ILPB3/4510-1-269/15-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy i w jakim momencie wynagrodzenie wynikające z umowy przejęcia długu będzie stanowić przychód Wnioskodawcy (pytanie nr 1 i nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy i w jakim momencie wynagrodzenie wynikające z umowy przejęcia długu będzie stanowić przychód Wnioskodawcy (pytanie nr 1 i nr 2);

* ustalenia czy i w jakim momencie uregulowanie przez Wnioskodawcę przejętych zobowiązań pożyczkowych prowadzić będzie do rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 3 i nr 4).

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

W przyszłości może zostać przeprowadzona transakcja odpłatnego przejęcia długu zgodnie z przepisem art. 519 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121; dalej: Kodeks cywilny) - Wnioskodawca przejmie dług osoby fizycznej (dalej: Dłużnik) wynikający z umów pożyczek zawartych pomiędzy Dłużnikiem a podmiotem trzecim.

W ramach transakcji, w zamian za wstąpienie w miejsce Dłużnika, Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w formie pieniężnej równe lub wyższe od wartości przejmowanych zobowiązań, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu.

Po przeprowadzeniu transakcji Spółka zamierza uregulować przejęte od Dłużnika zobowiązania. Wnioskodawca przewiduje również, że Dłużnik ureguluje wynagrodzenie Spółki wynikające z umowy przejęcia długu: (i) jednorazowo w tym samym roku podatkowym Spółki, w którym zostaną uregulowane przejęte od Dłużnika zobowiązania albo (ii) w określonych częściach w tym roku oraz latach kolejnych zgodnie z ustalonym harmonogramem spłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie wynikające z umowy przejęcia długu (w kwocie równej lub wyższej od przejmowanych zobowiązań) będzie stanowić przychód Wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. W którym momencie Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód z tytułu wynagrodzenia wynikającego z umowy przejęcia długu.

3. Czy uregulowanie przez Wnioskodawcę przejętych zobowiązań pożyczkowych powinno prowadzić do rozpoznania przez Wnioskodawcę kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie równej uregulowanym zobowiązaniom (tekst jedn.: kwotom głównym pożyczek oraz, ewentualnie, spłacanym odsetkom).

4. Czy koszty uzyskania przychodów z tytułu uregulowania zobowiązań pożyczkowych przejętych od Dłużnika będą stanowić koszty bezpośrednio związane z przychodami potrącalne w tym roku podatkowym, w którym powstanie dla Wnioskodawcy przychód z tytułu uregulowania przez Dłużnika wynagrodzenia za przejęcie długu wyłącznie do wysokości osiągniętego w danym roku przychodu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 3 i nr 4 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 1 września 2015 r. nr ILPB3/4510-1-269/15-3/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, wynagrodzenie wynikające z umowy przejęcia długu (w kwocie równej lub wyższej od przejmowanych zobowiązań) będzie stanowić przychód Wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza definicji legalnej pojęcia przychodu. W przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawodawca wskazał otwarty katalog przysporzeń, które stanowią przychód w rozumieniu prawa podatkowego. Jednocześnie, w praktyce dominuje pogląd, iż każde trwałe i definitywne przysporzenie zwiększające majątek podatnika stanowi jego przychód zwiększający podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). W świetle § 2 powołanego przepisu, przejęcie długu może nastąpić 1) przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron; 2) przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Spółka zamierza dokonać transakcji przejęcia długu na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego, w związku z którą należne jej będzie wynagrodzenie równe lub wyższe od wartości przejmowanych zobowiązań, w tym odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu. W ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie należne Spółce w związku z dokonaniem transakcji przejęcia długu będzie stanowiło trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Spółki, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo, warto wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). W ocenie Wnioskodawcy, powyżej przytoczony przepis nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, z uwagi na fakt, iż przejęcie długu jest odrębną od umowy pożyczki transakcją. Czynność ta stanowi niezależną od umowy pożyczki czy też umowy kredytu czynność cywilnoprawną, dokonywaną na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego. Kwota wynagrodzenia należnego od Dłużnika z tytułu przejęcia długu nie stanowi kwoty pożyczki lub kredytu - jest to kwota bezzwrotna, która stanowi świadczenie pieniężne związane z transakcją przejęcia długu. Na fakt, że wynagrodzenie należne z tytułu przejęcia długu stanowi przysporzenie o bezzwrotnym, definitywnym charakterze zwrócono uwagę w praktyce organów podatkowych np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 stycznia 2013 r. sygn. ILPB3/423-463/11/12-S/EK, w której Organ uznał, że: "Okoliczność, iż jednocześnie z tytułu przejęciu długu Wnioskodawca będzie zobowiązany do spłaty przejętych zobowiązań (ale nie zwrotu na rzecz pożyczkodawcy otrzymanych pieniędzy, jakby miało to miejsce w przypadku otrzymania pożyczki) nie oznacza bowiem, że Wnioskodawca otrzyma pieniądze (kwotę równą wartości należności głównej długu wraz z odsetkami) pod tytułem zwrotnym".

