ustawy.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii związanej z kosztami uzyskania przychodów, należy przywołać art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Oprócz rozstrzygnięcia czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów istotna pod względem podatkowym pozostaje także kwestia, w jakim momencie podatnik może zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

I tak, dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że wydatki w kwocie 1 921,88 zł poniesione przez Wnioskodawcę na usługi prawne należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem (koszty pośrednie).

Zasady rozpoznawania kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że koszty usług prawnych zostały poniesione przez Wspólnotę Mieszkaniową w 2013 r.

W konsekwencji, w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ww. koszty - jako koszty pośrednie - powinny zostać rozpoznane w kosztach podatkowych roku 2013, skoro w tym właśnie roku zostały przez Wnioskodawcę poniesione.

Tym samym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wspólnoty Mieszkaniowej, że przychody w kwocie 2 400,00 uzyskane w roku 2014 winny być pomniejszone o koszty usług prawnych w kwocie 1 921,88 zł poniesione w 2013 r. i zaliczyć do opodatkowania różnicę wynikającą z tego rozliczenia, tj. kwotę 478,12 zł.

Ustosunkowując się z kolei do kwestii możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, należy zauważyć, że treść art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

* dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie "gospodarki" nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

W konsekwencji, przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, że wszystkie lokale wchodzące w skład Wspólnoty są lokalami mieszkalnymi i wykorzystywane są wyłącznie na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Nie ulega więc wątpliwości, że przychód jaki Wspólnota Mieszkaniowa uzyskała w związku ze zwrotem kosztów zastępstwa procesowego pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, przysporzenie to będzie kształtowało wysokość dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, który - o ile zostanie przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych - będzie mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że uzyskany z ww. tytułu przychód nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo należy nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego powołał art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną (regulacja dotyczy różnic kursowych) za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Natomiast odnosząc się do powołanego w treści wniosku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Jednocześnie tut. Organ pragnie dodać, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.