ILPB3/4510-1-129/15-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego dla:

* klientów i potencjalnych kontrahentów Spółki - jest prawidłowe,

* pracowników Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest dużą firmą działającą w branży aparatury łączeniowej oraz pomiarowej, a także systemów IT. Spółka ta trwale dąży do rozwoju swojej działalności, oferowania towarów oraz usług o najwyższym standardzie, stałego umacniania pozycji na rynku oraz zwiększania rozpoznawalności marki na rynku krajowym oraz zagranicznym. Rynek ten ma charakter konkurencyjny i wymaga trwałego angażowania środków w działania promocyjne i reklamowe, w celu utrzymania świadomości marki wśród potencjalnych kontrahentów oraz dobrych relacji gospodarczych z istniejącymi klientami. Ponadto Wnioskodawcy zależy na budowaniu owocnych relacji z pracownikami opierających się na wzajemnym wsparciu i zaufaniu. Spółce zależy na atmosferze integracji w środowisku pracy, zwiększeniu motywacji do pracy, zachęcaniu do współpracy, co bezpośrednio przekłada się na wysokość przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz w celu promowania swojej marki wśród aktualnych oraz potencjalnych klientów jak również wśród pracowników, Spółka planuje zorganizować w pierwszej połowie 2015 r. dwa powiązane ze sobą wydarzenia promocyjne z okazji lecia jej działalności. Na pierwszej z imprez obecni będą potencjalni kontrahenci oraz klienci Spółki, jej władze, jak i kluczowi pracownicy. Wydarzenie to będzie okazją do przedstawienia osiągnięć Spółki, przeprowadzenia rozmów handlowych z klientami oraz potencjalnymi kontrahentami przedstawienia kierunków rozwoju Spółki oraz jej oferty produktowej. Powyższe działania mają na celu ożywienie kontaktów z klientami i kontrahentami, a w efekcie zwiększenie ilości kontraktów i zamówień. Działania zmierzają więc do osiągnięcia przychodów, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Podczas uroczystości jubileuszowej działalność Spółki reklamowana będzie między innymi poprzez publiczne promowanie logo firmy na banerach, pokaz slajdów przedstawiający historię i proces rozwoju Spółki, prezenty rocznicowe w formie gadżetów z logo firmy dla uczestników, rozpowszechnianie kopii książki dotyczącej Spółki wśród gości, pokazy w formie 3D dotyczące działalności Spółki i jej dotychczasowych osiągnięć, wpisy kontrahentów do księgi pamiątkowej Spółki.

Jednym z głównych elementów i celów organizacji obchodów lecia Spółki jest stworzenie profesjonalnego filmu promocyjnego z obchodów, mającego na celu reklamę i propagowanie osiągnięć Spółki, ukazanie jej potencjału biznesowego, dokumentującego jej sukcesy i wytyczającego cele na przyszłość. Film będzie realizowany na podstawie zdjęć wykonanych na obu planowanych imprezach (na imprezie dla kontrahentów oraz na imprezie dla pracowników). Film ten będzie następnie wykorzystywany na stronie internetowej Spółki, na spotkaniach biznesowych, prezentacjach oraz w innych mediach - w celu reklamy i promocji działalności Spółki oraz jej towarów i usług. W opinii Spółki, film ten może istotnie pozytywnie wyróżniać Spółkę spośród podmiotów konkurencyjnych.

Spółka wskazuje, że planuje ponieść następujące koszty na organizację imprezy przeznaczonej dla klientów i potencjalnych kontrahentów:

Spółka wskazuje dalej, że w ramach organizacji drugiej imprezy, przeznaczonej dla pracowników Spółki, Wnioskodawca planuje zrealizować następujące działania finansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego dla klientów i potencjalnych kontrahentów Spółki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego dla pracowników Spółki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1) Impreza dla klientów i potencjalnych kontrahentów.

