ILPB3/423-901/10-2/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-901/10-2/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Opierając się na interpretacjach Dyrektorów Izb Skarbowych, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPB3/423-1067/09-5/ŁM, Spółdzielnia od posiadanego wolnostojącego pawilonu handlowego, w którym znajduje się 6 lokali użytkowych, nie naliczała odpisu na fundusz remontowy w ciężar kosztów eksploatacji oraz nie naliczała amortyzacji.

Przedmiotowy pawilon handlowy wolnostojący sfinansowany jest funduszem zasobowym Spółdzielni. W 2010 r. Spółdzielnia wykonała roboty remontowe, jak stanowi projekt budowlany roboty te obejmowały: przebudowę elewacji z wprowadzeniem nowych podziałów i wymiarów okien oraz drzwi wejściowych do poszczególnych lokali, nie zmieniając powierzchni zabudowy ani liczby kondygnacji istniejącego budynku, jak również kubatury. W związku z tym, zakres robót obejmował: podwyższenie cokołu do 60 cm, wyłożenie cokołu płytkami klinkierowymi w kolorze brązowym, ocieplenie cokołów oraz ścian nad witrynami styropianem gr. 12 cm + wyprawa tynkarska, stolarka okienna i drzwiowa PCV, okapniki parapetowe klinkierowe, stalowe elementy elewacji.

Powołując się na art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, Spółdzielnia roboty wynikające z projektu zaliczyła w 2010 r. w koszty uzyskania przychodów lokali użytkowych.

Wątpliwości Spółdzielnia ma po zapoznaniu się z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z Wrocławia z dnia 30 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 662/10 - stanowiącym, że lokale użytkowe sfinansowane funduszem zasobowym powinny być objęte naliczeniem odpisów na fundusz remontowy, który stanowi koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia postąpiła prawidłowo zaliczając koszty robót budowlanych pawilonu handlowego wolnostojącego, zgodnie z projektem budowlanym, w koszty uzyskania przychodów lokali użytkowych w roku wykonania ww. prac, w sytuacji kiedy na ten pawilon nie naliczała odpisów na fundusz remontowy, obciążając koszty eksploatacji lokali użytkowych, jak również amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wykonanych robót w pawilonie handlowym wolnostojącym, zaliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów eksploatacji lokali użytkowych w 100%, w roku wykonania ww. prac jest prawidłowe z uwagi na to, że na wykonanie tych prac nie naliczony został odpis na fundusz remonty obciążający eksploatacje lokali użytkowych, jak również amortyzacja, zgodnie z art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca dokonał podziału kosztów na:

* koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 - 4c) oraz

* koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d i ust. 4e).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca będąc w posiadaniu wolnostojącego pawilonu handlowego, w którym znajduje się 6 lokali użytkowych, poniósł koszty remontu i zaliczył je w koszty uzyskania przychodów w roku wykonania prac. Dodatkowo Spółdzielnia wskazała, iż nie naliczała odpisów na fundusz remontowy oraz nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów eksploatacji przedmiotowego pawilonu.

Kwestia związana z datą potrącalności kosztów podatkowych zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem.

Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są do kosztów innych niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i w związku z tym, zastosowanie znajdą uregulowania art. 15 ust. 4 i art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4d powyższej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, koszty prac remontowych poniesione przez Wnioskodawcę, stanowią dla Niego koszty pośrednie, a zatem winny być rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy od lokali użytkowych, tut. Organ pragnie wskazać na uregulowania wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie Spółdzielni. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z treści powołanych przepisów wynika więc, iż kosztem uzyskania przychodów będą wyłącznie odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych.

Natomiast przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

1.

budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,

2.

pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,

3.

urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki - doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Jak wynika z powyższego, lokale użytkowe nie należą do żadnej z ww. grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, iż nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

W konsekwencji, odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl