ILPB3/4510-1-321/15-3/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 30 czerwca 2015 r.; data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty bonusu - rabatu pośredniego (pytania oznaczone we wniosku nr 6 i nr 7) - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty bonusu-rabatu pośredniego (pytania oznaczone we wniosku nr 6 i nr 7),

* ustalenia czy kwota stanowiąca różnicę pomiędzy należnym podatkiem VAT wynikającym z ksiąg rachunkowych a kwotą podatku VAT należnego pomniejszonego o udzielony rabat pośredni, wynikającą z deklaracji VAT-7 stanowi przychód podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 8).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi sprzedaż hurtową wyrobów farmaceutycznych oraz kosmetyków (dalej zwane Produktami) na terenie RP.

Model dystrybucji Produktów zakłada, że Spółka sprzedaje je do hurtowni (dystrybutorów), które następnie sprzedają je kolejnym podmiotom gospodarczym (apteki itp.; dalej Sprzedawcy). W takim modelu rozliczeń Spółka nie sprzedaje bezpośrednio produktów Sprzedawcom i nie wystawia również na ich rzecz faktur VAT.

Spółka zamierza zawrzeć porozumienia ze Sprzedawcami, zgodnie z którymi w przypadku spełnienia określonych warunków dotyczących poziomu dokonanej sprzedaży Produktów przez danego Sprzedawcę w danym okresie rozliczeniowym, Spółka przyzna takiemu Sprzedawcy bonus pieniężny w określonej kwocie, co efektywnie zmniejszy takiemu Sprzedawcy cenę zakupu Produktów (tzw. rabat pośredni). Zgodnie z porozumieniem, Sprzedawcy nie będą zobowiązani do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Wnioskodawcy, uzyskanie rabatu pośredniego będzie uzależnione wyłącznie od osiągnięcia przez danego Sprzedawcę określonego w porozumieniu poziomu sprzedaży Produktów. Kwota bonusu (rabatu pośredniego) zmniejszającego koszt zakupu zostanie wypłacona Sprzedawcy bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Powyższy bonus (rabat pośredni) zostanie udokumentowany notą księgową (notą uznaniową wystawianą przez Wnioskodawcę), gdyż w opisanym poniżej przypadku Spółka nie ma możliwości wystawiania na rzecz Sprzedawcy faktury korygującej, aby udokumentować udzielony rabat, ponieważ Spółka nie wystawiła faktury sprzedażowej na rzecz Sprzedawcy. Sprzedawca otrzymuje fakturę zakupową od hurtowni/dystrybutora, a nie od Spółki.

Celem opisanego wyżej działania jest motywowanie Sprzedawców do bardziej aktywnej sprzedaży Produktów Wnioskodawcy, poprzez uatrakcyjnienie warunków zakupu Produktów (zwrot części ceny zapłaconej przez Sprzedawcę w formie bonusu - rabatu pośredniego), co wobec faktu, że Spółka jest wyłącznym dostawcą na polski rynek Produktów wpływać będzie na zwiększenie sprzedaży Wnioskodawcy, a w konsekwencji zwiększenie przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z udzieleniem Sprzedawcy rabatu pośredniego w opisanych wyżej warunkach, Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury korygującej, czy też z uwagi na fakt, że Spółka nie wystawia faktur na rzecz Sprzedawcy, udokumentowanie rabatu pośredniego może nastąpić notą księgową (uznaniową).

2. Czy w związku z udzieleniem Sprzedawcy rabatu pośredniego w opisanych wyżej warunkach, Spółka jest uprawniona do obniżenia obrotu na gruncie VAT na podstawie wystawionej noty księgowej (uznaniowej).

3. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 2, w jaki sposób odnosić kwotę rabatu do wartości obniżenia podstawy opodatkowania VAT przez Spółkę.

4. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 2, czy nota księgowa (uznaniowa) będzie dokumentem, który należy uwzględnić w rejestrze VAT Spółki dla potwierdzenia obniżenia podstawy opodatkowania VAT po stronie Spółki.

5. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 2, w rozliczeniu za który okres Spółka powinna dokonać zmniejszenia obrotu w związku z udzieleniem rabatu pośredniego.