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie konieczności rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z zawarciem umowy przejęcia długu przez podmiot przejmujący dług znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, a w szczególności:

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 maja 2014 r. sygn. IPPB3/423-166/14-2/AG, w której Organ wyraził następujące stanowisko: "Ponieważ każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną stanowi przychód podatkowy (z wyjątkami wskazanymi w ustawie), zaś Wnioskodawca z tytułu należnej mu w związku z przejęciem długu kwoty wynagrodzenia, odpowiadającej wartości należności głównej długu wraz z odsetkami, uzyska przysporzenie majątkowe, podlegać będzie ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, z tytułu transakcji przejęcia Długu Wnioskodawca obowiązany będzie wykazać przychód podatkowy w wysokości całej należnej od Udziałowca kwoty (równej wartości Świadczenia i Dodatkowych Odsetek), zgodnie z treścią art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...)";

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 maja 2014 r. sygn. IPPB3/423-141/14-2/AG, w której Organ stwierdził, że: "z tytułu transakcji przejęcia długu Wnioskodawca obowiązany będzie wykazać przychód podatkowy w wysokości należnej od Spółki kwoty (kwoty równej wartości należności głównej długu wraz z odsetkami), zgodnie z treścią art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. sygn. ILPB3/423-463/11/12-S/EK, w której Organ uznał, że: "w efekcie planowanej transakcji przejęcia długu Spółka uzyska przychód podatkowy w wysokości otrzymanej kwoty pieniężnej równej sumie kwot głównych zobowiązań, odsetek naliczonych do dnia ich przejęcia przez Spółkę oraz kwoty dodatkowej prowizji, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenie wynikające z umowy przejęcia długu będzie stanowić przychód Spółki zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, przychód z tytułu wynagrodzenia wynikającego z umowy przejęcia długu powinien zostać rozpoznany w momencie uregulowania przez Dłużnika zobowiązania z tytułu wynagrodzenia na rzecz Spółki.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są co do zasady otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powstaje, co do zasady, w momencie faktycznego przysporzenia (na zasadzie kasowej).

Jednak w przypadku przychodów osiąganych w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą ustawodawca przewiduje tzw. memoriałową zasadę powstania przychodu: zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności. Natomiast w świetle art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W praktyce przyjmuje się, że przychodami związanymi z działalnością gospodarczą są wszelkie należności będące efektem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym nie muszą być to przychody uzyskiwane wprost z działalności gospodarczej, ale mogą to być również przychody pośrednio z niej wynikające. W ocenie Wnioskodawcy, dokonanie przez Spółkę transakcji przejęcia długu powiązane jest z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a w konsekwencji przychód z tytułu wynagrodzenia za przejęcie długu powinien stanowić przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, w praktyce organów podatkowych uznaje się, że w przypadku zawarcia umowy przejęcia długu zgodnie z art. 519 Kodeksu cywilnego nie dochodzi ani do wydania rzeczy, ani do zbycia prawa majątkowego, ani do wykonania usługi, a w konsekwencji art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi podstawy dla ustalenia momentu rozpoznania przychodu podatkowego. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 7 stycznia 2013 r. sygn. ILPB3/423-463/11/12-S/EK, Organ w odniesieniu do transakcji przejęcia długu uznał, że: "otrzymana przez Spółkę kwota pieniężna równa sumie kwot głównych zobowiązań, odsetek naliczonych do dnia ich przejęcia przez Spółkę oraz kwocie dodatkowej prowizji nie będzie stanowiła wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych ani wykonania usług, a zatem w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, ust. 3c i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W omawianej sytuacji datę powstania przychodu należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Użycie w przepisie sformułowania >>otrzymania<< oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek środków pieniężnych, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowaniu tymi środkami. Mając na uwadze powyższe, datą powstania przychodu podatkowego będzie - zgodnie z treścią art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dzień otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych". Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zajął podobne stanowisko w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2013 r. sygn. ILPB3/423-387/13-2/PR. Taką wykładnię przepisów zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej 16 maja 2014 r. sygn. IPPB3/423-166/14-2/AG.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, momentem powstania przychodu z tytułu wynagrodzenia należnego Spółce za przejęcie długu będzie zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych moment uregulowania wynagrodzenia na rzecz Spółki. Jednocześnie, mając na uwadze, że wynagrodzenie może być regulowane przez Dłużnika w dłuższym okresie czasu (zgodnie z przyjętym harmonogramem), każdorazowa spłata części wynagrodzenia będzie prowadzić do rozpoznania przychodu przez Wnioskodawcę.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, że również w przypadku uznania, iż przychód z tytułu wynagrodzenia za przejęcie długu nie stanowi przychodu związanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna rozpoznać przychód na zasadach ogólnych, tj. z chwilą uregulowania wynagrodzenia przez Dłużnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie zawiera w swej konstrukcji definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Jednocześnie, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Dokonując wykładni pojęcia "przychody należne", do którego odwołuje się w ww. przepisie ustawodawca, stwierdzić należy, że będą to należności stanowiące efekt prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, których wydania podatnik może żądać od drugiej strony umowy. Innymi słowy przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością, chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

Przepis art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże zatem przychody z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, co oznacza, że przychody objęte tym przepisem muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, względnie któregoś z działów specjalnych produkcji rolnej. Zatem, wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Innymi słowy zakresu stosowania art. 12 ust. 3 cyt. ustawy nie należy interpretować zawężająco, wyłącznie do działań mieszczących się w definicji działalności gospodarczej. Memoriałowy sposób powstawania przychodów podatkowych wynikających z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się bowiem nie tylko do przychodów uzyskiwanych wprost z działalności gospodarczej, ale również związanych z taką działalnością, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ponadto, dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego.

