ILPB3/423-99/13-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji pieczywa, w tym między innymi pieczywa do hamburgerów, hot - dogów, sandwiczy, kanapek na gorąco, kebabów i bagietek z masłem czosnkowym z przeznaczeniem do gastronomii i sprzedaży detalicznej (dalej: Produkty).

W wielu wypadkach sprzedaż Produktów odbywa się dwustopniowo - Spółka sprzedaje Produkty do hurtowni, które następnie sprzedają te towary na rzecz podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną Produktów, tj. w szczególności punktom gastronomicznym, punktom sprzedaży detalicznej oraz podmiotom prowadzącym sieci stacji benzynowych (dalej: Kontrahenci).

W celu zwiększenia konkurencyjności oferowanych Produktów, a tym samym maksymalizacji ich sprzedaży, Spółka rozważa wdrożenie rozwiązania zakładającego, że Spółka będzie udzielać na rzecz Kontrahentów (z pominięciem hurtowni, które są bezpośrednimi nabywcami Produktów od Spółki i które następnie odprzedają Produkty Kontrahentom) rabatów / bonifikat w formie pieniężnej.

Wysokość rabatu stanowić będzie określony procent wartości Produktów zakupionych przez Kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym (np. miesiącu lub kwartale). Możliwa jest przy tym sytuacja, iż wartość rabatu udzielonego danemu Kontrahentowi będzie rosła w zależności od wartości Produktów zakupionych w danym okresie (np. w przypadku zakupu w danym okresie Produktów o łącznej wartości do 20 mPLN, rabat wyniesie 5% wartości Produktów, a w przypadku zakupu Produktów o łącznej wartości powyżej 20 mPLN rabat wyniesie 7% wartości Produktów).

Wartość Produktów zakupionych przez danego Kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym będzie ustalana w oparciu o ceny zakupu Produktów przez danego Kontrahenta (od hurtowni) lub w oparciu o ceny sprzedaży Produktów stosowane w tym okresie rozliczeniowym w transakcjach pomiędzy Spółką a hurtownią, w której Kontrahent zakupił Produkty.

Szczegółowe warunki udzielenia / wypłaty rabatu określone zostaną w umowach / porozumieniach zawieranych przez Spółkę z poszczególnymi Kontrahentami (zawierane przez Spółkę umowy / porozumienia będą regulowały m.in. zasady obliczania, udzielania i wypłaty rabatów na rzecz danego Kontrahenta, sposób dokumentowania przez Kontrahenta wartości Produktów nabytych w danym okresie rozliczeniowym od hurtowni itp.).

Spółka pragnie podkreślić, iż rabaty wypłacane Kontrahentom, nie będą stanowiły wynagrodzenia za usługi świadczone przez Kontrahentów na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wypłatą rabatów na rzecz Kontrahentów będą stanowić koszt pośrednio związany z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wdrożenia rozwiązania przedstawionego w niniejszym wniosku, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wypłatą rabatów na rzecz Kontrahentów będą stanowić koszt pośrednio związany z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wypłatą na rzecz Kontrahentów rabatów / bonusów będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższej definicji, w praktyce organów podatkowych wykształcił się pogląd, zgodnie z którym podatnik jest uprawniony do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli:

Ad. 1- związek z przychodami Spółki.

W analizowanym przypadku, poza wszelką wątpliwością pozostaje, iż wypłata przez Spółkę rabatów na rzecz Kontrahentów stanowi wydatek związany z przychodami Spółki. Spółka pragnie bowiem podkreślić, iż celem wypłaty rabatów jest efektywne zmniejszenie kosztu zakupu Produktów przez Kontrahentów, co zwiększy konkurencyjność Produktów Spółki względem wyrobów konkurencyjnych, a w konsekwencji powinno przełożyć się na zwiększenie ilości Produktów nabywanych przez Kontrahentów oraz na preferowaniu przez Kontrahentów Produktów Spółki w porównaniu z ofertą konkurencji.

Zmniejszenie kosztu zakupu Produktów przez Kontrahentów powinno również przełożyć się na zmniejszenie ceny, po jakiej Produkty są sprzedawane na rzecz ostatecznych konsumentów, co powinno przełożyć się na zwiększenie sprzedaży.

Ponadto, udzielenie rabatów bezpośrednio na rzecz Kontrahentów pozwoli na nawiązanie / pogłębienie bezpośrednich relacji biznesowych pomiędzy Spółką a Kontrahentami. W szczególności, w przypadku wdrożenia rozważanego modelu, Kontrahenci uzyskają dodatkowy impuls dla zakupu Produktów Spółki, który będzie niezależny od warunków współpracy z daną hurtownią (w szczególności, rabat otrzymany bezpośrednio od Spółki jako producenta będzie - w opinii Spółki - skłaniał Kontrahentów do zakupu Produktów nawet w przypadku zerwania współpracy z daną hurtownią).

Nie ulega zatem wątpliwości, iż wydatki związane z wypłatą rabatów na rzecz Kontrahentów pozostają w związku z przychodami Spółki.

Ad. 2 - udokumentowanie poniesienia wydatku.

W analizowanym przypadku, Spółka będzie dokumentować udzielenie rabatów na rzecz Kontrahentów za pomocą not księgowych.

Ponadto, zasady kalkulacji i wypłaty rabatów będą wynikać z umów / porozumień zawartych przez Spółkę z poszczególnymi Kontrahentami. Spółka będzie również dysponować dokumentami źródłowymi (fakturami zakupu, raportami księgowymi itp.) stanowiącymi podstawę do wypłaty rabatu.

W związku z powyższym, Spółka będzie posiadać dokumentację potwierdzającą poniesienie wydatku związanego z wypłatą rabatu.

Ad. 3 - wyłączenie rabatów z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Artykuł 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie przewiduje zakazu ujęcia wartości rabatów udzielanych kontrahentom niebędącym bezpośrednimi odbiorcami produktów podatnika jako kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym - zdaniem Spółki - wydatki poniesione przez Nią w związku z wypłatą rabatów na rzecz Kontrahentów będą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Jednocześnie, w opinii Spółki, mając na uwadze, iż wypłata rabatów na rzecz Kontrahentów stanowi w istocie wydatek o charakterze marketingowym, który nie może być powiązany z konkretnym źródłem przychodów Spółki, analizowane wydatki powinny zostać zaklasyfikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 15 marca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-835/09-2/AJ) stwierdził, iż: "bonusy wypłacane w korelacji z osiągniętym przez danego odbiorcę "pośredniego" obrotem towarami Spółki, wypłacane w ramach akcji promocyjnej stanowią zachętę do maksymalizacji obrotów tymi towarami. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia należy uznać za instrument marketingowy, spełniający co do zasady ustawowe przesłanki zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów".

W konsekwencji, Dyrektor potwierdził prezentowane przez podatnika stanowisko, zgodnie z którym "... wydatki na działalność marketingową (w tym działania promujące zarówno konkretne produkty...) należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, iż jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.