6. Czy kwota bonusu (rabatu pośredniego) wypłaconego Sprzedawcy stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

7. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 6, w którym momencie bonus (rabat pośredni) uznawać należy za koszt poniesiony, zaliczany do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

8. W przypadku udzielenia odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 2, czy kwota stanowiąca różnicę pomiędzy należnym podatkiem VAT wynikającym z ksiąg rachunkowych (rozliczenia z tytułu VAT) a kwotą podatku VAT należnego pomniejszonego o udzielony rabat pośredni, wynikającą z deklaracji VAT-7 stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na pytania oznaczone we wniosku nr 6 i nr 7.

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, odnośnie pytania oznaczonego nr 8 oraz w zakresie pytań oznaczonych numerami od 1 do 5, tj. w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 6.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie Spółki, działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży oferowanych przez Spółkę Produktów, także w przypadku, gdy kierowane są do podmiotów będących pośrednimi nabywcami tych produktów - tj. do Sprzedawców, wpływają na zwiększenie wolumenu (wartościowo oraz ilościowo) sprzedaży dokonywanej przez Spółkę, a tym samym do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów. Stosowana przez Spółkę strategia marketingowa polega na motywowaniu wszystkich podmiotów uczestniczących w sieci dystrybucji Produktów, nie tylko bezpośrednio nabywających te produkty od Spółki (dystrybutorzy), ale również prowadzących sprzedaż Produktów bezpośrednio do konsumentów (Sprzedawcy).

Wobec faktu, iż przyznanie oraz wysokość bonusu dla konkretnego Sprzedawcy powiązana będzie wprost z wielkością dokonywanych zakupów Produktów, które na rynek polski dostarcza wyłącznie Spółka, ponoszony przez Spółkę wydatek wiązać będzie się w sposób bezpośredni ze zwiększeniem przychodów osiąganych ze sprzedaży Produktów.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacany Sprzedawcom bonus (rabat pośredni) uzależniony od wysokości dokonywanych zakupów Produktów, spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. ponoszony jest przez Spółkę w celu uzyskania przychodów, wobec czego stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu wskazanego przepisu.

Równocześnie wskazuje się, że wobec faktu, iż Spółka nie sprzedaje Produktów bezpośrednio na rzecz Sprzedawców i nie wystawania otrzymującym bonus (rabat pośredni) Sprzedawcom żadnych faktur, do bonusu wypłacanego przez Spółkę nie mogą znaleźć zastosowania przepisy art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem wypłacony bonus nie stanowi bonifikaty ani skonta, pomniejszającego przychód należny z działalności gospodarczej.

Zasadność opisanego wyżej sposobu podatkowego ujęcia udzielonego rabatu pośredniego dla Sprzedawców potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 25 lutego 2008 r. nr IP-PB3-423-506/07-2/MS.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 7.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jakkolwiek bonusy (rabaty pośrednie), które Spółka zamierza wypłacać Sprzedawcom przysługiwać będą w związku z dokonywanymi przez Sprzedawców zakupami Produktów, to jak zostało to wskazane powyżej, Spółka nie sprzedaje tych produktów bezpośrednio do Sprzedawców. Tym samym, w ocenie Spółki, nie jest możliwe bezpośrednie powiązanie bonusu wypłaconego Sprzedawcy z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę z tytułu sprzedaży Produktów. Spółka stoi zatem na stanowisku, że wypłacane przez nią na rzecz Sprzedawców bonusy (rabat pośredni) stanowić będą koszt uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt pośredni, potrącany w dacie jego poniesienia.