Za datę powstania przychodów, o których mowa w ust. 3, tj. przychodów związanych z działalnością gospodarczą, także przychodów należnych, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane - w świetle art. 12 ust. 3a ww. ustawy - uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku - art. 12 ust. 3c ww. ustawy.

Natomiast w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty - art. 12 ust. 3e cyt. ustawy.

Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych zawarty został w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten w sposób kategoryczny i wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu ustawy, zatem a contrario należy przyjąć, że wszelkie inne przychody, przepisem tym nieobjęte, powodują powstanie obowiązku podatkowego. W pkt 1 tego przepisu ustanowiono m.in. regułę, dotyczącą neutralności podatkowej pożyczek (kredytów).

Udzielenie pożyczki (kredytu) jest zdarzeniem podatkowo neutralnym w tym sensie, że z jednej strony, otrzymana przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) pożyczka (kredyt) oraz zwrócona pożyczkodawcy (kredytodawcy) pożyczka (kredyt) nie stanowią przychodu podatkowego, a drugiej strony, wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów - art. 12 ust. 4 pkt 1 i art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, konstrukcja podatku dochodowego przewiduje, iż otrzymane pod tytułem zwrotnym środki nie zwiększają w sposób trwały aktywów jednostki, a zatem nie stanową przychodu podatkowego.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza dokonać transakcji przejęcia długu na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego - Wnioskodawca przejmie dług osoby fizycznej (dalej: Dłużnik) wynikający z umów pożyczek zawartych pomiędzy Dłużnikiem a podmiotem trzecim. W ramach transakcji, w zamian za wstąpienie w miejsce Dłużnika, Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w formie pieniężnej równe lub wyższe od wartości przejmowanych zobowiązań, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu.

Mając na uwadze powyższe, a także uwzględniając treść powołanego wcześniej art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że przejęcia i spłaty przez Spółkę zobowiązań, w skład których wchodzą pożyczki, w zamian za wynagrodzenie odpowiadające kwocie głównej tych zobowiązań lub wyższe od tej wartości, w tym odsetek naliczonych do dnia ich przejęcia przez Spółkę, nie można utożsamiać z otrzymaniem przez nią świadczenia zwrotnego, niezwiększającego w sposób trwały aktywów Spółki.

W tym miejscu należy także wskazać, że na podstawie art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku nie wynika, by Spółka miała otrzymać pożyczkę (kredyt). Wnioskodawca bowiem wskazuje, że planowane jest przejęcie długu przez Spółkę, w skład którego wchodzą pożyczki. Transakcja ta nie jest jednak tożsama z otrzymaniem pożyczki (kredytu) przez Spółkę i tym samym do przejętych w ten sposób zobowiązań nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W zamian za przejęcie długu, Dłużnik będzie zobowiązany do uiszczenia na rzecz Spółki wynagrodzenia w formie pieniężnej równego lub wyższego od wartości przejmowanych zobowiązań, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu.

W konsekwencji, Spółka zwiększy swoje aktywa w związku z transakcją przejęcia długu za wynagrodzenie w formie pieniężnej.

Do zwiększenia aktywów Spółki dojdzie w sposób trwały i definitywny. Spółka będzie mogła władać uzyskanymi pieniędzmi jako ich właściciel. Otrzymane przez Spółkę pieniądze nie będą stanowiły pożyczki, ani kredytu otrzymanego pod tytułem zwrotnym, lecz wynagrodzenie z tytułu przeprowadzonej transakcji przejęcia długu. Otrzymane w ten sposób pieniądze i wartości pieniężne będą zatem stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, w efekcie planowanej transakcji przejęcia długu Spółka uzyska przychód podatkowy w wysokości otrzymanej kwoty wynagrodzenia w formie pieniężnej, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Określając moment powstania przychodu podatkowego, wskazać należy, że otrzymana przez Spółkę kwota wynagrodzenia w formie pieniężnej, w tym odsetek naliczonych do dnia zawarcia umowy przejęcia długu nie będzie stanowiła wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych ani wykonania usług, a zatem w sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, ust. 3c i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W omawianej sytuacji datę powstania przychodu należy ustalić na podstawie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Użycie w przepisie sformułowania "otrzymania" oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, środków pieniężnych, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Mając na uwadze powyższe, datą powstania przychodu podatkowego będzie - zgodnie z treścią art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dzień otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych (wynagrodzenia).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.