Odnosząc się do pierwszego z postawionych pytań, na początku należy zdefiniować pojęcie kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że za koszty uzyskania przychodu uznaje się wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Zgodnie z tą definicją, podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów koszty ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie kosztów reprezentacji przez długi okres budziło wiele istotnych wątpliwości w doktrynie oraz w orzecznictwie. Jednakże ostatecznie Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w wyroku z 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) uznał, że wymienienie w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych jako wydatków na reprezentację nie przesądza, że tego rodzaju zakupy nigdy nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Jeśli bowiem takie wydatki poniesione zostaną przez podatnika na cel inny niż reprezentacja, mogą być zaliczone w koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd w wyroku tym przyjął, że termin "reprezentacja" oznacza przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie, a koszty reprezentacyjne służą stworzeniu pozytywnego wizerunku podatnika i jego działalności. Naczelny Sąd Administracyjny wydając powyższy wyrok stanął na stanowisku, iż tylko wydatki na zakup usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest stworzenie korzystnego wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Koszty usług gastronomicznych na spotkania z kontrahentami można uznać jednak za koszty uzyskania przychodów, gdy podczas takiego spotkania prowadzone są rozmowy biznesowe, czy negocjacje handlowe. Przyczynia się to bowiem do zwiększenia przychodów przedsiębiorcy i zwiększa prawdopodobieństwo uzyskania nowych kontraktów handlowych. W analizowanym stanie faktycznym planowane wydarzenie jubileuszowe będzie okazją do odbycia rozmów o charakterze biznesowym pomiędzy Spółką a jej kontrahentami, dlatego też koszty poniesione na jego organizację spełnią ustawową definicję kosztów uzyskania przychodu, gdyż zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko przyjęte w wyroku siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdził Minister Finansów w interpretacji ogólnej (nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521) z 25 listopada 2013 r. W interpretacji uznano, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Kolejnym z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego potwierdzającym przyjęte stanowisko jest wyrok z 10 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2019/13), w którym NSA stwierdza, że skoro wydatki na drobny poczęstunek podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, to - w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nic nie przemawia za odmową zaliczenia wydatków podatnika na zakup usług gastronomicznych od wyspecjalizowanego podmiotu, tylko z tego względu, że ich świadczenie miało miejsce poza jego siedzibą (np. restauracji).

Mając na uwadze przedstawioną interpretację spornych przepisów należy uznać, iż kosztów poniesionych przez Spółkę w zakresie zapewnienia poczęstunku i napojów podczas organizowanego wydarzenia, nie należy poczytywać za koszty reprezentacji, a za koszty uzyskania przychodu.

Podczas planowanego wydarzenia jubileuszowego przewidziane są liczne działania o charakterze promocyjnym i reklamowym. Planowana jest w szczególności realizacja filmu promocyjnego dotyczącego działalności Spółki, mającego na celu reklamę i propagowanie osiągnięć Spółki, ukazanie jej potencjału biznesowego dokumentującego jej sukcesy i wytyczającego cele na przyszłość.

Pojęcie "reklamy" w prawie podatkowym nie zostało zdefiniowane. Sądy administracyjne i organy podatkowe posiłkują się definicją słownikową, która wskazuje, że reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, jak również plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. Dlatego też kosztów poniesionych przez Spółkę na realizację filmu z pewnością nie należy zaliczać do kosztów reprezentacji, a powinno się je uznać za koszty reklamy, które na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zaliczyć do kosztów podatkowych.

Kolejnymi z planowanych działań są publiczne promowanie logo firmy (na ubraniach hostess, na banerach umieszczonych w sali, w której odbywać się będzie wydarzenie, na ulotkach, torcie, książce pamiątkowej itd.), wręczanie gościom prezentów rocznicowych (gadżety z logo firmowym, jak i kopie książki dotyczące działalności i historii Spółki), pokaz slajdów przedstawiający historię i proces rozwoju Spółki, pokazy w formie 3D dotyczące działalności Spółki, jej dotychczasowych osiągnięć oraz aktualnej oferty produktowej. Biorąc pod uwagę ich cel i efekt przewidywanych działań należy uznać, że działania te również mają charakter reklamy związanej z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Istotnym wydatkiem w ramach planowanego przyjęcia promocyjnego są wydatki za nocleg dla klientów i potencjalnych kontrahentów, którzy zostaną zaproszeni i będą obecni na przyjęciu. Znacząca większość klientów i kontrahentów obecna na przyjęciu przyjedzie z poza miasta siedziby Wnioskodawcy, a w niektórych przypadkach nawet z innego kraju. Zważywszy, że celem przyjazdu takich osób jest niemal wyłącznie udział w przyjęciu na zaproszenie Wnioskodawcy oraz prowadzenie rozmów biznesowych, poniesienie przez Spółkę kosztów noclegu wydaje się uzasadnione. Jednocześnie zważywszy, że spotkanie z klientami i potencjalnymi kontrahentami będzie miało charakter biznesowy, organizowane w celu osiągnięcia, utrzymania lub zabezpieczenia przychodu, tym samym zapewnienie noclegu uczestnikom przyjęcia będzie również mogło zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Dzięki kompleksowej organizacji przyjęcia Wnioskodawca będzie mógł zapewnić sobie udział możliwie najszerszego grona klientów i potencjalnych kontrahentów na przyjęciu, co jest podstawowym założeniem planowanego wydarzenia. Ponadto Wnioskodawca zamierza w każdym pokoju wynajętym dla zaproszonych gości zostawić ulotkę promocyjną firmy, co z pewnością pozwoli zwiększyć przekaz promocyjny Wnioskodawcy.