Mając na uwadze stanowisko powszechnie akceptowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z 27 września 2012 r. sygn. akt II FSK 253/11, odnośnie rozumienia pojęcia dzień poniesienia kosztu, jako dnia, w którym ujęto (zaksięgowano) dany koszt w zapisie bilansowego konta kosztowego, w ocenie Spółki, koszty z tytułu wypłacanych bonusów stanowić będą koszt uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich przez Spółkę (zaksięgowania) na bilansowym koncie kosztowym, stosownie do art. 15 ust. 4d w związku z ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego odnośnie pytań oznaczonych we wniosku nr 6 i nr 7 jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi sprzedaż hurtową wyrobów farmaceutycznych oraz kosmetyków (dalej zwane Produktami). Model dystrybucji Produktów zakłada, że Spółka sprzedaje je do hurtowni (dystrybutorów), które następnie sprzedają je kolejnym podmiotom gospodarczym (apteki itp.; dalej: Sprzedawcy). W takim modelu rozliczeń, Spółka nie sprzedaje bezpośrednio produktów Sprzedawcom nie wystawia również na ich rzecz faktur VAT. Spółka zamierza zawrzeć porozumienia ze Sprzedawcami, zgodnie z którymi, w przypadku spełnienia określonych warunków dotyczących poziomu dokonanej sprzedaży Produktów przez danego Sprzedawcę w danym okresie rozliczeniowym, Spółka przyzna takiemu Sprzedawcy bonus pieniężny w określonej kwocie, co efektywnie zmniejszy takiemu Sprzedawcy cenę zakupu Produktów (tzw. rabat pośredni). Kwota bonusu (rabatu pośredniego) zmniejszającego koszt zakupu zostanie wypłacona Sprzedawcy bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Powyższy bonus (rabat pośredni) zostanie udokumentowany notą księgową (notą uznaniową wystawianą przez Wnioskodawcę). Spółka wskazała, że celem opisanego wyżej działania jest motywowanie Sprzedawców do bardziej aktywnej sprzedaży Produktów Wnioskodawcy, poprzez uatrakcyjnienie warunków zakupu Produktów (zwrot części ceny zapłaconej przez Sprzedawcę w formie bonusu - rabatu pośredniego), co wobec faktu, iż Spółka jest wyłącznym dostawcą na polski rynek Produktów wpływać będzie na zwiększenie sprzedaży Wnioskodawcy, a w konsekwencji zwiększenie przychodów.

Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wypłatą bonusów (rabatów pośrednich) na rzecz Sprzedawców, będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami Spółki. Ponadto, wydatki te nie będą mieściły się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, kwota bonusu (rabatu pośredniego) wypłaconego Sprzedawcy stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na marginesie należy zauważyć, że Wnioskodawca zasadnie podniósł, że z uwagi na fakt, iż nie sprzedaje on Produktów bezpośrednio na rzecz Sprzedawców i nie wystawania otrzymującym bonus (rabat pośredni) żadnych faktur, to do wypłacanego przez Spółkę bonusu nie będą miały zastosowania postanowienia art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Odnosząc się natomiast do kwestii potrącalności ww. wydatków, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę dotyczące wypłacanego przez nią na rzecz Sprzedawcy bonusu (rabatu pośredniego), należy kwalifikować do kosztów "pośrednich", gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty "pośrednie") to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dokonując kwalifikacji podatkowej opisanych kosztów wskazać należy, że z przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jasno wynika, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...). Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych zasady prowadzenia tej ewidencji zostały określone w ustawie o rachunkowości.

Wobec powyższego, wskazanie w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że dniem poniesienia jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać na podstawie zapisów w księgach prowadzonych w oparciu o uregulowania ww. ustawy o rachunkowości.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Podstawą ujęcia takich kosztów jest faktura lub inny dokument. Natomiast data sporządzenia dowodu księgowego (faktury lub innego dokumentu) może się różnić od daty dokonania operacji gospodarczej, którą dokumentuje.

W konsekwencji stwierdzić należy, że za "dzień poniesienia kosztu" uznaje się dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Dnia poniesienia kosztu nie należy także utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych, ponieważ data zapisu księgowego jest tylko datą technicznego wprowadzenia informacji do ksiąg rachunkowych. Zatem nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego "ujęcie jako kosztu", tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.

Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, ustawodawca przesądził, że "pośrednie" koszty uzyskania przychodów rozpoznawane są nie na zasadzie kasowej (a więc z momentem faktycznego poniesienia danego wydatku przez podatnika skutkującego uszczupleniem jego majątku), lecz na zasadzie memoriałowej (a więc z momentem księgowego poniesienia danego wydatku przez podatnika).

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, zauważyć należy, że z treści powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika podstawowa reguła, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

Podsumowując, za dzień poniesienia kosztu podatkowego należy rozumieć dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych jako koszt, tj. obciążono tym wydatkiem wynik finansowy podatnika.

Wobec powyższego, bonus (rabat pośredni) wypłacany Sprzedawcy przez Spółkę należy uznać dla celów podatkowych za koszt poniesiony na podstawie uregulowań wynikających z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu zaliczenia wskazanego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uznano za prawidłowe. Wydatek ten, jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy będzie potrącalne w dacie jego poniesienia.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie sądu administracyjnego jest rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.