W opinii Wnioskodawcy, przy analizie zasadności zaliczenia wszystkich ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów istotne znaczenie ma okoliczność realizowania przez Wnioskodawcę wspomnianego już wcześniej profesjonalnego filmu obchodów lecia firmy. Film ten, jak wskazano powyżej, będzie miał charakter reklamowo-promocyjny i tak też będzie wykorzystywany. W związku z powyższym należy zauważyć, że wszelkie wydatki ponoszone na organizację filmowanego przyjęcia będą realnie stanowić pośredni koszt realizacji filmu reklamowo-promocyjnego Wnioskodawcy. Kolejne elementy planowanego przyjęcia, w takiej a nie innej postaci, będą stanowiły treść filmu reklamowo-promocyjnego (po odpowiedniej obróbce materiału). Jednocześnie realizacja filmu reklamowego, wymaga scenariusza, aktorów, rekwizytów. W opinii Spółki, planowany scenariusz filmu, na który składają się kolejne elementy przyjęcia opisane powyżej przyniesie Spółce najlepsze rezultaty promocyjne. Film w takiej konwencji pozwoli bowiem pokazać Wnioskodawcę jako dużego, rzetelnego i sprawdzonego przedsiębiorcę realizującego kolejne projekty, w dobrym otoczeniu biznesowym. W szczególności, film tego rodzaju i w takim właśnie otoczeniu może być znacznie lepszym materiałem promującym Spółkę od innych podobnych profesjonalnych filmów, realizowanych jednak z udziałem aktorów, sztucznych rekwizytów, które nie dają takiej wiarygodności, tym samym nie niosą za sobą tak dobrego efektu. W konsekwencji, analizowane powyżej wydatki na organizację przyjęcia dla klientów kontrahentów mają swoje istotne odrębne uzasadnienie w projekcie produkcji filmu reklamowego Wnioskodawcy. Już sama okoliczność realizacji filmu według scenariusza imprezy - w opinii Wnioskodawcy - uzasadnia uznanie kosztów poszczególnych elementów przyjęcia za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, należy uznać, że wyżej opisane wydatki powinny zostać uznane w całości za koszty uzyskania przychodu Spółki.

Ad. 2) Koszty imprezy dla pracowników Spółki.

Ponadto, Spółka planuje organizację drugiego z wydarzeń jubileuszowych przeznaczonego dla pracowników Spółki. Wnioskodawca zakłada, że ci pracownicy, którzy będą chcieli będą mogli przyjść na organizowaną imprezę razem ze swoją najbliższą rodziną, co z założenia powinno pozwolić na pełne zaangażowanie pracowników w imprezę i przełoży się na dużą frekwencję załogi - zważywszy, że impreza będzie miała miejsce w czasie wolnym od pracy. Głównym celem i założeniem tej imprezy jest integracja pracowników, jak i reklama i promocja działalności Spółki. Impreza ma na celu poprawę atmosfery pracy, zacieśnianie więzi w środowisku pracy i budowanie pozytywnych relacji pracowników z firmą. Wspólne spędzanie czasu ma spowodować zwiększenie motywacji pracowników do efektywnej pracy, zachęcenie do utożsamiania się ze Spółką i współpracownikami. Ma to szczególne znaczenie, zważywszy że z jednej strony Spółka pragnie motywować i utrwalać więzi, które łączą je z wieloletnimi pracownikami Spółki, a z drugiej strony umacniać więzi z pracownikami młodego pokolenia, aby zapewnić sobie trwałość ich zatrudnienia. Powyższe działania mają służyć zwiększeniu efektywności działalności Spółki, jak i powiększeniu jej przychodów. Dodatkowo podczas tego wydarzenia Spółka będzie prowadziła aktywną promocję swojej działalności poprzez rozdawanie upominków rocznicowych (w formie gadżetów z logo firmy, jak i książki o historii i działalności firmy), poprzez udostępnienie logo firmy na banerach umieszczonych w miejscu wydarzenia.

Należy wskazać, że wydarzenia integracyjne organizowane dla pracowników nie zostały wyłączone z kategorii kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mając na uwadze cel planowanego wydarzenia, jakim jest wzajemna integracja pomiędzy pracownikami Spółki, należy uznać, że wydatki na opisane wydarzenie w zakresie poniesionym na pracowników stanowią tzw. koszty pracownicze. Powinny zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów. Takie rozumienie powyższych regulacji w pełni potwierdził Minister Finansów w piśmie z 3 lutego 2006 r. (sygn. PB3/GM-8213-298/05/1680): "Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych i integracyjnych. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy".

Stanowisko Ministerstwa Finansów jest zatem jednoznaczne, zarówno koszty organizacji imprez integracyjnych jak i okolicznościowych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Taki sam pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z 17 października 2008 r. (nr IPPB3/423-1218/08-4/MW), w którym stwierdził, że: "W przypadku gdy wydatki poniesione zostały na zorganizowanie imprez okolicznościowych oraz spotkań integracyjnych czy motywacyjnych mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej motywacji do pracy poprzez zintegrowanie i pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych".

Wyrażone powyżej stanowiska w pełni potwierdzono przez: pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2007 r. (ILPB3/423-119/07-2/MC), jak również przez sądy administracyjne, np. orzeczenie WSA w Warszawie z 17 grudnia 2007 r. (III SA/Wa 1287/2007) czy WSA z 28 kwietnia 2008 r. (I SA/Wr 1551/07).

Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z powyższym stanowiskiem planuje pozwolić pracownikom przyjść na organizowaną imprezę razem ze swoją najbliższą rodziną, jednak jednocześnie nie jest w stanie rozdzielić kosztów imprezy w taki sposób, aby ich odpowiednia część przypadała jedynie na pracowników, a stosowna część na ich rodziny. Wnioskodawca nie wie ilu w ogóle pracowników przyprowadzi na imprezę swoje rodziny, ile czasu pracownicy i poszczególne rodziny spędzą na imprezie, z jakich atrakcji będą korzystały itp. Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że zezwolenie pracownikom na przyprowadzenie na imprezę również swoich rodzin realnie zwiększy frekwencję pracowników na imprezie, zwiększy również zadowolenie pracowników i poprzez to przełoży się na zwiększenie poziomu integracji zespołu, co jest jednym z celów realizacji imprezy.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że działania i koszty imprezy w zakresie opisanym w niniejszym wniosku nie będą finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a więc do analizowanej sprawy nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niezależnie od powyższych elementów uzasadniających zaliczenie kosztów imprezy dla pracowników do kosztów uzyskania przychodów do analizowanego stanu faktycznego odpowiednie zastosowanie znajdą uwagi przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie kosztów imprezy, jako kosztów pośrednich realizacji filmu reklamowego Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego jednym z głównych elementów i celów organizacji obchodów lecia Spółki jest stworzenie profesjonalnego filmu promocyjnego z obchodów, mającego na celu reklamę i propagowanie osiągnięć Spółki. Jednocześnie film ten będzie realizowany na podstawie zdjęć wykonanych na obu planowanych imprezach (na imprezie dla klientów i kontrahentów oraz na imprezie dla pracowników). Film ten - w opinii Wnioskodawcy - będzie bardzo ważnym materiałem reklamowym i promocyjnym firmy na wiele następnych lat.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, w świetle obowiązujących przepisów, z uwzględnieniem powołanych interpretacji podatkowych należy uznać, iż wydatki Spółki poniesione przez Spółkę w ramach organizowanego dla pracowników wydarzenia jubileuszowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje zatem tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników Spółki.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama (promocja) polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego dla klientów i potencjalnych kontrahentów Spółki na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, tut. Organ jest zdania, że wskazane we wniosku wydatki mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełniają przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami (w tym przypadku wykazania, że omawiane wydatki mają charakter reklamowy i promocyjny), bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Rozstrzygając natomiast kwestie podatkowe dotyczące wydatków poniesionych w ramach organizacji wydarzenia jubileuszowego dla pracowników Spółki, należy zauważyć, że kosztami podatkowymi - co do zasady - są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. Kosztami pracowniczymi mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną "imprezę", musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Odnosząc zatem powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki na organizację wydarzenia jubileuszowego w części przypadającej zarówno dla jej pracowników, jak i członków ich rodzin mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, tut. Organ pragnie nadmienić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionych pytań. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się natomiast do przytoczonych przez Spółkę interpretacji i pism organów podatkowych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Z kolei odnosząc się z do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.